31,6 km
half bewolkt, veel wind, 18 graden

Iedere dag wordt het iets later licht. Als we om 8 uur vertrekken zien we de gele. pijlen door het maanlicht. Via een oude stadspoort lopen we Burgos uit.

Als we eindelijk Burgos uit zijn komt de zon boven de horizon. Hier is het nog vlak.

Via een oude landweg lopen we naar Tardajos. Het is weer heuvelachtig, zonder al te grote stijgingen en dalingen.

Daarna gaan we door het land. De zon en de wolken wisselen elkaar af en maken prachtige schaduwen.

Ik loop een tijdje samen met Pedro, een italiaan, die wat engels spreekt. Door mijn kennis van het spaans lukt het om gezellig te praten. Ontmoetingen. Dat is genieten. Ook Pedro had de camino smile. Die heerlijke ontspannen lach uit de grond van zijn hart. Dit voelt als herkenning.

Om 13.00 uur zijn we al op de oorspronkelijke bestemming. 21,1 km zitten er op. We zijn dan in Hornillos del camino. Wat doen we nu? Er is een herberg op 5 km verder. Die is helaas al gesloten. Dan nog 5 extra? Jose durft het wel aan en ik merk dat ik word gestimuleerd om er positief over na te denken. YES we gaan het proberen. In dat dorp wordt de droom van Jose bijna gerealiseerd. Als pelgrim een brood open snijden en er spaanse worst tussen snijden. We kreeg het van een italiaan aangeboden. Zo is het op camino delen en ontvangen.

Op pad naar Hontenas. Nog 10,5 km te gaan. Door een heuvel landschap, een stenen pad van oost naar west. Geen bewoonde wereld te zien. Alles stil, alleen maar wind, je eigen passen en bij iedere stap een ander vergezicht door de wisselende bewolking.

Het ziet er ook doods uit. Alle gewassen zijn van het land. Alles is droog. Velden vol uitgebloeide zonnebloemen.

5 km voor het eindpunt hebben we nog even een kleine pauze langs de kant van de weg. Een klein beetje uit de wind.

Het was een koele wind. Dit kun je ook verwachten op een hoogte van 800 a 900 meter.
Eindelijk zien we Hontenas plotseling in een dal liggen.

We slapen in de Albergue Municipal van Hontenas. Een oude pelgrims hospitaal.