21 maart 2016
21 km
Daling van 1500 naar 600 meter

De voorspelde regen is gelukkig vannacht gevallen en zo konden we vanaf Convento de Foncebadon het ochtendgloren aanschouwen.

Het was min 5 graden en omdat het niet waaide was het niet koud. Mijn meegebrachte thermo kleding houd ik voor de nacht en heb ik echt niet nodig.
Hier en daar ligt nog sneeuw….wat mooi om zo onze eerste caminopijl te zien.

Naar Cruz de Ferro is het 2 km maar toch nog 100 meter stijgen. Het is een stevige klim. Ellen houdt niet van klimmen zegt ze, maar ze doet het heel goed! Kleine stapjes en zorgen dat je voldoende adem houdt. Dan kun je het heel lang volhouden.

Chris en Paul gaan vaak als een speer. Ondanks de zware rugzakken kunnen die goed op tempo blijven. Ik heb er bewondering voor!

 

Daar in de verte zien we Cruz de Ferro.
Voor velen het hoogtepunt van de camino.

Chris legt een steen neer ter gedachtenis aan zijn vrouw Diny. Ellen legt een steen neer voor haar man Piet.   Een speciaal moment om dat zo achter te laten, om weer verder te kunnen en voor altijd in liefde verbonden te blijven.

Ik leg een steen neer voor Anita, voor bemoediging en kracht en ook uit dankbaarheid voor mijn nieuwe knie, zodat ook ik weer op pad kan. Vorig jaar was het voor mij helaas niet mogelijk om op pad te gaan, doordat ik een nieuwe knie heb gekregen. Na een stevige revalidatie kan ik zeggen dat ik heel blij ben dat het weer lukt.

Daarna dalen we af naar Manjarin. Het is zo mooi hier. We kunnen er geen genoeg van krijgen!

Van Manjarin naar Santiago is het nog 222 km en we hebben er bijna 100 km opzitten.

We nemen zelfs pauze aan de kant van de weg op zo een 1100 meter. Genieten!!!

Na een zware afdaling over losse stenen en kleine paadjes komen we in Acebo aan.

 

Een mooi dorp volledig gericht op de pelgrim met oude houten huizen.

Dan zien en ruiken we bloeiende Mimosa….voorjaar!!!

Na de laatste zware afdaling van Riego de Ambros komen we in Molinaseca aan. Ook hier smalle bergpaadjes , zo stil, geen verkeer te horen.

Ellen is heel blij dat we er bijna zijn.

Om 15 uur zijn we bij de herberg Santa Marina aan het einde van het dorp.
Ook Paul is blij dat we er zijn.