6 januari, 10 graden, 18,4 km van Oisterwijk naar Boxtel.
“Het is altijd weer” is mijn motto, tenzij KNMI een weer waarschuwing heeft. Dus wij gaan op pad, voor deze uitdagende etappe, vol met nog meer vennen, dan op de kaart staan.
We zijn op pad met Ria, Marleen, Josephine, Frans, Gonnie en Henny. Deze dapperen durven het aan om “nieuwe wegen te zoeken”
De route is geel/rood gemarkeerd en volgt gedeeltelijk het wandelroute netwerk. Ik gebruik Topo GPS als wandelapp en daar kun je ook het wandelroute netwerk downloaden. We hebben ongeveer de eerste 15 km kunnen lopen, daarna was het te nat. Op onderstaande kaart, de roze lus hebben we niet kunnen lopen.
Sommige banken zijn nog net droog, doordat ze wat hoger liggen. Kleine riviertjes zijn plotseling brede riviertjes geworden. We hebben heel goede “padvinders”. Zij lopen voorop.
Vlak na het rolstoel pad is de etappe rechtaf langs de zandbergsvennen. Dat gaat echt niet en we gaan terug. Wel nog even pauzeren. Achter een boom is een heel klein stukje uit de wind.
Via de Roond gaan we terug naar Boxtel.
Het laatste stuk door het industrieterrein. Zo komen we weer bij het station uit. Voor wie wil nog even een etappe drankje bij het stations restaurant. Een heerlijke dag!
Ook jij bent van harte welkom! “Op pad naar het nieuwe onbekende……..”
In deze nieuwsbrief:
– Kerstwens
– Beschikbare plaatsen in 2024
– Reservelijst 2024
– Hoe is het met Mieke?
– Plannen voor 2025
– Dagwandelingen
– Informatie avonden
Kerstwens
“Dankbaar op weg, stap voor stap weer vooruit.
Achterlaten wat niet meer nodig is.
Op pad naar het nieuw onbekende…..
In Balans op Weg Fijne feestdagen en een gelukkig 2024!
Wandelen in Nederland en België, plaatsen vrij 2024
14-19 juli 2024 Eislek trail in de Ardennen. 60 km, 3 etappes van de Eislektrail van La Roche naar Tavigny en 2 rondwandelingen. 3 plaatsen vrij op een meerpersoonskamer. We verblijven op 1 adres, je hoeft geen bagage te dragen. Kijk bij https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/ardennen/
Ik ben erg trots op het feit dat alle andere wandelingen in 2024 vol zijn. Dat is erg hard gegaan. Op dit moment komen er af en toe nog plaatsen vrij, door annuleringen. Als je interesse hebt voor een camino of wandeling in Nederland in 2024, kun je je opgeven voor de reservelijst.
Inmiddels weer goed met heel veel zin in 2024 en ook 2025……
De laatste maanden van 2023, heb ik de planning aangepast, met minder km’s en vlak in Nederland. De lezers van de reisverslagen hebben tussen de regels door kunnen lezen dat ik niet volledig in staat was om de camino francais te begeleiden.
Dat kwam doordat ik in de zomer, helaas een 2e longembolie had. Ik heb sinds augustus andere medicatie en sinds oktober kan ik met een gerust hart zeggen dat ik weer helemaal de oude ben. Een enorme opluchting. Intussen heb ik deze fantastische “loopbaan” al 11 jaar en ik vind het nog steeds het mooiste wat me is overkomen. Zoveel mensen, die ik naar Santiago heb mogen begeleiden. Zoveel nieuwe wegen gevonden, ook in Nederland en België. Zoveel dankbaarheid, zoveel wandelaars met een “camino-smile”. Dat komt allemaal op mijn pad. Ook al ben ik nu 65 geworden, ik heb er nog steeds veel zin in en heb voor 2025 een nieuw plan gemaakt, met camino’s in Spanje en Portugal en wandelingen in Nederland en Luxemburg. Ook voor de wandelaars die 10-15 km per dag willen wandelen.
Je leest hier meer over bij Wandelplan voor 2025.
Wandelplan voor 2025
Wil je je alvast oriënteren op de mogelijkheden van 2025?
Wat denk je van wandelingen in de winter op Gran Canaria of in de Algarve?
In 2025 zijn er ook wandelingen van 10-15 km per dag in Spanje en in Nederland. Speciaal voor mensen die 20-25 km per dag te ver vinden.
In Luxemburg heb ik de Mullerthal trail mogen ontdekken. Wauh! Wat is dat daar prachtig en ook een echte uitdaging. Deze vind je ook bij de planning van 2025.
Natuurlijk staat ook de camino Portugues op de lijst en voor degenen die van echte uitdagingen houden….de camino Primitivo.
Je kunt alvast je interesse opgeven. In de loop van 2024 worden de inschrijvingen van 2025 verwerkt.
4-11 januari Gran Canaria
3-4 februari NS wandeling Cuijk Nijmegen
17-20 februari Vervolg kustpad Scheveningen Noordwijk
3-6 maart Waddenwandelen op Ameland
17-21 maart Via Coriovalum in Limburg
21 april – 6 mei Camino Portugues
9-16 juni Mullerthal trail
7-14 juli Mini camino’s in Zuid Limburg (10-15 km per dag)
22 augustus – 9 september Camino Primitivo
3-24 oktober Camino Portugues vanaf Tui naar Santiago en door naar Finistere (10-15 km per dag)
13 december, 7 graden opnieuw droog weer, 16,3 km. Van Holset via Vijlenerbosch naar Sippenaeken, Cotessen en Vijlenerbosch langs de Panoramaweg naar Epen terug.
Vanmorgen scheen de zon op de kerk van Holset. Na ons ontbijt gingen we op pad. Daar was de eerste donkere lucht. Op weg naar Einrade zijn we verrast met een heuse regenboog. Bijna compleet. Er kwamen een paar druppels. Niet de moeite om onze regenkleding aan te trekken.
Vlak voor Einrade gaan we aan de zware klim beginnen door het Vijlenerbosch. In 3 km 100 meter stijgen is zeer zwaar. Zeker als het ook nog eens over modder paden gaat. Deze keer hadden we het goede pad gekozen en kwamen precies bij het monument van de gevallen soldaat uit.
Over de golfbaan dalen we af in de richting van Sippenaeken. Vandaag geen golvers en ook het restaurant van de golfbaan is deze woensdag morgen niet open. Sentier 58 staat op de golfbaan om ook de wandelaars op het juiste pad te houden. Zo kunnen we de weg goed vinden.
We lopen verder naar Sippenaeken. Hier hebben we even pauze. Het lunch pakketje kwam goed van pas. Op een bankje voor de kerk en in het zonnetje. Wat willen we nog meer? Op dit hoge punt hebben we weer uitzicht over het dal naar het Vijlenerbosch. Ook hier in België zien we grote kerststallen.
Daar begint de daling en ook opnieuw de stijging naar het Vijlenerbosch. We gaan een klein ommetje naar het Hijgend Hert maken. Dat ligt op bijna dezelfde hoogte als de eerste top. We moeten er wat voor over hebben. De pauze plek “Hijgend Hert” is zo speciaal dat je daar wel wilt aankomen.
Door de bossen gaan we terug. De Panoramaweg die ons af en toe prachtige vergezichten gaf. We genieten ervan. Zeker toen we aan de afdaling naar Epen begonnen.
Dat waren onze heerlijke dagen in Limburg. Voor het eerst meerdaagse wandeling in de heuvels. Onverwacht toch kunnen lopen. Grenzen gepasseerd, jezelf overtroffen. Ervaren dat je genoeg conditie hebt en daardoor vertrouwen dat het opnieuw gaat lukken. We zijn in deze 4 dagen al zo vertrouwd geworden dat we er zeker met een goed gevoel naar terug kijken. Dank je wel voor alle mooie gesprekken, geëindigd bij de Smidse waar onze wandeling 4 dagen geleden ook begon….
12 december, 18 km zwaar bewolkt, droog 10 graden van Gulpen naar Holset
En dat is alweer de 3e wandeldag in het mooie Zuid Limburg. Vandaag van Gulpen naar Wittem, richting Eys, Wahlwiller, Nijswiller, Vijlen, Orsbach, Lemiers en ons eindpunt Holset. Een stevige wandeling met opnieuw veel hoogteverschillen.
Een donkere dag vandaag, zou het wel of niet gaan regenen. Soms hebben we wat blauwe lucht gezien, meestal was het donkergrijs. We kunnen het zelf bijna niet geloven. We krijgen voor de 3e dag op rij een droge dag. Op het moment dat we van Gulpen naar Wittem gaan, is er net wat blauwe lucht te zien. De bomen kaal, de maretakken prachtig te zien.
We hebben de route wat aangepast, om eerst de kerk van Wittem te kunnen bezichtigen. Een intense sfeer, een moderne kerk, met daarachter de oude kloosterkerk. We steken een kaarsje aan voor onze dierbaren of voor ons zelf.
Daarna klimmen we omhoog naar Eys. Op het hoogte profiel de eerste heuvel. Het gaat ons goed af. Rustig omhoog, zonodig met kleine pasjes. Dat is over een verharde weg. We lopen langs het spoorlijntje en als we weer dalen naar Wahlwiller is het een zeer modderig pad. Een moment komt de zon erdoor. We voelen de warmte van de zon
In Wahlwiller hopen we op een open cafe. Gasterij aan den Kirk zou open zijn. Helaas gesloten. Wel kunnen we een kijkje nemen in de kerk met de mooie kruiswegstaties van Aad de Laat. We lopen door tot Nijswiller en vinden daar een heel gastvrij restaurant Liflaf. Precies op dat moment is er een bui. 😉 Dat is toch geluk hebben. We gaan naar buiten en ervaren nog een paar druppeltjes. Dan gaan we klimmen. De donkere lucht is nog wel te zien.
Over een landweg gaan we naar Vijlen. Vijlen is het hoogste bergdorp van Nederland. We blijven even op hoogte. Dan is het toch wel tijd voor onze lunch. We zoeken een bankje of boom. Met een vuilniszak heeft een wandelaar altijd wel plaats om te zitten. Daarna dalen we opnieuw naar Mamelis met de vakwerkhuizen
Ook naar Orsbach gaan we stijgen. Over het dal heen kijken we terug naar Vijlen. Cafe Bellevue is ook gesloten. Deze dinsdag blijken er meer cafe’s dicht. We rusten toch even voor de laatste 5 km’s.
We kiezen voor een daling over de weg naar Lemiers en gaan dan voor de laatste km’s en de laatste modder voor vandaag. De wandelaars nog net voor de bui, vlak voor Holset.
Dan zijn we bij Herberg “Oud Holset”. Deze heerlijke december dag zit er op.
Net toen we aan ons etappe drankje zaten kwam er een enorme bui.😉 Ook deze hebben we niet gehad.
11 december, 18,4 km van Epen naar Gulpen, droog(!) 10 graden
Over de weg is het 8 km…..met een grote omweg en veel heuvels maken wij er 19 km van. Best inspannend, maar ook uitdagend. Deze uitdaging willen we allemaal aangaan. Over Slenaken, langs Reijmerstok en Euverum en ten slotte de Gulpenerberg.
Ja ja, we worden goed getest met ons uithoudingsvermogen en de kuit en bovenbeen spieren.
Vanaf Epen klimmen we eerst fors naar boven, dat is de eerste klim. Het gaat heel goed, er is wel modder, dit deel is half verhard. Intussen zien we de Limburgse landschappen aan ons voorbij trekken.
We dalen af naar Slenaken en daar vinden we een hotel, hotel restaurant La Frontière, met zelf gemaakte vlaai. Een aantal van ons heeft daar al zin in. We hebben er dan 6 km opzitten. Ondanks de modder schoenen zijn we er welkom. Slenaken ligt aan de Gulp en we vervolgen ons modderige pad langs de Gulp. We kwamen wandelaars tegen en die zeiden ons dat dichtbij Slenaken de meeste modder ligt. We gaan het gewoon doen … Aan de overkant van de Gulp zien we bever sporen. We vragen ons af, hoe lang die boom nog zal blijven staan. Hier in zuid Limburg zijn de wandelingen gemarkeerd met gekleurde palen. Dat zijn steeds rondwandelingen en wij volgen steeds andere kleuren. De beschrijving is uitstekend, je kunt de route ook volgen zonder GPX.
We klimmen en dalen en omdat het Gasthof Euverum dicht is, hebben we vlak voor Euverum gewoon pauze op een bankje langs het pad. Het is al snel te koud om te zitten en we gaan maar verder. Steeds dreigt het te gaan regenen. Op een paar druppels na, hebben we opnieuw een droge dag.😃
Na Euverum is het nog 2 km tot aan de bebouwde kom van Gulpen. Wat doen we? Kiezen we voor de Gulpenerberg met nog 4 km te gaan of rechtstreeks naar de Zwarte Ruiter? Het is voor ieder wat goed voelt. Een aantal gaat ook die uitdaging aan en zo klimmen we de Gulpenerberg op.
Deze uitdaging zit er op. Zeer voldaan bereiken we de Zwarte Ruiter. Onze overnachtingsplek in Gulpen. Dat etappe drankje hebben we weer verdiend.
In de donkere dagen voor kerst is het ook heerlijk om te wandelen, buiten te zijn en de mooie heuvels van Limburg te ontdekken. Vandaag zijn we in Epen bij herberg De Smidse aangeland voor de eerste wandeldag.
Van Epen klimmen naar Kosberg en via Bissen opnieuw stijgen naar het Schweiberger Bosch. Een prachtige wandeldag. We zijn op pad met Anny, Arien, Ada, Ellen, Walter en Coby
Vanaf de Smidse gaan we meteen klimmen. Toch bijna 100 meter stijgen, zoals je op dit hoogte profiel kunt zien.
Ik had een route naar Mechelen gevonden en deze is zeker de moeite waard. Voor de eerste dag 10 km, dat is ook mooi om alvast te wennen. We hebben geboft, een hele dag droog weer.
Na ongeveer 5 km hebben we pauze. De eerste bank die we tegenkomen en ons gelijk bovenstaand uitzicht biedt. We kunnen er zitten met 2 verdiepingen, dat komt goed uit.
Dan gaan we verder door het bos. Een pad bedekt met bladeren en eronder veel modder. Hoeveel dat weten we niet. We proberen zoveel mogelijk droge voeten te houden. Even zigzaggend, dan weer rechts dan weer links aanhouden. Er liggen ook veel bomen over het pad en hier en daar zijn er door wandelaars nieuwe paden ontstaan. Limburg is bekend van de Stegelkes. Dat zijn draaipoortjes om van de ene weide naar de volgende weide te gaan. We hebben eerst de zwarte route gevolgd, later op weg naar Mechelen de gele route.
We komen langs Overgeul en dan langs hotel Hoeve de Plei. Ook al hebben we modder schoenen we mogen gewoon binnen komen. Zo gastvrij zijn de Limburgers. Langs de kleine Geul gaan we naar Hurpesch. Dat gaat nog net. Er is wel veel modder en we “schaatsen” om maar niet uit te glijden. De bomen hebben de maretakken. Nog niet in bloei, wel vele per boom. Na Hurpesch gaan we over de weg naar de Molenweg. Het laatste stuk langs de Geul zou echt te modderig zijn.
We komen om 16.15 bij de Smidse. Nog net voor het donker. De kerststal voor de deur is al mooi verlicht.
Tijd voor het etappe drankje……
Morgen gaan we naar Gulpen. Daar zullen we overnachten bij de Zwarte Ruiter. Heel fijn is dat onze bagage wordt nagebracht. Zo kunnen we relaxed wandelen met alleen de spullen die we overdag nodig hebben. Hemelsbreed vanaf Epen is het 8 km…..we gaan via een omweg en zullen op ongeveer 18 km uitkomen. We hebben er zin in!
Zo op een mooie winterdag buiten zijn, de kou op je wangen voelen, een kopje soep in de buitenlucht. Je handen om het kopje en een deken over je knieën. En dat bij de Oisterwijkse vennen. Een prachtige wandeling van de Mooiste routes, de wandeling heet ” Verwennende vennen”.
Een gebied ten zuiden van Oisterwijk met de riviertjes, Achterste Stroom, Reusel en Rosep met maar liefst 16 vennen. In de beschrijving staat: het kan hier en daar erg drassig zijn. We hebben wel modder gezien, maar het was ons erg meegevallen. Ook in december na hevige regenval toch goed te doen.
Voor ieder van harte welkom, speciaal voor de nieuwe wandelaars onder ons, Diety, Carole en Jeannette. Diety gaat in februari vanaf Vessem naar Santiago wandelen. We wensen haar alvast buen Camino.
De zon komt steeds meer door, hier en daar ligt ijs op de vennen. De spiegeling van de zon op de vennen maakt het bijzonder mooi.
Met het tegenlicht is er een heel klein beetje mist te zien.
We wachten op elkaar en houden rekening met ieders tempo. Deze keer is Elly onze route lezer. We gebruiken de GPX track die je kunt downloaden bij de site van de mooiste routes. Het blijft goed opletten, een paadje rechts of links ben je zo voorbij.
De lussen zorgen ervoor dat we 2 keer bij Boshuis Venkraai komen. De eerste keer slaan we even over, dat is na bijna 6 km. De 2e keer zitten we ongeveer op de helft en we nemen er pauze.
Ook na de pauze komen we langs andere vennen. Zo mooi, na elke bocht een ander vennetje.
Net voor we weer bij ons beginpunt zijn worden we getrakteerd op een tegenlicht plaatje……
Deze heerlijke wandeldag sluiten we af bij restaurant Groot Speijk. Er is een gezellige drukte. Wie wil er niet van dit winterzonnetje genieten?
En dat was dan de laatste dag van Waddeneilanden op Vlieland. Deze keer over de noordkant naar het Posthuys.
Het begon met een goede warming up met de klim naar de vuurtoren. Goed te zien, in het hoogteprofiel de stijging naar 50 meter. Daarna dalen we af over bospaden. Verrassend, deze zijn toch droog.
Een eindje verder zien we dat het waterpeil ook gemeten hoog staat. En hoe water wordt gefilterd door de diverse lagen. We zien natuurlijk ook dat het water zo hoog staat. De geplande route naar het zuiden en door de duinvalleien was echt onmogelijk. Op de laatste foto hieronder zie je het pad dat we hadden willen nemen……..
Ook vandaag hebben we veel geluk. Het is alweer droog weer en de zon probeert er steeds door te komen. In plaats van door de duinvalleien (met veel plassen) gaan we over het fietspad naar het westen. In deze tijd van het jaar rustig en het gaat glooiend. Aan de rechterkant de duinen en de zee, aan de linkerkant de duinen. Het is en blijft erg mooi.
Her kadootje van de dag zijn de laatste km’s over het strand. Ieder zoekt zijn weg. Intussen komt de zon er even een beetje door. Ik zie ieder stralen, wat een rust. We lopen op het strand en zijn de eersten die er vandaag voetstappen zetten.
We komen rond 12 uur bij het Posthuys aan. Onze bus terug gaat om 13.30 uur. Tijd genoeg om uit te rusten. We stappen uit bij de veerboot en gaan naar de jachthaven waar de Waddentaxi ons naar Terschelling brengt. Precies op dat moment is er een enorme bui met een regenboog, die ik alleen maar een stukje kon zien.
Op Terschelling zijn we te gast in het gastvrije Stayokay Hostal. Bij de openhaard met uitzicht op de Waddenzee genieten we van ons etappe drankje…..alweer een mooie dag.
20 november, 19 km, droog, van Oost Vlieland naar het Posthuys en de Kroon’s polders
Na de grote hoeveelheid regen van vannacht, dachten we, zouden we het droog houden vandaag? En ja hoor, ook de 2e dag hier op Vlieland hebben we droog weer. We vertrekken vanaf ons hotel de Herbergh van Flieland en gaan via het wad naar het westen. De route van Waddenwandelen wordt gemarkeerd met rood geel. Weldra gaan we de bossen in en later een duinvallei.
Dat valt niet mee. Ook vandaag is het daar zeer nat en kunnen we amper een droog stuk vinden. Zo hoog mogelijk proberen we er door te komen. Ieder op zijn manier.
Het laatste stuk naar het Posthuys gaan we niet meer over het pad Waddenwandelen maar over de weg. En dan na 10 km is het heerlijk om in het Posthuys te rusten. Als we er aan komen is het inmiddels 12 uur, die rust hebben we na 2,5 uur wel verdiend.
Daarna is het tijd voor de Kroon’s polders. Het ligt ten oosten van de Vliehorst en is ontstaan om Vlieland te beschermen. Er ontstonden stuifduinen met 4 polders er tussenin. We kiezen ervoor eerst over het strand te gaan, omdat we niet zeker wisten of we na de strand overgang de Meeuwen vallei zouden kunnen oversteken. Op het strand was het prachtig. De zon kwam erdoor we liepen met wind tegen (windkracht 4) met de zon op ons gezicht 2 km naar het zuidwesten.
Nadat we de duinen overgestoken zijn komen we weer in een heel ander gebied. Gelukkig niet zo nat dat we er niet door konden gaan. Wel moesten we het ook hier hogerop zoeken. Een nieuwe ervaring!
Het ging toch makkelijker dan gedacht en de 8 km om de Kroon’s polders deden we in 2 uur tijd. Nog precies op tijd voor de bus die om 15.15 uur vanaf het Posthuys vertrok. De hele dag onderweg en in 15 minuten met de bus terug naar het dorp. Morgen de laatste dag alweer op Vlieland. Dan gaan we voor de laatste km’s vanaf Oost Vlieland langs de vuurtoren.
19 november, 11 km, droog, meest bewolkt, 12 graden.
Wat is mooier dan plannen veranderen en dan kiezen voor de Waddeneilanden. Nu was het de beurt aan Vlieland en Terschelling. Gisteren waren we al naar het noorden afgereisd en hadden een overnachting in Franeker om de boot van 9.10 uur te kunnen halen. Auto’s laten staan in Franeker, met de trein van 8.35 naar Harlingen haven. Precies op tijd om de boot te halen. Nog even zoeken of we de goede richting hadden🤔.
We zijn op pad met: Leo, Elle, Marion, Elly, Marion, Jeanette, Jose en Mieke
We beginnen met de oostkant van het eiland. Eerst naar het noorden met een bezoek aan de vuurtoren. In het hoogteprofiel is het de vuurtoren, waar we met een hoge trap naar toe klimmen en later in de vuurtoren zelf.
Via de bossen met nog prachtige herfstkleuren lopen we naar het noorden. We zien nog de plant “kardinaalsmuts” in bloei Deze paden zijn goed begaanbaar, op een enkele plas na. Ook hier op Vlieland heeft het erg veel geregend. We hebben vandaag heel veel geluk. Na de wandeling komt het er met bakken uit en ook vannacht zou het veel gaan regenen.
Als we bij het strand aankomen hebben we eerst pauze bij het strandpaviljoen Badhuys. Met de wind in de rug, windkracht 7, lopen we 2 km over het strand. De windvlagen zorgen voor zandvlagen razend over het strand. Heel even komt de zon er bijna door. Over de duinen geeft het een zwart/wit effect. Die plotselinge schoonheid…..ogen en zintuigen open.
Dan is het goed dat we GPX hebben om te zien waar we het duin overgaan. In de beschrijving staat iets van: na paal 56 en een nummer 33000.400????. Dus GPX is makkelijker. De klim over de duinen is zwaar door het losse zand. Dan komen we in een zeer nat gebied, waar we een andere route moeten zoeken. De paden zijn totaal overstroomd. We vinden een hoger gelegen pad, maar ook paddenstoeltjes, die ik nog nooit had gezien. De paarse knoopzwam. Het hoger gelegen pad brengt ons naar droger duingebied, de Oostervallei.
Eindelijk komen we weer op de route op de oostzijde van het eiland. Ook hier klimmen we de heuvel over en gaan over het strand. Een groot deel van het strand is weggeslagen. We moeten een weg door de duinen zoeken. Zo komen we bij de jachthaven aan. Daar zien we de “Waddentaxi” die ons dinsdag naar Terschelling brengt.
Nog een klein stukje over een bospad, dat evenwijdig aan de Waddenzee loopt. Zo komen we bij de haven uit en hebben we ons eerste rondje gerond. Wat een avontuurlijke, afwisselende dag!
24 november, droog, 7 graden windkracht 7 van West Terschelling naar Midsland
Een mooie afrondende wandeling vanaf ons hostel Stayokay bij West Terschelling. De eerste dag op Terschelling waren we ook bij ons hostel gestart en gingen eerst naar het oosten en dan tot en met Hoorn. Gisteren helemaal over de oostzijde en vandaag de laatste 7 km. Ook vandaag hadden we weer geluk met het weer. In de nacht had het veel geregend en ook nog tijdens het ontbijt. Het werd droog en warempel kwam de zon erdoor. Op dit kleine stukje veel variatie. Eerst door het bos van West.
Bij het meertje van Hee was het tijd voor de laatste groepsfoto. Een echtpaar had net een duik genomen…..brr en dat in november.
De Arjansdune zijn er vlak na. Enorme trappen en Leo, Jeanette, Elly en Elle klimmen naar boven. Zij ervaren daar bovenop hoe het is om windkracht 7 te trotseren en bijna te kunnen vliegen.
Het laatste deel gaat door de polder naar Midsland en dat is naar zuid oost. Met de noordwester storm was dat fijn. Er dreigde een kleine bui, het waren alleen 3 spetters.
In Midsland vinden we een bakker die open is. Dat is een moment voor het laatste cranberry gebakje.😉
Met de bus gingen we in 10 minuten terug. We halen de bagage op en gaan met de taxi terug naar de boot. Deze keer een drukke boot. Zo kunnen we weer langzaam wennen aan de drukke tijd. Dan begint ook het slechte weer met veel buien.
We hebben een fantastische week gehad. Vlieland en Terschelling gerond, fijne vriendschappen opgebouwd. Bij alle wandelaars in enkele dagen de ontspanning zien. Voelen wat je kunt en hoe je kunt genieten van alle stappen die je zet. We zullen deze week van Waddeneilanden als herinnering bewaren. Tot een volgende keer
23 november, 18 km van Midsland Noord via Hoorn en Oosterend naar Boschplaat. Helder weer windkracht 7(!)
Op de kaart het meest oostelijke deel. Wat een prachtige dag weer op dit mooie eiland. Gisteren waren we in Hoorn geëindigd. Vanwege de wind kozen we voor wind in de rug en dan ook beginnen bij het geplande eindpunt en dat was Midlands noord. Het eerste deel door het Formerumer bos, daarna over een duin gebied naar Hoorn.
Van Hoorn naar Oosterend gaan we door de polders. Honderden ganzen vliegen voor ons op. Voor we naar de Waddenzee gaan, lopen we door Oosterend. Precies als we daar aankomen gaat een restaurant voor ons open. We hebben alweer geluk.
Bij de Waddenzee glanst het zonlicht ons tegemoet. Wind in de rug, laag water. We laten de km’s onder onze voeten glijden. Geen enkele wandelaar te bekennen. We hebben het “rijk” alleen. Wat lopen we daar te genieten.
Aan de rand van de Boschplaat zou het weleens heel vochtig kunnen zijn…..Dat klopt ook! Afgezien van de fietspaden, zien we op de paden van het “Waddenwandelen” veel water. Er zit niets anders op dan onze route aan te passen. We komen er ook achter dat we tegen de wind inlopen met windkracht 7 niet gemakkelijk is.
Uiteindelijk komen we via het fietspad weer terug in Oosterend uit. Daar nemen we de bus terug. Deze keer gaan we tot West Terschelling en te voet terug naar ons hostel. De Brandaris nog even te zien met een ondergaande zon met een roze lucht.
Wat een gezellige afsluiting van deze wandeldag. Bij de openhaard ons etappe drankje. Dank je wel Stayokay van Terschelling voor de geweldige verzorging.
Wat denk je van wakker worden en dan getrakteerd worden op zo een mooi ochtend rood….
Na Vlieland is het de beurt aan Waddenwandelen op Terschelling. Direct van het Stayokay hostel gaan we naar het zuiden richting West Terschelling in de volle tegenwind het waait al hard. We vinden het fijn dat we vandaag vooral naar het oosten lopen.
Het Groen strand is een schitterend natuurgebied. Rond 1800 was het de westgrens van Terschelling. Halverwege de 19e eeuw groeide een zandplaat aan het eiland vast. Het strand kwam landinwaarts te liggen, raakte begroeid en kreeg de naam Groene strand. Op dit moment is er een groot project georganiseerd in de waterhuishouding beter te regelen.
Het is paddenstoelen tijd. In het bos vinden we de kluifjeszwam en de oranje trilzwam. Hier op Terschelling zijn de fietspaden niet onder water gelopen. Wel zien we alle andere paden onder water staan.
Later komen we langs de duinen met duinmeertjes. De kleuren in dit landschap zijn intens. Het groen van de vele mossen, goudkleurige rietkragen, het water in de vennen.
We lopen dan een paar km over het strand. Een groot leeg strand. We rekenen uit hoe lang dat ongeveer duurt, voor we de duinen weer overgaan naar Midsland aan Zee. Op De GPX track zien we precies waar dat is. Intussen gaat het een beetje motregenen. We schuilen bij een huisje en eten er ons lunchpakketje. Het is even fijn om er droog en uit de wind te zitten. Het pad door de duinen van Midsland aan Zee, is zeer drassig. Het valt niet mee om droge voeten te houden.
Het strand na Midlands aan Zee is bijzonder verrassend. Het zijn duinen met ertussen heel veel duinmeertjes. Niet heel duidelijk dat je er misschien niet meer doorheen kunt gaan.
Na 3 km lukt het toch om de weg terug langs de vennetjes te vinden. De laatste km’s door de bossen naar Hoorn. Een fietspad met aan weerszijden heel veel water. En weet je wat de verrassing van de dag was….? We kwamen in Hoorn aan en precies op dat moment was de bus er naar ons overnachtingsadres….in 1/2 uur waren we terug. Het is steeds harder gaan waaien. Windkracht 6. Even voelen hoe het is om in de regen tegen de wind in te lopen. We genieten na van de dag onder het genot van ons etappe drankje.
3 november, 18 km, droog later zon rondwandeling vanaf Loon op Zand
Een pareltje van de Mooiste routes, de wandeling Huis ter Heide leidt ons langs het Leikeven en door een stukje van de Drunense Duinen.
We boffen enorm met het droge zonnige weer na de hevige storm van gisteren met weeralarm oranje. Zeker met die mooie herfstkleuren zoals oranje, geel en bruin
We zijn op pad met: Suzanne, Corrie, Els, Berreke, Marjo en Margreet
Van cafe de Kiosk gaan we naar het zuidwesten eerst door het bos en later langs het Plakkeven en later het Leikeven. Ook geschikt voor een kortere wandeling, zoals we op de informatie borden lezen.
Een van de mooiste delen van de route is het vlonderpad, om een stukje verder het pad door de bossen te vervolgen.
Ongeveer halverwege gaan we naar het dorp de Moer met het gezellige cafe ’t Moaske. Over het St Annapadje gaan we langs een bosrand met sloot over steeds onverharde paden en over een heideveld.
Na het oversteken van de A261 komen we in de Loonse en Drunense Duinen. In totaal 3500 ha groot en een nationaal park. Een derde is stuifzand en hiermee het grootste stuifzand gebied van Europa. Hier treffen we ook een heideveld. Nog net 3 km voor het einde nemen we een korte pauze
Het rondje is weer afgerond als we terug in Loon op Zand aankomen. Een goede plek voor ons etappe drankje. Een proost op deze heerlijke dag.
22 oktober, 19 km van Blumenthal naar Beaufort, druilerig weer, vooral motregen
En dat was dan het laatste deel van onze fantastische Mullerthal trail. De laatste van alle routes, route 3. Route 3 loopt van Mullerthal naar Blumenthal, Larochette naar Beaufort en terug naar Mullerthal. Vandaag het rode deel op deze kaart van Blumenthal naar Larochette en van Beaufort naar Larochette.
Over het algemeen glooiend, met een stevige start in Blumenthal en de delen om naar Larochette te komen. We waren met de bus naar Blumenthal gegaan, lopen naar Larochette. Helaas was er geen bus Beaufort (alleen met overstap en die deed er 1 uur over) We kiezen voor de auto en zo waren we in 15 minuten in Beaufort. Het middelste deel is de stijging naar 400 meter met de auto.
Vanaf Blumenthal stijgen we door de bossen omhoog. Daarna komen we op een hoogvlakte op ongeveer 350 meter. Glooiend over boerenweggetjes of over het land van de boer.
Hoog boven Larochette komen we uit de bossen met uitzicht over de stad en dalen via een lange trap tussen de rotsen af.
In Larochette hebben we pauze. Uiteindelijk gaan we voor een kopje soep bij de Chinees. Daarna met de auto naar Beaufort. Het eerste deel van deze route hebben we op dag 1 en 2 gedaan. Vanaf Beaufort komen we weldra op een hoogvlakte op ongeveer 400 meter. Het is grijs en regenachtig, de poncho’s gaan aan en uit. Verrassend vinden we in dit seizoen de grote velden met koolzaad.
De laatste km’s naar Larochette komen we weer in het bos en over grote haarspeldbochten dalen we naar beneden. Tenminste dat dachten we. Als we bijna in Larochette zijn, komen we voor de keuze. Maken we alle km’s af of gaan we zo Larochette in? Je raadt het al, we willen alles afmaken. En dan komt er opnieuw een enorme trap. Mijn benen willen bijna niet omhoog. Hup, nog even, zeg ik dan tegen mezelf. Pff die laatste loodjes……
Voor de 2e keer komen we in Larochette aan. Deze keer voor ons laatste etappe drankje. Moe en zeer voldaan dat we alle km’s van de Mullerthal trail hebben volbracht.
112 km van de trail, de extra route rondom Beaufort. Het was een prachtige ervaring. Absoluut de mooiste en zwaarste is route 2. Met de wandelingen langs en onder rotsen door. Van harte gefeliciteerd voor de wandelaars, Marianne, Leo, Gerard, Janna en Elly. Dank voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen. “Alles wat aan het licht komt, wordt lichter”. Vol vertrouwen op weg…..
21 oktober, droog en bewolkt 14 graden, laatste deel van route 1 van Rosport naar Echternach (7,6 km) en een stuk van route 3, van Mullerthal naar Blumenthal (8,4km).
Het was alweer de laatste nacht in Echternach. Gisteren bleef het maar regenen en we hadden het stuk van Rosport naar Echternach niet afgerond. Dat doen we vandaag voor we verdergaan naar Larochette.
We gaan met de auto naar een parkeerplaats en dan met de bus naar Rosport, we wandelen terug naar de auto. Een schitterende wandeling met veel hoogteverschillen langs de rotsen.
Eerst lopen we langs weilanden en uitzicht over de rivier de Sauer richting Duitsland. We zien jonge kalfjes en die zijn zoals gebruikelijk erg nieuwsgierig. We zien nog een veld met zonnebloemen.
Het middelste deel gaat langs de rotsen Alkummer, Roudeschlefft en Veitcheslee. Niet zo indrukwekkend als de rotsen van route 2, toch erg mooi. Met smalle stijgende en dalende paden over boomwortels en trapjes.
Vlak voor Echternach hebben we weer uitzicht op de heuvels in Duitsland. De laatste dagen met meer herfstkleuren, goed te zien als er even de zon doorkomt.
Vervolgens gaan we met de 3 auto’s naar Mullerthal om de wandeling van Mullerthal naar Blumenthal van 8,8 km te doen.
De hoogte verschillen vallen mee en zijn heel geleidelijk.
We beginnen bij de Schiessentumpel met de mooie watervallen en zien de enorme trappen langs de rotsen. Kunstig gemaakt!
Een klein stukje verder zien we het water van de rotsen stromen. Een idyllisch plekje.
Je ziet goed hoe ze hebben geworsteld met de ruimte. Geen goede paden voor de Mullerthal trail beschikbaar, dan maar lange vlonders over de rotsen.
De route naar Blumenthal is vrijwel helemaal door de bossen. Brede paden, verschillende soorten bossen en ontelbare paddenstoelen. Een lust voor het oog. Het zijn ook de kleine dingen waar we zo van genieten.
We overnachten nu in het hostel in Larochette om de laatste km’s van route 3 af te ronden.
20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport
Een uitdaging vandaag!
De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna
We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.
Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.
In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. We komen er echt van bij.
Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.
De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.
We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.
20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport
Een uitdaging vandaag!
De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna
We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.
Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.
In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. En weet je wat ze vroeg……hebben jullie een fohn nodig? …….We komen er echt van bij.
Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.
De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.
We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.
19 oktober, 19 km van Echternach naar Herborn en Mompach naar Moersdorf
Vandaag zijn we begonnen aan de Mullerthal trail route 1, die start in Echternach. We wandelen tegen de wijzers van de klok in.
Echternach ligt in een dal, dus dat betekent altijd beginnen met een klim. En wel meer dan 100 meter. Zo een goede “warming-up” hadden we nog niet gehad.
De laatste km telt niet mee, we zaten in de bus.
Een heel andere dag dan de etappe’s van route 2. Ook heel mooi, het doet ons aan de heuvels van Limburg denken. Vandaag logeren we in de jeugdherberg van Echternach. 700 meter hiervandaan is de Mullertrail en we pakken de route op bij het meer van Echternach. Als we boven zijn hebben we uitzicht over het meer. Er is nog een laagje mist te zien, de zon is al op en komt af en toe door de wolken.
De eerste 9 km gaan we door de bossen. Mooie brede paden, glooiend met ook vele paddenstoelen.
Vlak voor Herborn gaan we over een open hoogvlakte. Nog steeds glooiend. We zien velden met boekweit en koolzaad. Verder ook grasland. We zien kraanvogels overvliegen. Dat was een speciale ervaring. Ze vlogen in v-vlucht en waren herkenbaar aan de lange nekken en het speciale geluid. Die hebben we helaas niet op de foto.
Voor Mompach lopen we opnieuw door de bossen. Het begint een klein beetje te regenen. Dat was een hele korte bui, de regenkleding kon snel weer uit.
Tja, dan hebben we na de lunch een dilemma. We zitten op 14 km en de eerste plaats waar we een bus hebben is 6 km verder in Moersdorf. Het zou kunnen gaan regenen, dat wordt 14.30 uur. Bij vertrek in Mompach is het 13 uur. Uiteindelijk gaan we ervoor. We zien wel….. Geruime tijd lopen we weer over de hoogvlakte en de velden van boeren. Met mooie uitzichten over de heuvels van Luxemburg. De route ook hier heel goed gemarkeerd met de rode M of een route bordje.
Dan begint het, veel eerder dan gepland, keihard te regenen. Mijn wandelboek wordt onder de poncho drijfnat en het water loopt zo mijn schoenen in. We hebben dan nog een km of 2 te doen. In het bos gaan we van de route af naar Moersdorf. En dat is plotseling een hele steile afdaling over gladde stenen. Dat valt niet mee! Als we in het dorp aankomen zien we een bus naar Echternach. Marianne houdt die bus aan….die stopt midden op de weg. We mogen instappen.😃.
Even een kopje koffie in een cafeetje bij het busstation en dan gaan we naar ons hostel. Toch nog 1,5 km erbij en dan is het echt tijd voor ons etappe drankje.
Morgen gaan we verder met route 1 van de Mullerthal trail.
18 oktober, 13,8 km, van Echternach via Berdorf naar Mullerthal, droog, 10-14 graden
Deze 14 km zijn de zwaarste van route 2. Er staat ook “3 schoentjes” voor de hele route, en dat vinden we ook. Goed te doen, maar erg blij dat we vandaag 14 km hadden gepland.
Direct bij het verlaten van Echternach klimmen we naar boven. Weldra komen we boven Echternach uit.
Het eerste hoogtepunt van vandaag is de Wollefsschlucht. Op informatie borden lezen we dat de rotspartijen al miljoenen jaren geleden gevormd zijn. We kijken in een diep gat en daar gaan we ook via allerlei trappen naar beneden. Je kunt nog net zien dat Elly al een heel eind weg is.
Ook al is het het zwaarste deel, we nemen de tijd uitgebreid rond te kijken. De ene rotspartij nog mooier dan de andere. We genieten er van.
Voor Berdorf is een ander natuurfenomeen. Een van de meest bekende van het Mullerthal. De Huellee grot. We lopen er onder door. Gewelven, met de meest mooie vormen en kleuren. We worden er stil van.
Heel vaak is de Mullerthal trail tussen de rotsen. Er zijn lange trappen aangelegd, smalle kloven worden gebruikt en op deze relatief korte afstand van 14 km hebben we meer dan 1800 hoogtemeters. We kunnen het allemaal en zeggen ook, dit kun je toch bijna niet navertellen…..? We lopen van de ene verrassing naar de andere verrassing en we blijven ons verbazen.
Rond 15 uur waren we in Mullerthal aangekomen. Eerst op zoek naar een restaurant voor ons etappe drankje, helaas alles gesloten. We gaan met de bus naar Christnach en kunnen daar overstappen op een directe bus naar Beaufort. Dat gaat snel! In een paar minuten was die bus er. Een etappe drankje nemen we in een hotel in Beaufort. Nu is route 2 van de Mullerthal trail helemaal afgerond. Morgen gaan we verhuizen naar Echternach en gaan starten met route 1. We zijn erg benieuwd……..