22 juni 2017, 10 km klimmen, Vega de la Valcarce – O Cebreiro; 25 graden

Wat een gezellige boel in de herberg El PASO. Een barbecue met alle pelgrims. Inclusief de Sangria. Je voelt de warmte en liefde voor de pelgrim in deze herberg. Aanbeveling.

Het onverwachte zit echt in de kleine dingen. Deze keer een prachtige lucht in de vorm van een schelp. Zonlicht erbij. Extra wolken…..een lust om te zien.

600 meter stijgen vandaag. De grootste stijging sinds de Pyreneeën… Dat kunnen we! Op Cebreiro ligt op 1300 meter en we komen van Valcarce op 600 meter.

Eerst nog een stukje langs de weg. We zijn vandaag om 6.30 uur vertrokken en kiezen ervoor om in Herreiras te ontbijten.

Met een glimlach zien we een boom waar je je zorgen of je dromen in kunt hangen. Loslaten en nieuwe start maken. Wie wil dat nou niet?

Of….workshop hugs. De hele dag door. Zo eenvoudig kan het leven zijn. De herbergen proberen op elke manier de aandacht te trekken. Op een zware klim als vandaag krijg je zo wat afleiding en dan ben je de zwaarte weer vergeten.?

Na Herreiras begint het echte werk. Eerst over een bospad, met grote stapstenen, wel 2 km lang.

Dan sta je uit te blazen. Even rusten en als je dan plotseling deze tekst ziet ben je weer gemotiveerd om door te gaan.

Het deel na La Faba geeft schitterende vergezichten. We stijgen dan nog 380 meter. Steeds weer is het uitzicht anders. We genieten!

De grens met Galicië is bereikt. De laatste provincie, waar ook Santiago in ligt. We voelen ons trots dat we zover zijn gekomen.

Dan is het nog maar een klein stukje naar O Cebreiro. Vanuit het niets is het hier plotseling mistig. De huizen met de rieten daken worden er mysterieus van en de kerk is net zichtbaar.

We zouden slapen in de algemene herberg, maar onderweg dacht ik eraan toch nog even na te vragen of er nog een paar kamers vrij zijn. We hebben Camino geluk. In het 3e pension waren nog kamers vrij. Daar kiezen we voor. Casa Frada heet het.

Uitzicht vanaf de kamer: