29 oktober 2017, 15 km, zonnig 20 graden

Het echte klimwerk vandaag! Waar het gisteren vals plat was, is het vandaag 600 meter stijgen naar O Cebreiro.

Dat is niet niks. Vanwege deze zware stijging kiezen de beide dames Mariet voor rugzakvervoer. En wat blijkt…? Zo zijn ze plotseling sneller dan ik.?

Eerst gaan we een lang stuk over de weg. Daarna beginnen de crisispaadjes, zoals Mariet die noemt. Sterke stijging met grote keien, die erg ongelijk liggen. Een bospad.

Na 7,5 km hebben we de eerste pauze bij de herberg van La Faba. Ik bestel een “bocadille con tomate” en krijg tomatenpulp. Dat is lekker. Ik vraag hoeveel tomaten er wel niet inzitten en trots tonen ze me een tomaat van eigen kweek van wel 1 kg. Zo gaat dat hier op de Camino. Veel stralende mensen die proberen die energie aan anderen te geven.

Daarna wordt de stijging nog sterker. Geen bospad meer, maar een pad met uitzicht naar alle kanten. Je voelt je erg klein met zoveel weidsheid.

Of zoals hier op een top…

In Laguna de Castilla pauzeren we ook nog even. Hier ontmoeten we onze Spaanse vriendinnen weer. Moira, Elisabeth en Maria.

En…alsof dat hier heel gewoon is, koeien met grote horens op de weg. Precies daar waar ik stond. Ik kon geen kant op. Ik moet zeggen dat mijn hart wel even wat sneller ging kloppen….

Na dit dorp is er weer een stevige stijging met mooie vergezichten. Het is hard werken, maar het lukt. Zonder rugzak is het echt lichter.

Nu zijn we in Galicië aangekomen. Deze steen geeft de grens aan. En zoals je ziet op de foto’s, ook in Galicië kan het heel mooi weer zijn.

Helemaal bovenaan de berg ligt O Cebreiro. Bekend om de daken van riet en de speciale kerk, een echt museum dorp.

Super gedaan. Ik zie iedereen uitgeput boven komen, dus het is heel normaal dat je moe bent. Ik ook!

Etappedrankje verdiend.