18 oktober 2014
15 km
DROOG, bewolkt 20 graden
Na 2 dagen regen zijn we erg blij deze ochtend het is droog….. Volgens de krant regen, maar dat komt pas na 3 uur. Opgewekt worden we uitgezwaaid door de mevrouw van de herberg van Salceda. We hadden gekozen voor 2 hotelkamers ipv de herberg. Wel zo rustig na de grote herberg in Arzua.
De zon laat zich al zien als we in de ochtend door de bossen lopen. Bijna de hele dag bospaden. De herfst begint te komen. In de middag gaat het stevig waaien. De reuze eucalyptus bomen ruisen als de branding van de zee met storm. Ogen dicht doen en voelen en horen……
Van Jose krijg ik dit mooie blad. De herfstkleuren laten zich zien.
Truus, een prima getrainde wandelaar, loopt vrijwel jaarlijks de 4daagse. Een gestage loper ook. Zoals ze zelf ook zegt….een diesel. Langzaam, maar zeker bereikt ze met rugzak haar doel. Zonder problemen alles gelopen.
Jose, ook prima getraind en dat laat ze zien als de afstanden langzaam worden opgevoerd. 15 km is de laatste dagen geen probleem. Omdat de rugzak iets te zwaar is laat ze die na een aantal dagen vervoeren. Genieten van de kleinste details. Fotomomenten….. en zodoende tijd en ruimte nemen voor haar camino. Regelmatig gaat ze alleen op stap. Gewoon de pijlen volgen, en de bestemming van die dag zoeken.
En dit is Irma. Net verhuisd en daardoor de wandeling van juni vanaf Astorga geannuleerd en nu gekozen voor de afstanden van 10-15 km. Toch nog genoeg getraind na de verhuizing. Wel een aantal dagen zonder rugzak gelopen omdat ze heel ziek was van “bedbugs” met allergische reacties. Dapper dat ze toch is doorgelopen. Ook Irma heeft het als een fantastische wandeling ervaren.
Dit wens ik iedereen toe…..”We are pure love”…….Op de camino ontroert me dit. Zoveel inspirerende teksten. Zelf denkend : wat kan ik daar nog van leren?
Een moment van zon, geeft de verdorde varens een gouden gloed. Om vast te houden in je gedachten.
En dan…….de grens van Santiago is bereikt. Voor iedereen die de camino francais heeft gelopen, een fotomoment. Jose loopt voorop foto’s te maken en zo zijn Irma en Truus mijn gewillige fotomodellen.
Nog net voor de bui komen we aan bij Hotel Garcas in Lavacolla. Direct na aankomst begint het verschrikkelijk te regenen. Wat een geluk. Voor ons was het een droge dag.
Omdat het vrijdag is en in de cathedraal van Santiago de Butafumeiro wordt gebruikt gaan we met de bus ( direct voor de deur) naar het centrum. Nog 11 km. Een leuk moment……al is echt te voet in Santiago komen nog specialer. Dat doen we morgen…….
Hallo Mieke, inmiddels al weer ruim twee weken thuis na de camino-wandeling met jou en de vier mede-‘peregrino’s’. Wat nazindert in mijn gevoelsleven momenteel is: GOEDHEID. Vooral goedheid en respect op alle fronten heb ik ervaren in de wandeling met jou en mijn medewandelaars. Wat ik niet wist, was de belevenis van de ‘middeleeuwse sfeer’ in dit deel van Noord-Spanje. Theoretisch wist ik het, maar het werkelijk te beleven is zó bijzonder. Dat kun je niet in woorden vatten; dat kun je alleen maar beleven.
Wandelen in Balans, dat deden we onder jouw ‘hoede’. Dankjewel voor je adequate aanpak van dingen (als het nodig was). Ook dank voor je altijd positieve en neutrale houding ten opzichte van elk van ons afzonderlijk. Jouw houding werkt als een neutrale katalysator. Op de camino weet je nooit hoe de volgende dag zal zijn. Dat is prachtig en inspirerend, net als het leven zelf. Ik ben blij dat ik jou op internet vond. Wij liepen onze eigen camino en jij was een goede hoeder. In ons eigen ritme was er ruimte om de mooie natuur, de mensen, de wandeling optimaal te ervaren. Al moesten we onze schoenen leeggieten na een hele dag regenstromen….. we bleven er gelukkig bij. Om nooit meer te vergeten. De camino zit in mijn lijf en mijn leven! Ik voel me dankbaar.
Dank je wel Irma voor deze dankbare, motiverende reactie