Categorie archieven: Camino Portugues

Camino Portugues dag 12

4 mei, 19 km van Caldas de Reis naar Padron, bewolkt en droog, later veel buien

We krijgen allemaal het gevoel, het gaat ons lukken! Na deze etappe van vandaag nog 1 te gaan….we zien ernaar uit.

Maar eerst vandaag

Samen met een lint van andere pelgrims gaan we op pad. Ieder in zijn eigen energie en tegelijk verbonden met alle andere pelgrims. Druk? We ervaren gezelligheid, ieder met de bedoeling Santiago te halen. Vanaf Caldas de Reis gaan we gelijk de natuur in.

De afgelopen avond en nacht heeft het veel geregend. Wat fijn dat er speciale stapstenen/bruggetjes zijn aangelegd om het water te passeren. Wat heerlijk om zo in het bos te gaan lopen..

We waren lekker bijtijds onderweg. Het was net na 8 uur, we hebben ochtendschemering. Kennelijk zijn we bij de eerste groep pelgrims. Velen komen tegelijk bij de eerste bar aan. Op nog 37,5 km te gaan naar Santiago zit bar Fogar do Peregrino. We treffen jonge mensen die 3 maanden onderweg zijn. Wat fantastisch dat je dat aangaat. Eerst de fishermens trail, later camino. Zo treffen we steeds andere camino pelgrims.

Een hele mooie afdaling volgt. Eerst langs de snelweg, een speciaal aangelegd voetpad, later weer een bospad. We dalen tot Rio Valga.

Bij Pontesecures lopen we wat hoger, opnieuw een mooi wandelpad.

Daar wachten we op elkaar en gaan samen de laatste km’s doen.

Over de brug bij Rio Ulla en dan nog ongeveer 2 km naar het centrum van Padron.

We merken op dat het benauwd wordt. In de verte zien we regen uit de wolken vallen. Zouden we het droog houden???

Tijdens het etappe drankje worden we overvallen door een enorme bui. Het terras is overdekt, we zitten nog net in de drup…..Ach ja, na een droge wandeldag kunnen we daar de lol nog wel van inzien!

Nog 1 wandeldag, 25 km te gaan…..en dan zijn we er. Santiago we komen eraan!

Camino Portugues dag 11

4 mei, droog, in de middag stevige buien van Pontevedra naar Caldas de Reis

Vandaag was korter dan gisteren en met maar 1 heuvel van 150 meter.

Over de brug gaan we het centrum uit.

Met pelgrims voor en achter ons is het heel gezellig druk. De mensen die bij ons in de buurt lopen, hebben hetzelfde tempo en na een pauze zien we ze opnieuw. Een treintje, waarbij steeds pelgrims in en uit stappen.

We treffen ook muzikanten die langs de kant staan en een stempel hebben. Een goede manier om toch een kleinigheid van de pelgrims te ontvangen.

Na 11 km komen we bij een bar. Posado do Peregrino. De pleisterplaats voor alle pelgrims. Ook hier weer heel gezellig met leuke ontmoetingen.

Sommigen van ons gaan wat verder pauzeren en die lopen we dan tegemoet. Een mooi glooiend landschap, we gaan regelmatig onder druiven struiken door. Of een mooi pad erlangs.

Een hoogtepunt op deze etappe is bezoek aan de watervallen. Na Bar Oasis is het rechtsaf. De Barossa watervallen, langs de weg staat alleen natuurpark. 1 km van de route en 4 van ons wilden er erg graag gaan kijken. Door de regen van de afgelopen nacht is er heel veel water. Prachtig om te zien en echt de moeite waard.

De lucht wordt bijna zwart en ja, we krijgen omweer. Die komt zo snel en zo hard, dat mijn paraplu zeker niet voldoende was. Het water loopt ons in de schoenen!

We komen Caldas de Reis binnen

Dan is het weer even droog en kunnen we van elkaars verhalen genieten bij het etappe drankje. Het was een prachtige wandeldag!

We slapen in de voor mij onbekende herberg As Pozas Termais.

Camino Portugues dag 9

1 mei, 22 km van Casa Alternativo naar Saxamonde, droog 18 graden

Een verblijf bij Dries van Casa Alternativo is er een om niet te vergeten. Samen met de andere pelgrims aan een tafel, met een heerlijk gezonde maaltijd. Hartverwarmend! In de morgen wakker worden met het Ave Maria is ook nog een kers op de taart. We zijn er stil van om zoveel warmte als pelgrim te mogen ontvangen. Zo een camino gevoel deel ik erg graag met de wandelaars die met me meegaan.

Vanaf zijn huis pakken we de ‘groene route’ door de natuur. Op onderstaand overzicht van Orbennle naar Saxamonde, de rode lijn en niet de stippellijn die langs een industrie gebied gaat.

We beginnen gelijk met een stijging. De zon in de rug….onze schaduwen als een pijl naar boven.

We hadden gezelschap van Jacobien, die vandaag naar Porrino gaat. Zo gaat dat, we ontmoeten steeds dezelfde pelgrims, die dan weer net bij een andere plaats slapen.

Eerst gaat de wandeling door het bos en over de boerenwegen. Het heeft flink geregend vannacht! Wat zijn we blij dat de zon opnieuw schijnt en nog een beetje nevel te zien is.

In Porrino hebben we na 9 km een welkome pauze, voor we verdergaan naar Mos. Op het hoogteprofiel zie je goed dat het nog net voor de grote berg is.

Daarna begint het zwaarste deel van de dag met een langdurige klim. Het is hard werken.

Voor we weer gaan dalen komen we door Santiaguino de Antes, waar een bijzonder standbeeld staat. Beschrijving van het beeld van een ‘niet ziende vrouw’ hieronder:  Onder het motto ‘Wandelen naar Gelijkheid’ werd een route ontwikkeld waarbij iedere deelnemer een steen droeg. Sommige van deze stenen droegen de naam van een vrouw die omkwam door seksistisch geweld. Deze stenen zijn later in het monument verwerkt.

Niet ver daarna is de afdaling naar Saxamonde met een prachtig uitzicht.

Heel tevreden dat we deze etappe hebben kunnen afronden, komen we bij albergue O Corisco aan.

Camino Portugues dag 8

30 april, 14 km, eerst motregen, later regen van Valenca naar Orbenll

Het mooie vestingstadje Valenca is een rondwandeling waard. Dat deden we gisteren na het eten.

Aan de noord kant van Valenca kijk je uit naar Spanje! Over de rivier de Minho zie je Tui liggen en ook de brug die Portugal en er Spanje verbindt.

We verlaten de vesting Valenca door de poorten, het voelt net of je afdaalt in een kasteel.

Hieronder zie je hoe Valenca is opgebouwd.

 

En dan gaat het vandaag echt gebeuren, we gaan de grens over!

Trots dat we deze mijlpaal hebben bereikt.

We volgen de route langs de rivier en klimmen omhoog naar de kathedraal.

Ook in Tui kijken we nog even rond. In een klooster krijgen we zelfs een stempel van een non….

 

Intussen begint het te regenen en nemen we pauze in de beschutting van de bomen. Het zijn maar een paar druppeltjes…..een klein stukje verder, vinden we toch de beschutting op een terras, Ponte das Febras.

Op weg naar Porrino kiezen we de route naar Orbenll, daar is Casa Alternativo van Dries. Hier is dat rechtsaf. Morgen gaan we terug om de route door het bos en rustige wegen te volgen.

Camino Portugues dag 7

29 april, 16 km van Rubiaes naar Valenca, benauwd weer 28 graden.

Gisteren maakten we de ergste stroomstoring van Portugal, Spanje en andere landen mee. Dus; geen elektriciteit en in de vroege avond ook geen internet. Geen mogelijkheid om de telefoon op te laden. Marlene van onze herberg Ninho kookt nog ouderwets en we zaten met alle pelgrims aan een tafel. Andere pelgrims hadden soms pech, geen eten, ze moesten zelf maar wat maken. Gelukkig was het hier rond 22 uur opgelost, ik las al te slapen. Vanmorgen zorgt Marlene voor ons ontbijt. We zijn er blij mee.

Wij gaan vandaag van Rubiaes naar Valenca nog net in Portugal. Met wederom hoogteverschillen.

We beginnen direct met de klim. De Camino is afwisselend over rustige wegen of bospaden.

Het water wat we moeten oversteken is goed te doen. Gisteren hadden we nog aan een Nederlandse jonge dame hulp gevraagd. Vandaag was het niet nodig. Een paar stappen over ondiep water, dat was het.

Na de stijging over de bospaden zien we het dorpje Fontoura liggen. Het is inmiddels licht bewolkt, en het begint drukkend te worden. Er is weersverandering op komst.

Bij Fontoura hebben we pauze. Vele bekende gezichten, we groeten elkaar met bom caminho. Het begint als een familie te voelen.

De schoonheid zit vandaag ook in kleine dingen. Wat denk je van stenen door pelgrims verzameld met vetplantjes  of zomaar een muur met bloemen en een pijl?

Na de bospaden komen we in verstedelijkt gebied. Niet ver van de grote weg. We gaan buiten de vestingmuren om en zien de eerste torens. De poort naar de historische binnenstad staat voor ons open. De laatste Portugese stad op onze camino.

Meteen na de vestigingsmuren zien we de tourists informatie open. Die hebben zo een mooie stempel!

Op het plein nemen we het etappe drankje. We logeren in Hostal Bulwark, ook binnen de vestingmuren. Gelukkig was onze bagage daar ook beland.

Camino Portugues dag 6

28 april, 18 km, 28 graden van Ponte de Lima naar Rubiaes

Gisteren avond daalden we weer terug naar de rivier om naar de soldaten te kijken en tot slot een terrasje te pakken en de zon onder te zien gaan.

Legende van de Lima rivier:

Onder leiding van Decius Junius Brutus bereikten de Romeinse legers in 135 v.Chr. de linkeroever van de Lima.

Voor vandaag staat de zwaarste etappe van de camino Portugues op ons te wachten. We klimmen maar liefs 400 meter en dat de laatste 200 in 3 km.

Vroeg starten was ons plan. In de koelte van de ochtend een flink aantal km en dat deden alle pelgrims.

Aan de overkant van de brug staat Samuel stempels uit te delen. Als we weer vertrekken luidt hij een bel en mag je het aantal gepasseerde pelgrims verhogen met (in ons geval) 8. Hij neemt er de tijd voor.

We zijn meteen in het groen en lopen op een randje naast een watertje. Van voorgaande jaren weet ik te herinneren dat er geen water in stond. Nu moesten we zelfs van de route af om ergens te kunnen passeren.

Onder viaduct van de A27. Immense bouwwerken! Daaronder een mooi pad.

De Capella Nieves is bekend om de laatste pleisterplaats voor de pelgrims voor de de grote heuvel Alto Portela Grande.

Daarna begint de grote klim.

Bij Cruz de Franceses kunnen we een steentje achterlaten. Voor jezelf, of voor je familie thuis of zelfs je kleinkinderen. Een mooi gebaar.

We komen allemaal boven: reacties: ik hoef me niet te bewijzen, ik ga gewoon of:  ik laat zien dat ik het echt nog kan. Trots dat we het gedaan hebben!

En na de stijging? Natuurlijk een daling. Ook hier zijn we er klaar voor.

Dat verdient zeker een etappe drankje. Goed gedaan allemaal.

Camino Portugues dag 5

27 april, 17 km zonnig, 14-28 graden van Casa Fernanda naar Ponte de Lima

Alle keren dat ik bij Casa Fernanda ben is het een feestje. Een grote tafel met alle pelgrims, ongeveer 20, uit Amerika, Duitsland, Engeland België en Nederland.We voelen ons verbonden. Hoe eenvoudig kan het zijn. Een heerlijke maaltijd en na het eten …..dansen 😉😉(goed voor de vermoeide spieren)

Nog helemaal nagenietend gaan we op pad.

Vandaag is het laatste deel van de route naar Ponte de Lima aan de beurt.

Met deze opnieuw zonnige dag zien we nog meer bloemetjes die al hun schoonheid laten zien.

Ook zien we veel verschillende schelpen en beeltenissen van de route.

Het is een vrij vlakke open route door de velden. Met kleine paadjes of over boerenweggetjes. Erg mooie etappe.

Rio Lima is de rivier waar we kort voor Ponte de Lima aankomen. In de verte is de oude Ponte Medieval al te zien. Het wandelpad is naast de rivier. We kunnen een beetje in de schaduw lopen

Op deze zondag is het erg druk in de stad. We dachten bij bij het goede restaurants Gaia te kunnen eten, daar stonden de mensen buiten te wachten. We kiezen dan ook een ander restaurant en gaan daarna naar het Old Village Hostel voor onze overnachting. We krijgen een stempel net kaarsvet. Die hadden we nog niet.

Morgen gaan we voor de “bergetappe” naar Rubiaes.

Camino Portugues dag 3

25 april, 19,5  km van Rates naar Barcelos, bewolkt en fris weer met wind

Het verblijf bij Casa Mattos in Rates is er een om niet snel te vergeten. Ze spreken echt alleen Portugees en ik had echt benadrukt dat we allemaal een apart bed nodig zouden hebben. Dat was gelukt. Erg lieve mensen, die het ons graag naar de zin maken. En eigenlijk het enige alternatief voor de algemene herberg.

Hier beginnen de heuvels. Het land voorbereid voor de gewassen, de km palen duidelijk te vinden.

Erg leuk was een stempel zomaar onderweg achter een boom. En ook wat kleine pelgrim dingetjes om te kopen. De meesten van ons kopen er een kleine hanger.

Op deze etappe is een heel bekend cafe van Pedro Furada, Antonio. Hier stoppen alle pelgrims. We ontmoeten hier de Nederlandse Joke.

Soms zijn er alternatieven….de keuze was: langs de weg of over een heuvel van 295 meter? Met 5 -na gaan ze de uitdaging aan. Met de beloofde mooie uitzichten. Mooi en toch niet te moeilijk, was de reactie en blij dat we het hebben gedaan.

3 anderen (inclusief mezelf) gaan over de weg en we wachten in een cafe om het laatste deel samen te gaan. Voor de entre van Barcelos is een mooie brug met vele bogen.

In de avond gaan we naar de pelgrimsmis. Er is een koor en als pelgrims hebben een aparte hoek. Na afloop gaan we naar voren en krijgen de pelgrimszegen. Ook mogen we nog een steentje meenemen om mee naar huis te nemen of ergens achter te laten. Een speciaal moment.

Camino Portugues dag 4

26 april, 20 km, zonnig 22 graden van Barcelos naar Casa Fernanda

Wat een speciale dag! Voor mij “madre de Camino”. Vanmorgen heb ik een gevonden vest meegenomen, die een andere pelgrims was vergeten. En wat denk je? Ik heb het terug kunnen geven aan de eigenaar….

Een Nederlandse Joke advies gegeven over haar rugzak…ze was er zeer blij mee.

2 dames uit Engeland advies gegeven over wat te doen bij blaren. Ze hadden compeed op de blaren geplakt zonder door te prikken en het deed zo veel pijn…

En ook nog hier bij Casa Fernanda een steentje gegeven aan een Amerikaanse Stephanie, die er helemaal door zat. Het voelt heel goed te mogen doen😀.

Vandaag gingen we van Barcelos naar Casa Fernanda. We hadden vandaag ook een serieuze heuvel, Portela de Tamel. Zie onderstaand overzicht van Gronze, van links naar rechts. De hele afstand vinden we te ver, we splitsen de route.

De start van vandaag: nog 194 km te gaan naar Santiago.

Na iets meer dan 5 km, verzamelen zich alle pelgrims voor een koffie stop. Bar Arantes. Leuk om de pelgrims steeds weer terug te zien.

Vlak daarna begint de eerste klim naar Alto do Portela op 170 meter. Toch 5 km verder, met bovenaan een beloofde pauze in een restaurant. We klimmen gestaag. Ik ben trots op de wandelaars. We kunnen het zonder te stoppen. De velden vol met gele bloemen, een feestje om te wandelen

Het hoogtepunt is Ponte das Tabuas. Een zeer oude romaanse brug. Ook deze is na 5 km en we genieten er van de mooie natuur en het prachtige weer.

Op deze onvergetelijke dag is de ontvangst bij Casa Fernanda een groot feest. Een drankje een hapje en samen met alle andere pelgrims aan een grote tafel. Een camino ervaring om niet te vergeten.

Camino Portugues dag 2

24 april 22 km van Vila Cha naar Rates, eerst mist later zonnig 21 graden.

We gaan van de kust naar de centrale route.

We starten langs de kust en het zicht op de zee, is beperkt. We lopen in de mist. Een speciale sfeer. Het is windstil, de golven horen we niet op de rotsen kletsen.  Wat we horen zijn de voetstappen op de vlonders en elkaar….we hebben het goed samen…..

We zien nog dezelfde pelgrims van gisteren en dat geeft al leuke ontmoetingen. Velen gaan de kustroute volgen wij gaan bij Vila de Conde rechtsaf. Ik heb de gpx track van de route langs het aquaduct. Maar…..de route is niet meer gemarkeerd en ook niet bereikbaar. Voor de lezers, blijft de pijlen volgen. Direct na de brug voor degenen die de kust route willen blijven volgen, linksaf. De anderen…..rechtdoor.

We hebben pauze bij Cespan restaurant in Vila de Conde voor een pastel de nata en wat te drinken. We kregen er allemaal een lintje om wat op te schrijven en die werd op een grote kaart van Spanje /Portugal geprikt. Ook kwam hij met een gastenboek.

We maakten steeds een ommetje om toch weer bij het aquaduct uit te komen. Als we dan weer een pijl zagen  wisten we dat we goed zaten. Indrukwekkend!

T.i.

Oorspronkelijk had dit aquaduct 999 bogen en voerde het water van een bron in Terroso, naast de nis van Santo António (Sint Antonius), naar het Santa Clara-klooster in Vila do Conde. Het aquaduct, gebouwd tussen 1705 en 1714, loopt door de parochies Beiriz en Argivai, in de gemeente Póvoa de Varzim, en de boogstructuur werd steeds groter naarmate het dichter bij de bestemming kwam. Een groot deel van de oorspronkelijke constructie is nog steeds te zien, hoewel deze op veel plaatsen is afgebroken.

Daarna kwamen we door het dorpje Beiriz met de mooie kerk.

We stonden voor een uitdaging! Het heeft hier langdurig geregend en de paden waren soms wel/soms niet meer te doen. Hier lukt het net, op een andere plek gingen we terug naar de weg om droge voeten te houden.

Tot mijn verrassing zagen we hier al eucalyptus bossen. Je kon ze nog ruiken. Met de ogen dicht waan je je in een sauna….

Niet ver daarna arriveren we in Rates met de zeer oude romaanse kerk.

Zo….deze uitdaging om de weg te vinden en de km af te leggen, zit erop. We zijn er trots op dat het is gelukt.

Camino Portugues dag 1

23 april, 16 km, zon heerlijk wandelweer van Matosinhos naar Vila Cha

Een hele dag langs de kust met veel vlonderpaden, vissersdorpjes en gezellig met andere pelgrims onderweg. We volgen de oranje lijn langs de kust.

Eerst gaan we met de metro naar Matosinhos. Een volle drukke metro, nog spits hier in Porto rond 9.30 uur. Vroeger dan eerdere jaren, toen gingen we nog eerst het  centrum van Porto bezoeken. Dat hebben we gisteren al gedaan. Heerlijk om op tijd onderweg te zijn. We steken in Matosinhos de brug over en ja …. Daar is zee. Dat is onze metgezel aan de linkerhand. De bewoners zijn erg nieuwsgierig en willen graag een foto maken. Uitbaters van cafes lokken ons om een stempel te halen.

Weldra zien we de vuurtoren, Farol en het mooie kapelletje.

De km’s glijden onder onze voeten. De wind steekt op. Het is echt niet koud. De zon heeft veel kracht en we moeten dan ook goed smeren. We naderen de Obelisk.

T.i.:

De Obelisk van de Herinnering markeert de plek waar op 8 juli 1832 D. Pedro IV en de 7.500 man van het liberale leger van boord gingen. Dit markeerde het begin van het einde van het absolutistische regime dat tot dan toe over Portugal had geheerst. Na de landing rukte het Bevrijdingsleger op naar de stad Porto, waar het een jaar lang omsingeld zou blijven (het Beleg van Porto). De eerste steenlegging van dit monument ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis vond plaats op 1 december 1840, in aanwezigheid van koningin Maria II, de dochter van Pedro IV. Na diverse omzwervingen werd de obelisk pas in 1864 voltooid en in 1880 werd hij aangemerkt als Nationaal Monument.

Lavra is een zeer kleurrijk vissersdorp. De bootjes op het strand, netten voor krabben, liggen er te wachten op de volgende vangst.

Na Lavra komt een mooi stuk natuur. We stijgen om over een rotsig deel te gaan en daarna via een trap weer naar beneden. We kijken onze ogen uit.

We verblijven in Vila Cha bij Pension Sandra. Vila Cha is ook een schilderachtig dorpje. Direct aan de kust gelegen.

Natuurlijk eindigen we deze wandeldag met ons etappe drankje.

Camino Portugues

22 april op weg naar Porto

Vandaag gaan we op pad voor een nieuw avontuur. Voor de meesten de eerste camino. Hoe zal het zijn, hoe is de groep, ben ik genoeg voorbereid? Hoe is het slapen in een herberg? Vind ik de weg? Waar zullen we eten? Maar vooral een gezonde dosis nieuwsgierigheid om het te gaan ervaren. We gaan ervoor.

“Elke reis begint met een eerste stap”

We kiezen voor de binnenlandse camino Portugues in Portugal van Porto naar Valenca en in Spanje van Tui naar Santiago, 270 km totaal.

Pelgrimsherbergen afgewisseld met 2 of meer persoonskamers met als toetje een 1 persoonskamer in Santiago. Dus stapelbedden met een papieren hoes en je eigen microvezel handdoekje tot opgemaakte bedden met een “echte” handdoek. En ja …als je dat weet te waarderen, brengt voor mij al de Camino smile. Blij en tevreden zijn met alle kleine dingen op de Camino en samen met elkaar. En hopelijk gezond en zonder blessures ons einddoel Santiago bereiken.

We zijn op pad met 8 totaal, waarvan 3 dames uit België. Paqui, Ria en Marianne en 5 uit Nederland. Tony, Marion, Silvia, Astrid en ikzelf, Mieke.

Vlnr Rita, Astrid, Marianne, Mieke, Paqui, Silvia en Marion

We zijn al om 13.30 uur Portugese tijd bij ons hostel, Best Guest Hostel midden in het centrum. Die tijd is gunstig…..we kunnen eerst koffie drinken met “pastel de nata” en dan  op de Portugese tijd gaan eten en kiezen voor een Portugese specialiteit ” Francesinha” en dat nog wel in Santiago cafe. Ons aanbevolen bij het hostel. Mmmm lekker!

Daarna gaan we naar de kathedraal om onze eerste stempel te halen en natuurlijk het uitzicht te bewonderen. Indrukwekkende pracht en praal.

Dan dalen we af naar de Douro voor de indrukwekkende Eiffel brug, de Ponte Luiz. We horen dat het de eerste dag met mooi weer is….We boffen enorm de voorspelling is heel goed weer. Hoe mooi is het met die straks blauwe lucht erachter.

Alles wat we gedaald zijn gaan we ook weer omhoog. We klimmen naar de hoog gelegen metro en kijken over de Douro uit. De schaduw van de brug goed te zien.

We eindigen bij het station. Op dit moment in de verbouwing. Toch bijzonder om even te zien.

Een heel bijzondere eerste dag. Morgen gaan we starten. Op weg naar Santiago waar we verwachten op 5 mei aan te komen.

We zijn in Santiago!

Donderdag 26 September 2024, wolken, van Picaraña naar Santiago, wolken, zon en af en toe regen, 20 graden en 17 kilometer

Vanmorgen was het droog toen we bij het zaakje waar we gisteren gegeten hadden gingen ontbijten. En we vertrokken met droog weer voor de laatste kilometers. We proberen de afstand tussen elkaar in de gaten te houden zodat we uiteindelijk allemaal tegelijk het plein op kunnen lopen. Af en toe regent het maar dat is niets vergeleken bij gisteren. Bij een zaakje aan de rand van Santiago drinken we koffie en bij de Maria kerk een klein stukje verder worden onze laatste stempels gezet.

Deze plek trekt onze aandacht. Allerlei voorwerpen staan of liggen er net als knuffels. Ook Spaanse teksten die we niet zonder hulp kunnen vertalen staan er.

We kiezen de route Por Conxo wanneer we een keuzepunt krijgen, deze is 600 meter langer maar schijnt mooier te zijn. Daar kiezen we voor. Ineens gaat het flink regenen en we vinden een schuilplaats in een portiek en voor een parkeergarage waar we dan meteen ons brood opeten en water drinken.

 

We lopen het laatste deel en het blijft droog. En dan zijn we op het plein voor de Kathedraal. Iedereen neemt zijn momentje en er worden foto’s van en voor elkaar gemaakt. Ook laten we iemand een groepsfoto maken. We zijn blij dat we het gehaald hebben en vinden het jammer voor Foekje dat ze er niet bij kon zijn. Gefeliciteerd allemaal en wat hebben we veel meegemaakt en ervaren vanaf Porto in Portugal naar Santiago de Compostella in Spanje. Leuk dat we gevolgd zijn en reacties kregen van lezers.

Boottocht en daarna héél veel regen

Woensdag 24 September 2024, van Vilanova de Arousa naar Picaraña, veel regen en wind, 20 graden.

We zijn mooi op tijd bij de boot die ons naar Pontesesures gaat brengen. Tenminste dat is wat ik nu nog dacht. Op de boot is het erg druk en vinden we niet allemaal een plek binnen onderin, enkelen zitten op het achterdek, op de trap. De boot heeft in het begin wat deining maar dat is al snel over. Alleen als er een klein snel bootje voorbijkomt voel je nog iets. Langs de rivier staan 12 kruizen die de apostelen vertegenwoordigen. Verder kunnen we weinig verstaan van wat er gezegd wordt. Opvallend is wel dat ze muziek draaien van Céline Dion, My heart will go on, uit de film Titanic. Gevolgd door I will survival

Gelukkig komen wij wel veilig aan. En net voordat we aanleggen gaat een vrouw hetzelfde lied van Céline Dion zingen, prachtig 😀

Aan boord bleek ook nog een verstekeling.

We lopen Padron in en gaan eerst koffie of thee drinken. Daarna lopen twee personen door en gaan de anderen naar de kerk Convento del Carmen voor een Pedronia. Deze is helaas dicht en daarna gaan we naar Iglesia de Santiago Apóstol de Padrón. Deze kerk was nooit open wanneer ik er was maar nu wel en we krijgen er een stempel. De Pedronia kunnen we schijnbaar bij het toeristenbureau krijgen. Daar gaan we naar toe en even later zijn vier mensen blij met dit certificaat.

Onderweg wordt een foto gemaakt van de kilometers die we nog moeten lopen. Over ruim 27 kilometer zijn we in Santiago. Dat wordt niet meer vandaag maar morgen.  We hebben allemaal onze regenkleding aan en dat is maar goed ook. Al voor we in Padrón waren ging het regenen en het is misschien nog een paar minuten droog geweest onderweg maar meestal regende het hard of heel hard. Regenkleding helpt maar uiteindelijk werden we allemaal erg nat.

Onderweg wordt even tijd genomen om druiven te testen. Deze bleken te gisten, leek alsof ze druiven met alcohol aten.

Als je dan toch nat wordt denken deze dames dan maar gelijk haren wassen. Bijzonder dat ze de regenmuts ophouden. Maar muts op of niet, alles wordt nat, het is erg hard gaan regenen.

Bij het pension aangekomen wil iedereen graag douchen en natte spullen te drogen hangen. Dat laatste kon op een kapstok in de gang. Het bleef maar regenen en regenen. De aardige pensionhouder bracht ons in twee groepjes met zijn auto vanaf zijn garage naar de voordeur van de eetbar om de hoek. Dat scheelde een nog nattere jas. Terug liepen we, het regende niet meer zo hard en we lagen voor de verandering eens vroeg op bed. Ondanks de regen hadden we een geslaagde dag.

Vandaag loopt het anders

Dinsdag 24 september 2024, van Armenteira naar Vilanova de Arousa, regen en na 2 uur droog, 6 kilometer en 19 graden

Om 5 uur word ik wakker en hoor ik het heel hard regenen. Klinkt zo raar na al die mooie droge dagen. Het regent nog steeds als we opstaan en niet zo’n klein beetje. Er gaan verhalen via andere pelgrims dat er een weeralarm zou zijn. Dat kan ik niet achterhalen, wel dat weeronline veel regen aangeeft. We hebben vandaag een mooi stuk te dalen en het zou jammer zijn wanneer we dat niet kunnen lopen. Maar eerst ontbijten we bij het hostel en we gaan om 10 voor half 9 met 2 taxi’s naar Armenteira. Daar aangekomen is alles dicht behalve de kerk.

We lopen wat door de gangen van de binnentuin en het is niet erg warm.  We besluiten om in de kerk te gaan zitten voor een moment van rust. In de kerk horen we het vooral regenen, we hadden liever mooi gezang gehoord.

Bij de ingang van de kerk staan we te kijken of het droger zal worden maar we hebben er een hard hoofd in. Er loopt iemand naar de bar om te kijken of die open is, maar helaas. Een kwartier later is de bar open en gaan we er naar binnen om op te drogen en wat te drinken. En een taxi te laten bellen. Door de vele regen die al gevallen is en een stukje dalen is het niet verstandig om op een paar dagen afstand van Santiago het risico te nemen dat je uitglijdt en een blessure oploopt.

Met taxi’s gaan we naar Vilanova de Arousa en worden bij een bar afgezet. We mogen daar ons brood opeten als we maar een drankje bestellen. Dat doen we graag en iets na 2 uur wordt het droog en gaan we kijken of we de rugzak in het hostel kwijt kunnen. Dat mag en er blijft ook iemand die zich na de autoroute niet lekker voelt, bij het hostel. De anderen gaan wandelen, een stukje langs het strand, tegen de pelgrimsroute in en maken een rondje om terug te komen bij de brug.

Hopelijk kunnen we morgen weer op pad, in ieder geval nemen we ’s morgens de boot naar Pontesesures en daarna lopen we een stuk naar Picaraña.

Een pittige klim naar Armenteira

Maandag 23 september 2025, van Pontevedra naar Combarro, fris in de ochtend en warm in de middag, 23 graden en 23 kilometer

De ochtend met nevel is iedere dag weer een feest om te zien.

De pelgrimskerk is al vroeg open en we brengen een kort bezoek daaraan. Een stempel in ons paspoort hoort daarbij.

We lopen langs een van de vele religieuze gebouwen in Pontevedra en zien een brandlucht in de verte die mij aan de brand in Portugal doet denken. Het lijkt al heel lang geleden dat we daar waren.

Hier lopen we langs een van de vele horreos, dit is een oude graanschuur die we regelmatig zien in Galicië.

 

Het is erg druk met Pelgrims op het eerste deel van onze etappe. Wanneer we op de Spirituele variant lopen zien we nauwelijks een pelgrim. We lopen door Combarro waar we overnachten en twee mensen besluiten daar te blijven in plaats van naar Armenteira te klimmen. Met vijf personen gaan we de klim aan en regelmatig denken we dat we een vlak stuk gaan krijgen maar blijkt de weg toch nog verder omhoog te gaan.

Deze man ziet ons lopen en biedt ons druiven aan, iedereen krijgt een tros mee welke heerlijk smaken.

Dit kleurrijke gebouw bevat veel afbeeldingen die met pelgrimeren te maken hebben.

Het is warm en het klimmen maakt ons dorstig. Bij deze plek maken we dan ook dankbaar gebruik van de mogelijkheid water te kopen voor een donativo, een vrije bijdrage. Het Nederlands staat niet op het bord maar met al onze talenkennis kunnen we lezen wat de bedoeling is. Het water drinken we gelijk op, sommigen nemen nog een flesje voor onderweg mee.

Na een mooie lange klim en op het laatst een pittige afdaling komen we bij het klooster van Armenteira. Eerst gaan we even op een terras zitten om bij te komen van de wandeling. De kerk van het klooster is open en in het winkeltje daarnaast kunnen we een stempel halen. Er is vanavond een pelgrimsmis waar we helaas niet naar toe kunnen omdat we in Combarro overnachten.

Het klooster zelf kunnen we niet bezoeken maar de binnentuin wel. We nemen de taxi terug naar Combarro waar we een mooi hostel hebben, boodschappen doen en in het mooie centrum aan de haven gaan eten. We sluiten samen weer een mooie etappe af.

Samen alleen op pad

Zaterdag 21 september 2024, van Ramaloso naar Redondela, wolken en af en toe zon, 21 graden en 19 km.

Vanmorgen met zijn tweeën naar het ziekenhuis in Vigo nadat de rest van de groep vertrokken is voor de kustroute. De taxichauffeur was behulpzaam net zoals een bezoekster van het terras waar we ontbeten hadden. Bij het ziekenhuis aangekomen worden de gegevens genoteerd en kunnen we via een dokter en de röntgen naar de wachtkamer om te wachten op de uitslag. Ambulances rijden af en aan en wij, de enige buitenlanders, zitten maar te wachten en wachten totdat we drie uur later aan de beurt zijn en dan zijn we snel de deur uit. De knie is ingetapt en recepten voor medicijnen krijgen we mee en lopen mag, maar geen camino. Een taxi hoeven we niet te bellen, er staat er buiten een klaar die ons naar Redondela brengt. Voor de deur van het hostel worden we afgezet, waar ik mijn rugzak binnen zet en we aan de overkant op het terras koffie gaan drinken.

Alle tafels zijn bezet maar bij een pelgrim kunnen we aan tafel plaatsnemen. Terwijl we het terras oplopen staat er meteen een man op om een extra arm te geven. De behulpzaamheid is erg groot van de mensen om ons heen, een aangename ervaring. De pelgrim is een Duitse vrouw die alleen loopt. Ze vertelt dat het moeilijk is om een overnachtingsplek dicht bij de route te vinden waardoor ze soms ver daarvan moet overnachten. Het is haar eerste camino maar zeker niet de laatste zegt ze en wanneer ze verdergaat gaan wij op andere stoelen zitten zodat we overzicht op het terras hebben. We bestellen een drankje en even later ga ik naar de apotheek die op 7 minuten lopen zit. Voor mij een korte etappe natuurlijk. Daarna ga ik een tafel voor vanavond proberen te reserveren bij een restaurant om de hoek dat ik ken van een andere camino. Helaas is alles al gereserveerd. De ober van ons terras raadt aan om het bij twee restaurants dichtbij te proberen. De ene bleek Casa Consejo te zijn waar ik geweest was en de andere is Samoa waar wel plaats is en we om 7 uur al terecht kunnen. Deze pelgrims eten graag ‘vroeg’ wat hier in Spanje niet de norm is.

Het hostel ligt op de eerste verdieping en via een lange trap komen we boven. Gaan zitten op de trap om met je armen steeds een tree hoger te komen is de gemakkelijkste manier om boven te komen als je op een been nauwelijks kunt staan. We zoeken de beste bedden voor ons nu dat kan en installeren ons. Wanneer ik net in de douche ben hoor ik de anderen binnenkomen.

Enkele van de foto’s van de route die de anderen gelopen hebben laten zien dat het in de ochtend heel mooi was langs de kust met de ochtendzon en nevel. Een sportmoment tussendoor was schijnbaar erg leuk geweest. En de foto van de pelgrim en de boom vind ik erg mooi. De gitarist op de foto lijkt op Keith Richards van de Rolling Stones en er was ergens een zandsculptuur van een krokodil te zien.

We hadden allemaal pasta of pizza gegeten en deze was heerlijk. Als dessert namen we thee met Churros, eerst zonder en later met chocolade. We hadden weer genoten van een leuke avond en ik had te veel slaap om het blog af te maken waardoor ik het nu, vroeg in de ochtend pas plaats.

Na zonneschijn komt regen

Vrijdag 20 november 2024, van Mougas naar Ramalosa, bewolkt en regen, 20 graden en 20 kilometer

Om 7 uur opgestaan en met het aanmaken van de lamp is het net of er een bouwlamp aangaat en gaat iedereen aan de slag om op te frissen en tas in te pakken zodat we op tijd klaar zijn met de tassen voor bagagevervoer en de eerste stappen om te gaan ontbijten.  Helaas kan Foekje niet meelopen omdat haar knie te veel pijn doet bij belasten. We wachten samen met haar tot de taxi komt om haar naar Pazo Pias in Redondela te brengen. Terwijl we staan te wachten komt het busje voor bagagevervoer al. Zien we gelijk onze bagage vertrekken. Even later is de taxi er en zwaaien we Foekje uit. We gaan op pad om te ontbijten bij de camping 15 minuten lopen verderop.

Op deze camping kunnen we ontbijten. Het is er druk en we staan in de rij. Bestellen meteen iets voor de lunch en kunnen helaas niet pinnen omdat de batterij in het pinapparaat op is. Met een nieuwe spreuk en woord en regenkleding aan gaan we op pad. We lopen al snel uit elkaar en wanneer we langs een apart zaakje komen gaan we er binnen voor een stempel. De aardige kunstenaar verwelkomt ons en zet een stempel. We vinden hem wel op Catweazle lijken.

De regen houdt niet op, maar het levert ook mooie plaatjes op

De route loopt niet meer langs de kust maar iets daarvan af. Dat is klimmen over steenpaden en zandpaden. Door de droogte hiervoor is het niet modderig.

In Baiona krijgen we van de pastoor een stempel in ons paspoort en hij wil graag onze namen en gegevens in zijn boek schrijven wat wij allemaal laten doen. De aardige pastoor wenst ons een goede camino en we gaan buiten lunchen. Wanneer we weer willen vertrekken gaat het weer regenen, flink deze keer, regenkleding weer tevoorschijn en op pad. Klimmen in de stad en dalen daarna.

Ik vergat nog te schrijven dat we ’s morgens bij deze spiegel een foto gemaakt hadden van ons al zwaaiend en deze verstuurd hadden naar Foekje. Ze belde ons even zodat we hoorden hoe ze ontvangen was en al een kamer had.

Deze mooie bloemen geven kleur aan de wandeling

En dan zijn we in Pazo Pias waar we allemaal een eigen kamer hebben wat wel leuk is een keer. ’s Avonds gaan we dichtbij een pelgrimsmenu eten, we kiezen allemaal voor vegetarisch omdat varkensvlees niemand aanstaat en bijna iedereen lust er wel Sangria bij. Nog even naar de supermarkt voor water en wat lekkers en dan horen we dat Foekje naar huis gaat. Eerst morgen langs de dokter maar dat verder lopen de komende dagen niet zal lukken is wel duidelijk. De knie kan nauwelijks belast worden. Heel jammer maar het is niet anders.

Gelukkig lopen we in schonere lucht

Donderdag 19 september 2024, van A Guarda naar Mougas, zon in de middag en 21 graden.

Na een ontbijtbuffet bij het hotel gingen we op pad.  Het is nog fris maar we gaan ervan uit dat we het niet koud zullen krijgen. We lopen de stad uit en zien een stukje verder het beeld van Jacobus met een staf. Je ziet dat de foto nog wat gelig is door de bosbranden.

Deze tekst op de rugzak van een pelgrim vond ik wel mooi. Leuk om een praatje te maken onderweg

Vandaag lopen we een stukje van zee. Door de bomen kun je de zee nog zien. Praatjes maken we ook met elkaar.

Deze beschilderde steen lag op een plaats waar we even pauze hielden. Ik vind hem wel staan voor pieken en dalen die we allemaal kennen en ook voor de route van vandaag die meer topjes heeft dan gisteren.

Bij dit kerkje kunnen we binnen een stempel halen. Buiten zitten mannen zeedieren schoon te maken maar we begrijpen niet wat het zijn. Naam lijkt op kokkels maar we weten niet of die het zijn.

We lunchen een keer luxe met bijvoorbeeld een salade, een keer iets anders dan een broodje kaas.

De lucht is helderder geworden, gelukkig dat we niet meer in door brandlucht lopen.

Een mooi plekje om even te zitten onderweg. Er wordt ook nog even gezongen.

 

 

 

 

 

Deze ‘pelgrim’ zal Santiago nooit bereiken, wij hopen dat wij het wel gaan halen. Helaas heeft iemand zoveel last van haar knie dat het niet wijs was de laatste kilometers te lopen. Een taxi zorgt ervoor dat zij en degenen die haar ondersteunden bij Hostel turistiko Alguncheira kwamen. Hopelijk gaat het morgen beter.