Categorie archieven: Via Algarviana

Algarve wandelingen dag 10

Via Algarviana

27 november 15 km, zonnig 14 graden Caldas Picota

PR2 MCQ – Caminho das Caldas – Picota (Wandelroute Caldas-Picota) | Monchique – 15 km

Rondwandeling van 18 km, vertrekkend vanuit Caldas de Monchique. Een duik in het koele en groene landschap van de bergen, passeert dicht bij Picota. Wij hebben 15 km gerealiseerd en zijn eerder gestopt.

Wakker worden in VilaFoia is naar buiten kijken hoe de zon opkomt. Een rode gloed, warm geel? Iedere morgen is het genieten!

Vandaag is het alweer de laatste dag van de wandelingen in de Algarve. Deze keer gingen we naar Caldas, een dorpje bekend om warmwater bronnen, die helaas niet toegankelijk zijn, ze zijn in prive bezit of onderdeel van een hotel. Het dorpje is mooi om doorheen te wandelen, zeker om  de leuke waterstroom te zien.

Daarna beginnen we aan de lange klim veelal over de verharde weg. Het is een stevige klim met ook weer uitzicht op het stuwmeer.

Het laatste deel naar de top ging over kleine paadjes en ook over prive terrein. (Verboden maar Hikers welkom). We vinden het allemaal wel een uitdaging.

Dichtbij de Picota top gaan we naar beneden en zien Monchique liggen.

Via een mooi bospad gaan we helemaal naar beneden. We zien erg mooie grote paddestoelen met duidelijke lamellen.

De route loopt niet helemaal naar het centrum en we kiezen er unaniem voor het 2e deel terug naar Caldas ook te doen. Het is nog vroeg en we hadden geen idee hoe de afdaling naar Caldas zou zijn.

Wat verder is het een hele stijle daling, heel smal pad met diepe stapstenen. Monica vindt zo een pad heerlijk, ik doe het heel beheerst en krijg hulp van Eveline. Het blijft goed opletten. Uiteindelijk blijken we zo een pad een uitdaging te vinden en zijn trots dat het lukt.

Intussen is het wat later dan we gewend waren en de afstand die we nog zouden moeten doen was 5 km. We dachten het laatste deel af te snijden. Dat bleek langs een hele drukke weg. Geen goed idee….. We nemen contact op met VilaFoia en onze chauffeur Bernardo komt ons daar ophalen. In de zon en uit de wind is het er heerlijke vertoeven….

We kijken terug op heerlijke wandeldagen in de Algarve. Mooie natuur , warme  vriendschap met fijne gesprekken, zorg voor elkaar. We hebben het goed gehad samen. Dank je wel hiervoor. Ook voor mij weer een fantastische herinnering erbij.

Rondwandelingen in de buurt van Monchique, 5 dagen Via Algarviana, een aanloop route op de Via Algarviana en gisteren een etappe van de Fishermen’s trail. We zijn erg blij met de prima verzorging van het team van VilaFoia. Zij hebben onze wandel vakantie onvergetelijk gemaakt. Prima kok Amy, gastheer Henk, onze chauffeurs en alle medewerkers. Onze hartelijke dank!

Algarve wandelingen dag 9

Rota Vicentina Portugal, Via Algarviana

26 november, 18 km zonnig 18 graden Ruta Vicentina van Aljezur naar Arrifana

Een speciaal uitstapje

Visserspad info van site Ruta Vicentina

Dit deel tussen Aljezur en Arrifana loopt langs het strand van Monte Clérigo en de mythische Ponta da Atalaia. In een land waar legendes uit de tijd van de verovering van Portugal op de Moren nog steeds in de lucht hangen, is deze wandeling een authentieke reis door de tijd.

Op het smalle pad langs de kust is de duinvegetatie de moeite waard om te bekijken, die aromatische struiken omvat (zoals tijm, struikachtige evergreen, rozemarijn, mirte en lavendel), medicinale en eetbare planten (zoals wilde asperges, roze zonneroosjes, vampierbekers, Portugese kraaiheide, Pterospartum tridentatum ) en endemische en zeldzame planten (zoals Cistus palhinhae , Thymus camphoratus of Linaria Ficalhoana ).

Het plan was om van Marmeleta naar Aljezur te wandelen. Els opperde kunnen we ons niet wat verder laten afzetten, zodat we naar de kust kunnen lopen. Dat bleek niet te kunnen. Die route loopt helemaal door de natuur. Ik kreeg een idee dan een etappe van het fishermen’s trail te bewandelen. Daar vond ik een GPX track van en we hebben aan onze chauffeur gevraagd of het mogelijk was.

HET WAS EEN FANTASTISCHE ERVARING!

Aljezur ligt nog wat boven de zee. We moesten eerst nog wat omhoog klimmen.

De zee ligt nog 8 km van Aljezur, we lopen eerst door dennen en eucalyptus landschappen.

Dan zien we de monding van de rivier. De Ribeira de Aljezur. Daar helemaal aan het eind begint de oceaan.

Hier dachten we over het strand te kunnen. Die trap gaat alleen naar het uitzichtpunt.

Bij een volgend strandje gaan we er wel overheen.

We klimmen aan de andere kant van het strandje door het dorp Monte Clerigo weer omhoog.

Daarna lopen we km’s hoog boven de zee met enorme rotsen. Heel gaaf om de golven tegen de rotsen uiteen te zien spatten.

Steeds opnieuw een ander strandje, diep beneden ons. We kijken de ogen uit.

Heel mooi zijn de vetplanten met de rode punten. In het voorjaar vol met bloemen.

Als we zouden fantaseren over een ideale pauze plaats zou het dit wel eens kunnen zijn. Uitzicht, uit de wind, in de zon…..

Het laatste gedeelte is door een duingebied, door het losse zand, iets verder van de zee. Ook erg mooi!

In Arrifana vinden we een surf cafe. Buiten in de zon, nog warm genoeg. We ervaren het als zomer en dat voor eind november.

Algarve wandelingen dag 8

Via Algarviana

25 november zonnig 14 graden Marmelete Bensafirm deel 2 en 5 km verder naar Barao de Sao Joao

Onze chauffeur bracht ons naar het stuwmeer, Barragem da Bravura, waar we gisteren geëindigd waren. Het is nu opnieuw zonnig, door de stevige wind is het in de morgen wat fris.

Zo hoog boven het stuwmeer genieten we van het uitzicht voor we gaan dalen.

Als ik dan even terug omhoog kijk, zie ik deze lady’s tegen de straks blauwe lucht. Je ziet het onze dag kon niet meer stuk!!!

Aan de kant van onze route zijn afbeeldingen te zien in steen. Ze zijn helaas wat verweerd. Onderstaand is van de toelichting die hieronder de foto te vinden is. De bovenste zijn van de schaapherders, de onderste van de verwerking van kurk van de kurk eiken.

Hier worden de drie onafscheidelijke figuren van het herdersbestaan getoond: de herder, de hond en de kudde. In dit geval hebben we het over geiten van het ras Algarve, dat als bedreigde diersoort is geclassificeerd. Dit is een dier dat perfect is aangepast aan de omstandigheden in de arme gebieden van de Algarve en voornamelijk wordt gefokt voor de productie van vlees en kaas.

De onderste afbeeldingen  tonen etnografische figuren uit de Algarve. In één daarvan zien we de vrouw die reiswiegen maakt van de vezels van een boom, de ander toont hoe met de hand de jurk van de kurkeiken wordt gehaald.

We lopen langs de oevers van de Ribeira de Sobrosa. Waar we de rivier moeten oversteken is het niet altijd mogelijk en zoeken we andere doorgangen. Meestal is Janita degene die zegt ik ga wel kijken. En ja, er komt altijd een oplossing.

Lunchpauze….

Afgelopen nacht had het flink wat geregend. Op de paden waren er grote plassen. We konden er net langs of door….zoals Constance en ik vaak kiezen. We zeggen tegen elkaar….er is altijd een weg.

Een eindje verder kwamen we langs kleurrijke druivenranken. Oranje en rode kleuren versieren ons pad.

Na 15 km komen we in Bensafrim aan. Daar hadden we pauze. Gezellig bij de markthallen.

We kiezen ervoor nog 5 km verder te gaan naar Barao de Sao de Joao. We hadden geen erg dat er ook een rood witte route naar Lagos gaat…. opletten dus. Helaas waren we al 1 km die richting op gelopen. Via GPX komen we weer op de goede route. Een mooie etappe langs de kurkeiken.

Iets na 16.30 uur kwamen we aan in Barao de Sao Joao en onze chauffeur kwam precies aanrijden.

Wat een heerlijke dag weer. Ons etappe drankje nuttigen we in VilaFoia. Altijd fijn om weer terug te zijn.

Algarve wandelingen dag 7

Via Algarviana

24 november, lichte regen, 14 graden; Marmelete Bensafirm deel 1

Via Algarviana info van de website

Sector 12 – Marmelete richting Bensafrim – 18 km

Lange route met gevarieerde landschappen: moestuinen, boomgaarden, kurk, dennenbossen en eucalyptussen. Een hoogtepunt is de passage bij de Barragem da Bravura.

Deze morgen hadden we niet verwacht dat het zou regenen. Wel hadden we voor de zekerheid onze regenkleding bij ons. In Marmelete hebben we die toch maar aangetrokken.😉

In Marmelete is een “Casa de Medronho”, een plaats waar de vruchten van de aardbeien boom worden verwerkt tot likeur.

Onderweg zien we weer vele aardbeien bomen, de ene volop in bloei, de ander vol met de kleurrijke vruchten. Daar snoepen we van!

We klimmen Marmelete uit. Door de bewolking met later regen een heel andere dag.

We verbazen ons over de vele kleuren groen op de hellingen.

De eerste 5 km blijven we op hoogte en we zien nog een glimp van de zee.

We zien onderweg cactus vruchten, bloeiende heide, kweeperen, een bloeiende roos. Af en toe is het even droog en kan ik ook nog wat foto’s maken.

Na 10 km komen we bij een bar aan. Het lijkt gesloten, maar we mogen er toch onder het afdak rusten en…..we kregen koffie! Die was echt lekker.

Het dal langs de Ribeira de Vagarosa heeft vele plantensoorten.

Dat kleine riviertje loopt naar een groot stuwmeer. Het water staat nog niet erg hoog. In deze omgeving hopen ze dat er komende periode meer regen gaat vallen. De regen van vandaag zorgt voor vele plassen op het pad.

Hier en daar moesten we van het pad afwijken. Iets naar links waren er stapstenen, waar we makkelijk over konden.

Na 18 km kwamen we bij de afgesproken picknick plaats uit. Net even droog met mooi uitzicht over het stuwmeer

Onze taxi was er om 15.15 uur en bracht ons terug naar VilaFoia. Eerst even gezellig het etappe drankje en daarna nog even in de Jacuzzi….. Een speciale ervaring in de regen.

Algarve wandelingen dag 6

Via Algarviana

23 november, 19 km zonnig 15 graden Monchique Marmelete

Info van site Via Algarviana

Sector 11 – Monchique naar Marmelete – 14,80 km en 3 vanaf Vila Foia naar Monchique.

Het pad doorkruist het landschap van de Serra de Monchique, met zijn unieke rotsen en vegetatie. We passeerden naast Fóia (902m) en hellingen gecultiveerd op terrassen.

Na het zeer uitgebreide ontbijt gingen we op pad. De route van Monchique naar Marmelete is 14,8 km, dan kunnen de km’s van Vila Foia naar Monchique er nog bij. Vanaf Monchique is het gelijk fors klimmen, te beginnen in het stadje.

Verrassend zijn de piepkleine steegjes, waar we ongemerkt snel stijgen.

We kijken al direct over de stad uit.

Info van de site Via Algarviana:

Dan gaat u het bos in. Hier gaat u verder naar het Convento de Nossa Senhora do Desterro (Onze-Lieve-Vrouwe-van-de-Ballingschapklooster), een van de bekendste erfgoederen van deze stad.Het klooster is verlaten en verkeert in vrij slechte staat waardoor een bezoek om veiligheidsredenen wordt afgeraden.

 

We denken dat het klooster gesloten is als we erlangs komen. Even later komt er toch een man naar buiten, die ons van harte uitnodigt om te komen kijken. Het klopt wel….binnen is het in slechte staat. Wat echt gevaarlijk is heeft hij afgezet, daar mogen we niet komen. We vinden het bijzonder om er binnen te kijken. We kopen wat natuurlijke luchtjes. Ik heb voor mezelf eucalyptus olie gekocht.

Daarna gaan we over oneffen paadjes verder omhoog, bijna naar de Foia top. Tot de hoogte van 840 meter.

We zien de Foia top liggen en gaan net voor deze top rechtsaf.

Net voorbij de afslag ligt nog water op het pad. Geen probleem, onze schoenen worden amper nat.

Zo hoog kijken we hier naar de westzijde met uitzicht op zee in de richting van Aljezur.

We blijven geruime tijd op hoogte en vinden een heel ander landschap, met terrassen en veeteelt. We zien er koeien en Iberico varkens.

Info van de site Via Algarviana: Landbouwterrassen zijn de meest voorkomende akkers in (hellende) berggebieden. Er worden dan smalle bouwgrondplateaus gebouwd die trapsgewijs langs de helling liggen en ondersteund worden door stenen muren, in dit geval grotendeels van nefelinisch syeniet. Dit is duidelijk werk van menselijke hand waardoor het natuurlijke landschap jarenlang verandert. Dit was echter nodig om de plek aan te passen aan de behoeften van de plaatselijke bevolking. Tegenwoordig vormen deze terrassen een waardevol historisch, cultureel en landbouwerfgoed.

We zien onderweg vele nesten van de dennen processierupsen. Alsof het enorme spinnenwebben zijn. Ik schat wel 20 cm lang en 10 doorsnee.

Bij Madrinha is een windmolen park te zien. Met deze diep blauwe lucht is ook een windmolen park mooi om te zien. Daarachter is de zee aan de zuidzijde van Zuid Portugal te zien. Onder de windmolens door gaan we dalen.

Door een dicht eucalyptus bos gaan we naar Marmelete.

Rond 16 uur zijn we in Marmelete. Als we dan nog net uit de wind in de zon kunnen zitten, voor ons etappe drankje……

En zo is ook deze dag weer voorbij. We worden opgehaald en gaan weer terug naar VilaFoia. In 25 minuten zijn we terug. Morgen gaan we in Marmelete verder.

Algarve wandelingen dag 5

Via Algarviana

22 november Silves Monchique deel 2, 10 km zonnig 13 graden

Vandaag staat de wandeling naar de Picota top op het programma.

In de hal van Vila Foia zien we het dagprogramma. Leuk dat de Portugese medewerkers eraan toegevoegd hebben: “Blijf vooral glimlachen”. Doet me goed….

In de beschrijving van de site Via Algarviana staat dat een deel is afgesloten en dat daar gevaarlijke honden zijn. Er was een alternatief aangeboden, voor een groot deel aan de kant van een grote weg. We werden weggebracht naar het beginpunt, dat hadden we verplaatst naar het begin van de grote klim. En die is meteen heel pittig!!! Ik schat zeker 15%.

Zou dat al het hoogste punt zijn, daar waar die mast is te zien? Nog lange niet. De klim duurt echt 5 km en 500 meter omhoog. Steeds hoger en hoger met regelmatig uitzicht op het meer. We staan ook regelmatig even stil om uit te blazen en van de omgeving te genieten.

Onderweg zien we de eucalyptus in bloei, gelijk met de nog grijze eucalyptus vruchten.

Zo klimmen we steeds hoger.

Tot we daar dan echt de Picota top zien.

T.i. van de site Via Algarviana: De 774 m hoge Cerro da Picota (Picotaheuvel) is het tweede hoogste punt van de Algarve en een van de steilste punten van het Serra de Monchique (Monchiquegebergte). Hier kunt u genieten van een adembenemend panoramisch uitzicht over de streek. Deze helling is een van de weinige plekken waar u nog autochtone vegetatie van het Monchiquegebergte kunt zien. Het subvulkanische eruptieve massief van syeniet (foiaiet) is uniek in Portugal.

Dat laatste stuk gaat over grote rotsen omhoog.

Eveline, Els en Constance klimmen nog hoger. Het waait hard, daarboven beweegt het zelfs.

Tata, dat voelt echt wel als hoogtepunt! Trots op onszelf, dat we dit zonder meer volhouden. Vergelijkbaar met de Primitivo hoor ik zeggen…..dat is ook zo.

Daarna gaan we aan de andere kant naar beneden. Waar ik het vorig jaar nog bijna niet durfde, ging het deze keer makkelijker. We gaan het avontuur aan.

Avontuur gelukt! We kunnen dat.

Door het bos dalen we naar Monchique.

Deze prachtige dag sluiten we af met een etappe drankje op een terrasje in Monchique.

Algarve wandelingen dag 4

Via Algarviana

21 november Silves richting Monchique

Via Algarviana GR 13
Sector 10 – Silves naar Monchique – 32,10 km, het eerste deel is 17 km

Wat een service van Henk en Michel van VilaFoia. Dagelijks worden we gebracht naar het beginpunt en weer terug opgehaald bij het eindpunt. Vandaag gaan we starten met de Via Algarviana vanaf Silves. Het zonnetje lacht ons opnieuw tegemoet.

Info van de site Via Algarviana: Van daaruit gaat u langs citrusboomgaarden (Silves is niet voor niets de Sinaasappelhoofdstad) richting het Serra de Monchique (Monchiquegebergte). Al snel komen we in een bergachtige omgeving waar het reliëf behoorlijk grillig is en waar het landschap voornamelijk bestaat uit grote zonneroosvelden en eucalyptus- en dennenbossen.

We lopen het stadje uit en vrijwel direct daarna zien we de eerste heuvel voor ons liggen.

Janita en Karin zijn al boven.

Monica komt er ook aan. Goed opletten over die kleine kiezeltjes.

Zoals je op het hoogteprofiel kunt zien, het gaat op en neer. Pittige, en korte stijgingen en direct daarna weer omlaag.

Het blijft goed opletten. Bij een splitsing staat meestal een paaltje met de rood/wit/tekens, of een kruis, daar moet je niet in. Ik hou de wandelaars in de gaten en plotseling was ik er een paar kwijt. Locatie delen lukt niet, er was onvoldoende bereik. Bellen…dat lukt gelukkig wel. Ik zag ze niet. Dan maar afspreken om te fluiten en te roepen. Hehe, we zagen elkaar en hebben ons zo weer bij de groep gevoegd.

Als we wat lager zijn, krijgen we toch nog te maken met plassen en we moesten ook een riviertje over steken. Dat ging net, de schoenen hoefden niet uit. We vroegen ons wel af, hoe dat vorige week zou zijn met de vele regen.

Na diverse hellingen en dalingen nadert de Via Algarviana de Ribeira de Odelouca, de belangrijkste waterstroom van deze regio. Een opvallend groen deel met heel veel verschillende planten.

In de heuvels zagen we plotseling reeën. Heel stil bleven zij en ook wij even staan.

De laatste km’s waren vlak, langs de Ribeira de Odelouca.

We hadden ingeschat rond 16.15 uur terug te zijn op de afgesproken plaats. En ja hoor Sergio kwam ons al tegemoet rijden.

Hij liet ons een mooie route zien langs de Picota berg met adembenemend uitzicht.

Daar gaan we morgen meer van zien…. We zien ernaar uit

Algarve wandelingen dag 3

Via Algarviana

20 november, PR 3 Foia top, zonnig 13 graden, frisse wind

PR3 MCQ – Trilho da Fóia (Wandelroute Fóia) | Monchique – 11 km vanaf VilaFoia.
Rondwandeling van 6,8 km

We kiezen voor de lus tegen de wijzers van de klok in. Dit is de aanbevolen richting. Opnieuw een zeer mooie dag, wat betreft natuur, uitzicht en een strak blauwe lucht. Na een zeer goed ontbijt in VilaFoia vertrekken we vandaag direct bij het hotel.

Een voortdurende stijging, zowel om op de route te komen, als de route zelf. We lopen eerst aan de zuidkant van de heuvel met steeds uitzicht op zee. Met een zilverkleurige gloed.

De rondwandelingen zijn allemaal gemarkeerd met rood/geel.

Om van het zuidelijke deel van de helling naar het noordelijke deel te gaan. Is het opnieuw klimmen.

Aan de noordzijde zien we terras landbouw. Deze “socalos”, of terrasvormige percelen, zijn aangelegd op steile hellingen om de door regenwater veroorzaakte erosie onder controle te houden. Er groeien sinaasappelbomen, kersenbomen, perzikbomen en kastanjebomen. Deze landbouwterrassen worden ook als weides gebruikt voor geiten en koeien..Een heel ander landschap.

Dan komen we bij de Foia top. Altijd even leuk om ook echt naar het hoogste punt te gaan ….De een wat hoger dan de ander.

Fóia t.i. van de site Via Algarviana
Dit is met 902 m het hoogste punt van de Algarve. Bij het op het zuiden gerichte uitkijkpunt kunt u het land zien dat zich tot aan de kust uitstrekt. In het landschap vallen steenhopen op, die ook wel blokkenchaos worden genoemd. Dit zijn typische structuren van gebieden waar massieve rotsen overheersen, zoals syeniet, graniet e.d.

Het is er prachtig. Steeds de zilveren kleur van de zee. Dat is het…..elk moment verrast zijn door wat je ziet en het ten volle in je opnemen.

Her restaurant is open. Her waait hard, daarboven uit de wind is het heerlijk! We nemen de tijd. De hele weg hadden we gezelschap van een hond. Die bleef overal wachten.

Terug naar beneden is heel steil! De zigzagbochten op het overzicht laten zien dat we recht over de hoogte lijnen gaan. Hieronder lijkt het net of we de berg afvallen….dat is niet zo hoor. We zijn allemaal veilig beneden gekomen.😉

Eerst over een smal pad met aan weerszijden hoge varens. Geen makkelijk pad.

Later werd het pad wat breder voor het bij de weg uitkwam. Een klein stukje verder was een restaurant, helaas was die gesloten. Wel mochten we er even zitten. We voelen dat we echt boffen. Vorige week was het 4 dagen stromende regen.

Dan is het niet ver meer naar VilaFoia. Er is nog zeker 1 uur zon in de tuin en uit de wind hebben we hier ons etappe drankje. Wat een fantastische dag!!!!

Algarve wandeling, dag 2

Via Algarviana

19 november, Alferce Monchique, 14 graden half bewolkt, totaal 18,7 km

Verbinding 11: Alferce naar Monchique. Het blijft goed opletten…..we volgden rood /geel en hadden in het begin niet de goede route. Verdwaald waren we niet. Els merkte op dat we niet op de GPX track van de route liepen en precies op dat moment zagen we een doorsteek. Een schitterend smal pad door een natuurgebied. Nieuwe wegen vinden. Het pad ontstaat als jij het gelopen hebt. Dat is de extra lus naar het noorden. Toch wel 4 km meer.

Info van de site: Via Algarviana: Een grotendeels bospad, met kurkeiken, pijnbomen, kastanjebomen en eiken verspreid langs de hellingen.

We liepen Alfarce uit en kwamen langs deze muurschilderingen en een tableau met de heilige van de kerk, San Romao

Daarna bleven we te lang op de weg lopen, ik vroeg me al af of dat de bedoeling was. Maar ja, we volgden wel geel/rood. De rotsen aan de andere kant van de weg torenden hoog boven ons uit.

Het pad wat we vinden was erg mooi. Zo kwamen we terug op de route. Het valt ons op dat de bomen zo groen zijn. De kurkeiken, de olijfbomen, die blijven ook groen.

De paden zijn lang niet altijd makkelijk. Veel onverhard, met hier en daar stapstenen en ook prikkelplanten.

We klimmen hoger en hoger. Met prachtige uitzichten over de Montes de Monchique.

Daarna is er een zware afdaling in de richting van Monchique.

Net voor Monchique zijn er 2 mogelijkheden. Of over de weg of over een avontuurlijk paadje. Janita gaat het uitproberen en zei ons: dat kan wel…. Ik verzamel mijn moed en doorzettingsvermogen en met de hulp van de anderen lukt het mij ook. We drinken wat in Monchique en daarna? We gaan te voet , 2,5 km stijgen naar VilaFoia.

Wat een heerlijke dag!

Algarve wandelingen dag1

Via Algarviana

18 november Alferce PR 9 Entre Vale y Castelo, tussen dal en kasteel, 18 graden, 13 km

Het heuvelachtige landschap van de route van 7,2 km van de  PR 9 biedt prachtige uitzichten vanaf de toppen, in contrast met de groene en gemarkeerde valleien. Vanaf deze route kunt u gemakkelijk de ruïnes van het islamitische kasteel van Alferce bereiken. Dat hebben we gedaan dat is 2 km extra en we hebben de spectaculaire brug over de Barranco 2x getrotseerd. Dat is ook 3 km extra.

Her groene puntje op deze kaart is het dorpje Alferce

Vanmorgen kwam de zon al snel over de horizon. Hier lijkt het net of het licht plotseling aangaat. Vanaf het balkon is het warme ochtend licht prachtig! De basten van de kurkeiken goudbruin gekleurd. Wauw wat is het genieten.

Nu dan de beloofde groepsfoto: vlnr Janita, Eveline, Els, Mieke, Monica, Constance en Karin.

We vertrekken naar Alfarce waar de wandeling begint. Hier laat de route het dorp achter zich en wordt omzoomd door kurkeiken (Quercus suber), aardbeibomen (Arbutus unedo), boomhei (Erica arborea) en andere struikgewassen.

En daar in de verte zien we steeds een randje van de zee.

De bomen kleuren rood van de aardbeien boom. Zo van de bomen plukken, verrukkelijk!!!

Halverwege komen we de aanduiding van de archeologische site van de kasteelheuvel van Alferce tegen, die op ongeveer 1 km afstand ligt (2 km heen en terug). Gelegen op de top van een 488 meter hoge heuvel aan de oostelijke rand van het Monchiquegebergte.  Op de top van de kasteelheuvel van Alferce liggen de ruïnes van een islamitisch fort (hisn), dat in de IXe eeuw na Christus tijdens het emiraal-omyad tijdperk zou zijn gebouwd.

Dit is echt de moeite van het klimmen waard!

Her uitzicht is adembenemend over het hele Monchique gebergte.

We komen hoog boven een rivier  Barranco de Demo uit. Hier is een een lange trap aangelegd om zo verkort naar Alferce te gaan. Hoort niet bij de route, maar dit avontuur wilden we toch zeker aangaan. Met….in het midden een wiebelbrug. Deze lus doen we erbij.

Met 220 traptreden omhoog en daarna gaan we niet naar Alfarce, maar rechts om af te dalen naar de rivier. Ook in de beschrijving staat…..het kan zijn dat de schoenen uit moeten. Dat was ook zo! Maar liefs tot 2x toe. Gelukkig was er de helpende hand van Eveline. Els en Monica gingen over de route rechtdoor door het water, daar waren minder stenen. Dat ging ook goed.

Daarna klimmen we 1,5 km omhoog met weer 180 meter te stijgen. Voortdurend meer dan 10 %. Zo kwamen we voor de 2e keer bij de trappen uit.

De rivier over en dan nog een stuk verder stijgen.

In Alferce worden we weer met de taxi opgehaald en naar VilaFoia gebracht. Wat denk je van na een vermoeiende wandeling in de Jacuzzi? We weten het wel dat is zeer ontspannend! Intussen zakt de zon achter de heuvel het licht is goudgeel. We genieten!

Bij VilaFoia verblijven is pure verwennerij! Iedere dag wordt er voor ons gekookt door Amy. Met zoveel liefde bereid. Een warm onthaal.

Algarve wandelingen

Via Algarviana

17 november aankomst Vilafoia

Vilafoia is een accommodatie in Monchique. In de Algarve, het uiterste zuiden van Portugal. Ten noorden van Portimao. Fantastische omgeving en erg mooi hotel.

We gaan delen van de Via Algarviana bewandelen, 2 aanlooproutes naar de Via Algarviana. Een van Alferce naar Monchique en een van Marmelete naar Aljezur. We laten ons ook verrassen met een aantal rondwandelingen.

We zijn op pad met Constance, Monica, Eveliene, Els, Karin, Janita en ik. Groepsfoto volgt….

We hadden een ochtend vlucht vanaf Eindhoven. En zo waren we op tijd in Faro. Daar was al een taxi op ons aan het wachten om ons naar VilaFoia te brengen.

Prachtige kamers allemaal met uitzicht over het dal. Op de horizon is de zee te zien.

Een aantal gaan of even naar of richting Monchique. Precies toen we de deur uitgingen, begon het te regenen. En….we zien de regenboog. Zo mooi! Helemaal compleet van het ene dal naar het andere dal.

“One day over the rainbow”…..make your dreams come true.

Via Algarviana Cabo San Vicente

Via Algarviana

28 november, 20 km, bewolkt 20 graden. Van Raposeira naar Cabo San Vicente

Yeah….we zijn op onze bestemming Cabo San Vicente. Eindelijk bij de zee..

Namens mij van harte gefeliciteerd voor alle wandelaars! Hinke, Heleen, Ans, Elly, Leo, Annemiek en Marion

Deze tekst (zie onder) was vandaag speciaal voor mij… vanmorgen heb ik de keuze gemaakt niet mee te gaan, omdat mijn scheenbeen aan de onderkant dik en warm is.🤔 En wat zeg ik dan tegen anderen? Hoog houden, koelen en rusten. Nu heb ik ook gevoeld hoe het is om een geplande route niet af te maken. .

Onderstaand verslag is dan ook van Elly

Vandaag de voltooiing van de Via Algarviana en ik heb het toch maar  gedaan!
We gingen al vroeg op stap, rond 9 uur. Helaas zonder Mieke vanwege haar gisteren ontstane scheenbeen ontsteking. Succes vandaag!


Het landschap wisselende vandaag voortdurend. We lopen omhoog en omlaag, door riet, akkers en door een maanlandschap met stenen en keien.

Dan verbeeld ik me weer dat ik door een duinlandschap loop en als ik zand zie waan ik me in de Drunense duinen. Het is herfst en lente ineen te zien aan de zaadbollen en het nieuwe blad van de distel. De crocus luidt bij ons het voorjaar in maar hier is het toch echt de herfst crocus. Er is een overvloed aan slakken, ik zie ze werkelijk overal: aan oude stengels, op palen en in planten.

Ook vandaag is er water om te passeren. Hinke staat paraat om de anderen te helpen.

Met regelmatig een rustpauze komen we er. Elke stap, elke bocht, elke heuvel is er een


En zo, stap voor stap naderen we de kust en het meest zuidwestelijke punt van Portugal.
We lopen 3 km langs een rechte weg, aan het eind slaan we rechtsaf en komen we op de vernieuwde weg die ons naar de vuurtoren voert. Lijkt dichtbij maar nog 2 km te gaan. Het uitzicht is fantastisch. 

En bij het wiel staat 0,00 km, dus we zijn er!

We maken foto’s om dit heuglijke moment te vieren en nooit meer te vergeten.

Ans en Heleen nemen afscheid van hun dierbare wandelstokken. Zelf gevonden, zelf gedragen……een maatje voor al je stappen.

Onze reis zit erop. Natuurlijk eindigen we met ons etappe drankje en onze laatste gezamenlijke maaltijd.

Ik kijk terug op 17 mooie wandeldagen. Iedere dag was weer een avontuur. Iedere dag gebeurde er wel iets, soms spectaculair zoals met de regen en soms was een het kleine gebeurtenis.

Een geweldige ervaring om van oost naar west Portugal te gaan. De Via Algarviana zit er op. 300 km onder onze voeten laten glijden. We nemen de herinneringen mee en gaan thuis verder met deze herinneringen in ons hart. Dank je wel aan alle lezers voor de support tijdens deze reis.

Via Algarviana Raposeira

Via Algarviana

27 november, 21 km, zeer zonnig 20 graden van Barao de Sao Joao naar Raposeira

Opnieuw een heel gevarieerde route. Eigenlijk verwachten we het niet, maar we hebben veel hoogteverschillen te overbruggen.

Vanmorgen namen we afscheid van Vilafoia. Wat een gastvrijheid en warmte hebben we daar mogen ontvangen. Alles geregeld, ontbijt, een warme kamer, een lunchpakket, een etappe drankje en dat alles door alle mensen die bij Henk en Michel werken. Een warme bad!

En dat realiseren we ons meer nu we bij de accommodatie van vandaag aankomen. Good feeling hostel in Raposeira. Geen ontbijt, geen sanitair op de 1 persoonskamers, wel een maaltijd. We zeggen: “het is wat het is” en maken het samen gezellig.

Vanaf het centrum van Barao de Sao Joao klimmen we omhoog. Wat boffen we weer met het mooie weer.

Hier en daar een bos met dennenbomen, lange goede paden met op de horizon veel windmolens.

De verrassing van de dag kwam al na 4 km. Een biologische boerderij “Vinha Velha” waar we ook koffie konden kopen. Ook al waren we pas 4 km onderweg, deze mooie rustplek laten we niet aan ons voorbij gaan.

We krijgen plotseling een klein streepje zee te zien. Het glinstert in de verte. Nog 1 dag te gaan en dan komen we bij de zee aan. Ons eindpunt in zicht. Tja hoe voelt dat? Voorlopig zijn we heel blij dat we bijna alle km’s van de Via Algarviana hebben gedaan.

We vinden een mooie lunchplek. Wat stenen en nog heel even profiteren van deze zomer temperatuur in november.

Vlak voor het passeren van de N125 is het landschap heel anders. Sterk glooiend met mooie vergezichten. Zelf kies ik ervoor om bij deze weg rechtsaf te gaan, direct naar Raposeira. De anderen vervolgen de route en laten weten dat het nog heel pittig was.

Als we bij ons hostel aankomen, horen we dat er geen ontbijt is morgen. Dan gaan we maar even naar de supermarkt en in restaurant ” de Den” voor ons etappe drankje.

Via Algarviana Barao de Sao Joao

Via Algarviana

26 november, 2e deel naar Bensafrim en verder naar Barao de Sao Joao. Eerst bewolkt later zonnig 19 graden

De chauffeur Sergio brengt ons waar we gisteren waren gebleven. Ideaal, zo kunnen we steeds een nieuwe etappe ontdekken van de Via Algarviana en we verblijven steeds op dezelfde plek.

Het is relatief vlak en de route gaat vooral door een dal. Eerst het deel naar Bensafrim (boven aan op de kaart) het licht groene deel,12,5 km . Daarna nog 7 naar de eindbestemming.

Op onderstaande kaart kun je zien wat we nog te doen hebben. In het uiterste zuidwesten van Portugal. Bensafrim, Vila do Bispo, Cabo San Vicente.

Aan het begin van de etappe komen we in steen gehouden beeltenis tegen. Dit is een schaapherder. Door deze kunst willen ze de oude tradities laten zien.

Aan de andere kant hebben we een man die kurk oogst, wat nog steeds economisch gewicht heeft in dit gebied. De kurkstrippers zijn gespecialiseerde arbeiders: er is vaardigheid nodig om schade aan de bomen te voorkomen. We zien regelmatig stapels kurk liggen, klaar om te worden opgehaald en verder te verwerken.

Op het deel naar Bensafrim komen we volgens het boekje en de GPX track over water heen. De vorige keer in februari 2023 hebben we dat ook verschillende keren meegemaakt. Omwegen gezocht om niet te natte schoenen te krijgen. Daarom heb ik al dagen mijn waterschoenen bij me. Alles wat er aan water ligt is een kleine plas……

We hebben er wel lol om……..

Niet ver daarna hebben we onze eerste pauze, gewoon op onze zitmatjes of vuilniszakken aan de kant van het pad. Met dit ideale wandelweer is dat goed te doen. Zeker nu de zon weer te voorschijn kwam. Hier tegenover zien we wijnranken in herfstkleuren. Alle druiven zijn er inmiddels af, hier en daar zien we jonge blaadjes komen. De seizoenen lopen hier gewoon in elkaar over.

Een rustig pad, alles is hier groen, in alle schakeringen. En wij?…. We zetten gewoon alle stappen van in totaal meer dan 300 km.

We zien velden vol gele bloemen en de kurkeiken staan te pronken in hun schoonheid.

We komen in Bensafrim aan en hadden verwacht daar wat winkeltjes aan te treffen. Er was wel een kleine supermarkt. We gingen prinsheerlijk op een picknick plaats in het dorp zitten. Gewoon kijken wat op ons pad komt en er tevreden mee zijn. Bij het afhaalrestaurant vind ik een appeltaartje, die was erg lekker.

Na Bensafrim is het nog 6 km. We klimmen zelfs nog wat. Het is maar een klein bultje dichtbij de snelweg.

Aan de andere kant van het hek groeien vruchten, we denken avocado. Opnieuw een rustig pad. Vandaag komen we niemand tegen.

Het lijkt of hier meer leven is. Er wordt op het land gewerkt, we zien bewoonde huizen. In de dorpen de mensen gezellig met elkaar op de pleintjes eten en de dorpsroddels doornemen.

Naar Barao de Sao Joao dalen we af.

Het etappe drankje nuttigen we in het plaatselijke cafe.

Onze chauffeur Sergio komt er al weer aan. Wat een fijne service van Vilafoia.

Het was weer een heerlijke wandeldag!

Via Algarviana Bensafrim deel 1

Via Algarviana

25 november, zonnig 20 graden van Marmelete 18 km in de richting van Bensafrim.

Opnieuw een zeer zonnige dag vandaag. Vannacht had het flink geregend en toen we vanmorgen opstonden was het nog steeds aan het regenen. Onderweg zagen we een prachtige regenboog.

De weergoden zijn ons goed gezind. Na aankomst in Marmelete was het droog en de zon scheen al volop. Een nieuwe wandeldag ligt voor ons. Een eenvoudige wandeling vandaag met alleen in het begin een daling.

Marmelete is bekend om de Medronho vruchten. We hebben ze bijna dagelijks onderweg geplukt. Zo lekker! We lopen Marmelete uit en zien tegeltjes waar ze zijn uitgebeeld.

Als we terugkijken zien we Marmelete in het dal liggen.

Opnieuw een hele mooie glooiende route. Inmiddels zijn we zo gewend aan het stijgen en dalen dat we deze heuvels met veel gemak lopen. Ook realiseren we ons dat we  boffen met het weer en dan het wandelen in november in de natuur van  Zuid Portugal. We horen alleen onze voetstappen, een enkele vogel en soms het  gezoem van vele bijen bij de bloesem van bepaalde bomen.

Ook zien we bloesem van de eucalyptus. Witte bloem met in het midden de eucalyptus vrucht. De jonge lichtgroene ovale  bladeren, de bladeren van oudere bomen, die langwerpig en stug zijn en de afgebladderde stammen. Voor de natuur zijn eucalyptus bomen niet zo gunstig. Die  nemen al het vocht op. Op dit moment zijn hier en daar projecten te zien, waar de eucalyptus bossen worden vervangen door pijnbomen en dennen.

Na een km of 9 komen we in Romeiras aan. Een van de zeldzame bars onderweg. De tijd heeft hier stil gestaan. We drinken er koffie en merken dat we veel meer moeten betalen dan degene die er altijd komen. We gunnen het ze en betalen wat ze vragen. Daar hangen de Chayote vruchten, die ook schaduw brengen. Ze kunnen worden gebruikt als aardappelen

 

 

Na Romeiro lopen we door een dal met een watertje ernaast, de Ribeira de Vagarosa. Er is niet veel water te zien. Ook niet bij een voormalig water “Albufeira de Baragem de Odeaxere”. Volgens de taxi chauffeur staat er al zeker 10 jaar geen water in. Op het laagste punt is alleen te zien dat er mogelijk een plas heeft gestaan.

Na 17,5 km is het einde van onze wandeldag bereikt. We wachten bij een brug op onze chauffeur, die ons weer naar Monchique terugbrengt.

Wat is dan fijner dan in de tuin van Vilafoia het etappe drankje te nuttigen?

Nog 3 wandeldagen te gaan en dan komen we bij Cabo San Vicente aan….

Via Algarviana Marmelete

Via Algarviana

24 november, 18 km van Monchique naar Marmelete, bewolkt, heel veel wind, 17 graden

De route van de Via Algarviana van vandaag is niet zo lang (14,8 km), daarom vertrekken we vanaf ons verblijf Vilafoia. Op onderstaand overzicht is dat het deel aan de linkerkant van het overzicht naar Monchique toe.

Vanaf Monchique gaan we  ongeveer 3 km klimmen, door de steegjes en hoeken van het dorp tot de route bij het bos aankomt.

Vanaf hier gaan we verder naar het klooster van Nossa Senhora do Desterro , dat verlaten en behoorlijk vervallen is. Het wordt afgeraden het klooster te bezoeken vanwege instortingsgevaar. Enkelen van ons zijn nieuwsgierig. We worden door een oude man uitgenodigd te komen kijken.

Op deze hoogte hebben we al een mooi uitzicht over Monchique.



Daarna wordt het pad een smal pad en komt uit in een  eucalyptusbos. Het is voor een kort stukje sterk stijgende over lastige keien

Beetje bij beetje begint het typische berglandschap zich te openbaren: er zijn weinig bomen, en we zien  rotspartijen.

De route gaat om de Foia top heen, het is ook mistig en zwaar bewolkt.We zien wel de zendmasten die op de top te zien zijn.

We missen verder het uitzicht. Wel zien we aan de noordzijde verlaten boerderijen

Net voorbij de Foia top zien we varkens die er loslopen. Kennelijk zijn we in hun gebied. Ze zien er heel gezond uit, wat een vrijheid hebben die beesten.



Vervolgens gaat het verder langs een prachtige vallei, waar nog oude landbouwterrassen en grazende dieren te vinden zijn. Het is een idyllische omgeving, nog een van de verrassingen van deze berg. Terrassen zijn het meest voorkomende type akkerland in bergachtige gebieden met steile hellingen. Ze zijn het resultaat van de constructie van smalle niveaus bouwland en vormen een soort trap langs de helling. Ze zijn gebaseerd op steunmuren van steen (in dit geval voornamelijk het nefeliensyeniet dat kenmerkend is voor de bergen). Dit is een duidelijke menselijke tussenkomst die het natuurlijke landschap gedurende vele jaren heeft veranderd, om de plek vorm te geven aan de behoeften van de bevolking. Tegenwoordig is het nog steeds een waardevol historisch, cultureel en agrarisch erfgoed.

Het gaat steeds harder waaien. Dat is prima voor de vele windmolens waar we pal onder lopen. We voelen ons erg klein bij de grote reuzen van windmolens.

Daarna begint de stevige daling naar Marmelete. De enige zonnestraal van die dag, piept net door de eucalyptus bomen heen.

We komen in Marmelete aan. Aan het begin van het dorp op een tegeltjes werk uitgebeeld. Een mooie dag, die we afsluiten in het plaatselijke cafe. Een wijntje kost er maar €1,20. Het hele dorp is daar verzameld. Even later staat de taxi klaar om ons naar Monchique terug te brengen.

Via Algarviana Monchique deel 2

Via Algarviana

23 november, 15 km, 2e deel van Silves naar Monchique, eerst mist later zon 18 graden

Op de app van de Via Algarviana hadden we gelezen dat er een deel van de route wordt afgeraden, door gevaarlijke honden. We besluiten unaniem dat niet te doen en kiezen voor het alternatief. Op dit overzicht de rode lijn, de blauwe lijn is de oorspronkelijke route.

Helaas is dat een aantal km’s stijgende langs een verharde weg. Op zich loopt het wel makkelijk, maar het lijkt meer moeite te kosten, omdat er weinig afwisseling is.

We stijgen 750 meter in 10 km, hier zitten flink steile stukken tussen. De klim naar de Picota berg. We nemen de tijd! Met elkaar hadden we afgesproken ieder half uur even te wachten. We hebben snelle klimmers en een aantal (waaronder ik…) die wat meer tijd nodig hebben. Ik ben trots op ieder die het toch maar heeft gedaan.

Het klimmen gaat gestaag en als we even de tijd nemen voor een pauze, zien we de mooie vergezichten.

Na 10 km komen we bij de top aan. We zien enorme rotsblokken met daarbovenop een uitkijktoren. Daar klimmen we naar toe. Grote rotsblokken, we moeten grote stappen zetten.

Dat zelfde geldt als we naar beneden gaan. Geen rood/witte aanwijzing te zien. We moeten de markering vinden door goed op de GPX te letten.

Ook de daling van 400 meter is pittig voor de knieën. Kleine bospaden en zo komt Monchique steeds dichterbij. We zien veel kurkeiken, met de donkere basten.

In het centrum van Monchique kunnen we nog net in het zonnetje zitten. Tijd voor het welverdiende etappe drankje…..

Via Algarviana Monchique deel 1

Via Algarviana

22 november, 17,4 km, half bewolkt 20 graden, van Silves 17,4 km in de richting van Monchique

Vanaf ons verblijf Vilafoia heb je een schitterend uitzicht over het dal naar de kust. Vanaf onze slaapkamers zien we de zon opkomen en als streepje aan de horizon, de zee. Een goed begin van de dag.

Na het ontbijt worden we naar Silves gebracht. Een half uur rijden en dan starten we met de wandeling.

Je ziet het aan het profiel dat we veel hoogteverschillen hebben en dat voelen we ook. Het gaat vandaag alleen maar omhoog en omlaag.

We starten naast het kasteel van Silves en dalen daarna af door de kleurrijke straatjes.



Van daaruit gaat het richting de  Serra de Monchique door de  citrusboomgaarden. We komen al snel in het berglandschap, gekenmerkt door een zeer kronkelend reliëf.

Hier en daar staan zelfs bankjes, waar we graag gebruik van maken. Net iets handiger dan een vuilniszak.😉

Een vuilniszak komt later ook van pas voor onze lunchplek. Hier op de Via Algarviana is tijdens het wandelen geen dorpje te vinden. We zijn dan ook erg blij met het lunchpakket.

Op de heuvels hebben we fantastische uitzichten. We zien ook dat de volgende heuvel alweer voor ons ligt, zeker als er iemand voorop loopt en ze als klein stipje te zien is.



Na een opeenvolging van ups en downs nadert de Via Algarviana de Ribeira de Odelouca. De route is hier verlegd. Waar is het boekje nog gesproken wordt over dat we door een rivier moeten waden, is nu een goede weg met brug aangelegd. Geen enkel probleem meer op deze etappe.

Als we na 17 km op de afgesproken plaats aankomen, is de taxi er ook precies. 😀. Zo is een te lange etappe van 32 km toch te doen….. Morgen worden we daar weer afgezet. Op de terug weg liet de chauffeur nog een mooi stukje in de beurt van de Picota top zien. We dachten dat we al hoog waren met de wandeling, deze top is nog veel hoger.

Er wacht ons morgen opnieuw een mooie dag!

Via Algarviana Silves deel 2

Via Algarviana

21 november, 15 km, half bewolkt 20 graden, 2e deel van Messines naar Silves

Na een rit van 1 uur komen we weer bij de picknickplaats van het stuwmeer aan en gaan naar de Funcho dam.

T.i.:

In het stroomgebied van de Arade werden twee dammen gebouwd, dicht bij elkaar: de Funcho-dam,  en de Arade -dam .  Deze twee reservoirs hebben op dit moment vrijwel uitsluitend het doel water te leveren voor gebruik in de landbouw. Ze maakten de verspreiding mogelijk van citrusboomgaarden, die zich niet langer alleen op vruchtbaar, vlak land bevonden, maar werden verbouwd op de hellingen van kalkstenen heuvels, gestructureerd in terrassen, ter vervanging van droge boomgaarden, ooit de ‘koningen’ van de economie van de Algarve. Dit is één van de redenen waarom de ecologische waarde van dit gebied is afgenomen, met verlies aan biodiversiteit tot gevolg.

Het is een indrukwekkende stuwmuur, hier moeten we omheen lopen.

Dan begint de klim van 2 km! Het zwaarste stuk van de route.

De Via Algarviana loopt verder langs Ribeira do Arade en gaat het binnenland  de bergen in.

We kwamen 1 wandelaar tegen, die ons waarschuwde voor een diepe plas, meer dan enkel diep. We konden er gewoon omheen en vonden het echt niet lastig. We hadden een veel moeilijker traject verwacht.

We klimmen naar het hoogste punt van deze etappe en komen op 244 meter hoogte uit. We kunnen er 360 graden om ons heen kijken.

Het blijft goed opletten! Staat er een kruis bij een afslag of de rood witte streep. Je kijkt er zo overheen. Hier in dit gebied valt het bereik van internet weg en kunnen we elkaar niet altijd bereiken. We doen het dan met roepen en fluitsignalen. Ik ben blij dat later ieder weer bij elkaar is. We volgen een vallei met eucalyptus bomen.

Vlak voor Silves zien we op de top een oude windmolen. Daar loopt ook een pad naar toe, die slaan we maar over…..😉

Volgens het boekje zouden we dan een rivier over moeten steken. De Ribeira do Enxerim. Hier hadden we verwacht door het water te moeten waden, er lag een nieuwe weg en we hebben er geen rivier gezien. Wel zien we de contreien van het kasteel van Silves.

We worden verrast door een bloeiende boom. Het blijkt een zijde boom te zijn.

Vlak bij het kasteel vinden we een terras op het eindpunt van de etappe. Daar proosten we op.

Dit was alvast een mooie oefening voor de bergen naar Monchique. Hier komen we over 2 dagen aan.

Via Algarviana Silves deel 1

Via Algarviana

20 november, zonnig 20 graden, 15 km van San Bartholomeu richting Silves. De etappe naar Silves is 30 km, we splitsen de etappe in 2-en.

De 9e etappe van de Via Algarviana begint in het centrum van het dorp São Bartolomeu de Messines, naast de hoofdkerk . We gaan ernaar binnen om een kaarsje aan te steken. Hoe mooi blauw is de lucht! Dat belooft weer een prachtige dag te worden .

T.i.

De bouw van deze kerk dateert uit het eerste kwartaal van de 16e eeuw.
De gevel, die een prachtige veranda (1716) heeft, vertoont een onmiskenbaar landschappelijk effect, vanwege een combinatie van verschillende materialen (kalk en zandsteen uit Silves)

We passeren diverse byzondere bomen. Waaronder een groep eucalyptus bomen en een Indische sering. (Met dank aan Marion)

We komen dichter bij de bergen en het landschap verandert.

Eerst komen we bij Ribeiro do Arade aan. De Via Algarviana volgt deze rivier. Een onverhard pad dat erg mooi is. We zien landschappen van de riviervallei en haar zijrivieren. Je kunt zien dat het water nog steeds erg laag staat. Als ik het zo inschat nog zeker 1 meter zou erbij kunnen.

Tegen de hellingen zien we dennenbomen. Zo keurig op een rijtje, die zijn daar vast geplant.

Ook deze met een grijs paarse gloed vonden we heel bijzonder. Elly heeft gevonden: Acacia Baleyana.

Als je denkt aan een lunchplek en je vindt er zo een in de stralende zon…meer heb je als wandelaar toch niet nodig?


Bij een picknick plaats dichtbij de stuwdam worden we opgehaald door Henk van Vilafoia in Monchique. Hier verblijven we 7 nachten en zullen dagelijks worden gehaald en gebracht naar het volgende deel van de Via Algarviana. Wat een fantastisch verblijf! Het etappe drankje nuttigen we in het restaurant.