Maandag gaan we waddenwandelen op Texel. Een wandeling van 76 kilometer welke we in vier dagen gaan lopen. De route loopt helemaal langs de kust en door Den Burg. We hebben er allemaal zin in en vanaf maandag kun je verder lezen hoe het met ons gaat en wat we allemaal meemaken onderweg.

12 april, 8 graden, 17,5 km meestal droog, zon, beetje regen en hagel

We kunnen een paar dagen op pad en gaan waddenwandelen, een rondje Texel. Na een goede reis voor ieder zonder file of OV-vertraging zien we elkaar in Den Helder bij de veerboot welke ons in 20 minuten naar Texel brengt. Daar staat de bus klaar en na een korte rit zijn we bij de VVV. Daarvandaan is het een klein stukje lopen naar het hostel. In het hostel is het rustig en omdat er kamers vrij zijn overleggen we even en boeken twee kamers bij zodat we allemaal een eigen kamer hebben.

We laten onze bagage achter en nemen eerst een bekertje koffie to go welke we buiten het terrein op moeten drinken. Daarna gaan we op pad. Het hostel ligt aan de route en het zonnetje schijnt, heerlijk is dat. Wanneer we een stukje verder ons even afvragen of we een weg rechts moeten nemen vraag ik mij af of we wel goed lopen. Nee dus, we lopen de route met de klok mee terwijl we hem andersom zouden lopen. Via de dijk kunnen we naar Oudeschild lopen wat we liever doen dan teruglopen. Eenmaal op de dijk komen we erachter dat we nu niet langs de Georgische begraafplaats lopen. Van mij mogen we dat nog wel een keertje ’s avonds doen als er dan nog iemand zin in heeft.

In Oudeschild staan twee kerken dicht bij elkaar en het is prachtig dat de lucht zo blauw is.

Een stukje verder gaan we een straat in waar dit bord mijn aandacht trok. Zo voelt het nu wel voor mij, ergens een keer een kopje koffie scoren de komende dagen en verder alleen maar lekker wandelen. Frans en Constance scoorden een visje en Ineke een kopje thee waarna we weer teruglopen en via een trap bij de haven komen.

Er liggen niet veel boten maar deze is een van de grootste en die heet dan Grietje. Op de kade wordt aan een scheepsketting gewerkt.

We lopen Oudeschild uit naar Oosterend en zien veel schapen en lammetjes onderweg. José heeft al een paar kleine schaapjes om mee naar huis te nemen in haar tas… knuffeltjes uiteraard.

De route loopt nu een flink stuk langs de zee waar vroeger de VOC schepen hier tussen Texel en Vlieland door vaarden nadat ze eerst in Oudeschild nog water aan boord hadden gebracht voor ze vertrokken voor hun grote reis. Wij zien nu geen schepen,  wel veel watervogels.

Na een regenbuitje en later nog een hagelbuitje komen we in Oosterend waar we op de bankjes even pauze houden. De Texelhopper die we nodig hebben om mee terug naar het hostel te gaan kon niet zo vroeg komen zodat we voldoende tijd hebben. Wanneer we het wat kouder hebben lopen we verder door Oosterend.

Het huisje in de hoek viel ons meteen op. En hoe goed we verder ook keken we konden nergens iets vinden voor ons etappe drankje. De Spar is er wel maar het sprak ons niet aan om dan maar een blikje drinken te kopen zodat we niet anders konden dan onze tijd vol te praten in het bushokje. We waren allemaal blij dat het busje ons een uur later op kwam halen, we hadden het koud maar wel de tijd gezellig doorgebracht met elkaar. In het busje konden we ons weer opwarmen. Dicht bij het hostel stopte het busje waar we ons melden, pasjes en info voor de kamers kregen, onze bagage weg brachten en weer verzamelden voor ons etappe drankje op de kamer. Het diner was in buffetvorm en aten we op onze kamers. Meteen daarna was iedereen nog fit genoeg om mee te lopen naar de begraafplaats van de Georgiërs. Zo kwamen we vandaag aan 17,5 km in plaats van 14

13 April, 8 graden, 28 km, zon, wolken en een hagelbui

Na een goede nachtrust, een uitgebreid ontbijt en een lunchpakket in de dagrugzak gaan we naar de bushalte om de hoek. Het is zonnig en iemand vraagt zich af waaraan we dat mooie weer verdiend hebben? Het busje komt al snel en brengt ons met een sneltreinvaart naar Oosterend waar we gisteren gestopt waren. Ik was gisteren vergeten om een foto van de kerk te maken en iedereen wilde dat extra rondje wel maken. Het is de oudste kerk van Texel.

Er staat een huis te koop waar Frans en José wel interesse in schijnen te hebben. Hoe zou het zijn om op een eiland te wonen? Ik denk niet dat het iets voor mij zou zijn maar dat hoeft ook niet, het bevalt mij prima in Brabant.

Texel heeft meer schapen dan inwoners, gisteren zagen we witte schaapjes, nu een paar zwarte. Het lammetje lag lekker in de zon bij het hek, samen met twee anderen. Wanneer wij langs lopen schrikken ze en zoeken ze allemaal hun moeder op.

Het begint te hagelen en de regenkleding wordt tevoorschijn gehaald omdat de lucht er zo dreigend uitziet dat er waarschijnlijk nog wel meer gaat vallen dan de eerste steentjes die je als witte vlekjes op de foto ziet. Ineke zie je met haar gele jas wat verder terug staan om onderuit de rugzak de regenkleding eruit te halen. Dat deed ze niet voor niets, het bleef een tijdje hagelen en na de opmerking over de zon van vanmorgen vraag ik mij af waar we die hagel dan aan verdiend hebben?

Het is weer droog geworden en we gaan bij hotel Prins Hendrik vragen of er een koffie to go te krijgen is en we hebben geluk.  Inmiddels schijnt de zon weer en kunnen we meteen onze regenkleding opbergen.

Met deze ‘badkuip’ zoals Frans het zelfbedieningspontje noemt trekken we ons naar de overkant van het Eierlandskanaal. Nou ja, we? Met vooral Frans en hulp van Constance bereik ik gemakkelijk de overkant.

Het pontje moest ook nog terug en dan is Frans weer degene die helpt om dat voor elkaar te krijgen. Ook werkt hij flink mee om Ineke en José aan de overkant te krijgen.

Bij dit standbeeld en voldoende banken nemen we plaats voor onze lunchpauze. Een gekookt eitje meenemen in je pakket is lekker voor onderweg maar als je het los in je tas stopt kan het stuk gaan, vraag maar aan José.

Voorbij Cocksdorp waar we even van de route afgingen om het dorp te bekijken en nog een koffie to go konden scoren komen we na de vuurtoren op het strand. Het is eb en Constance ervaart het alsof je in de woestijn loopt.

Na een stuk langs de zee gelopen te hebben verlaten we het strand en komen in de duinen. Volgens de aangegeven kilometers zouden we er al moeten zijn maar dat is toch echt niet zo. Het wordt zwaar en we hebben nog een stuk te gaan. Even nog een korte pauze en dan weer verder. Wanneer we op een richtingaanwijzer De Koog zien staan met nog 8,9 km te gaan, zakt de moed helemaal in de schoenen omdat er gedacht werd dat we daar nog naar toe moesten vandaag. Maar we komen morgen pas in De Koog. Toch hebben we nog ruim 4 km te lopen en ondanks dat het niet meer meevalt voor iedereen lopen we allemaal dapper verder.

Een stukje door de slufter en dan de laatste duin over waar we 20 minuten voordat het busje komt zijn. Er is een tentje en we hebben dus nog net wat tijd voor een drankje en/of ijsje. We zitten allemaal nog maar net of het busje wat ons terugbrengt naar het hostel komt er al aan. Met een paar uitstapjes van de route komen we vandaag aan 28 kilometer en dat is best veel, zeker als je denkt dat je er 8 minder zou lopen.

14 april, 8 graden, 20 km, zon, wolken en op het allerlaatste nog een paar regendruppels

De Texelhopper haalde ons weer op en bracht ons naar De Slufter. We zien veel van het eiland, delen waar we al eerder waren en delen die nieuw zijn. We steken de duinen over en komen weer in De Slufter. Even vragen we ons af of we het brede wandelpad moeten hebben of rechtdoor maar het brede wandelpad lijkt ons het meest logisch. Pas erin, foto maken en route checken.  Moesten we toch rechtdoor richting strand en daarna links het pad volgen.

Een verbreed deel over het water zorgt ervoor dat we gemakkelijk over het water kunnen. De slufter staat in open verbinding met de zee waardoor hier soms zeewater in loopt wat voor speciale vegetatie zorgt. Ik heb geen idee waarom iedereen hier even stilstaat en zet ze maar op de foto.

Een stuk verder lopen we door het bos. Het is heerlijk wandelweer, beetje fris maar we lopen ons warm

Op bankjes met uitzicht op de kerk in De Koog drinken we onze koffie to go. Iemand kiest ervoor om op de bank te gaan zitten met uitzicht op de kapper en dat snappen we. Deze heeft wel een heel bijzondere inrichting. Constance kan een bandana kopen en nadat de koffie op is, we gebruik hebben gemaakt van het openbaar toilet, onze buikjes gevuld zijn en niemand meer hoeft te shoppen lopen we verder.

Het is prachtig om door de duinen te lopen. De vraag hoeveel kilometer het vandaag zal zijn is lastig te beantwoorden maar ik denk toch wel wat meer dan in de info mail stond. Iedereen heeft zoiets van we zien het wel, we komen er altijd. Dat is nog eens een goede instelling!

Op het strand aangekomen waar het best wel waait vinden we een fijne lunchplek uit de wind. Frans lijkt zo te zien zich wat afgezonderd te hebben maar dat klopt niet hoor. Ik zat er nog tussen. Voordat we de bakker krijgen gaan we maar weer eens verder en we voelen dat we weer even op gang moeten komen en dat het echt een stuk frisser is in de wind. De golven zijn hoger dan gisteren.

Mooie blauwe lucht weerspiegelt in het water. Onze lunchplek was bij Paal 17 en bij Paal 15 kijk ik eens op de route. Er wordt gegrapt: ‘zul je zien dat we terug moeten naar Paal 16’. Oeps dat hadden we inderdaad moeten doen. Maakt niet uit, we komen vanaf de doorgang hier ook wel weer op de route.

Bij dit zaakje hebben ze soft-ijs en laten we daar nu net allemaal zin in hebben. Constance bestelt een klein ijsje en wanneer José een ijsje van € 1,50 bestelt krijgt ze te horen dat er alleen ijsjes van € 2,- en € 2,50 zijn. Nou dan wordt het een ijsje van € 2,- en ook voor alle anderen na José. Blijkt dat Constance een ijsje van 1,30 had, waarschijnlijk het laatste of… het was een gewiekste verkoopster.

We lopen verder door het bos en het wordt steeds warmer.

Wanneer we daarna weer door duingebied lopen is het zo warm dat je wel in een t-shirt kunt lopen. Behalve als je stilstaat want de wind is koud.

Er zijn een aantal waterplassen maar onze voetjes blijven droog op de paden.

Even een rustmomentje voor de klim over de duinen.

En nog wat overleggen en/of tijdrekken

Daarna loopt iedereen dapper naar boven.

Nog een klein stukje en dan zijn we weer bij de zee. Over het strand lopen we naar Paal 9 en wanneer we dichterbij komen zien we dat de strandtent gesloten is. Daar gaat ons etappe drankje. Verrassing… aan de andere kant van de duinen waar de taxi ons op zal halen is nog een zaakje en dat is open zodat we ons etappedrankje buiten op wat stenen kunnen drinken.

Dat drankje hebben we verdiend en vandaag was het lopen voor iedereen goed te doen. De route vonden we allemaal erg mooi en we werden nog getrakteerd op een afgevlakte regenboog. Misschien niet heel goed te zien op de foto. En als extra traktatie nog een paar regendruppels en de taxi die weer ruim op tijd is.

15 April 2021, 8 graden, 19 km. zon en wolken

Het is al de laatste wandeldag en we gingen vroeg vertrekken. De kamers moesten leeg zijn, dus ook nog eerst alles inpakken en de bagage achterlaten. Deze halen we op als we terug komen van de wandeling. Het busje van Texelhopper zou ons om half 9 ophalen. Iedere keer was het busje er al voor de afgesproken tijd maar vandaag was het ‘al’ twee minuten later. Wij kijken hoopvol naar links waar het busje steeds vandaan kwam en ineens komt het busje van rechts. We stappen in en zonder dat we een omweg hoeven te maken worden we naar de halte van Paal 9 gebracht waar we verder lopen waar we gisteren gestopt waren.

Deze foto van diverse plaatsen op het eiland hadden we allemaal op de kamer. Toen Constance gisteren op de kamer van José de foto zag was ze verbaasd dat wij deze allemaal op de kamer bleken te hebben. Het busje reed langs de kerk rechtsonder op de foto en ik vroeg Constance of ze nog goed op haar kamer gekeken had. Ja, lachte ze, ik had de foto ook.

De eerste stappen zijn al weer gezet op het strand. De zee is rustiger dan gisteren en het is nog fris maar wel lekker om te lopen. Frans en ik horen een helikopter en speuren de hemel af maar zien niets. Het geluid wordt steeds harder maar wij zien niets. Gelukkig dat dit ons allebei overkomt anders zouden we ons afvragen of er iets mis is met onze oren. Eindelijk zien we toch nog de helikopter wanneer deze rechts van ons boven de zee vliegt. Blijft raar dat we deze eerder helemaal niet konden zien.

Het strand is nog zo verlaten dat alleen de voetstappen van Ineke, Constance en José te zien zijn in het zand.

Ervan overtuigd dat we tot het eind van de duinen moesten lopen komen we er dan pas achter dat we toch te ver zijn. We hadden echt wel opgelet maar nergens paal 8 gezien en toen we terugliepen hebben we wel de goede doorgang gevonden maar geen paal gezien. We klimmen de duinen over en dan weer naar beneden en weer naar boven en naar beneden waarna de overgangen kleiner worden totdat het een pad is. Het pad heet het Jan Wittepaadje. We zagen veel meeuwen als paartjes samen zitten links en rechts van het pad, het is broedseizoen

Links achter op de foto zie je de haven waar we naar toe moeten maar we hebben een hele omweg te maken om daar te komen.

In het begin van de week zagen we veel narcissen, vanaf het bovenste deel en langs de westkust van het eiland zie je ze niet maar nu op het laatste deel zien we de narcissen weer welke steeds in groepjes  staan.

De laatste keer over de gaas klimmen. Dit het staat niet open en is afgesloten maar daarnaast is een plankje wat het gemakkelijk maakt om over de gaas te stappen. Vandaag kwamen we verschillende keren een hek tegen en dan blijft het toch leuk als je ziet dat het hek open kan en er toch mensen overheen klimmen maar je zegt niets en maakt het open voor jezelf en de anderen.

De laatste foto’s van het weids landschap, lopend over de dijk waar we vaak wat schapen zien. Wanneer ze op de dijk liggen of staan maken ze plaats voor ons.

Terug bij het hostel waar we een prima onderkomen hadden. Natuurlijk is het jammer dat je niet samen een etappedrankje binnen of op het terras kon doen en dat je op je kamer moest eten maar we maakten er iets van. Vandaag pakken we niets meer omdat we dan waarschijnlijk net de bus missen en dan wordt het een uur later voor we terug kunnen reizen. Drukker op de weg en later thuis. We hebben samen veel leuke momenten gehad en genoten van alles. Dankjewel Constance, Frans, Ineke en José voor alles.