10 april, 3e wandeldag van Rates naar Barcelinos/Barcelos. Regenbuien en waterig zonnetje en 10 graden. Afstand 16km.

Afgelopen nacht was er eentje met minder slaap. Met 10 mensen op een slaapzaal in ijzeren wiebelige stapelbedden is al een beleving op zich. Als er dan ook nog iemand hard snurkt en ik niet wist waar mijn oordoppen lagen is muziek luisteren nog de enige optie. Dat hielp en zo sliep ik nog 3 uurtjes en voor de rest was ik niet klaarwakker. Niemand had goed geslapen maar gelukkig had niemands humeur daar onder te leiden. Op naar het ontbijt.

Terwijl er in het supermarktje nog wat gekocht werd kwam ik erachter dat ik mijn paraplu in het hostel had laten liggen. Gelukkig waren we amper 100 meter op weg dus liep ik even terug. We ontbeten bij een bakkertje en intussen begon het te regenen. Alle regenkleding aan en op pad. Na een paar stappen was het droog. Dat kwam vandaag vaak voor, regenkleding aan/uit. Door de vele regenval kwamen we Miekepaadjes tegen

We zagen een aankondiging van de pelgrimsmis in Barcelos en besloten daar ’s avonds naar toe te gaan.

Later zagen we tulpen in de tuin van de man op de foto. Ik sprak hem even aan en omdat het harder begon te regenen schuilden we onder een afdak aan zijn huis. Hij sprak goed Spaans en had humor. Trots vertelde hij over zijn zoon, zijn vrouwen en dat hij 81 was en hij was benieuwd hoe oud wij waren. Al knipogend naar mij zei hij dat hij Ellen 25 schatte. Ze bedankte hem lachend voor het compliment. Ik vind het een cadeautje om zo’n spontane ontmoeting te hebben. Hij bood ons ook nog iets aan wat met water te maken had maar dat begrepen we niet en inmiddels was het droog en gingen we verder op pad.

Voor Ans was het laatste stuk best zwaar, iedereen heeft wel eens zo’n dag en een pauze bij een barretje met winkeltje was welkom. Wij zaten aan de overkant met ons drankje en keken met verbazing naar de druk pratende cafébezoekers.

Het hostel is veel luxer dan het vorige en we zijn amper binnen of Silvia heeft de natte was van gisteren al ophangen, ook die van mij. Handig zo’n praktische pelgrim erbij. Natuurlijk gaan we snel na het uitzoeken van een slaapplek een etappedrankje doen. Een cadeautje wat we onszelf iedere dag gunnen.

Daarna op zoek naar het adres van de kerk waar de pelgrimsmis is. Bij de VVV weten ze het ons te vertellen. Ruim op tijd zijn we ’s avonds bij de kerk. We willen naar binnen gaan maar krijgen te horen dat we even moeten wachten. Een vrouw die Engels spreekt en een pater komen uitleggen wat de bedoeling is voor pelgrims. De pater wijst ons een speciale plek in de kerk en we wonen de Portugeese mis bij. Daarna krijgen we allemaal de zegen van de pastoor en van de kerkgangers. Dan worden we gevraagd mee naar achteren te komen en onze namen en nationaliteit te noteren. Een stempel in ons paspoort, de uitgeschreven zegen, mogen we een steen en een schelpje uitzoeken en met een handdruk van de pater en een omhelzing van de vrouw met wensen voor een goede tocht gingen we met al die cadeautjes op weg naar een restaurant.