Dinsdag 24 augustus 2021, Estela – Antas (19 km)

’kan ik deze dag overslaan?’. Dat zijn de eerste woorden die mijn slaapmaatje van vannacht vanmorgen uitspreekt. En ik deel haar gevoel. De muggen hielden ons flink uit de slaap. Zwetend lagen wij woelend onder de lakens, het is ook in de nacht erg warm.

Een kop koffie (of twee) helpt. Natuurlijk gaan we gewoon weer op stap. De gele pijlen roepen. We vertrekken ‘lekker’ vroeg, we willen de warmte voor zijn.

De eerste kilometer lopen wij deels door het bos en deels door een landbouwgebied. Mooie uitzichten geven goede perspectieven.

Daar waar we de afgelopen dagen vooral een ‘badgasten-gevoel’ kregen, ervaren we nu meer de Portugese dorpjes.

Gier zien wij voir het eerst ook een aantal andere pelgrims. Het doet ons goed, de ontmoeting met gelijkgestemden.

Om bij Esposende te komen moeten wij het water oversteken. Het is windstil, de boortjes liggen stil op het water.

En ook in Esposende voelen wij ons in alle talen welkom.

De temperatuur loopt tegen het middaguur op. Twee-en-dertig graden in de schaduw, is op verharde  zonnige wegen in een bebouwd gebied een hele ervaring. Een ervaring die maakt dat een plek in de schaduw in de buurt van een kraan een groot genoegen is. Mijn voeten waarderen de frisse lucht. Of dat andersom ook het geval is laat ik maar in het midden.

Met opgefriste moed lopen wij verder. We gaan in de goede richting.

Rond twee uur bereiken wij onze overnachtingsplek, guesthouse Antas. We hebben zin in schaduw, een koude douche en een bed.

Wat we vinden is veel meer dan dat. We vinden een paradijsje, een heerlijke plek om met elkaar de middag door toebrengen. The Camino provides, we zijn blij dat we deze dag niet hebben overgeslagen en ons  ondanks de aanvankelijke aarzelingen bij deze dag mee hebben laten voeren door de gele pijlen.

Donderdag 26 augustus, Camino Portugues kustroute, Viana – Vila Praia de Ancora (20 km)

in Portugal kun je sporadisch pinnen. Dat betekent dat we elke dag cash nodig hebben. Voordat we gaan lopen gaan we dus niet alleen naar een bakker voor de inkoop van de lunch. We gaan ook naar de telebanco. Hier kun je maximaal €200 per dag halen. Dat moet genoeg zijn voor de komende dagen of week.

Het is bewolkt als wij gaan lopen. Wel warm, maar nog geen brandende zon. De eerste kilometers lopen wij licht stijgend over Portugese klinker-paden, met links en rechts een muur.

Leuk dat er nu ook andere pelgrims onderweg zijn. Deze vier Portugese jongeren hebben het met elkaar zeer naar hun zin.

De dorpjes waar wij doorheen lopen zijn oud en deels verlaten. Het gele kapelletje wordt door de oudere dorpsbewoners nog immer goed onderhouden. 

De paden en muren lijken saai maar zij vertellen het verhaal van gedane tijden. En het leven is als je goed kijkt in alle gaten en kieren aanwezig. Mieren, slapjes, bloemetjes hebben hun plek in de opengebarsten voegen. Over de muur groeien druiven en bloemen.

En wij hebben geluk, de eerste druiven zijn rijp. Ze smaken heerlijk, het wordt ongetwijfeld een heel goed wijnjaar.

Na een flinke afstand te hebben gelopen vinden we het eerste cafe van deze etappe. De schoenen gaan uit en in de schaduw genieten we van koffie. Tot nog toe is deze in Portugal zeer goed.

Na de pauze verandert het landschap. We klimmen door het bos omhoog. De paden liggen vol met keien en losse stenen. Vooral bij de volgende afdaling vraagt dat de nodige concentratie.

Ieder loopt in haar eigen tempo. Ik ben de hekkensluiter en hoor aan het geblaf van de honden en aan het gegak van de waakganzen waar de anderen  zijn.

Vermoeid van de oneffen paden en de pittige klimmetjes komen wij aan in Vila de Praia. Op het terras op het plein drinken wij het etappedrankje.

Om vervolgens in te checken bij ons hostel aan de boulevard. De kamers zijn eenvoudig.

En het uitzicht is prachtig. Hier vermaken wij ons vanavond wel, onze laatste avond in Portugal…