26 september 2017, 20 km, zeer zonnig 25 graden

De uitdaging van de camino Portugues krijgen we vandaag. Het hoogste punt, 405 meter. De Alto Portela Grande.

De jeugdherberg van Ponte de Lima ligt een heel eind uit het centrum. Zo lopen we door de Plantanen laan richting centrum. Al direct is het zeer zonnig, en dat hadden we niet verwacht. We gaan opgewekt op pad.

We gaan over de brug van de Rio Lima. Zo in het ochtendlicht, met windstil weer, hebben we een prachtige spiegeling. Dat voelt alweer als een mooi Camino momentje.

De Camino weg loopt in een dal onder de snelweg die op palen is gebouwd.

Maar ook over een weggetje met druivenranken omringd. Wat een mooie omgeving. De pijlen zijn langs de weg overal goed te vinden.

Tot aan Revolta is de weg licht glooiend. We stijgen dan 150 mtr in 8 km. Hier hebben we pauze en kopen er onze broodjes. Met veel liefde en geduld worden die voor ons ingepakt. Een pelgrim koopt er bv fruit en water.

Daar begint de grote sterke stijging. 250 meter in 3 km. Op naar Alto Portela Grande. Het valt niet mee. We moeten goed opletten waar we de voeten neerzetten. Grote rotsblokken waar je je weg moet vinden.

Waar veel pelgrims hier een steentje achterlaten is bij Cruz de Francesco. B.v. als gedachtenis aan een dierbare. Er even bij stil staan wat dat voor je betekent. Een emotioneel moment. Ook ik leg er mijn steentje neer. Onderweg sta ik er even stil bij. Waarom? Soms is dat toch nog onzekerheid, doe ik het wel goed? Ik laat het achter, met het gevoel dat het goed is zoals het is. Een mooi plekje boven op het kruis. Er ligt een schelpje en een kristal bij. Het ontroerd me. Ook is er een ander gevoel. Er liggen er zoveel en het voelt een beetje overweldigend.

Even later vinden we dit mo…..NU…..ment, het fijne gevoel terug. Met zoveel aandacht en liefde gemaakt. Dat voel je. Voor ons verbeeldt dit ook “de weg naar binnen”.

Bij de top wacht ons een beloning. Uitzicht! En Janny die op ieder van ons boven wacht en motiverend ieder door de laatste meters praat. Dat is echt nodig want we zijn moe als we boven komen.

Na de top is er een stevige afdaling met ook grote en kleine rotsblokken. We zoeken ieder de eigen weg. Snel dalend zoals, Trijntje, Janny en Marijke dat doen. Of voorzichtige stapjes. We komen er allemaal. Ik ben trots op deze kanjers.

Na deze flinke afdaling vinden we een bar. Dat hebben we alvast verdiend…

We overnachten in herberg El Ninho. “Het nest” betekent dat. Een hartverwarmende ontvangst met thee en koffie. En we kunnen voor een klein bedrag de was laten doen.?

Heerlijk dat mooie weer. Het ziet er voor komende dagen ook goed uit, met blijvend droog weer. Morgen komen we in Spanje / Galicië aan. Nu nog ongeveer 140 km te gaan.