22 juli, droog 22 graden van Scheidgen naar Echternach, 9 km
De allerlaatste dag alweer. Onze Mullerthal trail zit er op. Vandaag het laatste deel van route 2. Waar we ergens dachten, dat zal wel meevallen…nou, er waren flinke kuitenbijters bij. We waren heel blij dat we route 2 in 3 delen hebben gesplitst. Zie onderstaand overzicht voor de hoogten. En wat denk je van de laatste afdaling naar Echternach……
Ook op dit stuk vele enorme rotsen. We gaan ervoor, ook deze laatste km’s gaan ons lukken.
De meest vreemde vormen, we zien er vanalles in.
Dit is een van de vele trappen.
Hard werken!
Het is vandaag bewolkt weer, met een heerlijke wandeltemperatuur. We genieten ervan.
We liepen hoog, bijna op het eind hadden we overzicht over Echternach. We kennen de weg en herkennen waar we lopen.
De laatste afdaling en dan komen we in het centrum uit.
Het laatste etappe drankje……van deze Mullerthal trail.
Gerard, Piet, Debby, Silvia, Lida, Annie, Ingrid van harte gefeliciteerd met het afronden van deze heel pittige wandeling. Bewondering voor ieder van jullie dat je het hebt kunnen realiseren. Dank jullie wel voor de vriendschap, elkaar helpen bij moeilijke stukken en de weg terug vinden, toen we het even kwijt waren. En….niet te vergeten de snoepjes voor onderweg. Alles bij elkaar een wandeling om niet te vergeten.
22 juli, 15 km, buien, overwegend droog, van Mullerthal naar Scheidgen.
Je zou denken…..15 km? Nou deze etappe 2 staat als “zwaar” aangemerkt en dat is ook echt zwaar. Steeds trappen omhoog en naar beneden. Maar wat is het opnieuw een hele mooie route.
Van Mullerthal naar Scheidgen van links naar rechts
De vaste bustijd van 9 uur brengt ons in 20 minuten naar Mullerthal. We hebben de regenkleding aan en gaan over de parkeerplaats richting route 2.
We beginnen in Mullerthal en de start is dezelfde als bij route 3. We komen langs de Schiessentumpel, nu met veel meer water! Afgelopen nacht heeft het veel geregend. We boffen, de buien zijn ons erg meegevallen.
Net als bij de route van Echternach naar Mullerthal zien we vele hoogtepunten. De eerste is de Eilebuerg.
Een eindje verder Goldfralee. We voelen ons klein bij al die enorme rotspartijen.
Het is ook echt de dag van smalle rotsspleten, zoals bij Goldkaul.
Bij de vormen van rotsen en boomwortels kun je je fantasie goed gebruiken. Blijf er naar kijken en de geheimen worden onthuld.
Dan komen we bij 3 rotsen met doorgangen. Rittergang, Deiwepetz en de meest bekende Kuelscheier. Die laatste is 200 meter, die je alleen kunt lopen met zaklantaarn. Ze zijn zo smal, dat we ons afvragen of zware mensen er wel door kunnen. Ik kon er net door…😉 Bij dit bord begint de zware trappen klim naar Rittergang.
Even pauze onder de rotsen.
Een kort stukje lopen we door het open veld. De buien komen af en aan, de meeste gingen langs ons.
We lopen weer het dal in en komen langs de Mechelskierch. Dit bood onderdak aan een kluizenaar genaamd Michiel.
Ook de rotsen van de Einsiedelei zijn zeer indrukwekkend.
Het dorp Scheidgen kwam maar niet dichterbij. De laatste km’s duurden erg lang….. Pff alweer een lange trap.
Moe en zeer voldaan kwamen we aan in Scheidgen. Tijd voor het etappe drankje.
21 juli, 14,6 km, droog tot einde wandeling, van Echternach naar Mullerthal over route 2
Route 2 is de allermooiste en die bewaren we voor het laatst. En ook de zwaarste route en dat merken we.
Het begint direct met een lange steile klim, zodat we Echternach vanuit de hoogte kunnen zien.
Daar is een mooie “liegebank” waar we bijna allemaal op kunnen.
We stijgen nog verder en hebben mooie bospaden.
Niet ver van Echternach komen we bij een van de hoogtepunten van de trail, de Wollefschlucht. T.i.
De steile rotswanden van de tot 40 meter diepe Wollefschlucht bestaan uit Luxemburgse zandsteen (li2). Terwijl de zandsteen het Erelchenplateau vormt, bestaat het onderste deel van de helling naar de rivier de Sûre uit kleiachtige mergel, kleisteen en is bedekt met verweerd hellinggesteente.
De Wollefschlucht werd gevormd door een grote aardverschuiving. Deze massabeweging werd actief doordat de rivier de Sûre delen van de lagere helling erodeerde en tegelijkertijd extra zandsteenpuin zwaar op de bovenste helling drukte. Grondwater werkte als een smeermiddel en vergemakkelijkte zo de beweging. Aan de rand van het plateau hellen de zandsteenblokken naar beneden richting de vallei, stoppen ze schuin of kantelen ze. Op de lagere helling vormden zich veel heuvels.
We wanen ons in sprookjes land. Om elke hoek opnieuw andere rotspartijen. We hebben ogen tekort om alles in ons op te nemen.
Bij het labyrint lopen we tussen smalle rotsspleten. Wij kunnen er goed doorheen.
Er zijn hangbruggen naast de rotsen, omdat er anders geen plek zou zijn voor een wandelpad. De Chipkopass. In de naastgelegen rotsen zijn ster mannetjes gemaakt. Alle wandelaars leggen er een steentje bij.
Daarna komen we bij Heullee aan. T.i.
De “Huel Lee” zijn kunstmatige grotten in het Luxemburgse Zand-steen. De cirkelvormige markeringen op de rotswanden zijn overblijfselen uit de tijd dat hier molenstenen werden gewonnen. Dit gebeurde voornamelijk in de middeleeuwen, maar het vermoeden bestaat dat de grotten ook in de Romeinse tijd als priorij werden gebruikt.
Om een molensteen te winnen, werd eerst een cirkel op de rots getekend en vervolgens werd de cirkelvorm beiteld totdat de molensteen de gewenste dikte had. Vervolgens werd achter de molensteen een groef uitgehouwen, waarin droge houten wiggen werden gedreven. Door water toe te voegen, zwol het hout langzaam op en ontstond er zo’n sterke druk dat de molensteen van de rots brak.
Het gaat een beetje regenen en we gaan dan ook even terug de grot in….niet lang het waren maar een paar druppeltjes.
We hebben pauze in Berdorf en gaan daarna verder.
De passerelle is een volgend punt waar we met verbazing naar kijken.
O.a. de Binzeltschleff is een smalle doorgang. Wat mooi als je er een klein beetje licht kunt vangen.
Het is hard werken vandaag. De ene trap omhoog is nog niet afgelopen of de volgende ligt alweer klaar.
Her begint harder te waaien en het wordt erg donker. We pakken alvast de regenjassen. Uiteindelijk hebben we die tot Mullerthal niet nodig. Op de parkeerplaats voor het restaurant valt het er met bakken uit. We gaan dan ook binnen zitten voor het etappe drankje.
20 juli, 19 km, meest droog, 25 graden van Mullerthal via Blumenthal naar Larochette
Nu het zuidelijke deel van route 3. We starten opnieuw in Mullerthal. Opnieuw een hele mooie afwisselende etappe.
De 2 hoogte punten van deze etappe zijn in de eerste km’s te zien. De Schiessentumpel met de 3 watervallen. We gaan er even uitgebreid kijken. Wonderschoon! Het pad vanaf het startpunt is helaas niet begaanbaar, maar dit punt kun je goed bereiken. Het ligt aan de doorgaande weg.
Wat wel in zeer goede staat is, is de trap die er vlak achter ligt. Langs de rotsen, omdat daar geen ruimte is voor een pad door de rotsen.
Deze tekst is te lezen op dit grote bord: hoe zijn de rotsformaties ontstaan:
Imposante rotsformaties, diepe valleien en uitgestrekte plateaus: de Luxemburgse zandsteen heeft het landschap van het Natuur- & Geopark Mëllerdall gevormd. (Of te wel Mullerthal) Ongeveer 200 miljoen jaar geleden werd het afgezet op de bodem van een zee, op nog oudere lagen. Opheffingsprocessen die 2 miljoen jaar geleden begonnen, brachten de zandsteen naar zijn huidige positie. De rivieren groeven zich in de voormalige zeebodem en creëerden de diepe valleien van de regio.
Op deze plaats heeft de Zwarte Ernz de laag Luxemburgse zandsteen bijna volledig doorgesneden.
Tijdens dit proces werd de vallei breder door vallende rotsen. Een deel van het vallende materiaal werd door de rivier meegevoerd, de rest bleef als puin op de hellingen liggen. Grondwater komt uit de bodem.Het wordt gefilterd en opgeslagen in de zandsteen en we gebruiken het als drinkwater.
Enkele km’s verder zien we de bijzondere Kollektuffquell. Een waterval met voordurend veranderende kleuren van de rotsen. Als ik ergens stil van kan worden is het wel van zoveel schoonheid……
De route naar Blumenthal voert verder door de bossen. Heel veel omgevallen bomen die soms ook het pad versperren, waar we onderdoor kunnen. Of we zoeken dan een weg wat hoger of lager. We waren even van het pad afgeraakt en dank zij de gpx tracks op onze wandelapps kunnen we de weg terugvinden. Met hulp van onze galante mannen komen we allemaal op het “rechte” pad.
We dalen af naar Blumenthal, hebben daar pauze en hoopten op appeltaart. Ze hadden nog maar een paar stukjes, die hebben we gedeeld. Niet erg, ze waren €11 (!) per stuk. Heerlijk, dat wel…..
Na Blumenthal komen we in heel ander open landschap. Er zien de rode wouw, we horen de veldleeuwerik en intussen zien we het weer in rap tempo veranderen. De schapenwolken worden onweerswolken.
Volgens de voorspellingen zou het pas rond 17 uur flink gaan regenen. Wij kwamen er midden in. Bij de laatste hellingen snel de regenjassen aan en gelukkig konden we even schuilen onder een overhangende rots. Even goed kijken wie wie is.😉
Zelf had ik de laatste 3 km naar Larochette het fietspad gekozen en had alleen maar het begin van de bui. Toen ik op het terras was, begon het echt…..
19 juli Route 3 van Mullerthal over Beaufort naar Larochette 20 km, droog (benauwd) 30 graden
Gisteren hebben we route 1 afgerond en vandaag starten we met route 3
De bovenste lus van route 3: te beginnen bij het groene puntje.
Vlak bij de start vinden we onze eerste hindernis. Lida en Piet staan al klaar om ons erover heen te helpen.
Een paar open velden, de granen zijn goudkleurig in de zon. Die is meteen al best heet, we boffen dat we daarna in de schaduw gaan lopen.
En dat in het wonderschone, sprookjesachtige landschap naar Beaufort.
We steken regelmatig het riviertje over om dan weer aan de andere kant vande rotsen te lopen.
Elk moment opnieuw zien we rotsen die enorm boven ons uit toornen.
Beaufort staat bekend om het grote kasteel. Zeker geopend, en leuk om een keer terug te komen.
Na Beaufort komen we meer in de open velden. Tussen de granen door, zomaar een paadje over een boerenerf.
Dichtbij Medernach ga ik met de bus naar Larochette. De anderen hebben nog 5 km te doen, door de bossen over smalle paadjes. Steeds weer vele trappen omhoog en omlaag.
Pfff, deze valt niet mee.
Dan zien we Larochette van boven af liggen en moeten daarna nog weer dalen.
In het centrum verwelkom ik de wandelaars die zeer voldaan, moe en tevreden toe zijn aan het etappe drankje.
18 juli van Mompach naar Echternach, 15 km, 28 graden
Je zou denken..warm om te wandelen. Dat valt wel mee als je vooral in de schaduw loopt. We gaan heel geleidelijk omhoog en tenslotte vlak bij Echternach zeer steil naar beneden.
We beginnen met een stukje door het bos, de Fooscht. De open vlakte die volgt is met uitzicht over het dorpje Herborn. Route 1 kent onderweg vrijwel geen horeca.
In natuurreservaat Hierberbesch vinden we onze pauze plek met bankjes en een picknicktafel. Op de kaart van het Mullerthal te vinden, en handig om te weten. Ze zijn zelfs overdekt.
Zo gaan de km’s voorzichtig onder je voeten door. De bomenlanen, een goed gesprek en de prachtige natuur. Een ervaring zo in het Luxemburgse landschap.
Na nog weer ongeveer 6 km vinden we “liegestuhle” waar je ook op mag als je niet liegt.😉
We zijn hoog boven Echternach. Mooi om te zien en we realiseren ons dat we nog heel veel moeten dalen.
Als we goed kijken kun je zien waar ons hostel ligt.
We beginnen aan de haarspeldbochten naar beneden.
Het lijkt nog niet zo lang geleden, er zijn bomen over het pad gevallen, de blaadjes zijn nog allemaal groen. We komen er wel door.
We gaan weer naar het meer voor ons etappes drankje. En voor wie willen even zwemmen.
17 juli, 26 graden half bewolkt van Romport naar Mombach, 18 km
Vanmorgen gingen we met de bus terug naar Rosport. In 10 minuten zijn we er en starten om 9.15 uur al met de wandeling. Her is het 2e deel van route 1. Op deze kaart van rechtsboven naar linksonder
Mullerthal Trail Route 1: door betoverende bossen met imposante rotslandschappen langs bloeiende weideboomgaarden en geweldige uitzichten op het dal van de rivier de Sûre. Een heel afwisselende route door de bossen, open vlaktes met uitzicht en iedere keer flink dalen en stijgen. Het lijkt niet veel, het zijn steeds korte pittige klimmetjes en ook dalingen.
In Rosport klimmen we van de bushalte al meteen flink omhoog. Onze route heel duidelijk gemarkeerd met de donker rode M.
Nog even op de route kijken……
Het is prachtig weer en de open velden zijn vele kleuren groen en goudgeel door granen die bijna klaar zijn voor de oogst.
Het dorpje Girsterklaus zie je al van verre liggen door de toren van de kerk. En….daar is een hotel waar wandelaars welkom zijn voor koffie. Dat is wel fijn een pauze plek voor koffie. Helaas was de hazelnoot cake nog niet klaar.
Na de kerk klimmen we verder omhoog.
Als we over de grote stapstenen dalen weten we dat we mogelijk over water moeten en na dat water direct weer omhoog. Vandaag is er geen water. Het lukt ons wel. We helpen elkaar waar nodig.
Het laatste deel naar Mompach is na een hoge klim tot aan de windmolens. De kleuren van het landschap wisselen steeds. Goudgele velden. Bermen vol bloemen. We genieten er enorm van.
We komen bij de bushalte aan, en de bus is er meteen. Wat heerlijk! We gaan na de wandeling voor ons etappe drankje aan het meer. Enkelen gaan zelfs zwemmen.
16 juli, 10 km van Rosport naar Echternach, droog 25 graden
Het is hier zo mooi, dat een 2e keer dit jaar de Mullerthal trail bewandelen opnieuw erg leuk is. Zo speciaal dat we meteen in een totaal andere wereld zijn. Uitdagend, zeker en we begonnen vanmiddag rond 14.15 uur. Aankomst 13 uur, 15 minuten lopen naar de bushalte en bus van 14 uur. Prima plan!
Van het zuiden van Nederland ben je in 3 uur in Echternach. Daarvandaan vertrekken de wandelingen. Je hebt 3 lussen van ongeveer 40 km.
Vandaag met route 1, de meest oostelijke route. De eerste 8 km met de bus in 10 minuten. De laatste, 10 km met al flinke hoogteverschillen, zoals je op de 2e kaart kunt zien.
We zijn op pad met: Ingrid, Debby, Silvia, Lida, Anny, Piet en Gerard (en natuurlijk ben ik er ook bij)
Na de bushalte klimmen we gelijk flink omhoog.
En weer omlaag.
Op dit gedeelte zijn al mooie rotspartijen te zien. Vila Amor, Alkummer en Veitcheslee. Zeer indrukwekkend!
En ook hier en daar kruip door sluip door. Het heeft afgelopen nacht geregend en hier en daar houden we rekening met gladde stenen en paden.
Na ongeveer 1 uur hebben we pauze op een boomstam. Bankjes of horeca zien we op dit stuk niet.
We dalen daarna af, door de parken en zo naar het centrum van de stad Echternach.
Deze banken zijn wel heel uitnodigend om even de benen te strekken.
16 juni,10 km, zonnig 25 graden van Mullerthal naar Altrier
En dat was de laatste dag alweer van onze prachtige Mullerthal trail. Tjonge, en wat voor etappe. Het zwaarste stuk, schatten we in door de grote hoeveelheid trappen. Gisteren waren we geëindigd in Altrier, vandaag zijn we daar ook weer geëindigd, omdat de bus van Mullerthal maar 1x in de 2 uur gaat. In Altrier kun je 3x per uur naar Echternach. Zo passen we steeds ons plan aan. Het is de rode lijn vanaf cijfer 11 via cijfer 12.
We begonnen de 2e dag van route 2 in Mullerthal en kwamen opnieuw langs de Schiessentumpel. Vandaag met 4, Ted, Marion, Els en ik. Vanmorgen gingen Elly en Jeannette naar huis.
Aan de overkant van de weg begint meteen de eerste stevige trappen klim.
Vol verbazing opkijken naar al die schitterende enorme rotspartijen.
We gaan door spleten, waar wij (deze slanke dennen…) net door kunnen. En ben je er dan door, dan kom je in een ruimte volledig omringd door rotsen.
Of rotsen die elkaar boven je hoofd raken. Kun je je voorstellen dat we van de ene in de andere verbazing vallen.
Of de kleuren die zomaar door het invallende zonlicht ontstaan.
Kan het dan nog mooier? Ja! We komen nog in 3 kloven, met gangenstelsel waar je zelfs een zaklamp moet gebruiken om te zien waar je loopt. Er zijn daar treden en de rotsen zijn laag. Voor mij een uitdaging, de vorige keer durfde ik niet. De Rittergang, Deiweperz en Kuelscheier.
We voelen ons trots dat we zo een etappe nog kunnen. Zou ik het volgend jaar nog kunnen/durven?
Na nog een bospad met veel omgewaaide bomen komen we bij de 1000 jaar oude eik uit en daarna bij de bus.
Wat een fantastische Mullerthal trail! Om 15.30 uur gaan we rijden. Na 2 uur rijden zijn we in Nederland en hebben rustpauze in restaurant de Dwaze Herder.
En als je dan o.a. dit ontroerende dank je wel berichtje krijgt, weet ik dat ook deze wandeling altijd in je hart zal blijven.
Lieve dames, Iedereen super bedankt voor de geweldige wandel-dagen! Wat heb ik genoten van de natuur, omgeving, gezelligheid… maar zeker van jullie en jullie prachtige openhartige gesprekken, de liefde die in ieder van jullie zit en de aandacht voor elkaar!🥰🥰 Het was in 1 woord FANTASTISCH! Ik hoop jullie nog eens te ontmoeten, het ga jullie goed. Liefs van Angela ❤️
15 juni, 16 km, droog 20 graden. Van Echternach naar Hersberg
De bedoeling was om vanaf Mullerthal naar Scheidgen te gaan. Dat liep anders. We waren op tijd bij de bushalte. Onze bus stond erbij op het elektronische bord, we kijken goed of lijn 262 er is. Nee….en de tekst van onze bus verdwijnt. Wat dan? Dan maar vertrekken vanaf Echternach en tegen de klok in. De onderste oranje lijn.
Vandaag is ook speciaal. Ria en Angela vertrokken vanmorgen naar huis ivm vaderdag. En Elly en Jeannette gaan samen voor de hele route van 23 km. Wij wensen ze veel succes! Speciaal voor deze gelegenheid hadden ze hetzelfde t shirt.
Al snel zijn we weer boven Echternach via hetzelfde steile pad als gisteren.
De rotsen zijn wederom een lust voor het oog. Afgelopen nacht is er veel regen gevallen met onweer. Het mos op keien is weer helemaal opgeleefd.
Het zijn opnieuw allemaal onverharde paden. Om elke hoek is het een verrassing. Intussen stijgt en daalt het. En ben je beneden, ligt er alweer een stijging voor je.
De wind heeft flinke schade aangericht. Vele bomen om, die ook nog over het pad hangen. We kunnen overal wel door.
Wat dichterbij Scheidgen zijn het weer de vele rotspartijen. De ene nog mooier dan de andere.
Immens groot, je ziet het pas als je er zelf voorstaat.
Wat dacht je van onze kleurrijke kleding vandaag? We zijn er samen blij mee.
We zoeken onze weg. Door de modder of langs een kantje? De wortels van bomen zijn nu onze hulpmiddelen om wat steviger te kunnen staan of juist om niet weg te glijden.
Of een boomstammetje als evenwichts balk. Dat kunnen wij!!!
In Scheidgen ga ik voor een km of 5 met de bus en intussen komen Marion, Els en Ted langs o.a. de Michelskirche. Als je daar zo onder een rots staat, voel je pad hoe hoog die rotsen zijn.
3,5 km voor ons eindpunt Hersberg sluit ik weer aan. Leuk om zo het laatste deel mee te lopen. Een klein stukje langs velden, waar de gewassen bijna klaar zijn voor de oogst.
Deze rots is uit het “nieuw stenen tijdperk” van 2000-4000 jaar voor Christus. Dat kun je je toch niet voorstellen?
We zien vlak voor Hersberg vele rotsformaties. Vanuit het bos komen we bij de bushalte naar Echternach uit.
14 juni, 18 km heet 30 graden van Echternach naar Mullerthal over Berdorf
We hebben een jarige in ons midden, Marion is de gelukkige. Van harte gefeliciteerd!
Route 2 van de Mullerthal trail vind ik de mooiste!
We beginnen in Echternach en beginnen direct met een flinke stijging. Vele stappen om omhoog te gaan met als beloning, uitzicht over Echternach.
Boven aangekomen vinden we een uitrust plek. Dat hebben we niet nodig. Wel waren er anderen die wel een foto van ons wilden maken.
Op dit deel van de Mullerthal trail zijn 2 hoogte punten te vinden de Wollefschlucht en de Huellee. Beiden zeer bijzonder, maar ook het hele pad is zeer mooi.
T.i over de Wollefschlucht:
De steile rotswanden van de tot 40 meter diepe “Wolfskloof” bestaan uit Luxemburgse zandsteen (li2). Terwijl de zandsteen het “Erelchen”-plateau vormt, bestaat het onderste deel van de helling naar de rivier de Sûre uit kleiige mergel, kleisteen en is bedekt met verweerd gesteente.
De Wolfskloof is ontstaan door een grote aardverschuiving. Deze massabeweging ontstond doordat de rivier de Sûre delen van de lagere helling erodeerde en tegelijkertijd extra zandsteenpuin zwaar op de bovenste helling drukte.
Wij genieten van het zeer indrukwekkende dal omgeven door hoge rotsen, bedekt met mos.
De mooie volledig onverharde paden rijgen zich aaneen, de rotsen immens groot. Op deze zaterdag is het wat drukker.
De kloven zijn soms niet meer dan 1 meter breed.
De rotsen van Huellee zijn met de hand tot stand gekomen. In de middeleeuwen werden molenstenen uit de grotten gewonnen. Wat over is gebleven zijn grotten, die door de lichtval wel heel bijzonder zijn.
Na Berdorf ga ik met de bus om de wandelaars vanaf Mullerthal tegemoet te lopen.
De paden en spelonken blijven verrassen. Wat een mooie etappe.
We krijgen voor Mullerthal nog net een paar regendruppels. Het hete benauwde weer is waarschijnlijk morgen weer voorbij.
Fijn dat we voor het etappe drankje toch lekker buiten konden zitten.
13 juni, 20 km van Mullerthal naar Larochette over Blumenthal. Het zuidelijke deel van route 3. Heel heet 32 graden
Onderstaand verslag is van Elly, waarvoor dank. Zelf ben ik tot Blumenthal gegaan 8 km.
Vanmorgen gingen we op pad, het was al 17 graden. De temperatuur liep aan het einde van de middag op naar 31 graden dus aan het einde van de dag hadden we ons etappe drankje dik verdiend. Was ook wel nodig om al het verdampte vocht aan te vullen.
Vanuit Mullerthal liepen we nu de andere kant op. Liepen we gisteren het noordelijke deel van route 3, vandaag lieten we ons verrassen wat er te beleven was op het zuidelijke deel. De route leidde ons over het wandelpad langs de weg. Helaas was een klein deel van de route onbegaanbaar vanwege slecht weer waardoor bruggen beschadigd waren. Daarom liepen we langs de weg waar we uitkwamen bij de 3 watervallen, een toeristen trekker.
Vandaaruit liepen we verder over een op- en neer gaand pad en kwamen we bij de Mëllerdaller Trap gemaakt van hout uit de omgeving.
Na het oversteken van de weg liepen we op een breed bospad langs rotsformaties. Al best spectaculair maar de komende dagen gaan we daarvan nog veel meer zien.
Bovenaan ligt een bassin met watervoorraad voor de Kallektuffquel (waterval) eronder. Een van de hoogtepunten van de Mullerthal trail. Echt prachtig om te zien.
Daarvoor moesten we een lange trap afdalen naar de waterval. Dat was het waard. Ook het vlonderpad wat we wilden lopen was gesloten vanwege schade door het slechte weer. Daarom zat er niks anders op dan de trap weer omhoog te nemen.
We volgen de bospaden, heerlijk in de schaduw. Ik neem de kortste weg naar het restaurant. De anderen gaan eerst naar Blumenthal.
Mieke had restaurant Reilander Millen gevonden. Welliswaar 700 meter van de route maar zeker de moeite waard. We hebben allemaal genoten van de versgebakken rabarbertaart met een bolletje ijs.
Hoewel we voornamelijk in de bossen, dus schaduw lopen, moesten we in de middag ongeveer 5 km door het veld. Een soort messeta met granen, erwten en maïs. Onder een boom in de schaduw en een verfrissend windje koelen we een paar graden af en lesten we onze dorst.
Wat een verademing toen we weer in de schaduw onder de bomen konden lopen. De grot met beelden en kaarsen doemde ineens op.
Daarna kwam Larochette in zicht. De laatste 400 meter ging langs en door rotsen over diepe, soms ongelijke traptreden naar beneden.
En daar vonden we Mieke op het terras, een grote tafel bezet houdend. Daar heerlijk bijgekomen en afgekoeld met een biertje. Al typend rijdt de bus ons weer naar Echternach om daar te genieten van de zwoele zomeravond.
12 juni, zonnig 28 graden, 1e dag van route 3. Van Mullerthal naar Larochette 21 km
Onderstaand zie je de hele route 3
Wij doen de helft, eerst naar het noorden.
Mullerthal Trail Route 3
Magische beekdalen, spectaculaire rotslandschappen en romantische kastelen.
De ongeveer 112 km lange Mullerthal Trail bestaat uit drie lussen (Route 1, Route 2 en Route 3). Route 3 kenmerkt zich vooral door betoverende beekdalen en romantische kastelen. Het kan in twee dagelijkse etappes worden bewandeld.
Op de route liggen twee kastelen die beide hun eigen karakter hebben: de kasteelruïne in Larochette en de kasteelruïne in Beaufort en het daarbij behorende renaissancekasteel. Naast de kastelen voert de route langs beschutte beekdalen, door bossen, langs kliffen en naar spectaculaire vergezichten.
Onderstaand het verslag van Elly, hartelijke dank daarvoor
Met de bus reden we naar Mullerthal, deze dag met z’n zessen. De route gaat eerst naar Beaufort. We spotten al snel water vanaf een bruggetje, een voorbode voor al het water de komende 7 kilometer. Na een korte break bij een picknick tafel begon het mooiste deel van de route. Het water begon te stromen, we liepen over planken die dienden als bruggetje. De paden werden spannender: meer rotsblokken, glibberpaadjes, grote en kleine op- en afstappen, het oversteken van de beek over stenen, soms een hellingproef en ook genieten van wat er onder onze voeten zoal door gleed. Zo bereikten we Beaufort waar Mieke en Marion ons tegemoet gelopen waren. Zij hadden al het voorwerk gedaan door een horeca gelegenheid te zoeken waar de koffie bruin was en de appeltaart zelf gebakken. Met een glas kersenshorle en natuurlijk de appeltaart voelde het als thuis in het buitenland. Natuurlijk hebben we de ruïne van Echternach aanschouwd en over het pad langs deze toch wel imposante oudheid, liepen we Beaufort uit. De kilometers daarna waren wat vlakker, ietwat saaier waardoor we tijd hadden voor fijne gesprekken met elkaar over wat zich zoal in onze levens afgespeeld heeft of speelt. Zo leren we elkaar steeds beter kennen. Al pratend en een rustmoment nemend op zijn tijd, bereiken we Larochette. We dachten er bijna te zijn, werden we verrast door een hoge trap die we allemaal getrotseerd hebben en waar Mieke ons op stond te wachten. Nog 2 km te gaan. We zien de ruïne van Larochette. We dalen voornamelijk met als toetje een steile trap naar beneden. Maar daar was de kerk met deze keer wel een kroeg…. Een welverdiend lekker drankje voor iedereen na 22 km!
Het is klimmen en klauteren over boomwortels. Na wat kleine stijgingen komt het echte werk. In een paar km van 200 naar 400 meter. Deze trotse dames kunnen het allemaal!
Ook zijn er diverse plaatsen waar grote stapstenen liggen om een riviertje over te steken. Even goed voelen of de stenen niet wiebelen en huppekee, oversteken
Vlak voor Beaufort wacht ik op de wandelaars.
Dan komen we uit het bos bij het kasteel van Beaufort uit. Voor het eerst deze wandeling hebben we horeca onderweg. Iets van de route in Beaufort aan de Hoofdstraat. Ze waren net 10 minuten open. We boffen.
Inmiddels is het warm, en lopen veel in de open vlakte met uitzichten. Rustige stijgingen en dalingen. Die beginnen pas weer echt in de buurt van Larochette. De ene lange trap na andere. Dat valt niet mee!!!
Vlak voor Larochette komen we bij een uitzichtpunt over Larochette en het kasteel.
Dat was een stevige afdaling. Zie hoogte lijnen hiervoor 20 km
Het was een “andere” dag in het zo mooie Mullerthal.
Route 1 Mompach, Herborn, Echternach, 16 km zonnig 23 graden
Mompach is hoog gelegen en zo hadden we de eerste 13 km niet heel veel hoogteverschillen.
In 4 km gingen we van Mompach naar Herborn. Wijds, licht glooiend. Met dit prachtige zonnige weer en aangename temperatuur is het er goed vertoeven.
We zien Herborn al vanaf het hogere pad liggen en dalen ernaar af.
Na Herborn gaan we al snel het natuurreservaat Hierberbesch in. Grote boslanen, met enorme bomen. Zo lekker in de schaduw. We vinden er een picknick plaats, een “liegebank” en ook een huisje om binnen te kunnen schuilen.
Een klein stukje verder hebben we uitzicht over Echternach. We zien ook onze accommodatie (Youth Hostel Echternach liggen)
Daar gaan we naar toe. Dat betekent fors dalen. 200 meter dalen in 3 km. Stapje voor stapje doen we dat zo goed mogelijk met het gewicht in de hakken.
Dichtbij ons hostel is een archeologisch museum. Hier hebben we alvast etappe drankje “1”. In de schaduw, inmiddels is het warm in de zon. Ik ga met de korste weg terug. De anderen naar Echternach om een terrasje op de markt te pakken.
10 juni, route 1 van Rosport naar Mombach, 16 km, half bewolkt 21 graden.
We volgen de blauwe lijn met de klok mee.
Route 1 het meest rechtse rechts gelegen route van het prachtige Mullerthal
We gingen met de bus naar Rosport, wandelen naar Mompach en in 1/2 uur weer met de bus terug. Ideaal!
Rosport
Onderstaand is het verslag van Elly, dank ervoor.
De dag begon bewolkt maar de zon prikte er snel doorheen. Vandaag begon met het beklimmen van de trap die ons voerde naar het kasteeltje van Rosport.
We liepen door een parkachtig landschap. De vogels zongen hun hoogste lied. De app Merlin Bird vertelde me welke vogels in het koor vertegenwoordigt waren. Denk aan de merel, vink, winterkoning, zanglijster, zwartkop, tjiftjaf, en de roodborst. Park werd bos, we moesten stijgen en dalen over modderige en daardoor dus gladde paden. We liepen door het plaatsje Girsterklaus waar de route ons trakteerde op een rondje om de kerk en over het authentieke kerkhof. Omdat er toch bankjes stonden hebben we er meteen gepauzeerd. Het Jacobskruiskruid staat weer in bloei en deze werd druk bezocht door vlinders. Deze vlinder liet zich op de foto vangen tijdens het snoepen aan de nectar. Toen kwam het spannende gedeelte van de wandeling. Tot 4 keer toe moesten we de beek oversteken. Er was hier en daar een gladde steen bij het afdalen naar de beek. Maar we hadden geluk, de stenen in de beek lagen droog dus we konden zonder problemen oversteken. Hoe anders was dit de vorige keer. Toen lagen deze zelfde keien net onder water en het regende ook nog eens pijpenstelen. We vervolgden onze weg. De één wat sneller dan de ander, ieder haar eigen tempo. Bij gebrek aan bankjes hebben we zittend op boomstammen geluncht. We lopen het natuurgebied de Deiwelskopp in. We lopen langs de met mos bedekte boomstammen. En boven aangekomen lopen we het veld in waar maïs net opkomt en waar wind de graanvelden laat golven. In Mompach nemen we de bus naar Echternach. Het is er druk vandaag vanwege de Processie. Een gebruik hier ter ere van Sint Willibrord, jawel die van dat standbeeld in Utrecht. Hij ligt hier in de kathedraal begraven. Op een terras nuttigen we ons etappedrankje en daarna lopen we terug naar ons verblijf. Al met al zo’n 18 km gelopen. Tot morgen, dan lopen we vanaf Mompach terug naar Echternach en dan is de eerste route voltooid 🤗
En af en toe mooie vergezichten.
In Mompach is geen horeca te vinden. Etappe drankje hebben we in Echternach.
9 juni, droog 20 graden, half bewolkt van Echternach naar Rosport, 10,4 km
Het is 3 1/2 uur rijden en dan ben je in “Klein Zwitserland”. Zo wordt het Mullerthal bij Echternach genoemd en zo voelt het ook. Enorme rotspartijen, paadjes langs de helling, uitzichten over het dal. Vandaag gingen we voor het eerste deel van route 1. De meest oostelijke lus.
Dit is het hoogteprofiel van vandaag.
En deze is van de hele lus 1.
We zijn op pad met: Jeanette, Mieke, Marion, Elly, Angela, Ria, Ted en Els
We logeren in het Youth Hostel van Echternach. 15 minuten lopen naar het busstation. Heel handig alle openbaar vervoer is gratis en daarvandaan gaan vele bussen overal naar toe. Eerst het centrum van Echternach door. Een gezellige drukte. Onderweg komen we maar een paar wandelaars tegen.
Daarna door het park en niet ver daarna gaan we klimmen.
Zoveel tinten groen, de vogels fluiten, we zetten de voetstappen. Zou ik het kunnen? Ben ik genoeg voorbereid? We gaan het ervaren.. Het is wonderschoon. Elke hoek na een rotsblok een ander paadje. Goed opletten, door de regen was het hier en daar glad door de modder.
Hier is onderweg doorgaans geen horeca. Dus hebben we pauze op een boomstam, op een meegebrachte plastic zak om op te zitten.
Verder onder rotsen doorkruipen. Met de rugzak op lukt het net.
Dan dalen we af naar Rosport. De bus terug naar Echternach in 10 minuten…..en wij zijn de hele middag, heerlijk, onderweg geweest.
21 maart, zonnig 21 graden, 24 km van Vijlen naar Heerlen
Op deze laatste dag van de Via Coriovalum blijft het mooie weer ons tegemoet komen. We gaan van Vijlen naar Mamelis, langs de grens met Duitsland, Bocholtz, Simpelveld en door de Imstrader bossen en de stadspark naar het centrum.
Vanaf ons hotel, Cuba Libre gaan we op pad. Eerst dalen we flink naar de doorgaande weg om daarna naar de kloosterkerk van Mamelis te stijgen.
We gaan door een bos nog verder stijgen en komen bij open velden uit.
In Bocholtz is een nieuw lunchcafe geopend waar we zeer hartelijk worden ontvangen. We zijn dan 8 km onderweg en vinden een pauze in de schaduw heerlijk.
Door parken lopen we van Bocholtz naar Simpelveld. Stijgend en dalend. We ervaren meer hoogteverschillen dan de afgelopen dagen. Een mooi plek is de Lourdesgrot.
Op weg naar het Imsteradarbos, net ten zuiden van Heerlen. We hadden gehoord dat veel mensen er de weg kwijtraken. Met onze GPX tracks was het goed te doen. Prachtig daar met het ontluikende groen. Vele haarspeldbochten met de bijbehorende stijgingen en dalingen.
Boomstammen genoeg voor onze lunch pauze. Even heerlijk uitrusten. Hier en daar bloemetjes die de grond geel of wit kleuren. Zoals hier bij de omgevallen boom.
We lopen door de parken van Heerlen en komen weer bij ons Nivon huis van Heerlen aan. Met zoveel mogelijk stempels die we onderweg in cafes vonden. We zijn er blij en trots mee dat we het hebben gehaald. Voor enkelen van ons de eerste keer dat ze 5 dagen achter elkaar gewandeld hebben. Allemaal goed gedaan! En van harte gefeliciteerd!
Onze Via Coriovalum zit er op. We kijken er met veel genoegen op terug. Elkaars gezelschap, de fijne gesprekken, elkaar motiveren. Heel fijn was de hulp van Coby en Eddie voor het verzorgen van het ontbijt en daarna alle helpende handen bij het opruimen en afwassen. Dank je wel hiervoor. Ook voor Lida die o.a. deze collage van de laatste dag maakte.
20 maart, 22 km van Houthem naar Heerlen, zonnig 20 graden.
Ja, we boffen echt. Een wandeling gepland in maart en dan alle dagen zonnig en nu dan 20 graden! Van Houthem naar Sibbe, Gulpen, Wittem naar Vijlen. Opnieuw een hele mooie route.
Direct vanaf station Houthem gaan we op pad. We komen bij Chateau Sint Gerlach met de mooie kerk, schitterende kapel en verbeeldende beeldentuin.
De beeldentuin met het grote in de zon draaiende ei.
Er staat ook een pelgrim, mijn nieuwe vriend….😉. (Hoe willen we het hebben, 20 maart 10 uur en de wandelbroek al afgeritst….)
Met uitzicht over het Geuldal gaan we op pad.
Daarna volgen we een pad aan de rand van een heuvel. Links de Geul rechts de bossen met hier en daar de mergel goed te zien.
Na ongeveer 2 km gaan we klimmen naar Vilt. Hier is het nog meer heuvels dan ook de route van gisteren. Gestaag zetten we door tot we boven zijn. Het is er landelijk, de velden liggen er bij, alsof er net ge-egd is. We ruiken hier en daar de mest. Of door de dorpjes tot we in Sibbe bij het cafe zijn, cafe aan den Kirk. Ook hier krijgen we weer een stempel.
Sibbe ligt wat hoger en we gaan naar Gulpen. Dat is stijgen, over een heuvel gaan, dalen, langs de velden, door holle wegen.
Tot we in de verte de kerktoren van Gulpen zien. Een zwart punt dak torent boven de heuvel uit. We realiseren ons dat Gulpen echt laag ligt. Het is dan ook een forse daling.
Vanaf Gulpen gaan we door naar Wittem. Via een smal pad met een stegelke. Dit loopt samen met de geel rode markering van het Krijtland pad.
In Wittem gaan we even naar de kapel van het klooster kijken.
Dan is het nog 6 km naar Vijlen. Inmiddels is het warm en de zon brand hard. Vijlen is het hoogst gelegen kerkdorp van Nederland. Dat betekent ……stijgen. Deze keer vals plat omhoog. Dat valt voor de laatste km’s niet mee.
Moe en heel voldaan komen we in Vijlen aan. We overnachten in hotel Cuba libre. Meteen met restaurant, we hoeven niet de deur uit.
Morgen alweer de laatste dag, de etappe van Vijlen naar Heerlen. We verwachten dat het gaat lukken……….
19 maart, 24 km zonnig 18 graden van Heerlen naar Houthem. Vandaag het middelste deel van het 8-tje.
We vertrokken direct van ons overnachtingsadres het Nivonhuis van Heerlen, direct aan de route naar Houthem. Het duurde even voor we de stap uit waren. Daarna kunnen we volop genieten van de straks blauwe lucht met hier en daar al bloesem.
Al snel komen we bij de steengroeve met daaromheen wandelpaden. Een poort van deze natuursteen.
De glooiende wandelpaden leiden naar de Limburgse wijn gaarden, landgoed Overst. Trots laten de Limburgers “route du vins” zien.
Winthage heeft een mooi kapelletje. Een oud plaatsje met zeer oude boerenhoeven.
De route is ook vandaag prachtig. Eindeloze wegen.
Het blijft opletten. Hier en daar missen we een afslag en dan gaan we roepen om de voorste loper te bereiken.
Net voorbij het dorpje Klimmen vinden we horeca die open is. Rustpunt Achterum. Inmiddels hebben we er 11 km opzitten en zijn we toe aan pauze. De mevrouw wil ook wel een stempel in ons boekje zetten.
Wat dacht je ervan 19 maart en een terrasje in de zon. Uit de wind zeker 20 graden. In t shirt en korte broek, zo iets durf je voor vertrek alleen maar te hopen.
Het stijgt en daalt, we gaan helemaal naar een uitzicht punt boven Valkenburg
We lopen door naar “De Kluis”. Een plek boven Valkenburg waar een kluizenaar heeft gewoond. Twee-en-een-halve eeuw lang diende De Kluis als kluizenaarswoning. 16 vrome kluizenaars leefden hier met ieder hun eigen verhaal en achtergrond.
Daarna dalen we af naar de Geul en zo naar Valkenburg.
De Geul kabbelt nu rustig door Valkenburg. We zien een bord op de muur hoe hoog het water in maart 2021 stond. Valkenburg volledig overstroomt. Aan de muren kun je het kleurverschil nog zien.
Dan is het nog 4 km naar Houthem. Nu is het vlak, we lopen door het Geuldal. De maretakken in de bomen goed te zien.
In Houthem gaan we naar de brasserie voor ons etappe drankje.
Het station is dichtbij en zo eindigt onze wandeldag met een ritje van Houthem naar Heerlen.
18 maart, 18 km van Spaubeek naar Heerlen, zonnig 10 graden
Opnieuw een heerlijke frisse wandeldag. Nu van Spaubeek naar Heerlen. En zo makkelijk…..de stoptrein naar Spaubeek en in 10 minuten zijn we op de startplaats. De route loopt precies langs het station. We kiezen voor de oorspronkelijke route, niet over Munster Geleen.
De route start bij het mooie kapelletje St Anna. Hier vinden we een stempel aan de ketting van het hek.
Daar precies achter zijn vindplaatsen van “orgelpijpen” In de kalksteenbodem zitten zwakke plekken; wanneer op deze plekken regenwater in de kalkbodem dringt, wordt een deel van de kalksteen opgelost. De afmetingen van zo’n orgelpijp kunnen zowel in lengte als in diameter van 1 tot 10 m variëren. De ruimte die in de kalksteenbodem ontstaat, wordt opgevuld met de daar op liggende lagen. Aan de oppervlakte ontstaat een komvormige inzinking; deze inzinking noemt men een doline.
We volgen vrijwel de hele dag het Geleenbeek dal. We realiseren ons dat we boffen. Een strak blauwe lucht, voorjaar in aankomst en dan wandelen in het mooie Zuid Limburg. Licht stijgende paden. Een mooi pad naast een boerenerf.
Eerst komen we langs kasteel Terborg. Hier hoopten we een stempel te kunnen halen, die was nog net gesloten. Wel stond de poort open om er rond te kijken.
Volop genieten in het Geleenbeekdal!
Met een lengte van bijna 40 km (vanaf de bron in Benzenrade (Heerlen) tot aan de uitstroming in de Oude Maas bij Ohé en Laak (Echt-Susteren) is de Geleenbeek de langste beek in Limburg. Onder de projectnaam Corio Głana is het Geleenbeekdal tussen Heerlen en Sittard de afgelopen jaren aangepakt en veel mooier geworden. Zo slingert de beek weer net als vroeger door het landschap en waar mogelijk zijn nieuwe natuurgebieden aangelegd en bestaande natuurgebieden uitgebreid. Waterschap Roer en Overmaas verwijderde tegels en verhardingen en op de natuurvriendelijk aangelegde oevers krijgen planten en dieren weer volop kans om zich te ontwikkelen. Omdat de beek en het beekdal meer water kunnen bergen is er bovendien minder kans op wateroverlast.
We komen ook langs kasteel Hoensbroek. Die is tm begin juni helaas gesloten. Zeker een bezoekje waard.
Het laatste stuk door Heerlen is over de weg naar de Sint Pancracius kerk. Daar worden we zeer enthousiast rondgeleid door Peter Schmunck en we krijgen een stempel. Hij is een van de mede organiseren van de Via Coriovallum.
Het is een prachtige kerk met plafond schilderingen, een beeldje van Jacobus in de nis boven de deur.
Op de markt kunnen we uit de wind in de zon zitten. Tijd voor ons etappe drankje.
Morgen gaan we van Heerlen naar Houthem Sint Gerlach.
