9 juni, droog 20 graden, half  bewolkt van Echternach naar Rosport, 10,4 km

Het is 3 1/2 uur rijden en dan ben je in “Klein Zwitserland”. Zo wordt het Mullerthal bij Echternach genoemd en zo voelt het ook. Enorme rotspartijen, paadjes langs de helling, uitzichten over het dal. Vandaag gingen we voor het eerste deel van route 1. De meest oostelijke lus.

Dit is het hoogteprofiel van vandaag.

En deze is van de hele lus 1.

We zijn op pad met: Jeanette, Mieke, Marion, Elly, Angela, Ria, Ted en Els

We logeren in het Youth Hostel van Echternach. 15 minuten lopen naar het busstation. Heel handig alle openbaar vervoer is gratis en daarvandaan gaan vele bussen overal naar toe. Eerst het centrum van Echternach door. Een gezellige drukte. Onderweg komen we maar een paar wandelaars tegen.

Daarna door het park en niet ver daarna gaan we klimmen.

Zoveel tinten groen, de vogels fluiten, we zetten de voetstappen. Zou ik het kunnen? Ben ik genoeg voorbereid? We gaan het ervaren.. Het is wonderschoon. Elke hoek na een rotsblok een ander paadje. Goed opletten, door de regen was het hier en daar glad door de modder.

Hier is onderweg doorgaans geen horeca. Dus hebben we pauze op een boomstam, op een meegebrachte plastic zak om op te zitten.

Verder onder rotsen doorkruipen. Met de rugzak op lukt het net.

Dan dalen we af naar Rosport. De bus terug naar Echternach in 10 minuten…..en wij zijn de hele middag, heerlijk, onderweg geweest.

Een erg leuke eerste dag!

10 juni, route 1 van Rosport naar Mombach, 16 km, half bewolkt 21 graden.

We volgen de blauwe lijn met de klok mee.

Route 1 het meest rechtse rechts gelegen route van het prachtige Mullerthal

We gingen met de bus naar Rosport, wandelen naar Mompach en in 1/2 uur weer met de bus terug. Ideaal!

 

Onderstaand is het verslag van Elly, dank ervoor.

De dag begon bewolkt maar de zon prikte er snel doorheen. Vandaag begon met het beklimmen van de trap die ons voerde naar het kasteeltje van Rosport.

We liepen door een parkachtig landschap. De vogels zongen hun hoogste lied. De app Merlin Bird vertelde me welke vogels in het koor vertegenwoordigt waren. Denk aan de merel, vink, winterkoning, zanglijster, zwartkop, tjiftjaf, en de roodborst.
Park werd bos, we moesten stijgen en dalen over modderige en daardoor dus gladde paden.
We liepen door het plaatsje Girsterklaus waar de route ons trakteerde op een rondje om de kerk en over het authentieke kerkhof. Omdat er toch bankjes stonden hebben we er meteen gepauzeerd. 
Het Jacobskruiskruid staat weer in bloei en deze werd druk bezocht door vlinders. Deze vlinder liet zich op de foto vangen tijdens het snoepen aan de nectar.
Toen kwam het spannende gedeelte van de wandeling. Tot 4 keer toe moesten we de beek oversteken. Er was hier en daar een gladde steen bij het afdalen naar de beek. Maar we hadden geluk, de stenen in de beek lagen droog dus we konden zonder problemen oversteken. Hoe anders was dit de vorige keer. Toen lagen deze zelfde keien net onder water en het regende ook nog eens pijpenstelen.
We vervolgden onze weg. De één wat sneller dan de ander, ieder haar eigen tempo. Bij gebrek aan bankjes hebben we zittend op boomstammen geluncht.
We lopen het natuurgebied de Deiwelskopp in. We lopen langs de met mos bedekte boomstammen. En boven aangekomen lopen we het veld in waar maïs net opkomt en waar wind de graanvelden laat golven.
In Mompach nemen we de bus naar Echternach. Het is er druk vandaag vanwege de Processie. Een gebruik hier ter ere van Sint Willibrord, jawel die van dat standbeeld in Utrecht.  Hij ligt hier in de kathedraal begraven.
Op een terras nuttigen we ons etappedrankje en daarna lopen we terug naar ons verblijf. Al met al zo’n 18 km gelopen.
Tot morgen,  dan lopen we vanaf Mompach terug naar Echternach en dan is de eerste route voltooid 🤗

 

En af en toe mooie vergezichten.

In Mompach is geen horeca te vinden. Etappe drankje hebben we in Echternach.

Route 1 Mompach, Herborn, Echternach, 16 km zonnig 23 graden

Mompach is hoog gelegen en zo hadden we de eerste 13 km niet heel veel hoogteverschillen.

In 4 km gingen we van Mompach naar Herborn. Wijds, licht glooiend. Met dit prachtige zonnige weer en aangename temperatuur is het er goed vertoeven.

We zien Herborn al vanaf het hogere pad liggen en dalen ernaar af.

Na Herborn gaan we al snel het natuurreservaat Hierberbesch in. Grote boslanen, met enorme bomen. Zo lekker in de schaduw. We vinden er een picknick plaats, een “liegebank” en ook een huisje om binnen te kunnen schuilen.

Een klein stukje verder hebben we uitzicht over Echternach. We zien ook onze accommodatie (Youth Hostel Echternach liggen)

Daar gaan we naar toe. Dat betekent fors dalen. 200 meter dalen in 3 km. Stapje voor stapje doen we dat zo goed mogelijk met het gewicht in de hakken.

Dichtbij ons hostel is een archeologisch museum. Hier hebben we alvast etappe drankje “1”. In de schaduw, inmiddels is het warm in de zon. Ik ga met de korste weg terug. De anderen naar Echternach om een terrasje op de markt te pakken.

12 juni, zonnig 28 graden, 1e dag van route 3. Van Mullerthal naar Larochette 21 km

Onderstaand zie je de hele route 3

Wij doen de helft, eerst naar het noorden.

Mullerthal Trail Route 3

Magische beekdalen, spectaculaire rotslandschappen en romantische kastelen.

De ongeveer 112 km lange Mullerthal Trail bestaat uit drie lussen (Route 1, Route 2 en Route 3). Route 3 kenmerkt zich vooral door betoverende beekdalen en romantische kastelen. Het kan in twee dagelijkse etappes worden bewandeld.

Op de route liggen twee kastelen die beide hun eigen karakter hebben: de kasteelruïne in Larochette en de kasteelruïne in Beaufort en het daarbij behorende renaissancekasteel. Naast de kastelen voert de route langs beschutte beekdalen, door bossen, langs kliffen en naar spectaculaire vergezichten.

Onderstaand het verslag van Elly, hartelijke dank daarvoor

Met de bus reden we naar Mullerthal, deze dag met z’n zessen. De route gaat eerst naar Beaufort.
We spotten al snel water vanaf een bruggetje, een voorbode voor al het water de komende 7 kilometer. Na een korte break bij een picknick tafel begon het mooiste deel van de route.
Het water begon te stromen, we liepen over planken die dienden als bruggetje. De paden werden spannender: meer rotsblokken, glibberpaadjes, grote en kleine op- en afstappen, het oversteken van de beek over stenen, soms een hellingproef en ook genieten van wat er onder onze voeten zoal door gleed.
Zo bereikten we Beaufort waar Mieke en Marion ons tegemoet gelopen waren. Zij hadden al het voorwerk gedaan door een horeca gelegenheid te zoeken waar de koffie bruin was en de appeltaart zelf gebakken. Met een glas kersenshorle en natuurlijk de appeltaart voelde het als thuis in het buitenland.
Natuurlijk hebben we de ruïne van Echternach aanschouwd en over het pad langs deze toch wel imposante oudheid, liepen we Beaufort uit.
De kilometers daarna waren wat vlakker, ietwat saaier waardoor we tijd hadden voor fijne gesprekken met elkaar over wat zich zoal in onze levens afgespeeld heeft of speelt. Zo leren we elkaar steeds beter kennen.
Al pratend en een rustmoment nemend op zijn tijd, bereiken we Larochette. We dachten er bijna te zijn, werden we verrast door een hoge trap die we allemaal getrotseerd hebben en waar Mieke ons op stond te wachten. Nog 2 km te gaan. We zien de ruïne van Larochette. We dalen voornamelijk met als toetje een steile trap naar beneden. Maar daar was de kerk met deze keer wel een kroeg….
Een welverdiend lekker drankje voor iedereen na 22 km!

Het is klimmen en klauteren over boomwortels. Na wat kleine stijgingen komt het echte werk. In een paar km van 200 naar 400 meter. Deze trotse dames kunnen het allemaal!

Ook zijn er diverse plaatsen waar grote stapstenen liggen om een riviertje over te steken. Even goed voelen of de stenen niet wiebelen en huppekee, oversteken

Vlak voor Beaufort wacht ik op de wandelaars.

Dan komen we uit het bos bij het kasteel van Beaufort uit. Voor het eerst deze wandeling hebben we horeca onderweg. Iets van de route in Beaufort aan de Hoofdstraat. Ze waren net 10 minuten open. We boffen.

Inmiddels is het warm, en lopen veel in de open vlakte met uitzichten. Rustige stijgingen en dalingen. Die beginnen pas weer echt in de buurt van Larochette. De ene lange trap na andere. Dat valt niet mee!!!

Vlak voor Larochette komen we bij een uitzichtpunt over Larochette en het kasteel.

Dat was een stevige afdaling. Zie hoogte lijnen hiervoor 20 km

Het was een “andere” dag in het zo mooie Mullerthal.

13 juni, 20 km van Mullerthal naar Larochette over Blumenthal. Het zuidelijke deel van route 3. Heel heet 32 graden

Onderstaand verslag is van Elly, waarvoor dank. Zelf ben ik tot Blumenthal gegaan 8 km.

Vanmorgen gingen we op pad, het was al 17 graden. De temperatuur liep aan het einde van de middag op naar 31 graden dus aan het einde van de dag hadden we ons etappe drankje dik verdiend. Was ook wel nodig om al het verdampte vocht aan te vullen.

Vanuit Mullerthal liepen we nu de andere kant op. Liepen we gisteren het noordelijke deel van route 3, vandaag lieten we ons verrassen wat er te beleven was op het zuidelijke deel.
De route leidde ons over het wandelpad langs de weg. Helaas was een klein deel van de route onbegaanbaar vanwege slecht weer waardoor bruggen beschadigd waren. Daarom liepen we langs de weg waar we uitkwamen bij de 3 watervallen, een toeristen trekker.

Vandaaruit liepen we verder over een op- en neer gaand pad en kwamen we bij de Mëllerdaller Trap gemaakt van hout uit de omgeving.

 

Na het oversteken van de weg liepen we op een breed bospad langs rotsformaties. Al best spectaculair maar de komende dagen gaan we daarvan nog veel meer zien.

Bovenaan ligt een bassin met watervoorraad voor de Kallektuffquel (waterval) eronder. Een van de hoogtepunten van de Mullerthal trail. Echt prachtig om te zien.

Daarvoor moesten we een lange trap afdalen naar de waterval. Dat was het waard. Ook het vlonderpad wat we wilden lopen was gesloten vanwege schade door het slechte weer. Daarom zat er niks anders op dan de trap weer omhoog te nemen.

We volgen de bospaden, heerlijk in de schaduw. Ik neem de kortste weg naar het restaurant. De anderen gaan eerst naar Blumenthal.

Mieke had restaurant Reilander Millen gevonden. Welliswaar 700 meter van de route maar zeker de moeite waard. We hebben allemaal genoten van de versgebakken rabarbertaart met een bolletje ijs.

Hoewel we voornamelijk in de bossen, dus schaduw lopen, moesten we in de middag ongeveer 5 km door het veld. Een soort messeta met granen, erwten en maïs. Onder een boom in de schaduw en een verfrissend windje koelen we een paar graden af en lesten we onze dorst.

Wat een verademing toen we weer in de schaduw onder de bomen konden lopen.
De grot met beelden en kaarsen doemde ineens op.

Daarna kwam Larochette in zicht. De laatste 400 meter ging langs en door rotsen over diepe, soms ongelijke traptreden naar beneden.

En daar vonden we Mieke op het terras, een grote tafel bezet houdend. Daar heerlijk bijgekomen en afgekoeld met een biertje. Al typend rijdt de bus ons weer naar Echternach om daar te genieten van de zwoele zomeravond.

14 juni, 18 km heet 30 graden van Echternach naar Mullerthal over Berdorf

We hebben een jarige in ons midden, Marion is de gelukkige. Van harte gefeliciteerd!

Route 2 van de Mullerthal trail vind ik de mooiste!

We beginnen in Echternach en beginnen direct met een flinke stijging. Vele stappen om omhoog te gaan met als beloning, uitzicht over Echternach.

Boven aangekomen vinden we een uitrust plek. Dat hebben we niet nodig. Wel waren er anderen die wel een foto van ons wilden maken.

Op dit deel van de Mullerthal trail zijn 2 hoogte punten te vinden de Wollefschlucht en de Huellee. Beiden zeer bijzonder, maar ook het hele pad is zeer mooi.

T.i over de Wollefschlucht:

De steile rotswanden van de tot 40 meter diepe “Wolfskloof” bestaan uit Luxemburgse zandsteen (li2). Terwijl de zandsteen het “Erelchen”-plateau vormt, bestaat het onderste deel van de helling naar de rivier de Sûre uit kleiige mergel, kleisteen en is bedekt met verweerd gesteente.

De Wolfskloof is ontstaan door een grote aardverschuiving. Deze massabeweging ontstond doordat de rivier de Sûre delen van de lagere helling erodeerde en tegelijkertijd extra zandsteenpuin zwaar op de bovenste helling drukte.

Wij genieten van het zeer indrukwekkende dal omgeven door hoge rotsen, bedekt met mos.

 

De mooie volledig onverharde paden rijgen zich aaneen, de rotsen immens groot. Op deze zaterdag is het wat drukker.

De kloven zijn soms niet meer dan 1 meter breed.

De rotsen van Huellee zijn met de hand tot stand gekomen. In de middeleeuwen werden molenstenen uit de grotten gewonnen. Wat over is gebleven zijn grotten, die door de lichtval wel heel bijzonder zijn.

Na Berdorf ga ik met de bus om de wandelaars vanaf Mullerthal tegemoet te lopen.

De paden en spelonken blijven verrassen. Wat een mooie etappe.

We krijgen voor Mullerthal nog net een paar regendruppels. Het hete benauwde weer is waarschijnlijk morgen weer voorbij.

Fijn dat we voor het etappe drankje toch lekker buiten konden zitten.

15 juni, 16 km, droog 20 graden. Van Echternach naar Hersberg

De bedoeling was om vanaf Mullerthal naar Scheidgen te gaan. Dat liep anders. We waren op tijd bij de bushalte. Onze bus stond erbij op het elektronische bord, we kijken goed of lijn 262 er is. Nee….en de tekst van onze bus verdwijnt. Wat dan? Dan maar vertrekken vanaf Echternach en tegen de klok in. De onderste oranje lijn.

Vandaag is ook speciaal. Ria en Angela vertrokken vanmorgen naar huis ivm vaderdag. En Elly en Jeannette gaan samen voor de hele route van 23 km. Wij wensen ze veel succes! Speciaal voor deze gelegenheid hadden ze hetzelfde t shirt.

Al snel zijn we weer boven Echternach via hetzelfde steile pad als gisteren.

De rotsen zijn wederom een lust voor het oog. Afgelopen nacht is er veel regen gevallen met onweer. Het mos op keien is weer helemaal opgeleefd.

Het zijn opnieuw allemaal onverharde paden. Om elke hoek is het een verrassing. Intussen stijgt en daalt het. En ben je beneden, ligt er alweer een stijging voor je.

De wind heeft flinke schade aangericht. Vele bomen om, die ook nog over het pad hangen. We kunnen overal wel door.

Wat dichterbij Scheidgen zijn het weer de vele rotspartijen. De ene nog mooier dan de andere.

Immens groot, je ziet het pas als je er zelf voorstaat.

Wat dacht je van onze kleurrijke kleding vandaag? We zijn er samen blij mee.

We zoeken onze weg. Door de modder of langs een kantje? De wortels van bomen zijn nu onze hulpmiddelen om wat steviger te kunnen staan of juist om niet weg te glijden.

Of een boomstammetje als evenwichts balk. Dat kunnen wij!!!

In Scheidgen ga ik voor een km of 5 met de bus en intussen komen Marion, Els en Ted langs o.a. de Michelskirche. Als je daar zo onder een rots staat, voel je pad hoe hoog die rotsen zijn.

3,5 km voor ons eindpunt Hersberg sluit ik weer aan. Leuk om zo het laatste deel mee te lopen. Een klein stukje langs velden, waar de gewassen bijna klaar zijn voor de oogst.

Deze rots is uit het “nieuw stenen tijdperk” van 2000-4000 jaar voor Christus. Dat kun je je toch niet voorstellen?

We zien vlak voor Hersberg vele rotsformaties. Vanuit het bos komen we bij de bushalte naar Echternach uit.

Wat een bijzondere wandeldag!

16 juni,10 km, zonnig 25 graden van Mullerthal naar Altrier

En dat was de laatste dag alweer van onze prachtige Mullerthal trail. Tjonge, en wat voor etappe. Het zwaarste stuk, schatten we in door de grote hoeveelheid trappen. Gisteren waren we geëindigd in Altrier, vandaag zijn we daar ook weer geëindigd, omdat de bus van Mullerthal maar 1x in de 2 uur gaat. In Altrier kun je 3x per uur naar Echternach. Zo passen we steeds ons plan aan. Het is de rode lijn vanaf cijfer 11 via cijfer 12.

We begonnen de 2e dag van route 2 in Mullerthal en kwamen opnieuw langs de Schiessentumpel. Vandaag met 4, Ted, Marion, Els en ik. Vanmorgen gingen Elly en Jeannette naar huis.

Aan de overkant van de weg begint meteen de eerste stevige trappen klim.

Vol verbazing opkijken naar al die schitterende enorme rotspartijen.

We gaan door spleten, waar wij (deze slanke dennen…) net door kunnen. En ben je er dan door, dan kom je in een ruimte volledig omringd door rotsen.

Of rotsen die elkaar boven je hoofd raken. Kun je je voorstellen dat we van de ene in de andere verbazing vallen.

Of de kleuren die zomaar door het invallende zonlicht ontstaan.

Kan het dan nog mooier? Ja! We komen nog in 3 kloven, met gangenstelsel waar je zelfs een zaklamp moet gebruiken om te zien waar je loopt. Er zijn daar treden en de rotsen zijn laag. Voor mij een uitdaging, de vorige keer durfde ik niet. De Rittergang, Deiweperz en Kuelscheier.

We voelen ons trots dat we zo een etappe nog kunnen. Zou ik het volgend jaar nog kunnen/durven?

Na nog een bospad met veel omgewaaide bomen komen we bij de 1000 jaar oude eik uit en daarna bij de bus.

Wat een fantastische Mullerthal trail! Om 15.30 uur gaan we rijden. Na 2 uur rijden zijn we in Nederland en hebben rustpauze in restaurant de Dwaze Herder.

En als je dan o.a. dit ontroerende dank je wel berichtje krijgt, weet ik dat ook deze wandeling altijd in je hart zal blijven.

Lieve dames,
Iedereen super bedankt voor de geweldige wandel-dagen!
Wat heb ik genoten van de natuur, omgeving, gezelligheid… maar zeker van jullie en jullie prachtige openhartige gesprekken, de liefde die in ieder van jullie zit en de aandacht voor elkaar!🥰🥰
Het was in 1 woord FANTASTISCH!
Ik hoop jullie nog eens te ontmoeten, het ga jullie goed.
Liefs van Angela ❤️

Zo voelt het voor mij ook!