28 oktober 2017, 24 km, zonnig en warm 25 graden

In herberg El Serval y la Luna wordt een maaltijd gemaakt voor alle pelgrims. Samen aan tafel met de pelgrims die we dagelijks ontmoeten. Van links naar rechts: Floor, Wim, Noria, Elisabeth, Maria en wij: Mieke, Mariet en Mariet. Een Spaans en Nederlands gezelschap. Fijne gesprekken over waarom je de Camino doet, voor velen een moment van verwerking en/of verandering in het leven en/of sportief. Welke reden je ook hebt, voor mij is het allemaal Camino.

Na het heerlijke uitgebreide ontbijt gingen we op pad. De route is vandaag in echt 2 verschillende delen te bekijken. Het eerste de route na Pieros naar Villafranca door de wijngaarden met veel hoogteverschil. En als de zon dan over de horizon komt, zijn er net bij Pieros vertrokken.

Het is bijzonder mooi. De bladeren van de wijngaarden zijn geel en rood.

Vlak voor Villafranca is een wit huis op een heuvel al van verre te zien. Elke stap een ander vergezicht. Adembenemend gewoon!

In Villafranca gaan we naar Plaza Mayor. Boodschappen voor de dag en even een kopje koffie. Dan gaan we de brug over waar deze pelgrim wacht.

Dan starten we met het 2e deel. 18 km met voortdurend vals plat, langs de grote weg of door de dorpjes. Nog 186 km te gaan staat er aan het begin van Valcarce.

Het valt niet mee. De rugzak van Marietje begint door te wegen en als je dan pijnklachten krijgt is het heel verstandig om de rugzak te laten vervoeren. Daar kiest ze dan ook voor. En juist dat vind ik zo goed! Als iets teveel wordt, kijk dan wat wel haalbaar is. Zo zeggen we tegen elkaar: “Yes we can!”

Onderweg kwamen we een beroepsfotograaf tegen die op vakantie was…. Nu op zoek naar herfstkleuren en hij vroeg mij met blauwe rugzak en schelp te poseren. In ruil daarvoor maakte hij deze foto. Heel mooi, vind ik.

Deze afstand is ver voor ons. We hebben dan ook na Villafranca 2 keer pauze. Niet gek als je 18 km moet klimmen. De route is dan links en dan rechts van de snelweg en dan passeren we immense viaducten.

Vandaag gaan we naar mijn favoriete herberg El Paso aan het einde van Vega de Valcarce. Ze kennen me nog. Eind juni was ik hier aan het einde van de Camino francais. We worden erg gastvrij ontvangen. Het restaurant is gesloten, maar we krijgen eigen gemaakte empanada, wijn en fruit. Ons Camino momentje van vandaag.

Op naar O Cebreiro!