30 juni 2016

Portela – O Cruceiro: 19 km
Eerst bewolkt en mistig, nadien warm en zonnig: 22 graden
Hostel: Parrilla Antonio, O Cruceiro 
Gisteravond verbroederden we in de herberg van Sergio met zeven Portugezen, allen collega’s bij de Portugese marine. Ondanks de taalproblemen voeren we een hartelijke conversatie. Ze hebben hun eigen wijn meegebracht die we dan ook moeten proeven. Naast mij zit een oude, fiere vader wiens zoon ook meestapt. Zijn Portugese buurman kent enkele woordjes Frans en die zorgt voor de vertaling. Vandaag komen we deze groep nog tweemaal tegen. 

​

We passeren vandaag ‘Caldas de Reis’, een stadje met Romeinse roots. Het ligt dan ook op een Romeinse Heirweg. In Caldas de Reis genieten we van een helend voetbad in de warmwaterbronnen.

​

Waterpret in Caldas de Reis

​

Onvervaard!
Langzaam komen we in de buurt van Santiago. Een enkeling durft al eens luidop te dromen over de nakende glorieuze aankomst op het grote plein voor de kathedraal. 
Maar onderschat een Camino niet. Ondanks de mooie plaatjes, de gracieuze natuur en de alom tegenwoordige zon, blijft het een hele prestatie. Naast het fysieke aspect, de talrijke heuvels, het vroege opstaan, het slapen in slaapzalen in stapelbedden met snurkende pelgrims, boven, naast of onder je, kan het mentaal soms ook wel eens zwaar zijn.
Je wordt getriggerd om je grenzen te leren kennen en om die te bewaken. Je bent niet alleen en bepaalt mee de groepsdynamiek. Maar evenzeer blijkt de groep soms ook een vangnet te zijn voor moeilijke momenten, al is het soms door een onuitgesproken teken van herkenning, een blik, een ondersteunend woord.
Ik voel me een bevoorrechte getuige en met grote dankbaarheid ondersteun ik dit gebeuren… Weliswaar begeleid door m’n vijf medepelgrims/gidsen!
Ik ben ervan overtuigd dat ook het thuisfront van deze vijf pelgrims deze veranderingen zullen opmerken.