23 maart, 19,4 km bewolkt later zon, 15 graden van Larceveau naar Saint Jean Pied de Port

Een glooiende route langs de D522 die naar Saint Jean Pied de Port gaat. De camino gaat over mooiste paden, dan weer rechts dan weer links van de weg.

We kennen zeker hoogte verschillen, we vinden het allemaal meevallen. Ik denk dat we eraan gewend raken, het is net of we op vleugels lopen. Marianne zegt zelfs ik zou nog dagen door kunnen lopen…..

Vlak na ons vertrek komen we bij een uitdaging aan. Een brug weliswaar, maar zonder leuning en de stapsteen ernaar toe was heel glad en lag schuin de andere kant op. Hilde was voorop gegaan en waarschuwde ons. Samen helpen we elkaar er over heen.

Het is een zeer aangename temperatuur om te lopen, precies het weer dat Ellen had gehoopt. De paden hoog boven de weg of een zeer rustige weg langs de dorpen.

De enige plaats met mogelijk horeca is Saint Jean le Vieux. En ja hoor, de zon gaat voor ons schijnen en we zitten zelfs nog op het terras.

Dan is het nog 4 km naar Saint Jean Pied de Port. Vooral dalend met in het laatste stukje nog een flinke klim. We wachten en bemoedigen elkaar om zover te komen.

Wauh, wat ben ik trots op deze kanjers. Ieder op zijn manier, zijn Camino. We vieren dat we er zijn, en dat voor de poort van Saint Jean Pied de Port.

Samen lopen we naar beneden en gaan naar het pelgrims kantoor voor de laatste stempel. En voor  Dike….? Zij gaat verder naar Santiago. “Als ze het nu niet doet, gaat het er niet van komen” Wat een dapper besluit. We wensen haar heel veel succes en buen Camino.

Natuurlijk gaan we voor ons laatste etappe drankje. Terugkijkend op een mooie en soms zware camino, nieuwe vriendschappen, nieuwe herinneringen.

En onze voeten???? Ra, ra van wie zijn de voeten? Afgeplakt uit voorzorg en/of om de blaren te verzorgen…..

Een van de speciale momenten in Saint Jean Pied de Port is verblijven in albergue Beilari. Joseph en Jaklin verwelkomen ons hartelijk. Een thuiskomen en voor de vertrekkers naar Santiago een warme deken. Zo zullen we ons dat zeker herinneren.

Dag Saint Jean Pied de Port, tot een volgende keer.

22 maart, 16 km, zeer zonnig 24 graden van Saint Palais naar Larceveau

Volgens het boekje van Miam Dodo de zwaarste etappe met de meeste hoogteverschillen. Dat hebben we ook zo ervaren. Het eerste stuk direct na Saint Palais hebben we op advies van de mevrouw van chambre d’hote Escondeur niet gedaan. Dat zou te zwaar zijn. (Voor lezers die dit ook gaan lopen, blijft de Gibraltar weg volgen)

Na het goede ontbijt en de goede raad over de route gaan we op pad.

Het is nog mistig als we vertrekken.Dat vinden we wel jammer, we zien dan net niet in welke mooie omgeving we lopen.

Het wordt nog mistiger als we hoger en hoger klimmen. Dike verdwijnt bijna in de mist.

De mist trekt op, eerst nog hier en daar wat laag hangende mist. Wij zijn er al boven uit gekomen en we zien een prachtige natuur onder ons verschijnen. We realiseren ons dat we boffen met zoveel mooi weer.

Het hoogste punt is bij Chapelle de Soyartz op 295 meter. De paden die er naar toe leiden zijn leistenen. We kunnen er in alle richtingen kijken. Een moment om van te genieten. Er staan bankjes waar we dankbaar gebruik van maken.

Na deze prachtplek dalen we af naar 123 meter. De afdaling is goed te doen en ook hier is het erg mooi.

Vlak voor Ostabat nemen we onze lunchpauze.

Na nog weer een stijging komt Ostabat in zicht. Al van verre te zien en te herkennen aan het statige witte kerkje.

We hadden verwacht daar wat te kunnen drinken…..net als we eraan komen is de bar/winkel gesloten. Wat zijn we blij met het broodje met gebakken ei wat we deze morgen meekregen. Dan maar doorlopen naar Larceveau. Nog 4 km te gaan. Inmiddels is het warm en waar het lijkt vrij vlak te zijn, voelt het als heuvels.

We zijn bijtijds in Larceveau. Deze keer slapen we in een hotel, Hotel Espelet. Goed uitrusten voor de laatste wandeldag….op naar Saint Jean Pied de Port.

21 maart 27,4 (!) km, van Orion naar Saint Palais

Een pittige dag door de afstand en ook de hoogteverschillen!

Meer dan gepland door de afstand van ons overnachtings adres in Hospital d’Orion, dat was 1 km extra. En ook nu bij het eindpunt, volgens Organics in Aicitris, chambre d’hote Escondeur ligt vanaf Saint Palais nog 1 km verder. Deze dappere dames kozen voor Saint Palais de 2 km langere route, omdat we anders langs een drukke weg zouden moeten lopen.

We vertrekken lekker vroeg. De dames van Les Etoiles D’orion runnen een kinderdagverblijf en daardoor kunnen we  vroeg ontbijten. Een klein stukje terug en we zijn alweer op de route. Zeker ook niet de kortste, dat zou over de drukke D23 zijn. Toen we op de route zaten, lag de eerste grote heuvel voor ons klaar. Flink stijl, en met lastige stapstenen en ook weer modder. We letten goed op, maar kunnen toch niet voorkomen dat er een onder uit glijdt.

Het is hard werken om boven te komen. We kunnen het en zijn best trots dat het iedere keer weer lukt. Je denkt dat je er bent en dan nog kan er weer een heuvel bij.

De eerste stijging was van 135 naar 225 meter, vlak daarna een daling naar 133 meter en gelijk weer een stijging naar 209 meter. Zo gaat het door tot Sauveterre. Het is bijzonder mooi onderweg. Vele bloemen, de bomen worden ieder dag groener. Ook zien we pelgrims palen, die van oudsher, de richting wijzen. De pelgrims leggen er hun steentje bij.

Sauveterre ligt aan de rivier en volgens de GPX tracks zouden we langs de rivier kunnen lopen, die zoeken we op en denken dan nog dat we blij zijn dat we de gemarkeerde route niet hoeven te volgen. Die gaat namelijk een hele hoge trap op, terug naar de kerk. Wat denk je…..we kunnen niet langs de rivier en moeten terug naar de hooggelegen kerk. Pffff. Natuurlijk hebben we daar vandaan prachtig uitzicht!

Na Sauveterre is het glooiend. We lopen over rustige wegen en hebben het gevoel dat we worden omarmd door de heuvels. Het pad naar Saint Palais is een verrassing, geplaveid, licht dalend. Ook wat komt dat goed uit! We zijn er moe van na al die lange km’s.

Er staat ons een koud etappe drankje te wachten. Wat smaakt dat!!!

Het grote voordeel van chambre d’hote is dat je niet meer de deur uit hoeft te gaan. Na zo een lange wandeldag voelt dat als een kado. Zomaar aanschuiven en smikkelen maar…..

20 maart, bewolkt, 22 graden van Orthez naar Orion 13 km

Een relaxte dag, wat afstand betreft met flink wat hoogte meters. Nog niet heel hoog,maar wel steeds meer heuvels.

We beginnen de dag met een ontbijt in de…… operatie kamer. Hotel La Bat is een oud ziekenhuis en we vonden het heel hilarisch om daar te verblijven. De verlichting was nog blijven hangen.

Vlak bij het centrum van Orthez gaan we over de “Pont Vieux”. De Pont-Vieux is het monument van de stad Orthez dat op het wapen staat. De centrale stenen boog werd in de 13e eeuw gebouwd. Deze versterkte brug maakte de economische ontwikkeling van de stad mogelijk door een van de zeldzame oversteekplaatsen van de rivier Gave de Pau te zijn.

We klimmen omhoog van 53 naar 112 meter. Als we terugkijken zien we Orthez onder ons liggen.

We hadden er eigenlijk geen rekening meer mee gehouden, maar we gaan over een onverhard pad, met heel veel modder. Wat kies je dan? Rechtdoor of langs de randen? Meestal kies ik zoveel mogelijk rechtdoor, met minder kans om uit te glijden. Of over schoongespoelde steentjes. Fijn dat we daar samen zijn, zo kunnen we elkaar helpen als het nodig is.

We hebben vandaag maar een dorpje, Sainte Suzanne. Een mooi dorp in een dal op ongeveer 67 meter. Daarna stijgen we steeds verder naar 174 meter. Dat gaat geleidelijk, we voelen het wel. Intussen zien we Sainte Suzanne van alle kanten liggen.

Een eindje verder zien we “accueil pelegrin”. Dat staat uitnodigend. We gaan er naar toe, we hebben behoefte aan even pauze. We hadden het menu van gisteren meegekregen en dat was als toetje een lekker taartje. We vinden daar stoelen, verder niemand te zien, en genieten van de pauze en het taartje.

Het is er prachtig, het ene dal na het andere dal. We kunnen het, al is het soms met moeite. We kijken wat we kunnen en passen ons aan, als het nodig is. Stap voor stap en iedere keer voelen of het lukt.

Af en toe lijkt de zon zijn best te doen om licht te geven aan het landschap. We zien een klein stukje van de Pyreneeën. We vragen ons af……hoe zal dat komende dagen gaan? We gaan het ervaren…..

Als we trek krijgen in onze lunch, komen we bij een adres met een schelp en dat voelt voor ons gastvrij. Ellen belt aan en we vragen of we er even kunnen zitten. Dat kan en even later krijgen we ook koffie.

Bij hospital d’orion zien we deze pelgrim. Allang berust dat hij zo niet verder kan gaan……

We overnachten 1 km na Hospital in Les Etoiles d’orion. Fijn dat we ook hier met 7 kunnen slapen. Wel moesten we tot 16 uur wachten voor we naar binnen mochten gaan, omdat ze ook een kinderdagverblijf runnen. Onder de carpoort, dat wel. Om te wachten was het eigenlijk te koud.

Ze hebben voor ons heerlijk gekookt. Het was een bijzondere dag vandaag. Nog 3 dagen te gaan en dan zijn we in Saint Jean Pied de Port.. We gaan vol goede moed en met gezonde spanning deze uitdaging aan.

19 maart, 20 km zonnig van Argelos naar Orthez

De afstand van Hagetmau naar Orthez is zeker 30 km. Dat vinden we te ver en er rijdt een taxi voor onze bagage. Dus stappen we ook in de taxi en laten ons afzetten, 10 km verder in Argelos.

Mijn plan was eerst te overnachten in Sallespisse, maar daar was geen overnachting te vinden. Met een beetje puzzelen vond ik de overnachting in Orthez. Op onderstaande kaart op de middelste lijn ten zuiden van Sault de Navailles. En ja, niet alleen de Pyreneeën komen in zicht ook Saint Jean Pied de Port, zoals op deze kaart te zien is.

Een etappe met weer meer hoogte verschillen dan de dagen ervoor.

We beginnen in Argelos met een bezoek aan de kerk. De glas in lood ramen worden door de zon verlicht, en dat weerkaatst op de muren. Doelen met licht en lichtinval vind ik altijd erg mooi.

De route van vandaag is over meest hele rustige wegen of paden aan de rand van de boerenerven. De bloemen schieten de grond uit, we zien iedere dag meer kleur aan de bomen. Onderweg komen we een man tegen, die vraagt of we koffie willen. We zijn net op pad en we vinden het een beetje vroeg. De geplande pauze is in Sault de Navailles. Omdat we op dat moment aan het stijgen waren, liepen we niet bij elkaar. Ieder vond het geen goed idee om met die man alleen naar binnen te gaan…….

Na Sault de Navailles volgt een prachtige stijgend en dalende weg. In de verte zien we de contouren van de Pyreneeën. Vanmorgen in de taxi was het iets helderder. Toen zagen we sneeuw liggen.

Heel mooi zijn er ook de velden die geel beginnen te kleuren van het koolzaad. En ook bomen die volop in de witte bloesem staan. Het is behoorlijk warm en dat zie je dan ook aan de bloemen.

Vlak bij Orthez beginnen we te danken van 160 naar 65 meter. Dat is zwaar voor de knieën en ook alvast een oefening voor de komende dagen.

We slapen in hotel La Bat, die speciale 4 persoonskamers voor pelgrims heeft. Tijd voor de pelgrims was……..

18 maart 20,9 km, zwaar bewolkt 23 graden van Saint Severs naar Hagetmau

We merken echt dat we dichter bij de Pyreneeën komen. Was het tot nu toe in La Landes vooral vlak, nu zijn het lieflijke heuvels als we van Saint Severs naar Hagetmau gaan.

Op onderstaande foto zie je waar we zijn. Het is in het zuidwesten van Frankrijk, morgen komen we in het gebied dat de Pyreneeën heet.

We lopen nog een stuk door Saint Severs en zien dit prachtig beschilderde huis. Het lijkt of er iemand ons staat na te kijken.

Dan gaan we de natuur in. In de ochtend voor en tijdens het vertrek was het aan het regenen. Volgens buienradar zou het snel droog zijn en op een paar druppels na, hebben we het droog gehouden. Het voelt voor ons net of er in Zuid Limburg lopen. Met de maretakken die de bomen versieren en de holle wegen tussen de bomen door.

Van verre zien we het kerkje van Audignon liggen. Zoals de vele kerken is ook dit kerkje open. Zeker de moeite er binnen te gaan. Bij reconstructie werkzaamheden is het tableau te voorschijn gekomen.

Intussen komen er steeds opnieuw andere vergezichten te voorschijn

In Hagetmau gaan we eerst naar het centrum voor ons etappe drankje. Daarna is het nog 2 km naar ons adres aan de chemin de Louilleroun. We worden al verwacht en zeer gastvrij ontvangen.

Morgen gaan we naar Orthez.

17 maart, 21,5 km, half bewolkt 24 graden van Mont de Marsan naar Saint Severs

Het begint iets meer te glooien, en de laatste 600 meter naar Saint Severs was een serieuze klim.

Na een goed ontbijt gaan we bij Cathy de deur uit. Een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Meteen in de ochtend was het al 16 graden, tijd voor de zomerkleding!

De route naar Benquet gaat deels door het bos en deels over verharde rustige wegen.

In Benquet is op deze zondag morgen een bar open. We zitten op 8 km en dat komt goed uit. Een kopje koffie gaat er wel in. In deze plaats ontmoeten we de eerste andere pelgrims. Ze komen uit Quebec en gaan als vrijwilliger in Saint Jean Pied de Port werken. Altijd erg leuk andere pelgrims te zien.

Chemin de Compostela lezen we op het bord. Santiago is nog ver weg, maar door zo een bord voelt het toch ook dichtbij.

De natuur hier lijkt erg op het vlakke Nederland. Hier in La Landes is het vooral landbouw. Nu niet nodig maar we zien enorm grote besproeiings installaties. Het is hier in de zomer erg droog. We zien ook enorme hoeveelheden dennen processie rupsen. Op de bospaden lijkt of ze een plekje zoeken om een “pop” te worden.

Er zijn veel kerkjes open. We nemen de tijd er even binnen te gaan en een kaarsje aan te steken. In een kerkje is een Maria te vinden die er in de grot staat.

We passeren een riviertje, de L’Adour.

Wat een fijn ritme van de dag, ontbijten, een km of 8 wandelen, koffie pauze, 1,5 uur wandelen, lunch pauze en dan nog de laatste km. Meestal vinden we het fijn om nog heel even te rusten voor de laatste 3 km. Er komt nog een heuveltje vlak voor Saint Severs. Even een kleine oefening voor de heuvels en bergen die komen gaan.

We overnachten in hotel des Arceaux. “Alles is dicht” hadden ze gezegd. Geen winkels open, neem wat extra’s mee. Dat doen we dan. Komen we op het plein bij de kerk aan en daar gaat precies een bar open. Tijd voor ons etappe drankje….

In de avond zijn alle restaurants op zondag dicht 🤔. Ook het restaurant van ons hotel. Wel kunnen we een pizza bestellen. Die mogen we opeten bij de bar van ons etappe drankje, we hadden nog een wijntje over,glazen bij het hotel geregeld….Zo zaten we met nog heerlijke temperatuur buiten onze pizza op te eten.

We hadden niet zo gauw vervoer voor de bagage van morgen. We hadden een taxi gebeld, die nam niet op, omdat het zondag is. Ik ga het aan de mevrouw van de bar vragen of zij iets weet. Vervolgens gaat zij bellen, naar dezelfde. En dan……taxi voor morgen is ook weer geregeld. Wat blij zijn we met deze onverwachte hulp.😃

16 maart, rondwandeling Mont Marsan, zonnig 20 graden

Achteraf gezien komt het heel goed uit dat we een vrije dag hebben. Zo hadden we tijd om naar de apotheek te gaan en de stad te bekijken. Mont de Marsan is een mooie stad met 3 rivieren. La Douze, La Midouze en Le Midou.

En ….erg leuk, bij de VVV is een Nederlandse rondwandeling te krijgen. Op deze zaterdag is er een grote overdekte markt. Natuurlijk begonnen we de dag met koffie op het plein voor de markt. Dit is Place Charles de Gaulle.

Langs de rivieren kun je fijn wandelen, sinds gisteren weer vrij gegeven, de paden langs de kaden hebben onder water gestaan. Op onderstaande foto komen La Midou en La Midouze samen. Er boven zien we een “duikster”. Tot de 19 e eeuw was het een belangrijke rivier haven.

Direct daarna zien we een cirkelvormige wasplaats. Onder de duikster aande linkerkant.

De Rue des Arceaux toont 5 overdekte passages uit de Middeleeuwen (dat zijn de Arceaux), die een verbinding vormen tussen de eerste en tweede verdieping. In deze huizen werd de koopwaar opgeslagen, die via de haven werd aangevoerd.

Vanaf het uitzichtpunt du Midou zien we de romaanse huizen, waar nu diverse musea gehuisvest zijn.

In Rue Maubec is dit romaans huis van schelpsteen te vinden met een afweersysteem op de eerste verdieping.

We eindigen onze wandeling in het park Jean Rameau.

Morgen weer heerlijk op pad. Nog 7 dagen te gaan. We zien ernaar uit om naar de bergen te gaan. Pyreneeën…..we komen eraan.

15 maart, 20 km licht bewolkt van Bostons naar Mont de Marsan

“Het loopt anders”

Onze gastvrouw van de herberg St Jacques, Marie-Catherine, heeft voor ons een onvergetelijk verblijf verzorgd. Bij ontvangst kopje thee, en ze neemt met ons de planning door. Bij de deur van de herberg hangt een beeld van de pelgrim. “We lopen in de wolken”

Zo hadden we in 2 dagen naar Mont de Marsan willen gaan en halverwege de bus nemen. Nou….dat hadden we gedacht! Geen bus en samen met haar komen we tot een oplossing. Ze brengt ons 8 km naar Bostens, zodat we nog 20 km naar Mont de Marsan  lopen. Wauh, wat een hulp. Zo zijn we vandaag in Mont de Marsan gearriveerd en hebben morgen zomaar een rustdag.

Bostons ligt net ten noorden van Gallieres. De auto rijdt 2 x voor ons. Eerst gaan we in het prachtige kerkje van Bostons binnen. We worden geraakt door de lichtinval. Als we binnen zijn gaat het licht aan en er start muziek. Onze dag kan niet meer stuk, zeggen we tegen elkaar.

We volgen de licht glooiende wegen tot Gallieres. Geen modder paden vandaag, alles is verhard. Zo glijden de km’s onder onze voeten.

In Bougue hebben we nog even pauze. Eerst even bij de bar wat drinken, daarna ons broodje bij de kerk op een bankje. Wat kunnen we ons nog meer wensen?

Naar Mont de Marsan volgen we het rechte pad over de Voie Verte de Marsan. Een oude spoorbaan. We horen steeds meer vogels en er zijn ontelbare vlinders. Met deze temperatuur zijn we zo in het voorjaar….

We zoeken onze weg in Mont de Marsan, en gaan in de avond gezellig samen eten in Bistro de Marcel.

14 maart, zonnig 20 graden, van Bourriot naar Roquefort, 15 km

Wat een bijzondere ervaring om in deze maand in een kerk zonder verwarming te slapen. Deze kerk is speciaal omgebouwd als pelgrims herberg. We zijn erg hartelijk ontvangen en in de avond werd er een maaltijd voor ons gebracht. Het was er zo koud dat we met zijn allen bij een klein elektrisch kacheltje probeerden te verwarmen. Ik had de dekens van mijn bed gepakt en mijn donsjasje aan. Ook om te gaan slapen.

Na deze koude nacht gaan we op pad. Niet ver deze keer en we zijn er ook aan gewend geraakt. Als je dan gewend raakt aan 25 km, is 15 km ineens weinig. Er zijn nog geen heuvels, we lopen vooral over onverharde bospaden.

We gaan ook even kijken bij Chapelle de Lugaud. Het ligt er prachtig in de bossen. Helaas alleen in de zomermaanden open. Zeker de moeite waard te gaan kijken. Het heeft oude fresco’s.

Het loopt makkelijk vandaag en zo kwamen we om 12.30 uur in Roquefort aan. Precies de tijd dat de Fransen een warme maaltijd nemen. Wat zullen we doen? We kunnen om 14.30 uur in de herberg terecht, waarom niet? Een menu voor €17 en dat buiten in de zon. Soep, couscous salade, lamsvlees met witte bonen en een dessert naar keuze. We genieten er enorm van.

Dan is het nog een klein stukje naar de herberg Saint Jacques. Ook weer gerund door vrijwilligers. Ze staat klaar om ons te helpen. Een taxi voor je bagage vervoer en advies over de route vanmorgen naar Mont de Morsan. We voelen ons verwend en heel erg welkom.

Opnieuw een heerlijke dag!

23 maart, zonnig 18 graden, 26 km van Captieux naar Bourriot en de herberg Saint Gor

Het lijkt heel wat als je naar het hoogte profiel kijkt. 40 meter stijgen op 15 km is dus echt wel vlak. Zo hebben we het ook ervaren. Een totaal vlakke etappe waar het gewoon lijkt dat we in Nederland lopen.

Vanmorgen gingen we om 8.30 uur de deur uit. Het was nog maar 6 graden, de nevel nog op de velden. Een mooie start! Het beloofd een mooie dag te worden.

We hebben overnacht in Villa Capsylvaine, een mooie plek met mooie kamers. We waren gewend aan een hartelijke ontvangst op de vorige adressen en dat viel nu een beetje tegen. Zo maak je vanalles mee op de Camino en leren we ook “het is wat het is” en gaan met goede moed op pad. Km’s op de oude spoorlijn, een heel goed wandelpad, alleen rechtdoor. Met…. helemaal geen modder. Marianne was even haar wandelstokken vergeten. Na 800 meter kwam ze erachter. Die heeft die afstand er nog 2 x bij gedaan. En Hinke is haar tegemoet gelopen.

Het is heerlijk vertoeven als we even pauze hebben. Na de regen en bewolkt weer voelt deze zon echt als kadootje.

We zijn ook verrast als we processie rupsen zien. We zoeken het op op internet en het blijken denne processie rupsen te zijn. Die gaan als een treintje achter elkaar en ze lijken aan elkaar vast te zitten. Niet zoals bij eiken processie rupsen, die gaan ok nog met velen naast elkaar.

In Bourriot zou voor ons vandaag de eerste bar/winkel zijn. Het loopt anders, die is dicht,  Dan gaan we naar onze overnachting Chapelle de la Violotte, dan nog 3,1 km. Die voelen zwaar, het zijn de laatste loodjes.

We zijn echt blij dat de zon schijnt, in de kerk is het heel koud. Er is geen verwarming, misschien maar 8 graden binnen. We blijven zo lang mogelijk buiten, tot de zon achter de horizon zakt. De ontvangst is bijzonder hartelijk en we worden verwend. Er wordt voor ons gekookt!