Vrijdag 25 mei, 10de wandeldag, van Arcade naar Poio. Ruim 25km en 19 graden. Wolken, beetje regen en een beetje zon.

Na een ontbijtje bij het hotel gingen we op pad naar Pontevedra. Het was in tegenstelling tot de weersvoorspellingen droog. Gelukkig komen weersvoorspellingen niet altijd uit. De regen die de hele dag zou vallen blijft uit, alleen een uurtje in de ochtend valt er wat.

Al verschillende dagen heb ik niets over Elayne en Larissa geschreven die niet in A Guarda bleven maar verder liepen dan wij. Ze blijven namelijk steeds een stukje voor ons lopen omdat ze dat prettiger vinden. Het verschil in looptempo zorgde ervoor dat niemand fijn kon lopen. Wij niet vanwege het vele keren wachten en zij niet omdat ze druk voelden om door te moeten lopen. We appen elkaar wel iedere dag zodat we op de hoogte blijven van waar we zijn, ook foto’s worden uitgewisseld waarvan hier een paar:

Ook vandaag is het meer klimmen/dalen dan langs de kust maar iedereen stapt dapper door. Na een koffiepauze gaan de gamaschen ook aan omdat we door hoger nat gras zullen gaan lopen. Ziet er modieus uit, toch?

Een stukje voor Pontevedra nemen we een andere route dan de meest gebruikte. Dit is een pad wat langs een waterstroom kronkelt. Op het eind lopen we door een tunnel langs water en komen dan aan de rand van Pontevedra uit. Meike vindt het net lopen in de Biesbos.

In Pontevedra lopen we een kerk in het centrum in. Daarna kopen we een broodje of nemen wat we hebben in de rugzak en eten dat op een bankje aan een plein op. Daarna nog een ijsje voor de liefhebbers en dan gaan we weer op pad. Het is te vroeg om al ergens in te checken, bovendien willen we de spirituele route gaan lopen en die is vanaf Pontevedra behoorlijk zwaar. Dus snoepen we er vandaag alvast wat kilometers van af.

Ik heb wel informatie over de route maar geen kaart en in het boekje Camimo Portugues staat de route niet beschreven. Op de app zie ik een kruis staan en ik denk dat het van het monasterio is waar we naar toe gaan maar het blijkt een kerk te zijn.

Dat valt even tegen zeker na het steile klimpaadje net daarvoor. Gelukkig is er 50m verder een hotel waar we iets kunnen drinken en even bij kunnen komen. Ik bel het monasterio om zeker te zijn dat ze plaats hebben en dat hebben ze voor ons. Gelukkig, dan lopen die laatste 3km toch wat gemakkelijker.

Eindelijk zijn we bij het klooster waar we ruime kamers hebben maar helaas niets kunnen eten. Op internet vinden we wel iets in de buurt en we kunnen er om 8 uur gaan eten. 10 minuten lopen lukt straks nog wel. Intussen drinken we ons etappedrankje, rusten we uit en schrijf ik een keer voor het eten het blog.