27 september 2017, 22 km, zonnig 25 graden

In de herberg O Ninho in Rubiaes krijgen we ontbijt. De herberg is vol en we zijn de laatsten die ontbijten. Er is nog net 1 broodje voor ons en de rest is op….??? Gelukkig is er een bar en winkeltje vlakbij en daar kunnen we onze voorraden bijvullen. Naast de bar staat de plaats waar de oudste pijl van de Camino Portugues is gevonden. Het dateert van het jaar 90.

Dan gaan we op pad over de oude romaanse wegen. We stijgen flink naar Alto San Bento op 270 meter.

Het is net als gisteren hard werken. De stenen zijn ongelijk en daar kom ik ten val. Op wat schaafwonden na lijkt het mee te vallen. Zo zie je maar het blijft opletten en geconcentreerd lopen. Zo dalen we ook weer terug, over een zelfde keien pad.

Aangekomen bij een weg, hebben we een zeer mooi uitzicht richting Valenca. Janny en Marijke voorop.

Op naar Valenca. Een kleine weg evenwijdig aan de drukke N13 naar Spanje. Valenca is echt een vesting met grote hoge verdedigingsmuren.

We lopen door de vesting en aan de andere kant kijken we uit over de Minho, met de grote brug en Tui op de achtergrond.

Het is zo mooi om te zien dat we er allemaal zo ontspannen uit zien. Wel moe, maar zo intens tevreden. Over dat we al deze stappen zetten en al zowat in Spanje zijn.

Dan dalen we af naar de rivier, en zien daar de precieze grens, aangegeven met voetstappen.

Deze kanjers zijn op de helft. We zijn in het ritme van lopen, rusten, eten en drinken. Juist dit ritme van de eenvoud, is wat het ons brengt. Je lichaam kan het aan en ook mentaal gaat het vast lukken. Het is toch iedere dag weer schakelen. Een nieuwe herberg, waar gaan we eten en hoe ziet de route eruit.

Kortom….zij komen over de brug.

Hier in Spanje, overnachten we in Tui. Albergue Vila San Clemente. We hebben een 4 en 3 persoonskamer. Wat waarderen we dat!