We gaan op pad voor een nieuw avontuur! De Via Algarviana. Op onderstaande kaart is het de blauwe lijn die vanaf de grens van Spanje door de heuvel van de Algarve naar Cabo San Vicente gaat.
Reisbeschrijving:
De Via Algarviana is een lange-afstands wandelroute (300km), geclassificeerd als Grande Rota (GR13). De tocht begint in Alcoutim aan de Spaanse grens en eindigt in Cabo de São Vicente. Daarbij passeert de route gebergten van Caldeirão en van Monchique. In het oosten loopt de route door vele minuscule oude dorpjes, veelal met nog maar een paar (zeer oude) inwoners. Het is er heuvelachtig en door de regelmatig droge periodes in het gebied is er relatief weinig vegetatie. De cultuur is er eenvoudig. Naarmate de tocht verder naar het westen gaat worden de dorpen groter, nemen de landbouwpercelen in grootte toe, wordt de vegetatie uitgebreider en lopen we regelmatig tussen de bomen die wat schaduw bieden op zonnige en warme dagen. Lopend over de route komen we dan ook door een grote verscheidenheid aan landschappen. Ronde heuvels met kurkeiken en pijnbomen, akkertjes met allerlei citrus-, olijf- en amandelbomen, valleien en rivierdalen. Je komt ook door historische plaatsen zoals het schilderachtige dorpje Alte, de voormalige hoofdstad van de Algarve en Silves, waar veel Moorse invloeden zichtbaar zijn. En het hoog gelegen Monchique (900 meter) met mooie vergezichten, waarna de afdaling volgt naar de kust bij Cabo São Vicente. De wandelroutes gaan voornamelijk over paden en landweggetjes, hier en daar een stukje asfalt in de buurt van een dorp. Vooral in het oostelijke stuk vanaf Alcoutim tot aan Salir doorkruisen we een tamelijk verlaten gebied.
We gaan de uitdaging aan……
Vlnr Marion, Hinke,Leo, Heleen, Ans, Annemiek, Elly en Mieke
Na een voorspoedige vlucht (met wind in de rug) zijn we in Faro geland en met de taxi naar Alcoutim gebracht. We overnachten in Pousada de Juventude, de route loopt er langs. We gaan de GR 13 volgen.
12 november, 19 km, 23 graden zon, van Alcoutim naar Corte Tabeliao en met de taxi naar Balurcos
Prachtig! Een eerste kennismaking met het zuiden van Portugal. De eerste heuvels, de eerste dag van de Via Algarviana. En dat allemaal onder een strak blauwe lucht, zodat we even de grijze november luchten achter ons kunnen laten. We hebben ervan genoten. Het voelt als hoogzomer!
We volgen eerst de grens met Spanje langs de rivier Guadiana.
Eerst gingen we terug naar Alcoutim, om boodschappen te doen voor de lunch. Na 8 km is er horeca, maar of we daar wat te eten konden krijgen was niet duidelijk. De winkel ging om 9 uur open. We wachten geduldig langs de rivier Guadiana. Met een strak blauwe lucht en al een heerlijke temperatuur vinden we dat helemaal niet erg.
Na Alcoutim klimmen we al wat omhoog. De rivier nog naast ons, maar in de diepte.
We zien kurkeiken, olijfbomen en citrusvruchten onder het voortdurend glooiende landschap.
Bij Afonso Vicente hebben we boven op een heuvel pauze. Er is een beetje wind, zodat we het net niet te warm vinden.
Daarna gingen we naar een rivier. Ribeira dos Cadavais. Volgens mijn boekje, waar we mogelijk door het water zouden moeten waden…..ik dacht dat het hier misschien ook zo geregend had als in Zuid Spanje. Het lijkt er niet op. Er rest een klein stroompje. We worden er niet eens nat van.😉
Ten slotte klimmen we naar het dorpje Corte Tabeliao. Voor de eerste dag vind ik 19 km voldoende. Ik had een taxi geregeld die eerst de bagage ophaalde en ons daarna in Corte Tabeliao ophaalde. Een mooie dag ligt achter ons.
We overnachten in Balurcos in Casa do Vale des Hortas. Iets buiten het dorp. Vanavond is het 15 minuten lopen naar het restaurant. Dat is goed te doen. Voor het etappe drankje hoeven we niet de deur uit. De gastheer en mevrouw halen de biertjes uit de koelkast en een heerlijke fles wijn.
13 november, 17 km, zonnig 17 graden van Balurcos naar Furnozinhas
Vandaag zouden we een rivier moeten oversteken, die volgens de beschrijving een avontuur zou zijn….We hebben het geprobeerd, dat zie je waar de rode lijn niet doorloopt…. Het loopt anders
Een mooie route met vergezichten, langs de randen van de heuvels, met de olijfbomen en hier en daar ook dennenbossen. Daarna dalen we af naar de Ribeira da Foupana.
We gaan onder een enorm viaduct door met een snelweg eroverheen. Steeds verder zakken we af naar de rivier.
Kruip door /sluip door proberen we de weg te vinden. We geven niet zo gauw op, maar vinden het toch te riskant om door het water te waden. De stenen zijn glad en niet iedereen durfde het. Dus we kiezen ervoor terug te gaan.
Later proberen we toch nog een dam te maken. Stenen verzamelen, doorgeven en neerplonzen.
Dan terug naar de snelweg, om er te komen moesten we onder een hek doorkruipen, tegen een talud omhoog klimmen op handen en voeten en tenslotte over een heel smal pad langs de snelweg, hoog boven de rivier. Ook dat was niet voor iedereen een optie en we gaan hier spitsen. Met 5 gingen de dappere dodo’s op pad.
Fijn om te zien dat we zo goed voor elkaar zorgen. In Corte Velho vinden ze nog een bar open. Die eerst helemaal niet te vinden was. Een piepklein barretje met een bijna tandeloze barman en petten die zeker 20 jaar niet waren afgestoft. Water voor thee wordt in een pannetje gekookt, voor € 1, wat wil je nog meer. Met veel plezier denken ze eraan terug.
De anderen gaan terug naar Parreiras. We kijken of er een alternatief is, dat zou op dat moment nog 12 km zijn. Dat vinden we te ver en we besluiten de taxi van gisteren te bellen. Wel meer dan 1 uur wachten, en dan gaan we toch op pad. We laten ons na Corte Velha afzetten en lopen zo toch nog het laatste stukje.
Het toeval wil dat we bijna gelijk aankomen. De ene groep over Furnozinhas, de andere eerder van de route af en bijna rechtdoor. De mevrouw van de accommodatie was al naar ons tegemoet gekomen.
Even van de route af ligt onze prachtige accommodatie, Varandas do Vale. Met een zwembad voor de deur en plaats voor 5 personen. 3 worden gehaald en gebracht naar een andere accommodatie. We eten straks hier, wat een gastvrije ontvangst.