19 oktober 2016, 22 km, droog, half bewolkt 20 graden.

Een nieuwe camino dag wacht op ons, als we om 8.30 uur de deur sluiten van de herberg Gallego.

En wat voor een dag….we worden na het dorpje Pieros verrast door Jacobsladders die de stad Cacabelos verlichten. We staan er even bij stil om ervan te genieten.

Dan kiezen we voor de 1,5 km langere route door de wijngaarden. Het stijgt en het daalt. De herfstkleurenpracht is een lust voor het oog.

We zijn echt gewend aan de stijgingen en dalingen. En de conditie is de afgelopen weken alleen maar gestegen. Het is nu niet meer….kunnen we het fysiek aan, maar kunnen we het volhouden. Iedere dag weer starten met een nieuwe camino dag  voor iedere keer weer 20 -25 km. En ja…ze kunnen het!

In Vilafranca hebben we na 3 uur een pauze en we gaan over de brug met het pelgrimsstandbeeld.

Dan leg ik de volgende keuze voor….9 km langs een licht stijgende weg of de camino Duro? Dit is een hele zware route over de bergen met 300 meter stijgen en 300 meter dalen. En wat denk je….we kiezen unaniem voor deze zware route. Grote bewondering voor deze dames! Ze hebben tenslotte een leeftijd die ik nog niet heb. 🙂 Ik ben reuze trots op ze.

We doen er meer dan een uur over. 2,5 km verder en 300 meter hoger. Het is prachtig en geeft vergezichten over Villafranca en de onder ons gelegen snelweg.

Even is het lastig. Een weg naar bar A Focare staat prima gepijld. De route die rechtstreeks naar Trabadelo gaat niet. Gelukkig waren er boeren kastanjes aan het rapen en die zeiden dat we gewoon rechtdoor konden. We komen op de weg uit en vinden grote gele pijlen….Dan volgt een hele steile weg naar beneden. Pfff, nog zwaarder dan stijgen. Inmiddels schijnt de zon en zo komen we beneden.

De herberg Crispeta wacht op ons. Hiervoor moeten we nog een klein stukje teruglopen.