28 mei, 19 km, eerst regen later droog 20 graden, Villamayor – Sansol

Het is heel anders hier op de Camino francais. Er zijn meer pelgrims onderweg, elk plaatsje heeft wel een herberg, er zijn winkels en restaurants. En toch….de Camino francais blijft me aantrekken. Misschien juist omdat ik graag terugga naar wat ik fijn vind en weer bekende herbergen opzoek. Een soort thuiskomen. Dat geldt zeker ook voor andere pelgrims om me heen. Een praatje maken onderweg, een praatje maken met degene die toevallig naast je zit. De herberg van Villamayor was me ook bekend. In 2009 was ik er ook. Deze wordt gerund door een christelijke Nederlandse organisatie. Gisteren ben ik na het eten naar een meditatie avond gegaan. Een speciale ervaring met muziek en gebed. Een moment om stil te staan, stil te worden….

Om 7 uur ging ik de deur uit. Het regende en ik daal samen met anderen het pad af van het hooggelegen Villamayor. Er volgt een prachtig pad, licht glooiend naar Los Arcos. Ieder loopt zijn eigen tempo, zijn eigen weg. Ik loop rustig om zoveel mogelijk mijn knie te ontzien. Het bevalt me goed om heel langzaam te lopen.

De bar auto is nog net niet open. Omdat het ook nog te nat en te koud is, loop ik maar door.

Ook tijd voor details…van bloemen. Daar hou ik van. De vormen van distels nog in knop. Alleen groen.

Of de roze meeldraden in de paarse kelken. Het is toch een genot om deze details te zien?

In Los Arcos zijn alle pelgrims die in Villamayor hebben geslapen toe aan pauze. Op het plein voor de kerk, onder parasols, zitten we gezellig samen. Ik kies voor een korte afstand van rond de 20 km. De meesten gaan door. Alles is mogelijk op de Camino francais. Ik kijk naar de arcaden van de kerk en bewonder ook hier mooie details. Ik neem er de tijd voor.

Kijk eens naar deze krachtige beeltenis van Petrus.

Daarna nog 7 km naar Sansol. Het is droog en een zeer aangename wandeltemperatuur. Dreigende donkere luchten, lijnenspel van gewassen.

Ik pauzeer nog even onder een boom. Blijk ik midden op een mieren nest te zitten. Ik ben niet gelijk weggegaan en heb van nabij het samenwerken van mieren mogen aanschouwen. Mijn geroosterd brood kruimelt en dat wordt meteen opgeruimd. Een stukje vele malen groter dan de mier zelf. Toen het begon te kriebelen ben ik maar opgestaan. Ik moet er niet aan denken dat ze op mijn benen lopen…..?

Daar is Sansol al. Van verre te zien door de kerktoren. Het laatste stuk langs de rustige weg.

Ik kies voor Albergue Sansol. De mooie gastvrije herberg met grote tuin en voetenbad, wat verder het dorp in. Juan loopt nu dezelfde korte etappes als ik. Heeft wat last van zijn voeten en met kortere afstanden krijgen die ook wat rust. Laura, de dame die naast me zat, gaf me nog een mooi compliment… Nee, je ziet er zeker nog niet uit als 60?…..

Met op de bovenverdieping muurschilderingen. Prachtig om te zien..