4-11 januari 2025

Een camino op Gran Canaria? Jazeker! Van het zuiden Maspalomas over de bergen naar Gandar in het noorden. 65 km in totaal. We gaan deze camino over 6 wandeldagen verdelen.

Hier lees je de oorsprong van de Camino.

 

Een beetje geschiedenis:
Tegen het jaar 1589 van onze jaartelling (16e eeuw) 
Galicische zeelieden die de Atlantische Oceaan oversteken, raken betrokken bij een verschrikkelijke storm en worden geconfronteerd met een naderende dood. Ze roepen de apostel Santiago aan (een klein beeldje van ongeveer 70 centimeter dat ze met zich meedragen op het schip)
En ze beloven een Hermitage te bouwen op het eerste land dat ze zien...
De storm neemt af en de matrozen komen uitgeput aan op een strand op Gran Canaria......in het kleine kustplaatsje Arguineguin in het zuiden van het eiland......
Eenmaal hersteld, gingen ze op pad om hun belofte waar te maken.
Met gezond verstand doen ze het niet aan zee, aangezien het nog een tijd was van veel piraterij....en dat zou niet lang meer duren....
Kijkend naar wat we vandaag de dag kennen als Lomo Santiago, vlakbij Tunte, is de ideale plek...
Spoedig verspreidde het nieuws zich over het wonder dat door de apostel werd verricht....
En de inwoners van het eiland gingen van hun steden naar Lomo Santiago om te bidden en te vragen naar hun behoeften: ziektes, reizen, enz...
Dit verhaal bereikte het Vaticaan in 1965 en daar aarzelde Paulus VI niet om een ​​pauselijke bul uit te vaardigen waarin hij deze pelgrimstochten van de inboorlingen op Gran Canaria erkende, met dezelfde privileges, gratie en volledige aflaten als de Camino van Santiago naar Compostela.

4 januari, 25 graden, zonnig 8 km

We hadden een keurige vluchttijd rond de middag…..wat gebeurt er, die wordt verzet naar 6 uur in de ochtend. Dus om 4 uur waren we al bij de luchthaven en om 11 uur (met 1 uur tijdsverschil ) in Maspalomas. Nog een hele middag voor ons. We gaan dan ook naar de vuurtoren, het beginpunt van de camino.

Op deze zonovergoten dag gaan we daarna naar de duinen van Maspalomas.

De Duinen van Maspalomas zijn een natuurgebied dat bestaat uit zandduinen nabij de plaats Maspalomas in de gemeente San Bartolomé de Tirajana, in het uiterste zuiden van het eiland Gran Canaria. Het gebied van 404 hectare groot heeft sinds 1987 de status van natuurreservaat. De duinen zijn soms wel 10 meter hoog. We zagen er een hop.

We zijn op pad met: Mieke, Marianne, Elly, Ted, Hinke, Janita, Leo, Marjo en Monica. Helaas kan Marion er niet bij zijn ivm een blessure. We wensen haar beterschap.

We logeren in Hotel Green Golf niet ver van de route. Natuurlijk sluiten we de dag af met ons eerste etappe drankje.

Morgen gaan we beginnen aan onze camino. We gaan dan naar Arteare.

5 januari, 16 km, 22 graden, zon, van Maspalomas naar Arteara

We worden verwend! Na veel zoeken hebben we Juan gevonden, hij brengt de bagage van iedereen naar Tunte, waar we overnachten. Hier op Gran Canaria is het niet eenvoudig iets te vinden om te slapen, bagagevervoer kennen ze niet. Wat is het dan fijn dat we worden geholpen. Vanmorgen heeft hij voor mij al de batch gebracht voor op de rugzak. De anderen krijgen dat ook.

Na de duinen van Maspalomas gaan we de stad uit langs een droge rivier met palmbomen. Algauw zien we de borden van de camino. Voorlopig heet het hier de S-54.

We komen in de uitgestrekte ravijnen van Maspalomas en Fataga uitgestrekte ravijnen van Maspalomas en Fataga. Een prachtig landschap met veel rotsen. We voelen ons klein in dit landschap.

Het landschap kent ook grote historische waarde, zoals het aquaduct dat nog steeds  in gebruik is. Op Gran Canaria zijn ze op zoek gegaan naar ondergrondse waterbronnen. Daar waar de bronnen zijn zie je andere vegetatie.

We klimmen gestaag verder, eerst vals plat omhoog.

Deze paden zijn goed begaanbaar en het klimmen gaat goed. Ieder op zijn eigen tempo. De afdaling naar Arteara is een smal kronkelend pad met haarspeldbochten en heel oneffen. Opnieuw is het wonderschoon.

Hier in the middle of nowhere is een uitkijktoren bij de hele oude grafheuvels.

In Ateara komt de taxi die ons naar Tunte brengt. Om 16 uur worden we gebeld, waar we blijven….de taxi staat op de verkeerde plaats. (Bij de kamelen boerderij in Maspalomas) Het duurt nog even langer voor we opgehaald worden. Maar eerst hadden we ons etappe drankje in een schitterend restaurant, voormalig kamelen boerderij. Tijd voor ons verdiende eerste etappe drankje.

6 januari van Arteara naar Fataga en van Fataga naar Tunte, 11 km totaal, 700 meter stijgen, licht bewolkt, 22 graden

Arteara Fataga

Fataga Tunte

Het is vandaag Driekoningen en dat betekent zondag dienst van de bussen. Zo ging onze bus pas om 12.30 uur (bus 18) en na een halfuur met veel haarspeldbochten waren we om 13 uur in Arteare. Voor €1,50 een half uurtje in de bus. Er gaan dus wel bussen, enkelen per dag en het is een kwestie van plannen. Om 18.30 uur is het donker, we hadden ingeschat dat we dat zouden kunnen halen…..ps om 18 uur waren we terug.

Direct bij Arteara klimmen we langdurig omhoog. Een rotsig, kronkelend pad, dat naar een top gaat

Het is hard werken, we zijn trots op ons zelf dat het lukt. Als we boven zijn volgt een licht glooiend pad naar Fataga. Nu hebben we tijd om de omgeving goed op ons in te laten werken. Het is werkelijk fantastisch! Inmiddels is het wat bewolkt en zo maken de wolken patronen op de bergen.

Na een pauze gaan we in 2 groepen verder. Belangrijk om zo veel mogelijk je eigen tempo te lopen, we wachten daarna in Fataga.

In Fataga ga ik een winkel binnen en Antonio lokt me naar achteren. Hij blijkt prijzen te hebben gewonnen met het maken van bijzondere honing en jam. Ik mag vanalles gratis proeven. Zo proef ik voor het eerst cactus vruchten en krijg een zakje mee…..ja! Met de stekels die zo door het zakje komen.

Na Fataga gaan we door een verbrand palmboom bos. We ruiken er zelfs nog de brandlucht.

Als je naar het kaartje kijkt zie je dat de weg van de auto’s zeer veel haarspeldbochten heeft. Wij steken die bochten af en hebben daar forse stijgingen over zeer ongelijk terrein.

We komen in duidelijk ander terrein. We zien de eerste Canarische dennenbossen en kijken in een diep dal.

Op het laatst komen we boven Tunte uit en hebben we 100 meter te dalen.

Beneden vinden we een uitgestorven Bartholomeu. Geen bar open, alle restaurants dicht. We vragen nog advies aan onze host en die geeft een restaurant op ruim 1 uur lopen. Dat gaan we niet doen! Uiteindelijk wordt er gekookt en ik mag zomaar aanschuiven. Een heerlijke maaltijd met rijst, kikkererwten, tonijn, tomatensaus, maïs…we boffen. Dank aan de boodschappers, kokers en opruimers. Wat fijn om zo samen een maaltijd te maken!

 

7 januari, 10 km zeer zonnig, 22 graden,van Tunte naar Garanon

San Bartolome uitlopen was meteen al een uitdaging en oefening voor de stijgingen die ons te wachten stonden. De bewolking trok weg en we werden getrakteerd op een strak blauwe lucht. Al snel zien we het dorp onder ons liggen

Ook werden we verrast door het geluid van een specht die we zomaar op een tak zagen zitten. -verwondering-

We klimmen naar “Mirador de Cruz Grande”. Prachtige paden met voortdurend wisselende uitzichten.

Het is hard werken en we krijgen bijna elke bocht een beloning met het uitzicht en de strak blauwe lucht. We krijgen er geen genoeg van.

De Paso de la Plata is misschien nog wel mooier. Een smal pad hooggelegen met zelfs uitzicht naar Tenerife. We letten goed op, gaan langzaam en vergeten vooral niet om van de omgeving te genieten.

Natuurlijk rusten we uit op het hoogste punt.

Deze etappe is er een om nooit te vergeten. Voortdurend verwondering over wat we zien, ons eigen kunnen, de natuur en de stilte. We maken ook nog een ommetje naar “Ventana del Nublo”. Niet ver van de route en zeer de moeite waard om te gaan zien. Je kijkt er door de rotsen heen.

Pas bij de laatste km’s gaan we dalen en tot slot nog stijgen tot we op een hoogte van 1670 bij El Garanon aankomen.

Om bij de taxi terug naar San Bartholomeu te komen moeten we toch iets terug naar de weg. Wij hebben 10 km gelopen, de taxi doet er 25 km over, met heel veel haarspeldbochten.

Vandaag hebben we een maaltijd besteld en eten die in de patio van ons verblijf. Niet binnen omdat net de elektriciteit was uitgevallen.

Een geweldige dag!!!!

8 januari, 10 km , 20 graden

Garanon – Cruz de Tejeda…..dat was het plan. Ik had een bus van Tejeda naar San Bartholomeu gezien en ik dacht dat dat hetzelfde was als Cruz de Tejeda..niet dus! En ook bleek dat de bus van Cruz de Tejeda maar een paar keer per dag kwam. Na overleg besluiten we om lopend terug te gaan naar Tejeda, 4 km extra met 500 meter dalen.

Eerst zoveel mogelijk over de hoogtelijnen, dat betekent niet veel stijgen en dalen en naar Tejeda de daling.

Na het ontbijt bij de bakker gaan we met de taxi naar Garanon. Daar is totaal geen openbaar vervoer. Ook een ervaring, rijden over de vele haarspeldbochten . We staan versteld hoe auto’s elkaar passeren. En vanmiddag zelfs een bus over diezelfde kronkelweg.

We starten bij het informatie bord van Garanon.

Niet ver daarna het eerste “wauh moment”. Het uitzichtpunt Becerra. Onbeschrijfelijk mooi. We blijven er staan kijken. Op de voorgrond Roque noble, dan  Becerra en in de verte Tenerife.

We blijven over een smal pad langs de bergrug lopen. We staat “geen toegang als het regent of hard waait” dat snappen we. Het pad is zanderig en loopt wat schuin af . En het ravijn ernaast is heel diep. We hebben windkracht 1 en zon, dus wij kunnen eroverheen.

Wat denk je van een pauze met zo een uitzicht? Met Roque Noble op de achtergrond.

Na 5,7 km komen we bij Cruz de Tejeda aan op 1510 meter. Trots op deze mijlpaal. De echte top van Cruz de Tejeda down we morgen voor we naar Saucillo afzakken.

Na het terrasje tegenover deze Cruz de Tejeda beginnen we aan de daling van 500 meter op 4 km. Wel even wennen na al die klim km! Het is doorgaans niet al te moeilijk, met ook hier mooie vergezichten. Het is echt genieten.

Dan doemt Tejeda op. Een gezellig toeristisch dorp.

We sluiten de dag af met een etappe drankje. Voor we naar de bus gaan. Een heerlijk verrassende dag.

9 januari, zeer zonnig 22 graden. Van Cruz de Tejeda naar Saucillo. We gaan op pad voor een daling van 1100 (!) meter.

Wat een fantastische dag!

Voor de laatste keer verlaten we onze accomodatie “Rural suite Santiago de Tunte, waar we 4 nachten zijn gebleven. Een prima plek met een bushalte voor lijn 18 naar het noorden en zuiden.

Dan komt nu het verslag van Ellie, dank je wel hiervoor.

Inmiddels beroemde ontbijt bij de bakker, konden we in het museum van Tunte twee! stempels halen, één van de kerk en één van de gemeente Tunte. De dame op de foto leek helemaal blij dat ze deze stempels 9 keer kon zetten 😅

Met de bus van 9 uur en het laatste stuk met de taxi, slingeren we door de bergen naar  Cruz de Tejeda.

We ontmoeten Juan die Mieke geholpen heeft met het organiseren van deze reis. Juan woont al 52 jaar op Gran Canaria en hij kent de Camino op zijn duimpje. Hij liep vandaag met ons mee. Trots liet hij ons enkele bezienswaardigheden zien ☺️
We starten onze wandeling van vandaag bij Cruz de Tejeda. Eerst vanaf 1521 meter hoogte stijgen naar 1717 meter hoogte in 2 km. Pittige klim, prachtig pad, fantastische uitzicht ondermeer op Tenerife. We konden de hoofdstad Santa Cruz zien liggen wat volgens Juan bijna nooit het geval is. 

Juan vertelt over de Canarische pijnbomen die zwarte stammen hebben maar de brand van een aantal jaren terug toch overleeft hebben. De schors is zo dik dat die de binnenkant van de stam beschermd.

Een andere bezienswaardigheid is Cruz de los Moriscos. Het is de top van de Morisvis berg. Pff even rusten!!Zo je kunt zien aan de richting wijzers zijn er hier vele wandelmogelijkheden.

Het dalen kon beginnen….over smalle zigzaggende paadjes. Op het ene pad lagen pijnboomnaalden en het andere pad was bedekt met lavasteentjes. Ook de beruchte ronde stenen waren van de partij. Ik kan je zeggen dat alle ondergronden tot slippartijen konden leiden dus focus was echt nodig.

Na de daling in de bossen, komen we op open terrein, met de mooiste uitzichten. Bergen van lava steentjes. Heel bijzonder.

Juan naam ons mee naar een krater. Het ziet eruit als een diep gat.

We vervolgen onze camino en langzaamaan verandert het landschap. We laten het bos achter ons en we komen in een groen glooiend landschap.

Dit landschap met stapelmuurtjes deed me aan de Hadrians Wall denken. We picknicken zittend op het gras 😊 in de zon en dan te bedenken dat er in Nederland sneeuw ligt 🥶

Plots zien we een echte camino paal staan. Nog 13 km maar Galdar.

Wij lopen vandaag tot Saucillo. Nog 5 km te gaan. Knieën beginnen het hier en daar te begeven door het steile afdalen, het lopen op asfalt en de alle kilometers die al in de benen zitten.

Op een kaart wijst Juan waar we zijn en wat we gedaan hebben🤔.

Als we langs het pad lopen met cactussen op de wand hebben we nog 1 kilometer te gaan.

 

We lopen Saucillo binnen en bij de bushalte is de bar….We kunnen onze dorst lessen en de benen laten rusten. We zijn bijna 1000 meter gedaald tot 753 meter.

Met de bus rijden we naar Galdar waar we in het centrum een heerlijk hotel hebben waar we twee nachten zullen slapen 🤗

 

10 januari, 8 km, zonnig 23 graden van Saucillo naar Galdar, de laatste dag van deze geweldige camino.

Vandaag gaan we met de bus van 11.30 uur  terug naar Saucillo. Met vele haarspeldbochten bereiken we Saucillo en we vragen ons af of we over de weg naar beneden gaan. Diep beneden ons ligt Galdar met de zee erachter.

Na een paar km gaan we van de weg af en gaan over een smal pad naar beneden. Onverwacht mooi, langs een rotswand over losliggende keien met veel ongelijkheid. We focussen ons op het lopen!

Later wordt het nog mooier. Het doet me denken aan de rotswanden van het Mullerthal. We lopen er als het ware onder.

Als we weer de weg opgaan is het nog 3 km dalen. Ook nu ligt Galdar nog diep onder ons.

Nog een stukje verder zien we duidelijk de torens van de Santiago kerk. De Santiago de los Cabaleros.

Bij deze kerk worden we met applaus ontvangen. Juan en Juanma staan op ons te wachten. Hoera we hebben deze camino allemaal kunnen afronden. We krijgen de vlag van de Canarische Eilanden. We zijn trots op elkaar dat we zo goed hebben gelopen. En alles volgehouden, ondanks wat knieklachten van enkelen.

Daarna gaan we naar het gemeente Museum om ons certificaat op te halen. Heel speciaal!!!!

We kijken terug op een heel bijzondere camino. Dagelijks veel afwisseling in natuurschoon, we hebben Gran Canaria op een bijzonder manier lever kennen. De stilte en de pracht van het binnenland, tegenover het toeristische Maspalomas en Galdar. Verrassend verschil in temperatuur op 1500 meter en op zeenivo. Dagen met meer dan 1000 klimmen en 1000 meter dalen. Daardoor een zware camino. Ik ben trots op alle wandelaars. We hebben een enorm fijne tijd gehad, waar we nog lang op terugkijken.

Natuurlijk sluiten we af met ons etappe drankje. We ontvangen ieder een camino logo van camino Gran Canaria voor op de rugzak.