16 april 2018, 9e wandeldag. Van Porrino naar Redondela. Zon en wolken, 16 graden. 16 kilometer.

Vandaag met zijn 5en op pad. Ans liep vandaag alleen om dat eens te ervaren. Het is toch een verschil als er 1 persoon minder meeloopt. Ook een verschil dat Ans langer kan slapen en later op pad gaat… tenminste dat dachten we.

Wij ontbeten in het pension en Ans kocht ergens wat voor onderweg. Wij kochten ook nog broodjes voor de lunch en omdat ze daar lekkere koffie hadden doen we gelijk een bakje koffie. Dan op pad en als we een Lidl zien gaan we naar binnen voor fruit.

Inmiddels is het half 10 geworden, geen probleem dat we laat vertrekken als de afstand niet zo groot is. Een verschil met Portugal is dat pelgrims overal veilig over kunnen steken. Nu in Spanje moeten we af en toe een drukke straat oversteken waar hard gereden wordt. Gelukkig stoppen sommige chauffeurs voor ons. Een verschil is dat er een beeld met een poetische tekst zomaar ergens langs de kant staat.

Na een tijdje is het tijd voor een koffiepauze maar eerst een winkel in. Wat een verschil met de winkels die we tot nu toe zagen. Alles is hier gericht op de camino.

In het barretje krijgt Ellen het gevoel dat ze een verschijning ziet. Ze ziet Ans wel maar het dringt niet door omdat het niet klopt. Ans zou achter ons lopen, hoe kan dat nou? Blijkt dat Ans om kwart over 9 op pad ging. Wat een verschil in tijd om te eten en lunch te kopen wanneer je alleen bent of met 5en.

Ook een verschil is het aantal mensen onderweg. Zagen we eerst af en toe voor of achter ons. Nu zien we af en toe niemand voor of achter ons. En staat er ook ineens iemand anders mee op de foto.

Het weer is ook een verschil. Onze regenkleding kan onderin de rugzak. Liepen we eerst meer over paden terwijl het vandaag vooral asfalt was.

Wat hetzelfde blijft is de humor die we met elkaar delen. Het af en toe alleen lopen in de groep. Het makkelijk verdelen van de slaapplaatsen en het etappedrankje na het lopen.