Waddenwandelen Terschelling dag 2

23 november, 18 km van Midsland Noord via Hoorn en Oosterend naar Boschplaat. Helder weer windkracht 7(!)

Op de kaart het meest oostelijke deel. Wat een prachtige dag weer op dit mooie eiland. Gisteren waren we in Hoorn geëindigd. Vanwege de wind kozen we voor wind in de rug en dan ook beginnen bij het geplande eindpunt en dat was Midlands noord. Het eerste deel door het Formerumer bos, daarna over een duin gebied naar Hoorn.

Van Hoorn naar Oosterend gaan we door de polders. Honderden ganzen vliegen voor ons op. Voor we naar de Waddenzee gaan, lopen we door Oosterend. Precies als we daar aankomen gaat een restaurant voor ons open. We hebben alweer geluk.

Bij de Waddenzee glanst het zonlicht ons tegemoet. Wind in de rug, laag water. We laten de km’s onder onze voeten glijden. Geen enkele wandelaar te bekennen. We hebben het “rijk” alleen. Wat lopen we daar te genieten.

Aan de rand van de Boschplaat zou het weleens heel vochtig kunnen zijn…..Dat klopt ook! Afgezien van de fietspaden, zien we op de paden van het “Waddenwandelen” veel water. Er zit niets anders op dan onze route aan te passen. We komen er ook achter dat we tegen de wind inlopen met windkracht 7 niet gemakkelijk is.

Uiteindelijk komen we via het fietspad weer terug in Oosterend uit. Daar nemen we de bus terug. Deze keer gaan we tot West Terschelling en te voet terug naar ons hostel. De Brandaris nog even te zien met een ondergaande zon met een roze lucht.

Wat een gezellige afsluiting van deze wandeldag. Bij de openhaard ons etappe drankje. Dank je wel Stayokay van Terschelling voor de geweldige verzorging.

Waddenwandelen Terschelling

22 november, 20 km droog en bewolkt

Wat denk je van wakker worden en dan getrakteerd worden op zo een mooi ochtend rood….

Na Vlieland is het de beurt aan Waddenwandelen op Terschelling. Direct van het Stayokay hostel gaan we naar het zuiden richting West Terschelling in de volle tegenwind het waait al hard. We vinden het fijn dat we vandaag vooral naar het oosten lopen.

Het Groen strand is een schitterend natuurgebied. Rond 1800 was het de westgrens van Terschelling. Halverwege de 19e eeuw groeide een zandplaat aan het eiland vast. Het strand kwam landinwaarts te liggen, raakte begroeid en kreeg de naam Groene strand. Op dit moment is er een groot project georganiseerd in de waterhuishouding beter te regelen.

Het is paddenstoelen tijd. In het bos vinden we de kluifjeszwam en de oranje trilzwam. Hier op Terschelling zijn de fietspaden niet onder water gelopen. Wel zien we alle andere paden onder water staan.

Later komen we langs de duinen met duinmeertjes. De kleuren in dit landschap zijn intens. Het groen van de vele mossen, goudkleurige rietkragen, het water in de vennen.

We lopen dan een paar km over het strand. Een groot leeg strand. We rekenen uit hoe lang dat ongeveer duurt, voor we de duinen weer overgaan naar Midsland aan Zee. Op De GPX track zien we precies waar dat is. Intussen gaat het een beetje motregenen. We schuilen bij een huisje en eten er ons lunchpakketje. Het is even fijn om er droog en uit de wind te zitten. Het pad door de duinen van Midsland aan Zee, is zeer drassig. Het valt niet mee om droge voeten te houden.

Het strand na Midlands aan Zee is bijzonder verrassend. Het zijn duinen met ertussen heel veel duinmeertjes. Niet heel duidelijk dat je er misschien niet meer doorheen kunt gaan.

Na 3 km lukt het toch om de weg terug langs de vennetjes te vinden. De laatste km’s door de bossen naar Hoorn. Een fietspad met aan weerszijden heel veel water. En weet je wat de verrassing van de dag was….? We kwamen in Hoorn aan en precies op dat moment was de bus er naar ons overnachtingsadres….in 1/2 uur waren we terug. Het is steeds harder gaan waaien. Windkracht 6. Even voelen hoe het is om in de regen tegen de wind in te lopen. We genieten na van de dag onder het genot van ons etappe drankje.

 

Dagwandeling Huis ter Heide

3 november, 18 km, droog later zon rondwandeling vanaf Loon op Zand

Een pareltje van de Mooiste routes, de wandeling Huis ter Heide leidt ons langs het Leikeven en door een stukje van de Drunense Duinen.

We boffen enorm met het droge zonnige weer  na de hevige storm van gisteren met weeralarm oranje. Zeker met die mooie herfstkleuren zoals oranje, geel en bruin

We zijn op pad met: Suzanne, Corrie, Els, Berreke, Marjo en Margreet

Van cafe de Kiosk gaan we naar het zuidwesten eerst door het bos en later langs het Plakkeven en later het Leikeven. Ook geschikt voor een kortere wandeling, zoals we op de informatie borden lezen.

Een van de mooiste delen van de route is het vlonderpad, om een stukje verder het pad door de bossen te vervolgen.

Ongeveer halverwege gaan we naar het dorp de Moer met het gezellige cafe ’t Moaske. Over het St Annapadje gaan we langs een bosrand met sloot over steeds onverharde paden en over een heideveld.

Na het oversteken van de A261 komen we in de Loonse en Drunense Duinen. In totaal 3500 ha groot en een nationaal park. Een derde is stuifzand en hiermee het grootste stuifzand gebied van Europa. Hier treffen we ook een heideveld. Nog net 3 km voor het einde nemen we een korte pauze

Het rondje is weer afgerond als we terug in Loon op Zand aankomen. Een goede plek voor ons etappe drankje. Een proost op deze heerlijke dag.

Mullerthal trail dag 8

22 oktober, 19 km van Blumenthal naar Beaufort, druilerig weer, vooral motregen

En dat was dan het laatste deel van onze fantastische Mullerthal trail. De laatste van alle routes, route 3. Route 3 loopt van Mullerthal naar Blumenthal, Larochette naar Beaufort en terug naar Mullerthal. Vandaag het rode deel op deze kaart van Blumenthal naar Larochette en van Beaufort naar Larochette.

Over het algemeen glooiend, met een stevige start in Blumenthal en de delen om naar Larochette te komen. We waren met de bus naar Blumenthal gegaan, lopen naar Larochette. Helaas was er geen bus Beaufort (alleen met overstap en die deed er 1 uur over) We kiezen voor de auto en zo waren we in 15 minuten in Beaufort. Het middelste deel is de stijging naar 400 meter met de auto.

Vanaf Blumenthal stijgen we door de bossen omhoog. Daarna komen we op een hoogvlakte op ongeveer 350 meter. Glooiend over boerenweggetjes of over het land van de boer.

Hoog boven Larochette komen we uit de bossen met uitzicht over de stad en dalen via een lange trap tussen de rotsen af.

In Larochette hebben we pauze. Uiteindelijk gaan we voor een kopje soep bij de Chinees. Daarna met de auto naar Beaufort. Het eerste deel van deze route hebben we op dag 1 en 2 gedaan. Vanaf Beaufort komen we weldra op een hoogvlakte op ongeveer 400 meter. Het is grijs en regenachtig, de poncho’s gaan aan en uit. Verrassend vinden we in dit seizoen de grote velden met koolzaad.

De laatste km’s naar Larochette komen we weer in het bos en over grote haarspeldbochten dalen we naar beneden. Tenminste dat dachten we. Als we bijna in Larochette zijn, komen we voor de keuze. Maken we alle km’s af of gaan we zo Larochette in? Je raadt het al, we willen alles afmaken. En dan komt er opnieuw een enorme trap. Mijn benen willen bijna niet omhoog. Hup, nog even, zeg ik dan tegen mezelf. Pff die laatste loodjes……

Voor de 2e keer komen we in Larochette aan. Deze keer voor ons laatste etappe drankje. Moe en zeer voldaan dat we alle km’s van de Mullerthal trail hebben volbracht.

112 km van de trail, de extra route rondom Beaufort. Het was een prachtige ervaring. Absoluut de mooiste en zwaarste is route 2. Met de wandelingen langs en onder rotsen door. Van harte gefeliciteerd voor de wandelaars, Marianne, Leo, Gerard, Janna en Elly. Dank voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen. “Alles wat aan het licht komt, wordt lichter”. Vol vertrouwen op weg…..

Mullerthal trail dag 7

21 oktober, droog en bewolkt 14 graden, laatste deel van route 1 van Rosport naar Echternach (7,6 km) en een stuk van route 3, van Mullerthal naar Blumenthal (8,4km).

Het was alweer de laatste nacht in Echternach. Gisteren bleef het maar regenen en we hadden het stuk van Rosport naar Echternach niet afgerond. Dat doen we vandaag voor we verdergaan naar Larochette.

We gaan met de auto naar een parkeerplaats en dan met de bus naar Rosport, we wandelen terug naar de auto. Een schitterende wandeling met veel hoogteverschillen langs de rotsen.

Eerst lopen we langs weilanden en uitzicht over de rivier de Sauer richting Duitsland. We zien jonge kalfjes en die zijn zoals gebruikelijk erg nieuwsgierig. We zien nog een veld met zonnebloemen.

Het middelste deel gaat langs de rotsen Alkummer, Roudeschlefft en Veitcheslee. Niet zo indrukwekkend als de rotsen van route 2, toch erg mooi. Met smalle stijgende en dalende paden over boomwortels en trapjes.

Vlak voor Echternach hebben we weer uitzicht op de heuvels in Duitsland. De laatste dagen met meer herfstkleuren, goed te zien als er even de zon doorkomt.

Vervolgens gaan we met de 3 auto’s naar Mullerthal om de wandeling van Mullerthal naar Blumenthal van 8,8 km te doen.

De hoogte verschillen vallen mee en zijn heel geleidelijk.

We beginnen bij de Schiessentumpel met de mooie watervallen en zien de enorme trappen langs de rotsen. Kunstig gemaakt!

Een klein stukje verder zien we het water van de rotsen stromen. Een idyllisch plekje.

Je ziet goed hoe ze hebben geworsteld met de ruimte. Geen goede paden voor de Mullerthal trail beschikbaar, dan maar lange vlonders over de rotsen.

De route naar Blumenthal is vrijwel helemaal door de bossen. Brede paden, verschillende soorten bossen en ontelbare paddenstoelen. Een lust voor het oog. Het zijn ook de kleine dingen waar we zo van genieten.

We overnachten nu in het hostel in Larochette om de laatste km’s van route 3 af te ronden.

Mullerthal trail dag 6

20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport

Een uitdaging vandaag!

De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna

We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.

Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.

In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. We komen er echt van bij.

Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.

De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.

We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.

Mullerthal trail dag 6

20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport

Een uitdaging vandaag!

De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna

We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.

Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.

In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. En weet je wat ze vroeg……hebben jullie een fohn nodig? …….We komen er echt van bij.

Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.

De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.

We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.

Mullerthal trail dag 5

19 oktober, 19 km van Echternach naar Herborn en Mompach naar Moersdorf

Vandaag zijn we begonnen aan de Mullerthal trail route 1, die start in Echternach. We wandelen tegen de wijzers van de klok in.

Echternach ligt in een dal, dus dat betekent altijd beginnen met een klim. En wel meer dan 100 meter. Zo een goede “warming-up” hadden we nog niet gehad.

De laatste km telt niet mee, we zaten in de bus.

Een heel andere dag dan de etappe’s van route 2. Ook heel mooi, het doet ons aan de heuvels van Limburg denken. Vandaag logeren we in de jeugdherberg van Echternach. 700 meter hiervandaan is de Mullertrail en we pakken de route op bij het meer van Echternach. Als we boven zijn hebben we uitzicht over het meer. Er is nog een laagje mist te zien, de zon is al op en komt af en toe door de wolken.

De eerste 9 km gaan we door de bossen. Mooie brede paden, glooiend met ook vele paddenstoelen.

Vlak voor Herborn gaan we over een open hoogvlakte. Nog steeds glooiend. We zien velden met boekweit en koolzaad. Verder ook grasland. We zien kraanvogels overvliegen. Dat was een speciale ervaring. Ze vlogen in v-vlucht en waren herkenbaar aan de lange nekken en het speciale geluid. Die hebben we helaas niet op de foto.

Voor Mompach lopen we opnieuw door de bossen. Het begint een klein beetje te regenen. Dat was een hele korte bui, de regenkleding kon snel weer uit.

Tja, dan hebben we na de lunch een dilemma. We zitten op 14 km en de eerste plaats waar we een bus hebben is 6 km verder in Moersdorf. Het zou kunnen gaan regenen, dat wordt 14.30 uur. Bij vertrek in Mompach is het 13 uur. Uiteindelijk gaan we ervoor. We zien wel….. Geruime tijd lopen we weer over de hoogvlakte en de velden van boeren. Met mooie uitzichten over de heuvels van Luxemburg. De route ook hier heel goed gemarkeerd met de rode M of een route bordje.

Dan begint het, veel eerder dan gepland, keihard te regenen. Mijn wandelboek wordt onder de poncho drijfnat en het water loopt zo mijn schoenen in. We hebben dan nog een km of 2 te doen. In het bos gaan we van de route af naar Moersdorf. En dat is plotseling een hele steile afdaling over gladde stenen. Dat valt niet mee! Als we in het dorp aankomen zien we een bus naar Echternach. Marianne houdt die bus aan….die stopt midden op de weg. We mogen instappen.😃.

Even een kopje koffie in een cafeetje bij het busstation en dan gaan we naar ons hostel. Toch nog 1,5 km erbij en dan is het echt tijd voor ons etappe drankje.

Morgen gaan we verder met route 1 van de Mullerthal trail.

Mullerthal trail dag 4

18 oktober, 13,8 km, van Echternach via Berdorf naar Mullerthal, droog, 10-14 graden

Deze 14 km zijn de zwaarste van route 2. Er staat ook “3 schoentjes” voor de hele route, en dat vinden we ook. Goed te doen, maar erg blij dat we vandaag 14 km hadden gepland.

Direct bij het verlaten van Echternach klimmen we naar boven. Weldra komen we boven Echternach uit.

Het eerste hoogtepunt van vandaag is de Wollefsschlucht. Op informatie borden lezen we dat de rotspartijen al miljoenen jaren geleden gevormd zijn. We kijken in een diep gat en daar gaan we ook via allerlei trappen naar beneden. Je kunt nog net zien dat Elly al een heel eind weg is.

Ook al is het het zwaarste deel, we nemen de tijd uitgebreid rond te kijken. De ene rotspartij nog mooier dan de andere. We genieten er van.

Voor Berdorf is een ander natuurfenomeen. Een van de meest bekende van het Mullerthal. De Huellee grot. We lopen er onder door. Gewelven, met de meest mooie vormen en kleuren. We worden er stil van.

Heel vaak is de Mullerthal trail tussen de rotsen. Er zijn lange trappen aangelegd, smalle kloven worden gebruikt en op deze relatief korte afstand van 14 km hebben we meer dan 1800 hoogtemeters. We kunnen het allemaal en zeggen ook, dit kun je toch bijna niet navertellen…..? We lopen van de ene verrassing naar de andere verrassing en we blijven ons verbazen.

Rond 15 uur waren we in Mullerthal aangekomen. Eerst op zoek naar een restaurant voor ons etappe drankje, helaas alles gesloten. We gaan met de bus naar Christnach en kunnen daar overstappen op een directe bus naar Beaufort. Dat gaat snel! In een paar minuten was die bus er. Een etappe drankje nemen we in een hotel in Beaufort. Nu is route 2 van de Mullerthal trail helemaal afgerond. Morgen gaan we verhuizen naar Echternach en gaan starten met route 1. We zijn erg benieuwd……..

Mullerthal trail dag 3

17 oktober, 17 km, droog licht bewolkt 1-10 graden van Altrier naar Scheidgen en dan naar Echternach

Ook vandaag voelen we opnieuw, verrassing na verrassing en verbazing over de prachtige route door het Mullerthal. Op onderstaande kaart de donkerbruine route naar het noord oosten. Van de Mullerthal trail weer 17 km van route 2.

Het blijft stijgen en dalen, meest glooiend, soms pittig door lange trappen.

We gaan met de bus van Beaufort naar Echternach en daar aangekomen staat de bus naar Altrier al klaar. Wat is dat relaxed reizen. Zo hoef je niet met meerdere auto’s op en neer en het bevalt ons zo prima. Dichtbij de bushalte zien we een Maria beeld. “Gezegend” gaan we op pad.

Niet ver daarna komen we langs rotsen uit het nieuwe steentijd perk van 4000 jaar voor Christus. Enorm indrukwekkend. We kunnen ons niet voorstellen hoe het is ontstaan. Stuwing van water en daarna afbrokkelen door weersinvloeden?

Ook vandaag hebben we vele paden langs de rotsen. O a. De Mechelskierch en de Einsiedelei. Allemaal hoogtepunten op deze route.

In het stadje Scheidgen vinden we een hotel waar we welkom zijn voor een kopje koffie. Wel moeten we even plastic overschoenen aantrekken. Dat vinden we niet erg. We zitten warm en droog en na 9 km komt een pauze wel goed uit.

We zien ook vele soorten paddenstoelen vandaag. Ze schieten de grond uit. Sommigen lijken nog weer nieuw, anderen zijn gedroogd van voorgaande jaren.

Het zijn op deze route 2 van de Mullerthal trail steeds opnieuw rotsen. We voelen ons zeer klein in verhouding tot de enorme rotsen.

We denken dat we er bijna zijn……staat er op het bord nog 3 km….Nu weet ik dat de laatste 3 km altijd het zwaarst zijn, en toch, ook vandaag verrast het me en denk ik: nee hè? Niet weer een trap! Vlak voor Echternach een zeer lange trap, recht op de hoogtelijnen. Gelukkig zien we dat niet als we beneden zijn en nemen gewoon nog even pauze. Boven loopt het pad eerst in de bossen, tot we onder ons Echternach zien, met de kerk en aan de rechterkant het grote meer.

Je ziet het al, we moeten nog een heel eind naar beneden. Een steile afdaling voor we in Echternach zijn. Hier vinden we een cafe die vandaag (dinsdag) open is. Zeer voldaan en niet zo moe als gisteren, vinden we dat we het etappe drankje hebben verdiend.

Mullerthal trail dag 2

16 oktober, 19 km, zonnig 1-10 graden van Beaufort naar het dorpje Mullerthal over route 3, dan vanaf Mullerthal over naar route 2, naar Altrier. Het meest zuidelijke punt van route 2.

Zo ziet route 2 er uit, die doen we de komende dagen. Totaal is die ongeveer 37 km.

En vandaag zijn we dan echt begonnen met de 112 km lange trail. En wat voor een dag. Langs spectaculaire rotsen en ook door smalle rotsspleten, echt fantastisch! Deze koude morgen begon met een zonsopkomst…..een gouden zon over een deken van mist. Een kerktoren nog net te zien. Onze dag begon al zo mooi.

We starten vanaf Beaufort en gaan eerst via nog gladde loopplanken naar het kasteel van Beaufort.

Naar het dorpje Mullerthal lopen we geruime tijd langs een riviertje. Een riviertje tussen hoge rotsen, met grote stapstenen. Smalle onverharde paden, als we het water over moesten gaan, waren er vlonders. We moesten goed opletten om niet over de boomwortels te struikelen. Gewoon maar even stilstaan om al het moois goed te kunnen bewonderen. Hier en daar zijn watervalletjes. Kun je je voorstellen, geen verkeer te horen, alleen het geluid van de watervallen

Zo ging het tot Mullerthal. De eerste 8 km. We dachten dat er wel een restaurant open zou zijn voor koffie…..helaas Ruhe tag, zowel maandag als dinsdag. We hebben er toch even pauze en zitten er in de zon buiten. Gelukkig hadden we een lunchpakket gemaakt en (bijna) voldoende bij ons. Intussen zijn we in de mist terecht gekomen. Dat levert kunstwerkjes van spinnenwebben.

Na het dorpje Mullerthal gaan we overstappen naar route 2. Precies na Mullerthal kom je door het meest prachtige deel van de trail. Niet alleen langs de rotsen en ook tussendoor, de gangen soms niet breder dan 40 cm. Het is donker, de rotsen zijn niet recht van vorm, er zijn soms trapjes die je amper kunt zien. We vinden het een avontuur.

Bij de Kuelscheier kun je een hele smalle doorgang in. Ik ga buiten om, de anderen klimmen dapper nog weer omhoog

Ook daarna blijft het mooi. We zijn verrast van zoveel sprookjes achtige natuurverschijnselen.

Zo lopen we door naar Altier aan de grote weg (N11) met diverse bushaltes. We waren er net en daar kwam de gratis bus naar Echternach. Dat was 11 km en we waren er zo. Op het station van Echternach nemen we de bus naar Beaufort. Dat gaat helemaal over de haarspeldbochten. In Beaufort gaan we naar de plaatselijke bakker voor een kopje koffie of thee en ja daar hoort wat lekkers bij.

Vlak voor het eten gaan we ons etappe drankje halen in de bar van ons hostel. Proosten op deze wonderschone dag.

 

Mullerthal trail dag 1

15 oktober, 14 km, droog en zon 10 graden, vanaf Beaufort een extra rondje

Wat is het bijzonder om in de ochtend om 9 uur uit Den Bosch te vertrekken en dan 3,5 uur later in een totaal andere wereld te zijn. De verbazingwekkend mooie Mullerthal trail.

Een groot gebied met schitterende rondwandelingen, in de omgeving van Echternach. We overnachten in Beaufort, in de “jeugdherberg” en zijn vandaag gestart met een rondwandeling vanaf het hostel. Op deze kaart het meest noordwestelijke deel. Langs de Herkuleskapp, Steekaul en het dorpje Bigelbach.

We zijn op pad met: Mieke, Leo, Gerard, Janna, Elly, en Marianne

De route is zeer goed gemarkeerd. De GPX track met de afstanden heb ik op de website gevonden en er zijn busverbindingen om van de ene naar de andere plaats te gaan. Vandaag is het zondag en er zijn wegopbrekingen. Ik had gepland naar het beginpunt van alle wandelingen te reizen (Mullerthal), en dan terug te lopen. Dat zou 1 uur duren door de omweg via Echternach. Zo veranderde ons eerste plan. We kiezen voor de kortere rondwandeling. Het eerste deel was langs rotspartijen met diverse soorten gesteenten. We kijken de ogen uit …..😉

Bossen tegen de hellingen, dan weer beukenbossen, berken en dennenbomen. Her is er stil, we horen alleen onze voetstappen, over de pas gevallen bladeren. Nog niet zoveel, de herfst is pas vandaag begonnen, met een plotselinge daling van temperatuur. Bij de berkenbomen zien we heel veel vliegenzwammen. Die schieten, letterlijk, als paddestoelen uit de grond.

Aan de randen van de bossen hebben we mooie vergezichten. Dorpjes, dalen en weer opnieuw heuvels. Glooiend met steeds op de hoogte tussen 300 en 400 meter. Ook hele velden met koolzaad. Vast de 2e oogst, dit verwachten we in het voorjaar.

Het was een heerlijke eerste dag. We zijn om 17 uur terug in ons hostel. In de bar genieten we van ons eerste etappe drankje. We hebben er volpension en hoeven niet meer de deur uit. Na een wandeldag wel zo prettig……

Mullerthal trail

15 – 23 oktober 2023 .Op pad voor een nieuw avontuur in Luxemburg. De Mullerthal trail.

Mullerthal Trail
De Mullerthal Trail leidt wandelaars op ongeveer 112 km door het gevarieerde landschap van de Regio Mullerthal – Luxemburgs Klein Zwitserland. Op zijn drie routes komen alle natuurlijke bezienswaardigheden van de regio naar voren: bizarre rotsen, bemoste bossen, schilderachtige beekdalen en open weilanden. Steeds weer brengt u de Mullerthal Trail naar prachtige uitzichtpunten en culturele kenmerken.

De drie lussen van de Mullerthal Trail hebben elk hun eigen karakter. Op route 1 ontmoet u de veranderingen tussen de landschapselementen rotsen, bossen en weiden die typisch zijn voor de streek. Route 2 loopt door het hart van Klein Zwitserland en brengt de wandelaars naar spectaculaire rotsformaties. Route 3 biedt vooral prachtige beekdalen en romantische burchten.

Plaatsen vrij

Nieuw in 2023:

Van 19-24 november 2023 gaan we “Waddenwandelen” op Vlieland en Terschelling. Er is nog 1 plaats vrij. Wie wil met ons mee gaan? Zie https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/vlieland-en-terschelling-waddenwandelen/

Nieuw in 2024:

Camino Portugues langs de kust

Van 12-22 september  2024 is een aanvullende camino Portugues langs de kust en de spirituele variant gepland. Deze camino wordt begeleid door Rita Kluijtmans. Er zijn nog plaatsen vrij. Zie: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/camino-portugues-kustroute/

Plaatsen vrij gekomen

Van 2-22 oktober 2024 gaan we het laatste deel van de camino francais bewandelen van Leon naar Santiago. Zie:https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/camino-francais-2/

Heb je zin/tijd om mee te gaan? Meld je dan aan. Je bent van harte welkom.

Stuur een mailtje naar info@inbalansopweg.nl

Dagwandeling Halder

8 oktober 21 km, droog, 20 graden, van Den Bosch, Pettelaarse Schans naar Halder langs Essche stroom en Dommel naar Sint Michielsgestel en weer terug naar Halder. Door Bossche Broek en langs Zuiderplas weer naar het beginpunt.

Een prachtige route met 2 routes van ‘de Mooiste routes’ . De noordelijkste heet “Pettelaarse Schans” van 12 km, vanaf Halder naar Sint Michielsgestel heet Dommel meets Essche Stroom”.

Van harte welkom Gerard, John, Leo, Elly, Marjo, Patricks, Josephine, Silvia en Marjo.

Vanaf de Pettelaarse Schans gaan we de snelweg over en door landgoed de Pettelaar, dit wordt het Gruyterbos genoemd. Een mooi bos met beukenlanen en een laantje met esdoorns. Nog niet veel te zien van de herfstkleuren op een verkleurd blad van de esdoorn na. Wel hier en daar paddestoelen.

Bij Halder gaan we over op de andere route en gaan langs de Essche Stroom. De Essche Stroom is een riviertje van ongeveer 12 km. Zij ontstaat ten oosten van Oisterwijk, stroomt langs Esch en mondt bij Halder uit in de Dommel. Halder is ook bekend door de vondsten uit de Romeinse tijd.
Het riviertje werd in 1965 gekanaliseerd. Veel meanders en kolken die als wateropvang dienst deden werden toen gedempt. Sinds enkele jaren heeft de rivier hier zijn natuurlijke loop terug, met meer kronkels en een smallere bedding. Voor de wandelaars zijn hier hangbruggen aangelegd.

Daarna gaan we door landgoed Zegenwerp en naar de Dommel met een waterkracht vijzel, waar stroom mee opgewekt wordt.

Na 12 km hebben we pauze in Sint Michielsgestel. Een fijne plek voor een kopje koffie en/of kopje soep. Via de Dommel gaan we terug naar Halder. Daar zien we kasteel Nieuw Herlaar. In 1381 verschijnt dit kasteel voor het eerst op de kaart als Nijeherlaer. Nu in particulier bezit.

Via landgoed Haanwijk gaan we naar het Bossche Broek en eindigen onze wandeling bij restaurant Moeke op de Pettelaarse Schans. Wat denk je van een terrasje in de zon met 20 graden? Wat een heerlijke wandeldag!

Dag 19. Santiago – Cee – Finistera

6 oktober, met de taxi naar Cee. 13 kilometer lopen naar Finistera en 3 naar de kaap. En de zon gaat onder in Finistera. 12-25 graden

‘Het toetje van onze camino’ noemt Mieke het. Zo kun je het inderdaad zien. Heel anders dan de etappes op de Camino Frances. Maar ook erg fijn.
We starten in Cee bij de haven. We zijn aan zee. Dat betekent een verandering van sfeer en nieuwe indrukken. Bijvoorbeeld een wit zandstrand, het geluid van de branding van de zee, meeuwen die herrie maken.

We lopen naar het aangrenzende stadje Corcubion, een mooi oud stadje met een prachtig kerkje en bijzondere huizen.

Daarna het eerste  klimmetje van deze dag.

En dan komt de kaap van Finistera in zicht (de witte puntjes meest links).

We drinken koffie in een chique hotel aan het strand van het plaatsje Estorde.

Wat is die zee mooi blauw en de stranden wit! We lopen verder naar het volgende dorpje.

En wat zijn de uitzichten mooi met Finistera steeds beter in zicht.

Vlak voor Finistera kunnen we kilometers over het strand lopen.

En dan zijn we in Finistera. We lunchen op een terras in de haven

Aan het eind van de middag doen we boodschappen voor de picknick op de Kaap vanavond. En wandelen nog eens 3 kilometer bergop naar de Kaap van Finistera. Het is warm en voelt als zwaar de hele tijd bergop.

Na 360  kilometer lopen bereiken we het kilometer 0.00 punt. Een geweldige prestatie met elkaar, zonder blaren en steeds als groep bij elkaar gebleven.

Het duurt nog even voordat de zon echt ondergaat. We eten en wachten.

En maken ondertussen bijzondere foto’s.


En dan zakt de zon ineens snel.

We komen in het donker terug in Finistera.

Tot slot nog een tekst van Ernest Hemingway die ik dagen geleden op de ‘wall of wisdom’ zag staan.

‘ Het is goed om een doel te hebben om naartoe te reizen; maar uiteindelijk is het de reis die telt’.

Ik hoop voor ons allen op een mooie voortzetting van onze reis.

Dag 18. Santiago

5 oktober, Santiago, 13-24 graden

Nog even terug naar gisteravond. De kathedraal is ’s avonds prachtig verlicht.

Op het plein voor de kathedraal speelde de tuna bekende Spaanse en Zuid Amerikaanse liedjes. Een tuna is een muziekgroep die bestaat uit studentent en oud-studenten. In het seizoen spelen ze bijna dagelijks onder de bogen op het plein. En dat is een feest. We hebben een uur meegedanst ondanks onze moeheid.

Dan vandaag. We kunnen uitslapen, maar gaan toch om 8 uur ’s ochtends de kathedraal  bezoeken. Het is dan rustig en we kunnen zonder in de rij te hoeven staan het graf van Jacobus bezoeken.

Daarna genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet in het klooster. Het voelt als een luxe om weer een eigen kamer te hebben en zo’n ontbijt.

Het is nog mistig als we daarna ter oriëntatie een stuk rond het oude centrum lopen langs mooie punten als de tuin van hotel Costa Vella, de markt, de universiteit, het moderne winkelcentrum en het Alameda park. Zo kan iedereen daarna zijn/haar eigen keuze maken voor de rest van de ochtend en middag.

Of gewoon op het plein gaan zitten kijken naar alle pelgrims die vandaag aankomen.

We sluiten de dag ’s avonds af met samen eten en een laatste drankje in de Ierse pub om de hoek.

 

Dag 17. Lavacolla – Santiago

4 oktober,  14 km, 14-26 graden. Monte do Gozo en Santiago!!!

Wat een hektische dag, de laatste etappe naar Santiago. Maar wat een mooie aankomst. Gefeliciteerd Lia, Gerrit, Karin, Joke, Piet, Rob en Geke in Nederland. Het was geweldig met jullie.
We vertrekken om 7 uur wetende dat we een tijd in het donker lopen. En zonder  ontbijt vooraf. Nog geen bar open. Dus gisteren is er bij de supermarkt ingekocht. We willen de pelgrimsmis van 12 uur halen. Dat is normaal gesproken de belangrijkste pegrimsmis op de dag met de meeste kans op het wierookvat (botafumeiro). Vroeger was de mis van 12 uur de enige per dag. Tegenwoordig zijn er wel 3. We zullen zien. Ik weet dat de route vanaf hier over verharde wegen gaat.  Er zal denk ik voldoende zicht zijn. En we zullen niet de enigen zijn.

Het gaat vlot. Er zijn nog weinig pelgrims onderweg en de bars zijn nog dicht. Binnen een uur zijn we al bij Monte do Gozo waar we wel kunnen ontbijten en wachten tot het voldoende licht is om mooie foto’s te maken.


En de zon komt op de Monte do Gozo.

We lopen naar de twee beelden die naar de kathedraal van Santiago wijzen. Het lukt nog niet goed dezelfde weg te wijzen als de beelden doen. We oefenen.  Een collage.

Vanaf Monte do Gozo is het nog 5 kilometer lopen naar de kathedraal van Santiago. Al snel komen we het eerste bord van Santiago tegen.

We lopen verder en het wordt almaar mooier en zonniger.

Wat goed dat we zo vroeg zijn weggegaan. Het is de dag van Franciscus van Assisi. Het wordt bomvol in de kerk. Een uur van te voren zitten we er al en hebben prachtig uitzicht op het zwieren van de botafumeiro. Ik vind het weer indrukwekkend en ontroerend na zo’n inspannende en mooie tocht.

We passeren de doedelzakspeelster op weg naar het plein, waarna we op het plein voor de kathedraal aankomen, dé plaats voor een foto.

We lunchen bij het plein.

Daarna gaan we naar het pelgrimsbureau voor het Compostela en naar de Huiskamer voor de Nederlandssprekende pelgrims. En we ontmoeten bekenden van onderweg.

Na zoveel inspanning en emotie hebben we ’s middags even rust in onze eigen pelgrimskamers in het klooster tegenover de kathedraal. Straks gaan we weer de hort op. Morgen een vrije dag Santiago, vrijdag met taxi naar Cee en de laatste 13 kilometer lopen naar Finistera en nog 3 kilometer naar de kaap voor de zonsondergang. Best druk, maar ook heerlijk.

Dag 16. Salceda – Lavacolla

3 oktober, 18 km, bewolkt, 15-20 graden. Over het wonder van Jacobus (of Gerrit?) en koffie met mayo

Is het een wonder van Jacobus (of van Gerrit zelf)?  Hij loopt weer mee vandaag en hoe! Beide ogen zijn open en hij kan zijn bril op. Hij heeft alleen nog wat last van zijn ribben.


De start van de dag is niet helemaal als gepland. Het miezert na zoveel warme zonnige dagen. De eerste bar heeft geen tostada en de croissants zijn op. We drinken er alleen koffie. Als we daarna naar buiten gaan is het droog. De volgende bar na 2 kilometer  wordt bemand door vriendelijke, maar nog niet helemaal ingewerkte zuid amerikaanse dames. Gerrit krijgt mayonaise in plaats van suiker bij zijn koffie . De koffie Americano lijkt op expresso. Maar de tostada is heerlijk. Dat maakt alles goed voor een alsnog frisse doorstart van onze etappe.

We lopen een groot deel van de dag door eucalyptusbos. Het is niet druk op de Camino. Verbazingwekkend na alle berichten in Nederland dat het zo druk zou zijn.

Een korte etappe was het. We zijn lekker bijtijds bij de herberg in Lavacolla met voor ons allemaal een laag bed.
‘De middeleeuwse pelgrims wasten zich grondig in de kleine beek Lavacolla om schoon en welriekend bij het graf van de apostel te verschijnen ‘. Wij nemen een douche in de herberg. Morgen nog 10 kilometer te gaan.

l

Finistere

2 oktober, bewolkt 20 graden, 13 km van Cee naar Finistere

En vandaag dan het toetje van onze camino. We gaan naar Finistere en hopen op een zonsondergang. Dat wordt de vraag…….nu om 18 uur heeft het net geregend en de zon gaat om 20.15 uur onder. We gaan het ervaren. Maar eerst de wandeling van Cee naar Finistere.

En dat is mooi! We starten bij de haven van Cee en daarna klimmen we over de rotsen naar iets meer dan 100 meter. Even een pittige klim. In Corbucion zien we een deur van een kerkje openstaan en gaan er even naar binnen. Sfeervol verlicht en het geeft me een speciaal gevoel. Het is nog fris en helaas bewolkt als we Cee onder ons zien liggen.

Onderweg zien we enorme cactussen met heel veel knoppen van bloemen. Eentje komt bijna uit, prachtig om te zien. Onze eerste pauze is aan het strand van Estorde. Marijke en Monica kwamen over het strand aanlopen. Dat kan ook, dan moet je bij een eerdere horeca alvast linksaf en op het strand rechtsaf. Precies als we er zitten komt de zon even door. Bertine trakteert op de lekkerste Santiago taart. Het is tenslotte onze laatste dag. We genieten ervan.

Ook daarna klimmen we weer omhoog. Een stuk door de bossen, over paden, die zo kenmerkend voor Galicië zijn. Tussen muurtjes begroeid met mos, een lust voor het oog. Dan zien we in de verte Finistere liggen. Precies boven Finistere ligt een grote wolk. Het lijkt of die daar vandaan komt.

Daar ga je naar beneden en na het oversteken van de weg, zie je een heel verlaten strandje. Ook op dat moment komt de zon er even door en zien we de zee zilver glinsteren.

De laatste km’s voor Finistere lopen we over het strand van Langosteiro. Een belevenis. Op blote voeten je eindbestemming bereiken, mijn voeten in het zand en in het water. We ervaren dat dit echt het laatste stuk is. In stilte lopen we ons eigen pad, samen of juist alleen.

Na de regen van 18 uur, gaat de zon schijnen. Zouden we dan toch nog een mooie zonsondergang krijgen? We gaan er zo wie zo heen, picknick mee, tapas, een wijntje uit een pakje. 😉We gaan de afsluiting van onze camino vieren. Langs de pelgrim omhoog klimmen, 3 km vals plat…..dat doen Annemiek, Bertine, Marijke en Irene. Of met de taxi naar boven, daar hadden Monica, Marijke en ik voor gekozen. Natuurlijk gaan we even naar de 0,00 km paal. We hebben het gehaald. Het einde van de wereld, Fin de Terre, daar komt de naam Finistere vandaan.

En dan is het zover. We zien een prachtige zonsondergang. Eentje om niet te vergeten. Ontspannen genieten we van dit moment.

De zon tovert nog met de wolken. We blijven er wat langer. We zien ook dat de lichten van de vuurtoren over de zee schijnen.

En dat was het einde van onze camino. Met vele warme herinneringen aan deze Camino, om nooit te vergeten en mee te nemen in ons hart. En weer door…….met alle nieuwe ervaringen, thuis verder, op de weg die je al bent gestart. Dank je wel voor het vertrouwen en de vriendschap. Voor mij met een nieuw inzicht: “het mag zoals het kan”. Zo is het ook goed