22 mei, 7de wandeldag. Van A Guarda naar Ramallosa/Nigran, 17km en 19 graden. Zon en in de verte een wolkje.
We verlaten om 10 voor 8 het appartement en zullen eerst ongeveer 5km moeten lopen voor we ergens koffie kunnen drinken en een broodje kunnen eten. De zon komt nog niet over de bergen en het is nog een beetje fris wat ik wel lekker vind.
We lopen langs een camping en net als Frans langs de ingang loopt ziet hij iemand de deur van een barretje openen. Koffie? Ja, er is koffie en er is toast. We hebben al sneller dan gedacht ons ontbijt en natuurlijk staan de tv’s al aan. Op de camping staat een typisch Spaanse molen.
We lopen langs de doorgaande weg waar af en toe voor ons werd getoeterd en naar ons werd gezwaaid. Gelukkig kunnen we even later over een paadje wat dichter bij de zee lopen. Komen echter al snel weer op de weg. Verwarring alom wanneer er een pijl de ene kant op wijst, richting zee en een pijl rechtdoor. Bovendien staan er ook nog vage kruizen op de weg waardoor ik na raadplegen van de app besluit rechtdoor te blijven lopen. Dat bleek een goede beslissing want wat later moesten we de weg oversteken om via een behoorlijk omhoog lopend pad verder te lopen.
Langzaam komt de zon over de bergen wat een mooi beeld geeft van de kust in de zon en wij nog in de schaduw.
Na klimmen mogen we dalen wat makkelijker is qua inspanning maar voor knieën belastender. Het is een prachtig bospad met mooie bloemen en varens.
In Baiona pauzeren we bij een pleintje met 2 kerken die we allebei inlopen. De pastoor vraagt mij of ik naar Santiago loop, een stempel wil en of ik met meer mensen loop. Inderdaad en omdat de anderen al buiten zijn ga ik die halen. Meike zit al aan de koffie dus drinken we die eerst. De pastoor komt daarna naar buiten en wenkt ons. Frans en Ilse gaan met onze pelgrimspaspoorten naar de pastoor. Ze mogen mee naar de sacristie waar de stempels gezet worden en onze naam, woonplaats en beroep in een boek geschreven worden.
In Baiona zijn veel winkeltjes en er is een jachthaven. We lopen de route langs de kust omdat we over een paar dagen in het binnenland lopen en nu nog van de zee kunnen genieten.
Het strand is leeg en ook wij gaan er niet op liggen maar lopen lekker door.
Al vrij snel zijn we in Ramallosa en daar lopen we bij een opticien naar binnen. Nou ja, binnenlopen gaat niet zo maar, je moet eerst bellen. Een glas van de zonnebril van Meike is niet meer bol maar zo ongeveer plat geworden. Helaas kunnen ze daar niets aan doen, komt door de warmte. Nog een klein stukje en dan zijn we bij albergue Pazo Pias die over meer dan een uur pas open gaat. We zetten onze rugzakken in de rij en gaan ergens een hapje eten. Als we terugkomen is het inschrijven al begonnen. We kunnen ieder een eigen kamer krijgen waar we dankbaar gebruik van maken. Na een week ‘samen’ geslapen te hebben is een nachtje in een eigen kamer ook leuk.
