7 maart 2024 op weg naar Saint Foy la Grande in Zuid Frankrijk om in 16 dagen naar Saint Jean Pied de Port te gaan. Op onderstaande kaart ten zuiden van Perigieux.
Deze keer met 7 wandelaars, Mieke, Marianne, Dike, Hinke, Ada, Ellen en Hilde.
We vertrekken met de trein uit Amsterdam of Rotterdam, Antwerpen of Brussel. In Paris Nord stappen we over op de metro naar Paris Montparnasse. Daar vertrekt onze trein naar Bordeaux Saint Jean. De laatste overstap is naar Saint Foy la Grande.
Spannend of het allemaal gaat lukken…….
De eerste trein had 15 minuten vertraging. Zou het ons lukken op tijd te zijn? Ik had metrokaartjes in het restauratie rijtuig gekocht, dus hup de trein uit, naar de metro en dan de paarse lijn naar Bergerac. Het klopte allemaal. De metro komt precies aan als wij er zijn. Hinke kan nog precies instappen. De andere treinen waren mooi op tijd. Om 17.45 uur zijn we op de eindbestemming…..
We overnachten in hotel La Gare, tegenover het station.
Ons avontuur gaat beginnen. Morgen gaan we op pad naar Pellegre
1 maart, 18 km, licht bewolkt 10 graden van Son naar Collse molen, ten zuiden van Nuenen
Vol goede moed gaan we vandaag op pad voor het vervolg van het Brabants vennenpad.
Vandaag op pad met 7 wandelaars. Josephine, Gonnie, Emmy, Ingrid, Margareth en Leo. Op de paal zie je dat hier ook de Camino Brabant loopt.
Je ziet op de kaart dat we niet ver van de Dommel hebben gewandeld. Zoals in het boekje van het Brabants vennenpad staat is er ook een alternatief gemarkeerd voor het geval het hoog water is. Dat was ook steeds nodig! We hebben steeds geprobeerd om de route te volgen, maar we moesten toch terug. Zie bv bij Nederwetten. De plassen werden te diep en we moesten terug.
Het eerste deel van de route is ten oosten van Son. Meteen de natuur in, langs het Wilhelmina kanaal. Na 5 km vinden we een fijne pauze plek bij de Sonse Jachthaven.
We vervolgen onze weg en komen dan door de weilanden van de Dommel. Het is er prachtig! Smalle paden, met veel modder, die we proberen te trotseren. Deze eerste foto toont de brug die net onder water staat. Dat was onze route. We gaan hier toch echt terug.
We proberen het steeds opnieuw. We hebben ook echte bruggenbouwers bij ons. Elkaar helpen om de plassen te passeren. Met hoge schoenen gaat het nog net precies. Bij lage moet je al oppassen dat het water niet je schoenen inloopt.
Naar Opwetten was het weer goed te doen. Bij de Opwettense Molen is het goed vertoeven. Zo 3 km voor het einde van de etappe nemen we even de tijd voor ons etappe drankje.
Die laatste km gaan over rustige boeren weggetjes. We passeren de A270 en merken op dat het er zo landelijk is, met Eindhoven vlak bij. We eindigen onze wandeling bij de Collse molen.
Deze wandelroute geeft een prachtig beeld van de stuwwal bij Nijmegen. Hij gaat over 8 ‘bergen’ en door bossen in het Rijk van Nijmegen. Met prachtige vergezichten over polders, schilderachtige laantjes en het rivierenlandschap.
Het is echt heuvels lopen en dat zie je goed in het hoogte profiel. Geen stukje plat en het was dan ook een goede training. Kijken of we al klaar zijn voor onze camino van 7 maart voor Dike en Ellen en voor Ina, Berreke, Elly, Jose en Henny die op 19 april met mij mee gaan vanaf Saint Jean Pied de Port. Alvast voor een kennismaking voor Mieke. Of voor Anton, Bernadette, Dina en Yvonne om die schitterende wandeling weer eens te ervaren. Voor ieder van harte welkom en alvast Burn Camino.
Vlnr Elly, Dina, Anton, Bernadette, Ina, Jose, Henny, Yvonne, Dike, Berreke, Mieke en Ellen
Deze keer starten we in Beek Ubbergen bij hotel Spijker, die zijn na afloop van de wandeling open voor het etappe drankje. Het stijgt en daalt en steeds opnieuw een stijging en daling over al de bergen.
We hebben na 3 km pauze bij restaurant de Duivelsberg. Rondom Nijmegen is “Mariekenbrood” bekend. Een lekkernij met spijs. Die wil ik wel weer eens proberen. Daarna gaan we over de o.a over de Sterrenberg, de Hanenberg en Hengstberg en Stollen erg, allemaal tussen 70 en 90 meter. Hier en daar hebben we modder paden. De andere wandelaars hebben voor ons meestal een ommetje gemaakt, zodat we niet erg vies werden.
Echt een hele mooie wandeling, die we afsluiten met een etappe drankje bij hotel Spijker, waar we van harte welkom zijn.
21 februari, 20 km, meest droog, einde dag regen, 10 graden
Deze heerlijke dagen van het kustpad van Brielle naar Scheveningen zitten erop. Vanmorgen gingen we eerst naar Scheveningen met de taxi, om daarna terug te lopen naar Ter Heijde.
Eerst een stukje direct langs de kust van Scheveningen. Langs de kunstwerken van Scheveningen en als we terugkijken zien we de Scheveningse pier.
Bij de Scheveningse haven wacht deze reiger op een lekker hapje.
Na de stad wordt de route geleid door de bosjes van Poot en het Westduinpark. Heel verrassend, we zien de Sleedoorn in volle bloei. Het stijgt en daalt door de duinvalleien.
Ook vlak voor Kijkduin is het verrassend mooi. Smalle duinpaden met uitzicht op de vele hoogbouw van Kijkduin en de zee. Hier hebben we even pauze. Daarna gaan we door de parken van Loosduinen en Poeldijk. Te beginnen met een stevige klim op een lange trap..
De laatste km willen we nog even over het strand. De route makers van het kustpad hebben de mooiste paden meegenomen. En dat betekent zeker niet de korste weg van zuid naar noord. Op de strand is het net gaan regenen en dat valt niet mee met de harde tegenwind.
Wat is het dan heerlijk om onze wandeldagen af te sluiten met een etappe drankje bij het Coast Beach House, een strandtent ongeveer 1 km van het hotel waar onze auto’s staan.
Elly, Piet, Hans, Tiny, Els, Marjo, Joepke, Gerard en Patricks, dank jullie voor de gezellige dagen. Daar kunnen we met een goed gevoel op terug kijken. Volgend jaar gaan we voor het vervolg.
20 februari, 23 km, harde wind kracht 5 vooral in de rug😉
En dat is alweer de derde dag van ons kustpad. Vanaf Maasdijk naar Hoek van Holland en dan naar het noorden vooral over het strand. In Hoek van Holland start deel 2 van het Kustpad en gaat door tot Den Helder.
We hebben overnacht in Hoek van Holland en worden eerst door chauffeurs Elly, Piet en Gerard naar de vertrekplaats gebracht. Die rijden door naar ons eindpunt van vandaag het Fletcher Hotel van Ter Heijden. En als de chauffeurs dan worden teruggebracht is dat erg fijn! Zo konden we tegen 10 uur vertrekken.
De route van vandaag leidt ons door het Staelduinse bos. Een heel gevarieerd bos. We komen er veel wandelaars tegen, die ons waarschuwen voor hoog water. De kinderen hier hebben schoolvakantie en wat is voor hen heerlijker dan met laarzen aan door de diepe plassen te gaan. We vinden ze ook diep, maar vinden toch onze weg door de struiken. Een erg mooi bos. We zien ook bunkers, sneeuwklokjes en tot onze verbazing al bladeren aan de bomen en struiken komen.
We passeren een bord met “verboden toegang” vanwege bos werkzaamheden. Nou weet ik wel dat dat moet, maar we liepen door. We hoorden geen enkele machines……worden we aangehouden door boswachters die erop toezien dat wandelaars zich aan de wet houden. Tja…. Ik heb ze gelijk gegeven en hoopte dat ze geen boetes zouden geven. We komen er goed vanaf. Geen boetes…..ik heb wel moeten beloven het niet meer te doen.
Na Hoek van Holland was het de bedoeling om eerst een km of 3 door de duinen te gaan. Dat lukt ons niet. Het pad is volledig vol met water. We volgen eerst het fietspad en gaan daarna voor de laatste 5 km over het strand naar Ter Heijden. Precies wind in de rug, het zandstralen gaat langs ons heen. We krijgen het gelukkig niet in ons gezicht.
Even goed opletten waar we de duinen weer terug over moeten gaan. Na 6 km over het strand is ons hotel precies achter de duinen. Een heel afwisselende dag.
Morgen de laatste dag alweer, dan gaan we van Scheveningen terug naar Ter Heijden.
We verbleven midden in het centrum van Brielle. Dit betekent dat we de km door Brielle deze morgen hebben afgerond.
In Brielle stap je terug in de tijd. Een oud vestingstadje, met vele monumentale gebouwen. Sinds 1975 is Brielle aangewezen als monumentaal stadsgezicht. De vestingwerken zijn intact evenals 2 van de 4 stadspoorten. Gerard wilde wel even in de galg.
Brielle ligt aan het Brielse meer. Oorspronkelijk was het deonding van de Maas, met een belangrijke vaarverbinding met Rotterdam. De riviermonding slipte dicht en nu is het afgedamd en voor recreatie geschikt. Wij zijn vooral onder de indruk van de enorme bruggen en viaducten. Die zien we als we op weg naar Rozenburg gaan. Vanaf Rozenburg gaat er een gratis pont naar Maassluis.
Intussen genieten van de donkere luchten en zijn we blij dat het zo goed als droog is vandaag. Ook Maassluis heeft een heel sfeervol centrum. Na 13 km hebben we er pauze bij monsieur Paul. Maassluis heeft ook haventjes, in deze wintermaand is het er rustig.
Na de lunch gaan we door het sfeervolle Maasland. We zien al sneeuwklokjes en narcissen in bloei. Opnieuw vele watertjes en bruggen. Door de polder gaan we terug naar Maassluis West. Met veel modder en glibber partijen. Onze wandeldag zit erop. We kijken terug op een heerlijke dag! Dat verdient een etappe drankje.
14 km, motregen, soms wat meer, van Tenedaplas naar Brielle
Sinds een paar jaar gaan we ook 4 dagen op pad om een deel van het kustpad te doen.
En dan vandaag het eerste stukje. We waren vandaag om 12 uur in Brielle en gingen met 2 auto’s naar het beginpunt. Het einde van vorig jaar. Over het mooie Goeree Overflakkee.
We zijn op pad met: vlnr Piet, Mieke, Elly, Els, Joepke, Patricks, Tiny, Marjo en Gerard.
Eerst door het prachtige duingebied ten noordwesten van Oostvoorne. Ook hier is het erg nat, op de meeste plaatsen konden we er goed door. Bij enkele grote plassen probeerden we heel snel te lopen om niet te diep te zakken. Bij de meesten gelukt, het water ging net niet in de schoenen.
Na een km of 6 gingen we op zoek naar een pauze plaats. Volgens Google mais zou er een open moeten zijn. We gingen er zelfs voor terug. Helaas toch gesloten. Er zagen wel ergens licht branden. Daar gingen we naar toe. De mensen van een camping (Molecaten park Kruiningergors) waren aan het verbouwen en wilden zeker voor ons nog een kopje koffie maken. Wat een mooie gastvrijheid. We waren er erg blij mee.
Door de polder gaan we naar Brielle. Eerst langs de Stenen baak. In 1630 als eerste stenen vuurtoren bij Brielle gebouwd. Brielle had in die tijd nog een haven aan zee.
Daarna gaan we door de polder naar Brielle die we van verre zien liggen. Over de dijken en langs de vestingwerken. Morgen gaan we nog even verder in Brielle rondkijken.
De start is in Olland vandaag. Volgens het Brabantse vennenpad, zouden we na 20 km in Son aankomen. Hieronder zie je hoe we er uiteindelijk gekomen zijn.
We wandelen van Olland via Rijsingen naar Sint Oedenrode. Dat was de bedoeling door het Dommeldal. We vonden een ommetje Rijsingen waardoor via een mooi paadje, nieuwe wegen vonden. Het water van de Dommel staat erg hoog. Ook de wandelpaden zijn inmiddels rivieren geworden en we gaan terug naar de verharde weg.
Vlnr. Bernadette Janita, Frans, Dina, Marjo, Hennie en Ingrid
We komen Sint Oedenrode binnen via het kasteel Dommelrode. Daar hebben we onze pauze. Wat mooi dat we gastvrij worden ontvangen bij Braveau, daar hebben mensen met een beperking de mogelijkheid ervaring in een restaurant op te doen. Op deze Valentijnsdag prachtig versierd.
Na Sint Oedenrode loopt de route onder de A50 door. Een stuk fietspad en wat staat er? Afgesloten vanwege hoog water……we zien voor ons wandelaars een verhoging. Daar durven we wel op. We moeten erg bukken en komen zo aan de overkant. Een eindje verder loopt de route naar de Dommel. Dat gaat opnieuw niet lukken en we passen steeds de route aan, om weer terug te komen op het vennenpad. Daarna gaan we naar het Vresselsbos met de vennen, o.a. Hazenputten. Ook dat lukt niet en zo komen we uiteindelijk bij de Vresselse hut. Even droog worden, uit rusten en dan ervoor kiezen om de doorgaande weg naar Son te nemen.
Deze heerlijke wandeldag zit er weer op. We gaan steeds opnieuw proberen andere wegen te vinden.
7 februari van Boxtel naar Olland, droog 7 graden 18 km
We gaan vandaag vanaf station Boxtel op pad. Een prachtige route langs de Dommel, door natuurgebied de Geelders. Ook zijn we bij het Sint Jans pontje aangekomen……oversteken konden we wel, de route vervolgen naar Liempde was niet mogelijk.
Vlak na station Boxtel komen we langs kasteel Stapelen. Daarna gaan we naar de Dommel. Zo dicht bij de bebouwde kom en toch al meteen zo rustig. De Dommel is ver genoeg gezakt. We kunnen er met droge voeten lopen.
In de Geelders is het bijzonder nat. We komen een heel eind. Plotseling is het echt te nat, een beetje modder en natte schoenen is niet erg. Wel als de plassen zomaar enkel hoog worden. We passen de route aan en door het wandelroute netwerk vinden we een ander pad.
We dachten dat de rest over verharde paden zou gaan. Dat was niet het geval. Richting Sint Jans pontje ging het nog net. We steken over. De stroming is heel sterk en we mochten met 5 op het vlot. Aan de overkant zou het wandelpad naar Liempde moeten gaan. Dat was volledig overstroomd. Dus toch maar terug. De pauze die we in Liempde hadden bedacht laten we achterwege en gaan naar Olland.
De bar is daar open en we zijn van harte welkom voor ons etappe drankje. We kijken terug op een bijzonder geslaagde dag. De overige bezoekers vonden dat we allemaal blij waren….
6 januari, 10 graden, 18,4 km van Oisterwijk naar Boxtel.
“Het is altijd weer” is mijn motto, tenzij KNMI een weer waarschuwing heeft. Dus wij gaan op pad, voor deze uitdagende etappe, vol met nog meer vennen, dan op de kaart staan.
We zijn op pad met Ria, Marleen, Josephine, Frans, Gonnie en Henny. Deze dapperen durven het aan om “nieuwe wegen te zoeken”
De route is geel/rood gemarkeerd en volgt gedeeltelijk het wandelroute netwerk. Ik gebruik Topo GPS als wandelapp en daar kun je ook het wandelroute netwerk downloaden. We hebben ongeveer de eerste 15 km kunnen lopen, daarna was het te nat. Op onderstaande kaart, de roze lus hebben we niet kunnen lopen.
Sommige banken zijn nog net droog, doordat ze wat hoger liggen. Kleine riviertjes zijn plotseling brede riviertjes geworden. We hebben heel goede “padvinders”. Zij lopen voorop.
Vlak na het rolstoel pad is de etappe rechtaf langs de zandbergsvennen. Dat gaat echt niet en we gaan terug. Wel nog even pauzeren. Achter een boom is een heel klein stukje uit de wind.
Via de Roond gaan we terug naar Boxtel.
Het laatste stuk door het industrieterrein. Zo komen we weer bij het station uit. Voor wie wil nog even een etappe drankje bij het stations restaurant. Een heerlijke dag!
Ook jij bent van harte welkom! “Op pad naar het nieuwe onbekende……..”
In deze nieuwsbrief:
– Kerstwens
– Beschikbare plaatsen in 2024
– Reservelijst 2024
– Hoe is het met Mieke?
– Plannen voor 2025
– Dagwandelingen
– Informatie avonden
Kerstwens
“Dankbaar op weg, stap voor stap weer vooruit.
Achterlaten wat niet meer nodig is.
Op pad naar het nieuw onbekende…..
In Balans op Weg Fijne feestdagen en een gelukkig 2024!
Wandelen in Nederland en België, plaatsen vrij 2024
14-19 juli 2024 Eislek trail in de Ardennen. 60 km, 3 etappes van de Eislektrail van La Roche naar Tavigny en 2 rondwandelingen. 3 plaatsen vrij op een meerpersoonskamer. We verblijven op 1 adres, je hoeft geen bagage te dragen. Kijk bij https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/ardennen/
Ik ben erg trots op het feit dat alle andere wandelingen in 2024 vol zijn. Dat is erg hard gegaan. Op dit moment komen er af en toe nog plaatsen vrij, door annuleringen. Als je interesse hebt voor een camino of wandeling in Nederland in 2024, kun je je opgeven voor de reservelijst.
Inmiddels weer goed met heel veel zin in 2024 en ook 2025……
De laatste maanden van 2023, heb ik de planning aangepast, met minder km’s en vlak in Nederland. De lezers van de reisverslagen hebben tussen de regels door kunnen lezen dat ik niet volledig in staat was om de camino francais te begeleiden.
Dat kwam doordat ik in de zomer, helaas een 2e longembolie had. Ik heb sinds augustus andere medicatie en sinds oktober kan ik met een gerust hart zeggen dat ik weer helemaal de oude ben. Een enorme opluchting. Intussen heb ik deze fantastische “loopbaan” al 11 jaar en ik vind het nog steeds het mooiste wat me is overkomen. Zoveel mensen, die ik naar Santiago heb mogen begeleiden. Zoveel nieuwe wegen gevonden, ook in Nederland en België. Zoveel dankbaarheid, zoveel wandelaars met een “camino-smile”. Dat komt allemaal op mijn pad. Ook al ben ik nu 65 geworden, ik heb er nog steeds veel zin in en heb voor 2025 een nieuw plan gemaakt, met camino’s in Spanje en Portugal en wandelingen in Nederland en Luxemburg. Ook voor de wandelaars die 10-15 km per dag willen wandelen.
Je leest hier meer over bij Wandelplan voor 2025.
Wandelplan voor 2025
Wil je je alvast oriënteren op de mogelijkheden van 2025?
Wat denk je van wandelingen in de winter op Gran Canaria of in de Algarve?
In 2025 zijn er ook wandelingen van 10-15 km per dag in Spanje en in Nederland. Speciaal voor mensen die 20-25 km per dag te ver vinden.
In Luxemburg heb ik de Mullerthal trail mogen ontdekken. Wauh! Wat is dat daar prachtig en ook een echte uitdaging. Deze vind je ook bij de planning van 2025.
Natuurlijk staat ook de camino Portugues op de lijst en voor degenen die van echte uitdagingen houden….de camino Primitivo.
Je kunt alvast je interesse opgeven. In de loop van 2024 worden de inschrijvingen van 2025 verwerkt.
4-11 januari Gran Canaria
3-4 februari NS wandeling Cuijk Nijmegen
17-20 februari Vervolg kustpad Scheveningen Noordwijk
3-6 maart Waddenwandelen op Ameland
17-21 maart Via Coriovalum in Limburg
21 april – 6 mei Camino Portugues
9-16 juni Mullerthal trail
7-14 juli Mini camino’s in Zuid Limburg (10-15 km per dag)
22 augustus – 9 september Camino Primitivo
3-24 oktober Camino Portugues vanaf Tui naar Santiago en door naar Finistere (10-15 km per dag)
13 december, 7 graden opnieuw droog weer, 16,3 km. Van Holset via Vijlenerbosch naar Sippenaeken, Cotessen en Vijlenerbosch langs de Panoramaweg naar Epen terug.
Vanmorgen scheen de zon op de kerk van Holset. Na ons ontbijt gingen we op pad. Daar was de eerste donkere lucht. Op weg naar Einrade zijn we verrast met een heuse regenboog. Bijna compleet. Er kwamen een paar druppels. Niet de moeite om onze regenkleding aan te trekken.
Vlak voor Einrade gaan we aan de zware klim beginnen door het Vijlenerbosch. In 3 km 100 meter stijgen is zeer zwaar. Zeker als het ook nog eens over modder paden gaat. Deze keer hadden we het goede pad gekozen en kwamen precies bij het monument van de gevallen soldaat uit.
Over de golfbaan dalen we af in de richting van Sippenaeken. Vandaag geen golvers en ook het restaurant van de golfbaan is deze woensdag morgen niet open. Sentier 58 staat op de golfbaan om ook de wandelaars op het juiste pad te houden. Zo kunnen we de weg goed vinden.
We lopen verder naar Sippenaeken. Hier hebben we even pauze. Het lunch pakketje kwam goed van pas. Op een bankje voor de kerk en in het zonnetje. Wat willen we nog meer? Op dit hoge punt hebben we weer uitzicht over het dal naar het Vijlenerbosch. Ook hier in België zien we grote kerststallen.
Daar begint de daling en ook opnieuw de stijging naar het Vijlenerbosch. We gaan een klein ommetje naar het Hijgend Hert maken. Dat ligt op bijna dezelfde hoogte als de eerste top. We moeten er wat voor over hebben. De pauze plek “Hijgend Hert” is zo speciaal dat je daar wel wilt aankomen.
Door de bossen gaan we terug. De Panoramaweg die ons af en toe prachtige vergezichten gaf. We genieten ervan. Zeker toen we aan de afdaling naar Epen begonnen.
Dat waren onze heerlijke dagen in Limburg. Voor het eerst meerdaagse wandeling in de heuvels. Onverwacht toch kunnen lopen. Grenzen gepasseerd, jezelf overtroffen. Ervaren dat je genoeg conditie hebt en daardoor vertrouwen dat het opnieuw gaat lukken. We zijn in deze 4 dagen al zo vertrouwd geworden dat we er zeker met een goed gevoel naar terug kijken. Dank je wel voor alle mooie gesprekken, geëindigd bij de Smidse waar onze wandeling 4 dagen geleden ook begon….
12 december, 18 km zwaar bewolkt, droog 10 graden van Gulpen naar Holset
En dat is alweer de 3e wandeldag in het mooie Zuid Limburg. Vandaag van Gulpen naar Wittem, richting Eys, Wahlwiller, Nijswiller, Vijlen, Orsbach, Lemiers en ons eindpunt Holset. Een stevige wandeling met opnieuw veel hoogteverschillen.
Een donkere dag vandaag, zou het wel of niet gaan regenen. Soms hebben we wat blauwe lucht gezien, meestal was het donkergrijs. We kunnen het zelf bijna niet geloven. We krijgen voor de 3e dag op rij een droge dag. Op het moment dat we van Gulpen naar Wittem gaan, is er net wat blauwe lucht te zien. De bomen kaal, de maretakken prachtig te zien.
We hebben de route wat aangepast, om eerst de kerk van Wittem te kunnen bezichtigen. Een intense sfeer, een moderne kerk, met daarachter de oude kloosterkerk. We steken een kaarsje aan voor onze dierbaren of voor ons zelf.
Daarna klimmen we omhoog naar Eys. Op het hoogte profiel de eerste heuvel. Het gaat ons goed af. Rustig omhoog, zonodig met kleine pasjes. Dat is over een verharde weg. We lopen langs het spoorlijntje en als we weer dalen naar Wahlwiller is het een zeer modderig pad. Een moment komt de zon erdoor. We voelen de warmte van de zon
In Wahlwiller hopen we op een open cafe. Gasterij aan den Kirk zou open zijn. Helaas gesloten. Wel kunnen we een kijkje nemen in de kerk met de mooie kruiswegstaties van Aad de Laat. We lopen door tot Nijswiller en vinden daar een heel gastvrij restaurant Liflaf. Precies op dat moment is er een bui. 😉 Dat is toch geluk hebben. We gaan naar buiten en ervaren nog een paar druppeltjes. Dan gaan we klimmen. De donkere lucht is nog wel te zien.
Over een landweg gaan we naar Vijlen. Vijlen is het hoogste bergdorp van Nederland. We blijven even op hoogte. Dan is het toch wel tijd voor onze lunch. We zoeken een bankje of boom. Met een vuilniszak heeft een wandelaar altijd wel plaats om te zitten. Daarna dalen we opnieuw naar Mamelis met de vakwerkhuizen
Ook naar Orsbach gaan we stijgen. Over het dal heen kijken we terug naar Vijlen. Cafe Bellevue is ook gesloten. Deze dinsdag blijken er meer cafe’s dicht. We rusten toch even voor de laatste 5 km’s.
We kiezen voor een daling over de weg naar Lemiers en gaan dan voor de laatste km’s en de laatste modder voor vandaag. De wandelaars nog net voor de bui, vlak voor Holset.
Dan zijn we bij Herberg “Oud Holset”. Deze heerlijke december dag zit er op.
Net toen we aan ons etappe drankje zaten kwam er een enorme bui.😉 Ook deze hebben we niet gehad.
11 december, 18,4 km van Epen naar Gulpen, droog(!) 10 graden
Over de weg is het 8 km…..met een grote omweg en veel heuvels maken wij er 19 km van. Best inspannend, maar ook uitdagend. Deze uitdaging willen we allemaal aangaan. Over Slenaken, langs Reijmerstok en Euverum en ten slotte de Gulpenerberg.
Ja ja, we worden goed getest met ons uithoudingsvermogen en de kuit en bovenbeen spieren.
Vanaf Epen klimmen we eerst fors naar boven, dat is de eerste klim. Het gaat heel goed, er is wel modder, dit deel is half verhard. Intussen zien we de Limburgse landschappen aan ons voorbij trekken.
We dalen af naar Slenaken en daar vinden we een hotel, hotel restaurant La Frontière, met zelf gemaakte vlaai. Een aantal van ons heeft daar al zin in. We hebben er dan 6 km opzitten. Ondanks de modder schoenen zijn we er welkom. Slenaken ligt aan de Gulp en we vervolgen ons modderige pad langs de Gulp. We kwamen wandelaars tegen en die zeiden ons dat dichtbij Slenaken de meeste modder ligt. We gaan het gewoon doen … Aan de overkant van de Gulp zien we bever sporen. We vragen ons af, hoe lang die boom nog zal blijven staan. Hier in zuid Limburg zijn de wandelingen gemarkeerd met gekleurde palen. Dat zijn steeds rondwandelingen en wij volgen steeds andere kleuren. De beschrijving is uitstekend, je kunt de route ook volgen zonder GPX.
We klimmen en dalen en omdat het Gasthof Euverum dicht is, hebben we vlak voor Euverum gewoon pauze op een bankje langs het pad. Het is al snel te koud om te zitten en we gaan maar verder. Steeds dreigt het te gaan regenen. Op een paar druppels na, hebben we opnieuw een droge dag.😃
Na Euverum is het nog 2 km tot aan de bebouwde kom van Gulpen. Wat doen we? Kiezen we voor de Gulpenerberg met nog 4 km te gaan of rechtstreeks naar de Zwarte Ruiter? Het is voor ieder wat goed voelt. Een aantal gaat ook die uitdaging aan en zo klimmen we de Gulpenerberg op.
Deze uitdaging zit er op. Zeer voldaan bereiken we de Zwarte Ruiter. Onze overnachtingsplek in Gulpen. Dat etappe drankje hebben we weer verdiend.
In de donkere dagen voor kerst is het ook heerlijk om te wandelen, buiten te zijn en de mooie heuvels van Limburg te ontdekken. Vandaag zijn we in Epen bij herberg De Smidse aangeland voor de eerste wandeldag.
Van Epen klimmen naar Kosberg en via Bissen opnieuw stijgen naar het Schweiberger Bosch. Een prachtige wandeldag. We zijn op pad met Anny, Arien, Ada, Ellen, Walter en Coby
Vanaf de Smidse gaan we meteen klimmen. Toch bijna 100 meter stijgen, zoals je op dit hoogte profiel kunt zien.
Ik had een route naar Mechelen gevonden en deze is zeker de moeite waard. Voor de eerste dag 10 km, dat is ook mooi om alvast te wennen. We hebben geboft, een hele dag droog weer.
Na ongeveer 5 km hebben we pauze. De eerste bank die we tegenkomen en ons gelijk bovenstaand uitzicht biedt. We kunnen er zitten met 2 verdiepingen, dat komt goed uit.
Dan gaan we verder door het bos. Een pad bedekt met bladeren en eronder veel modder. Hoeveel dat weten we niet. We proberen zoveel mogelijk droge voeten te houden. Even zigzaggend, dan weer rechts dan weer links aanhouden. Er liggen ook veel bomen over het pad en hier en daar zijn er door wandelaars nieuwe paden ontstaan. Limburg is bekend van de Stegelkes. Dat zijn draaipoortjes om van de ene weide naar de volgende weide te gaan. We hebben eerst de zwarte route gevolgd, later op weg naar Mechelen de gele route.
We komen langs Overgeul en dan langs hotel Hoeve de Plei. Ook al hebben we modder schoenen we mogen gewoon binnen komen. Zo gastvrij zijn de Limburgers. Langs de kleine Geul gaan we naar Hurpesch. Dat gaat nog net. Er is wel veel modder en we “schaatsen” om maar niet uit te glijden. De bomen hebben de maretakken. Nog niet in bloei, wel vele per boom. Na Hurpesch gaan we over de weg naar de Molenweg. Het laatste stuk langs de Geul zou echt te modderig zijn.
We komen om 16.15 bij de Smidse. Nog net voor het donker. De kerststal voor de deur is al mooi verlicht.
Tijd voor het etappe drankje……
Morgen gaan we naar Gulpen. Daar zullen we overnachten bij de Zwarte Ruiter. Heel fijn is dat onze bagage wordt nagebracht. Zo kunnen we relaxed wandelen met alleen de spullen die we overdag nodig hebben. Hemelsbreed vanaf Epen is het 8 km…..we gaan via een omweg en zullen op ongeveer 18 km uitkomen. We hebben er zin in!
Zo op een mooie winterdag buiten zijn, de kou op je wangen voelen, een kopje soep in de buitenlucht. Je handen om het kopje en een deken over je knieën. En dat bij de Oisterwijkse vennen. Een prachtige wandeling van de Mooiste routes, de wandeling heet ” Verwennende vennen”.
Een gebied ten zuiden van Oisterwijk met de riviertjes, Achterste Stroom, Reusel en Rosep met maar liefst 16 vennen. In de beschrijving staat: het kan hier en daar erg drassig zijn. We hebben wel modder gezien, maar het was ons erg meegevallen. Ook in december na hevige regenval toch goed te doen.
Voor ieder van harte welkom, speciaal voor de nieuwe wandelaars onder ons, Diety, Carole en Jeannette. Diety gaat in februari vanaf Vessem naar Santiago wandelen. We wensen haar alvast buen Camino.
De zon komt steeds meer door, hier en daar ligt ijs op de vennen. De spiegeling van de zon op de vennen maakt het bijzonder mooi.
Met het tegenlicht is er een heel klein beetje mist te zien.
We wachten op elkaar en houden rekening met ieders tempo. Deze keer is Elly onze route lezer. We gebruiken de GPX track die je kunt downloaden bij de site van de mooiste routes. Het blijft goed opletten, een paadje rechts of links ben je zo voorbij.
De lussen zorgen ervoor dat we 2 keer bij Boshuis Venkraai komen. De eerste keer slaan we even over, dat is na bijna 6 km. De 2e keer zitten we ongeveer op de helft en we nemen er pauze.
Ook na de pauze komen we langs andere vennen. Zo mooi, na elke bocht een ander vennetje.
Net voor we weer bij ons beginpunt zijn worden we getrakteerd op een tegenlicht plaatje……
Deze heerlijke wandeldag sluiten we af bij restaurant Groot Speijk. Er is een gezellige drukte. Wie wil er niet van dit winterzonnetje genieten?
En dat was dan de laatste dag van Waddeneilanden op Vlieland. Deze keer over de noordkant naar het Posthuys.
Het begon met een goede warming up met de klim naar de vuurtoren. Goed te zien, in het hoogteprofiel de stijging naar 50 meter. Daarna dalen we af over bospaden. Verrassend, deze zijn toch droog.
Een eindje verder zien we dat het waterpeil ook gemeten hoog staat. En hoe water wordt gefilterd door de diverse lagen. We zien natuurlijk ook dat het water zo hoog staat. De geplande route naar het zuiden en door de duinvalleien was echt onmogelijk. Op de laatste foto hieronder zie je het pad dat we hadden willen nemen……..
Ook vandaag hebben we veel geluk. Het is alweer droog weer en de zon probeert er steeds door te komen. In plaats van door de duinvalleien (met veel plassen) gaan we over het fietspad naar het westen. In deze tijd van het jaar rustig en het gaat glooiend. Aan de rechterkant de duinen en de zee, aan de linkerkant de duinen. Het is en blijft erg mooi.
Her kadootje van de dag zijn de laatste km’s over het strand. Ieder zoekt zijn weg. Intussen komt de zon er even een beetje door. Ik zie ieder stralen, wat een rust. We lopen op het strand en zijn de eersten die er vandaag voetstappen zetten.
We komen rond 12 uur bij het Posthuys aan. Onze bus terug gaat om 13.30 uur. Tijd genoeg om uit te rusten. We stappen uit bij de veerboot en gaan naar de jachthaven waar de Waddentaxi ons naar Terschelling brengt. Precies op dat moment is er een enorme bui met een regenboog, die ik alleen maar een stukje kon zien.
Op Terschelling zijn we te gast in het gastvrije Stayokay Hostal. Bij de openhaard met uitzicht op de Waddenzee genieten we van ons etappe drankje…..alweer een mooie dag.
20 november, 19 km, droog, van Oost Vlieland naar het Posthuys en de Kroon’s polders
Na de grote hoeveelheid regen van vannacht, dachten we, zouden we het droog houden vandaag? En ja hoor, ook de 2e dag hier op Vlieland hebben we droog weer. We vertrekken vanaf ons hotel de Herbergh van Flieland en gaan via het wad naar het westen. De route van Waddenwandelen wordt gemarkeerd met rood geel. Weldra gaan we de bossen in en later een duinvallei.
Dat valt niet mee. Ook vandaag is het daar zeer nat en kunnen we amper een droog stuk vinden. Zo hoog mogelijk proberen we er door te komen. Ieder op zijn manier.
Het laatste stuk naar het Posthuys gaan we niet meer over het pad Waddenwandelen maar over de weg. En dan na 10 km is het heerlijk om in het Posthuys te rusten. Als we er aan komen is het inmiddels 12 uur, die rust hebben we na 2,5 uur wel verdiend.
Daarna is het tijd voor de Kroon’s polders. Het ligt ten oosten van de Vliehorst en is ontstaan om Vlieland te beschermen. Er ontstonden stuifduinen met 4 polders er tussenin. We kiezen ervoor eerst over het strand te gaan, omdat we niet zeker wisten of we na de strand overgang de Meeuwen vallei zouden kunnen oversteken. Op het strand was het prachtig. De zon kwam erdoor we liepen met wind tegen (windkracht 4) met de zon op ons gezicht 2 km naar het zuidwesten.
Nadat we de duinen overgestoken zijn komen we weer in een heel ander gebied. Gelukkig niet zo nat dat we er niet door konden gaan. Wel moesten we het ook hier hogerop zoeken. Een nieuwe ervaring!
Het ging toch makkelijker dan gedacht en de 8 km om de Kroon’s polders deden we in 2 uur tijd. Nog precies op tijd voor de bus die om 15.15 uur vanaf het Posthuys vertrok. De hele dag onderweg en in 15 minuten met de bus terug naar het dorp. Morgen de laatste dag alweer op Vlieland. Dan gaan we voor de laatste km’s vanaf Oost Vlieland langs de vuurtoren.
19 november, 11 km, droog, meest bewolkt, 12 graden.
Wat is mooier dan plannen veranderen en dan kiezen voor de Waddeneilanden. Nu was het de beurt aan Vlieland en Terschelling. Gisteren waren we al naar het noorden afgereisd en hadden een overnachting in Franeker om de boot van 9.10 uur te kunnen halen. Auto’s laten staan in Franeker, met de trein van 8.35 naar Harlingen haven. Precies op tijd om de boot te halen. Nog even zoeken of we de goede richting hadden🤔.
We zijn op pad met: Leo, Elle, Marion, Elly, Marion, Jeanette, Jose en Mieke
We beginnen met de oostkant van het eiland. Eerst naar het noorden met een bezoek aan de vuurtoren. In het hoogteprofiel is het de vuurtoren, waar we met een hoge trap naar toe klimmen en later in de vuurtoren zelf.
Via de bossen met nog prachtige herfstkleuren lopen we naar het noorden. We zien nog de plant “kardinaalsmuts” in bloei Deze paden zijn goed begaanbaar, op een enkele plas na. Ook hier op Vlieland heeft het erg veel geregend. We hebben vandaag heel veel geluk. Na de wandeling komt het er met bakken uit en ook vannacht zou het veel gaan regenen.
Als we bij het strand aankomen hebben we eerst pauze bij het strandpaviljoen Badhuys. Met de wind in de rug, windkracht 7, lopen we 2 km over het strand. De windvlagen zorgen voor zandvlagen razend over het strand. Heel even komt de zon er bijna door. Over de duinen geeft het een zwart/wit effect. Die plotselinge schoonheid…..ogen en zintuigen open.
Dan is het goed dat we GPX hebben om te zien waar we het duin overgaan. In de beschrijving staat iets van: na paal 56 en een nummer 33000.400????. Dus GPX is makkelijker. De klim over de duinen is zwaar door het losse zand. Dan komen we in een zeer nat gebied, waar we een andere route moeten zoeken. De paden zijn totaal overstroomd. We vinden een hoger gelegen pad, maar ook paddenstoeltjes, die ik nog nooit had gezien. De paarse knoopzwam. Het hoger gelegen pad brengt ons naar droger duingebied, de Oostervallei.
Eindelijk komen we weer op de route op de oostzijde van het eiland. Ook hier klimmen we de heuvel over en gaan over het strand. Een groot deel van het strand is weggeslagen. We moeten een weg door de duinen zoeken. Zo komen we bij de jachthaven aan. Daar zien we de “Waddentaxi” die ons dinsdag naar Terschelling brengt.
Nog een klein stukje over een bospad, dat evenwijdig aan de Waddenzee loopt. Zo komen we bij de haven uit en hebben we ons eerste rondje gerond. Wat een avontuurlijke, afwisselende dag!
24 november, droog, 7 graden windkracht 7 van West Terschelling naar Midsland
Een mooie afrondende wandeling vanaf ons hostel Stayokay bij West Terschelling. De eerste dag op Terschelling waren we ook bij ons hostel gestart en gingen eerst naar het oosten en dan tot en met Hoorn. Gisteren helemaal over de oostzijde en vandaag de laatste 7 km. Ook vandaag hadden we weer geluk met het weer. In de nacht had het veel geregend en ook nog tijdens het ontbijt. Het werd droog en warempel kwam de zon erdoor. Op dit kleine stukje veel variatie. Eerst door het bos van West.
Bij het meertje van Hee was het tijd voor de laatste groepsfoto. Een echtpaar had net een duik genomen…..brr en dat in november.
De Arjansdune zijn er vlak na. Enorme trappen en Leo, Jeanette, Elly en Elle klimmen naar boven. Zij ervaren daar bovenop hoe het is om windkracht 7 te trotseren en bijna te kunnen vliegen.
Het laatste deel gaat door de polder naar Midsland en dat is naar zuid oost. Met de noordwester storm was dat fijn. Er dreigde een kleine bui, het waren alleen 3 spetters.
In Midsland vinden we een bakker die open is. Dat is een moment voor het laatste cranberry gebakje.😉
Met de bus gingen we in 10 minuten terug. We halen de bagage op en gaan met de taxi terug naar de boot. Deze keer een drukke boot. Zo kunnen we weer langzaam wennen aan de drukke tijd. Dan begint ook het slechte weer met veel buien.
We hebben een fantastische week gehad. Vlieland en Terschelling gerond, fijne vriendschappen opgebouwd. Bij alle wandelaars in enkele dagen de ontspanning zien. Voelen wat je kunt en hoe je kunt genieten van alle stappen die je zet. We zullen deze week van Waddeneilanden als herinnering bewaren. Tot een volgende keer
