31 mei 2016
17 km
Buien, middag droog 20 graden

De liefde voor de pelgrim is goed voelbaar bij Mw. Rathier in L’Eperon. Een stralende dame die alles doet om het de pelgrim naar de zin te maken. Zo stond om 7.30 uur het ontbijt klaar, met eieren, jus d’orange, geroosterd brood. yoghurt, bananen en eigen gemaakte jam. We waren daar samen met een Amerikaanse Hermione.

We lopen terug over de drukke D3 om weer bij Anesse de route op te pakken. We gaan over rivier L’Isle. Deze brug lijkt nieuw en de route is sinds kort veranderd. Je loopt aan de zuidkant en niet meer over L’Eperon. Op dat moment is er wat motregen.

Ook hier zijn wegkruizen te zien, waar pelgrims hun steentje neerleggen.

Na ruim 1,5 uur komen we om 10 uur Saint-Astier binnen. Niet meer kijkend naar de pijlen en direct op zoek naar een bar voor koffie, het regent inmiddels pijpestelen! Zo mogelijk is dat ons ochtend ritueel. Na ongeveer 2 uur lopen pauze of zoveel eerder als we een bar zien. Dan is het niet gek dat je bij vertrek weer even de route moet zoeken…..:)

Ja……hier is het echt rechtdoor. We lopen over deze kleine graspaden en stijgen naar Chateau de Puyferrat.

Daarboven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over een dal. Het pad loopt langs de rand van het bos.

Of na weer een stijging over een graspad naar beneden. We vinden de Dordogne prachtig om door te lopen. Maar wat de mevrouw Rathier zei, het wordt hier vlak……daar zijn we het niet mee eens. De heuvels volgen elkaar gewoon op. De route loopt nooit langs een heuvel, maar er altijd overheen.

We missen Sikke en Gre. Sikke die altijd de pauzeplekjes uitzoekt en op onderzoek uitgaat als de weg niet duidelijk is en Gre haar fluitje om te laten weten dat we even moeten wachten. Wij vinden nu ook een mooi plekje bij een gite. Inmiddels is het droog geworden en de stoelen staan klaar. Direct als we gaan zitten komt een auto aanrijden. De mevrouw van de gite, die ons koffie en thee aanbiedt. Mooi toeval toch? Jacobus doet zijn best om de pelgrims datgene te geven wat ze nodig hebben.

Het is af en toe erg steil, zoals hier bij het bospad! Gladde steentjes zorgen ervoor dat we voorzichtig zijn en niet heel snel vandaag. Bijna alles over onverharde wegen. Een hele mooie etappe!

Omdat het weer opnieuw gaat regenen lopen we naar het station van Neuvy. Vlak ten zuiden van Puy de Pont en dichtbij Douzillac. De gevaarlijke D3 nu mijdend. We slapen bij de familie Batcock. Engelsen die ook de slaapkamer engels hadden ingericht. Marianne en Miriam genieten van een kopje thee op bed….

Nog 10 km te gaan morgen naar Mussidan, dan hebben we 500 km gelopen.