1 juni 2016
10 km en retour naar Perigueux
Motregen

Het zit erop! Gefeliciteerd Miriam, en Marianne, 500 km verder en heel veel camino ervaringen rijker. En ook natuurlijk een felicitatie voor Sikke en Gre die beiden bijna alle dagen hebben gelopen. We zijn weer terug bij onze geplande eindpunt Perigueux.

Na een heel bijzondere avond met Robert en Christine Batcock (Douzillac) heeft Robert vanochtend een engels ontbijt gemaakt met bacon, eggs, gebakken tomaten en champignons. Voortreffelijk! We zullen nog lang terugdenken aan deze 2 humoristische mensen. Een van de uitspraken was: “als je de weg kwijtraakt, leer je hem pas echt kennen”. Zo is het, een camino is net het echte leven met alle upscen downs.

Roger had ons ook uitgelegd dat het onverantwoord was over de D3 te lopen richting Mussidan. Neem hiervoor in de plaats de route over Sourzac. Ook die heeft al de goede aanwijzingen en is veilig!

We lopen dan ook over een hele rustige weg. De dag is wederom grijs, maar wij nemen deze laatste km heel bewust.

En dan zijn we er. Mussidan. Da plaats waar vandaan we volgend jaar mogelijk weer verder gaan. Nog even alle mooie herinneringen ophalen.

Dan gaan we terug met de trein van Mussidan naar Perigueux. Een stakingsdag dus moeten we 3 uur wachten. Intussen zoeken we uit hoe we morgen naar Parijs gaan. We krijgen nieuwe tickets en hopen dat we morgen thuis komen.

In Perigueux gaan we als afscheid naar de kathedraal. Een emotioneel moment. Dankbaar voor de camino en fijn dat we het zo fijn hebben gehad. Hier zien we Jacobus en krijgen we de laatste stempel van deze camino.

In de herberg komt plotseling Thomas weer terug. Als laatste gezien in La Coquille. De camino wereld blijft verrassend!

Lieve medewandelaars hartelijke dank voor deze fantastische camino. Ik heb er reuze van genoten.