16 juli, 10 km van Rosport naar Echternach, droog 25 graden
Het is hier zo mooi, dat een 2e keer dit jaar de Mullerthal trail bewandelen opnieuw erg leuk is. Zo speciaal dat we meteen in een totaal andere wereld zijn. Uitdagend, zeker en we begonnen vanmiddag rond 14.15 uur. Aankomst 13 uur, 15 minuten lopen naar de bushalte en bus van 14 uur. Prima plan!
Van het zuiden van Nederland ben je in 3 uur in Echternach. Daarvandaan vertrekken de wandelingen. Je hebt 3 lussen van ongeveer 40 km.
Vandaag met route 1, de meest oostelijke route. De eerste 8 km met de bus in 10 minuten. De laatste, 10 km met al flinke hoogteverschillen, zoals je op de 2e kaart kunt zien.
We zijn op pad met: Ingrid, Debby, Silvia, Lida, Anny, Piet en Gerard (en natuurlijk ben ik er ook bij)
Na de bushalte klimmen we gelijk flink omhoog.
En weer omlaag.
Op dit gedeelte zijn al mooie rotspartijen te zien. Vila Amor, Alkummer en Veitcheslee. Zeer indrukwekkend!
En ook hier en daar kruip door sluip door. Het heeft afgelopen nacht geregend en hier en daar houden we rekening met gladde stenen en paden.
Na ongeveer 1 uur hebben we pauze op een boomstam. Bankjes of horeca zien we op dit stuk niet.
We dalen daarna af, door de parken en zo naar het centrum van de stad Echternach.
Deze banken zijn wel heel uitnodigend om even de benen te strekken.
17 juli, 26 graden half bewolkt van Romport naar Mombach, 18 km
Vanmorgen gingen we met de bus terug naar Rosport. In 10 minuten zijn we er en starten om 9.15 uur al met de wandeling. Her is het 2e deel van route 1. Op deze kaart van rechtsboven naar linksonder
Mullerthal Trail Route 1: door betoverende bossen met imposante rotslandschappen langs bloeiende weideboomgaarden en geweldige uitzichten op het dal van de rivier de Sûre. Een heel afwisselende route door de bossen, open vlaktes met uitzicht en iedere keer flink dalen en stijgen. Het lijkt niet veel, het zijn steeds korte pittige klimmetjes en ook dalingen.
In Rosport klimmen we van de bushalte al meteen flink omhoog. Onze route heel duidelijk gemarkeerd met de donker rode M.
Nog even op de route kijken……
Het is prachtig weer en de open velden zijn vele kleuren groen en goudgeel door granen die bijna klaar zijn voor de oogst.
Het dorpje Girsterklaus zie je al van verre liggen door de toren van de kerk. En….daar is een hotel waar wandelaars welkom zijn voor koffie. Dat is wel fijn een pauze plek voor koffie. Helaas was de hazelnoot cake nog niet klaar.
Na de kerk klimmen we verder omhoog.
Als we over de grote stapstenen dalen weten we dat we mogelijk over water moeten en na dat water direct weer omhoog. Vandaag is er geen water. Het lukt ons wel. We helpen elkaar waar nodig.
Het laatste deel naar Mompach is na een hoge klim tot aan de windmolens. De kleuren van het landschap wisselen steeds. Goudgele velden. Bermen vol bloemen. We genieten er enorm van.
We komen bij de bushalte aan, en de bus is er meteen. Wat heerlijk! We gaan na de wandeling voor ons etappe drankje aan het meer. Enkelen gaan zelfs zwemmen.
18 juli van Mompach naar Echternach, 15 km, 28 graden
Je zou denken..warm om te wandelen. Dat valt wel mee als je vooral in de schaduw loopt. We gaan heel geleidelijk omhoog en tenslotte vlak bij Echternach zeer steil naar beneden.
We beginnen met een stukje door het bos, de Fooscht. De open vlakte die volgt is met uitzicht over het dorpje Herborn. Route 1 kent onderweg vrijwel geen horeca.
In natuurreservaat Hierberbesch vinden we onze pauze plek met bankjes en een picknicktafel. Op de kaart van het Mullerthal te vinden, en handig om te weten. Ze zijn zelfs overdekt.
Zo gaan de km’s voorzichtig onder je voeten door. De bomenlanen, een goed gesprek en de prachtige natuur. Een ervaring zo in het Luxemburgse landschap.
Na nog weer ongeveer 6 km vinden we “liegestuhle” waar je ook op mag als je niet liegt.😉
We zijn hoog boven Echternach. Mooi om te zien en we realiseren ons dat we nog heel veel moeten dalen.
Als we goed kijken kun je zien waar ons hostel ligt.
We beginnen aan de haarspeldbochten naar beneden.
Het lijkt nog niet zo lang geleden, er zijn bomen over het pad gevallen, de blaadjes zijn nog allemaal groen. We komen er wel door.
We gaan weer naar het meer voor ons etappes drankje. En voor wie willen even zwemmen.
19 juli Route 3 van Mullerthal over Beaufort naar Larochette 20 km, droog (benauwd) 30 graden
Gisteren hebben we route 1 afgerond en vandaag starten we met route 3
De bovenste lus van route 3: te beginnen bij het groene puntje.
Vlak bij de start vinden we onze eerste hindernis. Lida en Piet staan al klaar om ons erover heen te helpen.
Een paar open velden, de granen zijn goudkleurig in de zon. Die is meteen al best heet, we boffen dat we daarna in de schaduw gaan lopen.
En dat in het wonderschone, sprookjesachtige landschap naar Beaufort.
We steken regelmatig het riviertje over om dan weer aan de andere kant vande rotsen te lopen.
Elk moment opnieuw zien we rotsen die enorm boven ons uit toornen.
Beaufort staat bekend om het grote kasteel. Zeker geopend, en leuk om een keer terug te komen.
Na Beaufort komen we meer in de open velden. Tussen de granen door, zomaar een paadje over een boerenerf.
Dichtbij Medernach ga ik met de bus naar Larochette. De anderen hebben nog 5 km te doen, door de bossen over smalle paadjes. Steeds weer vele trappen omhoog en omlaag.
Pfff, deze valt niet mee.
Dan zien we Larochette van boven af liggen en moeten daarna nog weer dalen.
In het centrum verwelkom ik de wandelaars die zeer voldaan, moe en tevreden toe zijn aan het etappe drankje.
20 juli, 19 km, meest droog, 25 graden van Mullerthal via Blumenthal naar Larochette
Nu het zuidelijke deel van route 3. We starten opnieuw in Mullerthal. Opnieuw een hele mooie afwisselende etappe.
De 2 hoogte punten van deze etappe zijn in de eerste km’s te zien. De Schiessentumpel met de 3 watervallen. We gaan er even uitgebreid kijken. Wonderschoon! Het pad vanaf het startpunt is helaas niet begaanbaar, maar dit punt kun je goed bereiken. Het ligt aan de doorgaande weg.
Wat wel in zeer goede staat is, is de trap die er vlak achter ligt. Langs de rotsen, omdat daar geen ruimte is voor een pad door de rotsen.
Deze tekst is te lezen op dit grote bord: hoe zijn de rotsformaties ontstaan:
Imposante rotsformaties, diepe valleien en uitgestrekte plateaus: de Luxemburgse zandsteen heeft het landschap van het Natuur- & Geopark Mëllerdall gevormd. (Of te wel Mullerthal) Ongeveer 200 miljoen jaar geleden werd het afgezet op de bodem van een zee, op nog oudere lagen. Opheffingsprocessen die 2 miljoen jaar geleden begonnen, brachten de zandsteen naar zijn huidige positie. De rivieren groeven zich in de voormalige zeebodem en creëerden de diepe valleien van de regio.
Op deze plaats heeft de Zwarte Ernz de laag Luxemburgse zandsteen bijna volledig doorgesneden.
Tijdens dit proces werd de vallei breder door vallende rotsen. Een deel van het vallende materiaal werd door de rivier meegevoerd, de rest bleef als puin op de hellingen liggen. Grondwater komt uit de bodem.Het wordt gefilterd en opgeslagen in de zandsteen en we gebruiken het als drinkwater.
Enkele km’s verder zien we de bijzondere Kollektuffquell. Een waterval met voordurend veranderende kleuren van de rotsen. Als ik ergens stil van kan worden is het wel van zoveel schoonheid……
De route naar Blumenthal voert verder door de bossen. Heel veel omgevallen bomen die soms ook het pad versperren, waar we onderdoor kunnen. Of we zoeken dan een weg wat hoger of lager. We waren even van het pad afgeraakt en dank zij de gpx tracks op onze wandelapps kunnen we de weg terugvinden. Met hulp van onze galante mannen komen we allemaal op het “rechte” pad.
We dalen af naar Blumenthal, hebben daar pauze en hoopten op appeltaart. Ze hadden nog maar een paar stukjes, die hebben we gedeeld. Niet erg, ze waren €11 (!) per stuk. Heerlijk, dat wel…..
Na Blumenthal komen we in heel ander open landschap. Er zien de rode wouw, we horen de veldleeuwerik en intussen zien we het weer in rap tempo veranderen. De schapenwolken worden onweerswolken.
Volgens de voorspellingen zou het pas rond 17 uur flink gaan regenen. Wij kwamen er midden in. Bij de laatste hellingen snel de regenjassen aan en gelukkig konden we even schuilen onder een overhangende rots. Even goed kijken wie wie is.😉
Zelf had ik de laatste 3 km naar Larochette het fietspad gekozen en had alleen maar het begin van de bui. Toen ik op het terras was, begon het echt…..
21 juli, 14,6 km, droog tot einde wandeling, van Echternach naar Mullerthal over route 2
Route 2 is de allermooiste en die bewaren we voor het laatst. En ook de zwaarste route en dat merken we.
Het begint direct met een lange steile klim, zodat we Echternach vanuit de hoogte kunnen zien.
Daar is een mooie “liegebank” waar we bijna allemaal op kunnen.
We stijgen nog verder en hebben mooie bospaden.
Niet ver van Echternach komen we bij een van de hoogtepunten van de trail, de Wollefschlucht. T.i.
De steile rotswanden van de tot 40 meter diepe Wollefschlucht bestaan uit Luxemburgse zandsteen (li2). Terwijl de zandsteen het Erelchenplateau vormt, bestaat het onderste deel van de helling naar de rivier de Sûre uit kleiachtige mergel, kleisteen en is bedekt met verweerd hellinggesteente.
De Wollefschlucht werd gevormd door een grote aardverschuiving. Deze massabeweging werd actief doordat de rivier de Sûre delen van de lagere helling erodeerde en tegelijkertijd extra zandsteenpuin zwaar op de bovenste helling drukte. Grondwater werkte als een smeermiddel en vergemakkelijkte zo de beweging. Aan de rand van het plateau hellen de zandsteenblokken naar beneden richting de vallei, stoppen ze schuin of kantelen ze. Op de lagere helling vormden zich veel heuvels.
We wanen ons in sprookjes land. Om elke hoek opnieuw andere rotspartijen. We hebben ogen tekort om alles in ons op te nemen.
Bij het labyrint lopen we tussen smalle rotsspleten. Wij kunnen er goed doorheen.
Er zijn hangbruggen naast de rotsen, omdat er anders geen plek zou zijn voor een wandelpad. De Chipkopass. In de naastgelegen rotsen zijn ster mannetjes gemaakt. Alle wandelaars leggen er een steentje bij.
Daarna komen we bij Heullee aan. T.i.
De “Huel Lee” zijn kunstmatige grotten in het Luxemburgse Zand-steen. De cirkelvormige markeringen op de rotswanden zijn overblijfselen uit de tijd dat hier molenstenen werden gewonnen. Dit gebeurde voornamelijk in de middeleeuwen, maar het vermoeden bestaat dat de grotten ook in de Romeinse tijd als priorij werden gebruikt.
Om een molensteen te winnen, werd eerst een cirkel op de rots getekend en vervolgens werd de cirkelvorm beiteld totdat de molensteen de gewenste dikte had. Vervolgens werd achter de molensteen een groef uitgehouwen, waarin droge houten wiggen werden gedreven. Door water toe te voegen, zwol het hout langzaam op en ontstond er zo’n sterke druk dat de molensteen van de rots brak.
Het gaat een beetje regenen en we gaan dan ook even terug de grot in….niet lang het waren maar een paar druppeltjes.
We hebben pauze in Berdorf en gaan daarna verder.
De passerelle is een volgend punt waar we met verbazing naar kijken.
O.a. de Binzeltschleff is een smalle doorgang. Wat mooi als je er een klein beetje licht kunt vangen.
Het is hard werken vandaag. De ene trap omhoog is nog niet afgelopen of de volgende ligt alweer klaar.
Her begint harder te waaien en het wordt erg donker. We pakken alvast de regenjassen. Uiteindelijk hebben we die tot Mullerthal niet nodig. Op de parkeerplaats voor het restaurant valt het er met bakken uit. We gaan dan ook binnen zitten voor het etappe drankje.
22 juli, 15 km, buien, overwegend droog, van Mullerthal naar Scheidgen.
Je zou denken…..15 km? Nou deze etappe 2 staat als “zwaar” aangemerkt en dat is ook echt zwaar. Steeds trappen omhoog en naar beneden. Maar wat is het opnieuw een hele mooie route.
Van Mullerthal naar Scheidgen van links naar rechts
De vaste bustijd van 9 uur brengt ons in 20 minuten naar Mullerthal. We hebben de regenkleding aan en gaan over de parkeerplaats richting route 2.
We beginnen in Mullerthal en de start is dezelfde als bij route 3. We komen langs de Schiessentumpel, nu met veel meer water! Afgelopen nacht heeft het veel geregend. We boffen, de buien zijn ons erg meegevallen.
Net als bij de route van Echternach naar Mullerthal zien we vele hoogtepunten. De eerste is de Eilebuerg.
Een eindje verder Goldfralee. We voelen ons klein bij al die enorme rotspartijen.
Het is ook echt de dag van smalle rotsspleten, zoals bij Goldkaul.
Bij de vormen van rotsen en boomwortels kun je je fantasie goed gebruiken. Blijf er naar kijken en de geheimen worden onthuld.
Dan komen we bij 3 rotsen met doorgangen. Rittergang, Deiwepetz en de meest bekende Kuelscheier. Die laatste is 200 meter, die je alleen kunt lopen met zaklantaarn. Ze zijn zo smal, dat we ons afvragen of zware mensen er wel door kunnen. Ik kon er net door…😉 Bij dit bord begint de zware trappen klim naar Rittergang.
Even pauze onder de rotsen.
Een kort stukje lopen we door het open veld. De buien komen af en aan, de meeste gingen langs ons.
We lopen weer het dal in en komen langs de Mechelskierch. Dit bood onderdak aan een kluizenaar genaamd Michiel.
Ook de rotsen van de Einsiedelei zijn zeer indrukwekkend.
Het dorp Scheidgen kwam maar niet dichterbij. De laatste km’s duurden erg lang….. Pff alweer een lange trap.
Moe en zeer voldaan kwamen we aan in Scheidgen. Tijd voor het etappe drankje.
22 juli, droog 22 graden van Scheidgen naar Echternach, 9 km
De allerlaatste dag alweer. Onze Mullerthal trail zit er op. Vandaag het laatste deel van route 2. Waar we ergens dachten, dat zal wel meevallen…nou, er waren flinke kuitenbijters bij. We waren heel blij dat we route 2 in 3 delen hebben gesplitst. Zie onderstaand overzicht voor de hoogten. En wat denk je van de laatste afdaling naar Echternach……
Ook op dit stuk vele enorme rotsen. We gaan ervoor, ook deze laatste km’s gaan ons lukken.
De meest vreemde vormen, we zien er vanalles in.
Dit is een van de vele trappen.
Hard werken!
Het is vandaag bewolkt weer, met een heerlijke wandeltemperatuur. We genieten ervan.
We liepen hoog, bijna op het eind hadden we overzicht over Echternach. We kennen de weg en herkennen waar we lopen.
De laatste afdaling en dan komen we in het centrum uit.
Het laatste etappe drankje……van deze Mullerthal trail.
Gerard, Piet, Debby, Silvia, Lida, Annie, Ingrid van harte gefeliciteerd met het afronden van deze heel pittige wandeling. Bewondering voor ieder van jullie dat je het hebt kunnen realiseren. Dank jullie wel voor de vriendschap, elkaar helpen bij moeilijke stukken en de weg terug vinden, toen we het even kwijt waren. En….niet te vergeten de snoepjes voor onderweg. Alles bij elkaar een wandeling om niet te vergeten.
