21 km
Bewolkt, droog, 17 graden

Verwachtingsvol gaan we op pad. Halen we vandaag Santiago of morgen? De rugzak van Jose sturen we naar Monto de Gozo, zodat we dan kunnen beslissen of we blijven of niet.

We vertrekken echt in het donker. Zoals we gewend zijn voert de camino ons langs mooie bospaden. Zo een donker weggetje met aan het eind licht. Je voelt dan ook echt of je naar het licht loopt.

Nog meer dan 10 km te gaan kom je al een beeld tegen met Santiago. Dan gaat het tussen je oren zitten. Je denkt dat je er bijna bent.

Nee, we zijn er nog niet. Af en toe is het een pad, vlak langs de auto’s. Je neemt de weg zoals die voor je voeten komt en dan geniet je van b.v. de herfst kleuren.

Of van de aangeplante eucalyptusbossen. Keurig precies recht geplant.

De rugzak van Jose staat in San Marcos, een plaats dichtbij Monto de Gozo. Spannend om te vinden als dit niet precies aan de camino ligt. Natuurlijk vinden we het en na een rust pauze besluiten we om door je lopen. We staan nog even stil bij het monument van Monto de Gozo.

En dan…..de aankomst bij de kathedraal. Het hoogte punt van elke camino. YES we hebben het gehaald. Een moment om te vieren.

Daarna naar het pelgrims buro voor de laatste stempel op je pelgrims paspoort. Ook dit is een mooi moment. Je krijgt felicitaties van je mede pelgrims en van de enthousiaste mensen van het pelgrims buro. Het is ook echt een prestatie.

En dan ontvang je de Compostela. Al die km komen nog eens aan de voorbij. 653 km vanaf Logrono met je eigen voeten afgelegd. Een grote prestatie. Voor iedereen die op zijn eigen manier het laatste stuk te voet heeft gehaald.