2 september 2015

Vrijdag a.s. komt de groep van de camino Portugues por la Costa in Santiago aan. Heel graag ga ik ze tegemoet lopen en heb dan ook een vrije dag gevraagd op het pelgrimsburo. Daar werk ik als vrijwilliger of van 8 tot 15 uur of van 15 uur tot 20 uur. Deze week allemaal middag diensten, zodat ik in de ochtend kan wandelen.

Vlak bij mijn appartement is een bus naa Milladoiro en vandaag heb ik die bus genomen om de camino in tegengestelde richting te lopen…deze keer eenvoudig, want er staan blauwe pijlen voor de route can Porto naar Fatima.

Ik loop een stukje mee met een Italiaan die al 4 maanden onderweg is. Heeft een tent bij zich en probeert met zo weinig mogelijk geld rond te komen. Wat een rust straalde hij uit. Een grote baard, een enorme rugzak met 15 kg en dan zo sereen….wat heeft een mens nodig…

Onderweg zien we kleine monumentjes, een achtergelaten schoen….nieuwsgierig naar de drager en zijn avonturen gaan we verder.

De kleine dingen onderweg doen het. Een bloem aan de kant van de weg. Volledig geopend om de insecten te ontvangen. Zou je je als mens ook zo onbevangen openen?

Leuk is om in tegengestelde richting te lopen “buen camino” zeggen en een dankbare blik terug krijgen.

Ook op een camino paal achtergelaten, deze mooie roos. Zo te zien nog vers. Met liefde daar gelaten. Voor mij straalt er zachtheid uit.

En als je dan van zoveel mensen de camino smile terug krijgt, maakt dat mijn dag helemaal goed.

Onderweg zie ik nog een bushalte en vraag aan een mooie oude dame of hier ook een bus stopt. Het is Casalonga en ligt ook op de camino. Na vandaag heb ik ervaren dat ik 12 km kan lopen in deze heuvels en dat ik de groep vrijdag a.s vanaf hier ga inhalen. Ook deze bus stopt voor mijn apartement….