Alle berichten van Mieke Schrieks

Camino Finistere dag 18

23 oktober, 13 km van Cee naar Finistere, droog, licht bewolkt 17 graden. Yeah! We zijn op onze eindbestemming. En als toetje…..de zonsondergang. Wat een speciale dag.

Een prachtige etappe!

Ook Coby gaat haar laatste stappen zetten op deze mooie camino. Ook al zetten we kleine stapjes, de grote passen mogen er ook zijn.

We gaan om 8 uur de deur uit naar het centrum van Cee voor ons ontbijt. Cafe Central is al lekker vroeg open. Alle Spanjaarden gaan voor het werk naar een cafe voor een kopje koffie en/of tostadas. Wij kunnen er ook nog wel bij. Daarna lopen we naar de andere kant van het water. Ons hostel, Albergue Moreira, ligt aan het begin van Cee.

Daarna begint de klim en kunnen we algauw van het uitzicht genieten. Wat heerlijk dat we een droge dag hebben. En of zon erbij ook. We boffen!

Camino vriendinnen Coby en Karine.

In Corbucion begint het echte werk. Toch nog een stevige klim op een erg ongelijk pad. Ook een camino pad is lang niet altijd makkelijk…….gewoon beginnen en kijken of het lukt…..

Bij Alto San Roque kunnen we voor het eerst Finistere zien. Onder de boog door, aan het eind van de heuvel. THE WAY staat er bij. Mooi! Wijst naar links en dat staat voor de toekomst. “The Way” die we thuis voortzetten, ons levenspad, met de ervaringen die we van deze camino mee naar huis nemen.

Bij het strandje van Estorde hebben we een pauze. Alvast even met de voeten in het zand. Mijmerend over deze camino en wat het ons heeft gebracht. De golven van de zee, ze komen en gaan.

We lopen door Sardineiro. Gekleurde huizen, we lopen gelijk met de daken. Ernaast staat een huis met een kleine horreo.

We klimmen weer omhoog en gaan over een bospad. De varens inmiddels bruin gekleurd, de zon erbij geeft het een warme kleur. We ervaren onze laatste stappen. Er lijkt wel vertraging in te zitten.

Op weg naar het laatste strandje…..

Natuurlijk gaan we over het strand naar Finistere. Op blote voeten langs de vloedlijn. Hoe heerlijk is dat?

De zon komt er af en toe door. Het zonlicht vangen in het water. Ademloos kijk ik ernaar. Precies als de golf omslaat en de zon erop nog te zien is.

Dan zijn we er. Aan het einde van het strand zijn we weer bij elkaar. “Onze camino is volbracht”. Op een kruispunt van ons leven. Hoe gaan we vanaf hier verder? Met alle ervaringen van de camino in ons hart. Onze camino thuis wacht op ons……

We halen onze Finistaella op. Deze keer bij de algemene herberg. Een mooi kleurig document voor ieder die van Santiago naar Finistere is gelopen.

We gaan om 18 uur naar de vuurtoren. Tapas en een wijntje erbij. We gaan onze camino feestelijk afsluiten. Precies bij deze pelgrim schijnt de zon over de heuvel.

Trots dat we 200 km gelopen hebben gaan we naar de 0,00 paal. Alle meters gezet, je eigen voeten, pijntjes doorstaan en doorgezet. Van harte gefeliciteerd toppers. Ik ben trots op jullie.

En ja, we krijgen de zonsondergang te zien.

Dag Finistere, tot volgend jaar.

Camino Finistere dag 17

22 oktober 15 km van Logoso naar Cee, mist, later regen, 16 graden. Wij volgen de rode lijn die naar Finistere gaat.

Na het ontbijt gaan we iets voor 9 uur de deur uit. Het wordt pas om 9 uur licht! In het donker is het op bospaden lastig.

We blijven voorlopig op hoogte. Door de mist zien we niet zoveel. We moeten ook goed kijken voor de Camino wegwijzers.

De rechte bomen van de eucalyptus zijn ook nog eens precies na elkaar geplant. De wereld wordt kleiner met mist en geeft ruimte voor de innerlijke weg.

We komen bij een informatie centrum over de keuze Finistere/Muxia. Bij die grote schoenen willen Joke en ik wel kijken of het past. Finistere…….we komen eraan.

Zie je wel, ze passen 😉

Iets verder komen we bij de splitsing. Linksaf is naar Finistere. We moeten er naartoe lopen om te lezen wat er op staat.

Onze pauze is gepland bij een kerkje Ermida de Nosa Senora das Neves. We kunnen er wat schrijven in het gedachtenis boek.

We worden geraakt door deze tekst…..

Als je op een berg staat, met de regen in je gezicht. Je voelt je diep gelukkig en je koestert je in het licht. Dan is dat de herinnering in een schaduwrijk dal, die alle pijn en verdriet weer helen zal. 😘

Mijmerend gaan we verder. De mist maakt plaats voor af en toe een bui…..en dan weer mist. De voorgangers lossen zomaar op in de mist, om even later weer zichtbaar te worden.

Het moeilijkste deel komt nog. 2,5 km dalen en dan 300 meter dalen. We voelen onze knieën. Voor sommigen is het net te doen. Aan het eind zien we de zee van Cee. Een grijze massa met flinke golven. Mooi om te zien. De lucht heeft bijna dezelfde kleur.

Zonder dat we het hadden afgesproken treffen we elkaar bij het eerste cafe. Delen de verhalen en vandaag ook de emoties.

Nog een dag te gaan en dan komen we op onze eindbestemming Finistere. We zijn benieuwd wat deze dag ons brengt…..We hopen op een mooie zonsondergang.

Camino Finistere dag 16

21 oktober, 10 km Van Monte Aro naar Logoso, prima wandelweer, een klein beetje regen, 16 graden. Een deel van de etappe naar Olveiroa en door naar Logoso.

Hier in Galicië is het de vraag: klopt de weersvoorspelling of kijken we gewoon naar buiten? De weersvoorspelling was in de ochtend droog weer en in de middag regen. We gingen de deur uit en het bleek toch te regenen. Ach ja, het is altijd weer….

De afdaling van Monte Aro naar Olveiroa gaat door een natuurgebied en ook langs 100 eeuwenoude grafheuvels. De meesten zijn niet te zien.

Info:

Necropolis Pedras Miúdas (Kleine Stenen)

In het noordwesten van het schiereiland vond megalithisme plaats van 4500 tot 3000 v.Chr.; deze collectieve grafmonumenten variëren in grootte, maar vertonen gemeenschappelijke structurele kenmerken. Ze omvatten dolmens, een stenen grafkamer met al dan niet een gang; deze hebben ook een stenen omheining die kan bestaan uit een ring die de grafheuvel omringt of de hele structuur kan  bedekken; het graf is ook volledig ingesloten in de grond. Ze werden gebouwd om duidelijk zichtbaar te zijn in het landschap.

Tegen het einde van de 3e eeuw v.Chr. werden deze bouwwerken kleiner, nauwelijks zichtbaar in het landschap, en maakten plaats voor individuele begrafenissen in kisten, en bleven bestaan tot 2500 v.Chr.

Tegenwoordig zijn er nog 100-den grafheuvels in deze omgeving.

Het is donker weer we zien alleen de contouren van de bomen. Af en toe kleurt de lucht wat roze en we zien zelfs een streepje blauw.

In Olveiroa hebben we pauze in cafe Loncha. Uiteindelijk hadden we het allemaal gevonden😉

Dan gaan we beginnen aan de klim naar O Logoso. Een pad ter hoogte van windmolens en ver beneden ons Rio Xallas. Eerst de brug over.

We klimmen tot we bij albergue Logoso zijn. Daar staat Marion al  te wachten.

Even later is Marleen er ook.

Camino Finistere dag 15

20 oktober, 19 km van A Pena naar Monte Aro, motregen of een flinke bui, 16 graden

Het was voor ons een flinke etappe! Zeker als je onderstaand hoogteprofiel hebt gezien. Zo hebben we het gevoeld. Zeker die laatste klim en daling

Gisteren bij albergue Alto do Pena hadden we een “communal meal”, gezellig aan tafel met alle pelgrims. Ik denk dat we met ongeveer 30 pelgrims waren. En het leuke is, die zien we vandaag ook onderweg.

Christina heeft haar schilderspullen meegenomen en nodigt ons uit om mee te doen. Zo heeft Marijke gisteren een schilderij gemaakt op een glazen steen.

We hadden goede hoop dat we een redelijk droge dag zouden hebben. Dat was uit de weersvoorspelling gebleken. Het begon gelijk al met motregen, dus de regenkleding ging zeker aan. Het was net licht genoeg toen we vertrokken.

Vandaag was het Camino pad meer open met steeds wisselende vergezichten.

Onze hoop was gericht op een pauze bij Vilaserio. Daar was alles dicht. We gingen 7 km verder en kwamen bij Casa Pepe in Maronas. Blij dat we daar even droog konden bijkomen. Een broodje met kaas en tomaat is hier een half stokbrood😉. Dat gaat er bij mij wel in.

We hadden geluk. Daarna was het een paar uur droog. We lopen over steeds stijgende veldwegen. De omgeving is erg mooi!

Het voelt wel als eer om hier onze camino stappen te zetten. Ook dankbaar dat we dit nog steeds kunnen.

Dan komt die ene wel hele steile berg. Moeten we hier echt op? Ja! En als we hier boven zijn kunnen we gaan dalen

We kijken uit over Rio Xallas, die uitloopt in een groot meer.

Vandaag verblijven we in Lagos, herberg Monte Aro bijna aan het einde van de daling. Nog 3 wandeldagen naar Finistere. Morgen naar O Logoso.

Camino Finistere dag 14

19 oktober van Negreira naar A Pena, 10 km, het eerste deel van de route naar Olveiroa, regen 17 graden.

Vandaag, zondag, vinden we geen cafe open waar we kunnen ontbijten. Geen probleem🤔. We gaan terug naar de herberg San Jose. De deur staat er open. En plotseling, vanalles uit de rugzakken en we hebben gedeeld wat we bij ons hadden. Dat voelt als pelgrim zijn. Er is altijd een oplossing en zo hebben we elkaar kunnen helpen. Die had kaasjes, die had brood, die had een banaan. En zo hadden we genoeg om op pad te gaan.

Een regendag vandaag! Bakken regen. Voor ieder de test: is mijn regenkleding voldoende en zijn mijn schoenen waterdicht?

Bij de poort van Negreira kunnen we overdekt nog even een foto maken met onze fleurige regenkleding.

Het is een prachtig voortdurend stijgend pad door de bossen. De geuren van de eucalyptus verwelkomen ons. Na 4 km waren we in Zas, waar we zelfs een koffietentje aantroffen. We moesten wel overdekt buiten zitten en er was geen wc🤔. Ach de koffie was lekker……

Met mijn paraplu erbij vond ik het heerlijk lopen. Mijn kleding is niet nat geworden.

Verder hadden we geen pauze. En dat terwijl het pittig was, omdat we alleen maar stijging hadden. Chapeau wandelaars! En het leuke? Bijna ieder is op eigen tempo haar weg gaan vinden. Vertrouwen krijgen dat je het wel zult vinden. Dat er altijd wel een aanwijzing zal zijn. Zo groeit je vertrouwen dat je het ook alleen kunt. Toppers!

We waren er al rond de middag. Gelijk een broodje tortilla français en ieders verhalen delen. En de kleren? De meesten waren toch behoorlijk nat en waren blij dat ze alvast iets droogs konden aantrekken. Een aantal schoenen bleken ook niet waterdicht, of, zoals bij mij, misschien van boven af binnen geregend. Nu zitten er kranten in en worden ze gedroogd.

Ook een mooie camino dag vandaag!

Camino Finistere dag 13

18 oktober van Ventosa naar Negreira, 12 km, half bewolkt 24 graden

Op onderstaande kaart net voor die stijging, via Augapeseda naar Negreira

Wat een fantastisch verblijf bij Casa de Boi. Een herberg om naar terug te verlangen. Prima stapelbedden, een heerlijke maaltijd, zeer gastvrije ontvangst en dan ook nog ontbijten voor we op pad gaan. De zon is nog net niet boven de horizon als we vertrekken.

We beginnen met een daling over de weg. Dat best even makkelijk. Het is nog maar 12 graden, ik ben blij dat ik mijn vest aan heb.

De velden zijn nog bedekt met een randje nevel. Prachtig om te zien.

Daarna beginnen we aan de klim. Een pad door het bos met warme herfstkleuren.

Gisteren hadden Marijke en Marleen steentjes geschilderd. Wat leuk om die van Marijke onderweg tegen te komen.

Vandaag is het hoogte punt Ponte Maceira. Ponte Maceira, het kleine maar grote paradijs van de pelgrimsroute naar Fisterra-Muxia, is een van de meest unieke historische locaties in Galicië en alle pelgrimsroutes naar Santiago.

We lopen er wat rond, ook onder de bruggen, en klimmen op de stenen.

Over de brug gaan we ook naar de watermolen.

We naderen Negreira.

En dan is het tijd voor ons etappe drankje.

Nog 5 wandeldagen te gaan en we blijven hopen op droog weer. De voorspellingen laten veel regen zien……

Camino Finistere dag 12

17 oktober, 10 km van Santiago naar Ventosa, zonnig 24 graden

De Camino is ten einde, de nieuwe weg ligt voor ons. We gaan verder op de Camino weg van ons leven, te beginnen naar Finistere. Met dank aan Marleen, die dit heeft gefotografeerd. (Een detail van de kathedraal)Alpha en Omega.

We zijn vandaag begonnen op de route naar het westen, Finistere. Einde van de wereld. We gaan het ervaren, stap voor stap, 90 km verder. Vandaag de eerste 10. We ervaren meer hoogteverschillen dan bij de Portugues. Niet zo lang stijgen/dalen maar wel veelvuldig. De grote stijging van deze route komt morgen.

We begonnen onze dag met de ontmoeting met onze Amerikaanse. We kwamen haar iedere dag tegen en steeds zei ze met luide stem:”amazing”! We lachen er inmiddels om……..

De route begint op praza Obreido. Langs het Parador rechtdoor. Afdalen naar de rivier en gelijk de natuur in.

Boven aangekomen kunnen we nog net de kathedraal zien. We lopen naar het westen, terugkijkend is dan tegenlicht.

De paden zijn door de eucalyptus bossen, de geuren komen ons tegemoet. De vruchten van de eucalyptus liggen op de grond. Wat een weldadige rust op deze prachtige camino paden. Zonlicht verlicht de inmiddels bruine varens.

Na 7 km zijn we bij de bar Os Arcos. Voor ons een prima plek om te lunchen.

Daarna nog 2 km te gaan door de Galicische velden, rustige wegen, bospaden.

We logeren in Casa de Boi. Heel rustig gelegen. In de schaduw in de tuin hebben we het etappe drankje. Een heel relaxte dag.

Deze vonden we in de herberg: Leef elk moment, lach elke dag, heb altijd lief.

Dit nemen we straks mee naar huis…….

Dagje Santiago

16 oktober, 25 graden, zonnig

Een dagje Santiago is voor ieder wat wils. Shoppen, naar het park excursie op het dak van de kathedraal, samen de dag afsluiten met een pelgrimsmenu.

Christina en ik gaan om te beginnen naar de Engelstalige mis, verzorgd door een priester uit Phillipijnen. We zingen en bidden voor elkaar, voor wereldvrede en voor ieders intenties. Amazing Grace gezongen. Voor mij een intense start van de dag.

Daarna gingen we lunchen in het park. Aan het begin van het park staan de 2 Maria’s. Een beeld van 2 recalcitrante dames. Zij kleedden zich bont en stonden bekend om het feit dat ze de studenten verleidden.

Vanaf het park heb je schitterend uitzicht over de stad, met als meest opvallend de kathedraal. Zie hoeveel verschillende bouwstijlen de torens van de kathedraal hebben.

Met dit stralende weer is een excursie op het dak van de kathedraal geweldig. Wat een uitzichten. Onze gids vertelde ook in het Engels.

Zo een vrije dag in Santiago is zo voorbij. Met een beetje weemoed gaan we 17 oktober verder op weg naar Fistere.

Camino Portugues dag 11

15 oktober, zonnig 27 graden, 14 km van Ameneiro aankomst Santiago

Yeah, we zijn in Santiago. Het eerste deel zit erop.

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van Santiago, voor Marijke, Marleen, Marion, Coby, Christina, Joke en Karine. Voor bijna iedereen in de groep een bijzondere mijlpaal. Voor de eerste keer in Santiago aankomen, het nog een keer mogen beleven, ter gelegenheid van een 65 ste verjaardag. Zou ik het kunnen? Ervaren dat het mag, zoals het kan. Fantastisch om deze groep mogen begeleiden. “Rugzakken” verlicht…..hoe mooi is het te ervaren dat een beetje van je last, wat lichter weegt. Deze mooie tekening is van Christina, dank daarvoor.

De etappe van vandaag. Gisteren zijn we 7 km verder gelopen en vandaag gingen we met de bus terug. Die was bijna 1/2 uur vertraagd. Gelukkig hebben we geduldig gewacht. De geplande busstop was opgeheven, we zijn iets eerder uitgestapt. Over de weg heen…..en dan de route opzoeken.

Op bovenstaand overzicht zie je dat het vooral stijgen is. En ook na de daling in Santiago opnieuw stijgen. We zijn allemaal blij dat we gisteren al 7 km extra hadden gedaan.

De km’s beginnen op te schieten. Hier nog 7 te gaan. Het lijkt toch verder. Zouden die km palen ook rekening houden met de extra km’s door de snelwegen die rondom Santiago zijn aangelegd? De paden van de camino zijn gewijzigd.

Dan zien we in de verte Santiago nog ver weg hoor…..bij helemaal inzoomen net te zien.

Onderweg hoorden we muziek. Het raakte ons. Zomaar in een bos en dan in de verte mooie muziek. Het voelde of het speciaal voor ons was. We staan er even stil.

Iets verder laat Joke nog een stempel maken van kaarsvet.

Wat doen we? Gaan we hier rechts of links. Meestal kiezen we de korste weg, nu dachten we…..tijd zat die kleine km kan er nog wel bij.

De stad inlopen en toch weer omhoog klimmen. We wachten op elkaar voor de poort en lopen hand in hand door de poort. Een mooi moment. We juichen uitgelaten en krijgen van omstanders applaus. Verdiend! Blessures overwonnen, toch doorgegaan. Laten zien dat jullie het kunnen.

Inmiddels is het rond 14 uur en we gaan daarna een hapje eten en voor het etappe drankje.

Proost! Op deze prestatie. Precies daar gaat een muzikant spelen en zingen. We dansen mee.

Daarna gaan we de Compostela halen. Hoe veel ik er ook heb, dat sla ik nooit over. Misschien wel 50? Ik geniet er van om het samen met de groep te vieren, dat we er zijn.

Op deze mooie dag, vol met bijzonderheden gaan we in de avond naar de pelgrimsmis. Een mooie plaats vooraan, dichtbij de pilaar waar de mannen in rode jassen kunnen komen. Want ja…..dat weet je nooit. De Botafumeiro hangt keurig stil te wachten op wat komen gaat

Tata, we hebben weer geluk. Voor ieder die er was speciaal en voor ons groepje ontroerend mooi! Ook zijn we als groep genoemd bij de pelgrims die zijn aangekomen.

Tot slot gingen we ook nog naar de (on)bekende schaduw van Jacobus……

En.. .de (on)bekende schaduw van onszelf

Camino Portugues dag 10

14 oktober, 17 km van Padron naar Ameneiro, zonnig 28 graden

Het was een dag vol verrassingen! Rond de middag waren we al in Picarana en we besloten 7 km verder te gaan. Volgens de GPX track zouden we een bushalte kunnen vinden bij een rotonde. Bleek dat precies daar de Camino route was veranderd, en niet langs de geplande rotonde kwam. Gelukkig kennen we nu allemaal WhatsApp locatie delen en zo heb ik ieder weer bij elkaar kunnen brengen. Marleen bleef achter bij Joke en Marion en ging speuren naar de bustijden. Niet te vinden! Ook navraag bij bewoners hielp niet veel. Ze haalden hun schouders op. Ze ging naar een pompstation om een taxi te regelen…..die kwam niet. En ja….toen kwam er toch een bus aan. Door de locatie van Christina heb ik Marijke en Christina kunnen vinden. Hier waren ook Karine en Coby aangekomen. (Veranderde route!) Dus ook hier een taxi besteld. We waren met 5 en de taxi mocht echt maar 4 personen meenemen. Ik bleef wachten. Ondertussen had ik van Marleen begrepen dat hun taxi er nog niet was. Dus uiteindelijk heeft de taxi ook Joke, Marleen en Marion meegenomen, terug naar Picarana 🤔🤔 Kun je het nog volgen????

Zoals iedere dag hadden we weer schitterend weer. In de vroege ochtend nevel in de bergen. Wauw wat is dat mooi! Het ontwaken van de dag meemaken blijft voor mij byzonder.

We lopen over landbouwwegen en bospaden. Ieder die we tegenkomen is relaxt. Hoe kan het ook anders….? Santiago we komen eraan.

Ook een byzonder moment was deze….we konden “heiligenschijn” zien. Volgens Wikipedia: Heiligenschijn is een optisch verschijnsel waarbij de waarnemer een diffuse lichtvlek om de schaduw van het eigen hoofd ziet. Als de waarnemer zich verplaatst dan verplaatst dit verschijnsel met de schaduw van de waarnemer mee. Mooi toch? We voelen ons vereerd.

Iets verder was een doedelzakspeler en een in klederdracht verklede vrouw aan het dansen. Mooi om te zien, we mochten zelfs meedoen. Ja ….Karine en ik aan het dansen. Ze genoot er zichtbaar van. Jeugdherinneringen…….

Na 6 km waren we in Esclavitude voor een pauze. Ook deze kerk was open. Ik hoopte dat we achterin de sacristie zouden mogen kijken naar bijzondere schilderijen. Hier was vroeger een pelgrimshospitaal. Helaas….dat mocht niet.

Nog weer een mooi moment. We krijgen een stempel in was. Je mocht de kleur kiezen en het hangertje. Ik was er erg blij mee.

Met deze bijzondere momenten gaat de tijd zo voorbij. Ik liep met pelgrims uit Brazilië. Samen hebben we “one day over the rainbow” gezongen. Mooie momenten maak je ook zelf. Zingen is zo verbindend. Later kwamen we de belg Thomas tegen. Liep erg op zijn gemak. Had een scheenbeen ontsteking en wist inmiddels dat hij alleen zeer langzaam Santiago zou halen.

Na onze taxi rit terug was het inmiddels bijna 16.30 uur. Vandaag konden we bij de buren van ons pension al om 18 uur eten. De Oekraïense mensen hadden voor de meesten van ons zalm gebakken. Heerlijk. Ons etappe drankje hebben we maar gecombineerd. Proost, op naar onze aankomstdag in Santiago.

Camino Portugues dag 9

13 oktober, zonnig, 27 graden van O Pino naar Padron 10 km. We starten op de helft van onderstaande etappe.

Vanmorgen gingen we met de bus naar O Pino, in 15 minuten waren we er. Een gezellige drukte vandaag.

Bij het leuke restaurant Buen Camino, zie we dat we nog 36 km van Santiago zijn verwijderd.

Via een mooi pad aan de rand van een heuvel komen we in Pontesecures aan.

Langs ons pad zien we vele mooie bloemen, waaronder halsbloem, Bougainville en rozen.

Vlak daarna komen we Padron binnen.

Een van de hoogtepunten van de camino Portugues is het plaatsje Padron. Volgens de legendes is Jacobus na zijn overlijden hier met een bootje  aangemeerd, om daarna naar zijn geboorteplaats Santiago te worden gebracht. In de kerk is de meerpaal te zien.

En veel schilderijen met de beeltenis van het vervoer in de boot. Ook de mooie stempel van de kerk.

Boven op de berg is een klooster te zien.

We gaan de “Pedronia” halen. Als bewijs dat we kennis hebben genomen van de geschiedenis van Padron.

Pedronia:

In 2010 begon de gemeenteraad van Padrón met het uitreiken van een eigen diploma, de “Pedronía”, om de aankomst van het lichaam van de apostel in dit gebied te benadrukken. Het is ook een manier om de middeleeuwse traditie voort te zetten waarbij pelgrims, na een bezoek aan het graf van de apostel in Santiago de Compostela, doorreisden naar Padrón om de heilige plaats te bezoeken waar zijn lichaam aan land werd gebracht.

Daarna gaan we ook nog naar Satiguiano del Monte met een kapelletje en een Maria beeld. Heel veel trappen!

We genieten nog steeds van het mooie weer. Ons etappe drankje op een terrasje! Hoe willen we het hebben?

Camino Portugues dag 8

12 oktober, zonnig 28 gradenVanaf Caldas de Reis naar O Pino 11 km

Gisterenavond was de tafel bij restaurant Termal voor ons buiten gereserveerd. Kun je je voorstellen oktober en dan buiten zitten eten. We vinden het heerlijk! We kozen voor het menu, voor mij was dat, meloen met serano ham, kabeljauw e als dessert een soort cheese cake maar dan vloeibaar.

Vandaag lopen we de helft van de route van Caldas de Reis naar Padron. Op het bovenste overzicht zie je beter dat het eerst vals plat omhoog ging en daarna scherp naar beneden. Dat zie je op onderstaand overzicht bijna niet.

Een landelijke etappe vandaag, veelal over smalle rustige boerenweggetjes. Met opnieuw zon. Vandaag wat later vertrokken, omdat we 2 nachten in Caldas de Reis zijn. Aan het eind van de wandeling gaan we met de taxi terug. Morgen met de bus tot waar we vandaag zijn gebleven.

De kerk van Esperon was nog open. Ook hier een beeld van de heilige San Roche. De beschermheilige van de benen.🤔. Altijd afgebeeld met een wond aan zijn been en een hond.

We zijn vaak in 2 groepen verdeeld. Karine, Coby, Marijke en Christina bij de snellere en de anderen, waaronder ik. We treffen elkaar bij Fogar do Peregrino. Vandaag kiest de snelle groep ervoor de afstand heen en terug te lopen…. chapeau.  Die hebben nog genoeg energie en vinden dit een fijne middag vulling…….

Wij hebben alvast ons etappe drankje. En pimientos de Padron erbij. Deze keer waarschijnlijk Pimientos de Caldas. Ze zijn even lekker.

Om 17 uur zijn Karine, Coby en Marijke terug. Toppers! Samen nemen we een aperatief op het terrasje van het appartement.

Camino Portugues dag 7

11 oktober, zonnig 25 graden van Portela naar Caldas de Reis, 11,5 km

In onze appartementen in Barro waren keukens aanwezig, Coby had wel zin om voor ons een heerlijke pasta te maken. Dank je wel! Het was heerlijk!

Een vrijwel vlakke etappe vandaag! We zijn halverwege de etappe van Pontevedra naar Caldas de Reis gestart. Dat betekent bijna geen andere pelgrims op ons pad, omdat iedereen vanaf Pontevedra komt en die zijn veel later.

We gaan bijna geloven dat het in oktober altijd zo mooi weer is. We kijken naar buiten en zien een grijzige lucht….zou het dan toch bewolkt zijn vandaag? Nee hoor, geen sprake van. De zon was nog niet op. Weldra komt die boven de horizon uit en het is warm strijklicht. Vandaag lopen we onder wijnranken door of we zien de velden naast ons liggen.

We hebben vandaag tijd voor een uitstapje. Dicht bij de route, maar 1 km ervan af, liggen de watervallen van de Rio Barrosa (cascades in het Spaans). Echt heel mooi en extra km’s waard.

Een aantal klimmen nog naar boven, zodat je de watervallen van dichtbij kunt zien.

Daarna gaan we verder onder de druivenranken bij Briallos.

Nog een stukje verder komen we langs deze oude kerk.

Net over de brug vinden we dit terras van cafetaria Termas. Vanavond gaan we hier voor het menu…

We gaan ook nog even naar de Caldas de Reis…..de bronnen van de koning. Hier willen we wel even de voeten indoen.

Toekijken mag ook….je eigen weg kiezen. Doen wat wel kan.

De richting wordt al gegeven.….

Camino Portugues dag 6

10 oktober, zonnig, 25 graden van Pontevedra naar Portela 11,5 km

Gisterenavond gingen we het centrum van Pontevedra in voor o.a. de pelgrimsmis. Er waren vele pelgrims in de kerk. Leuk om de bekende gezichten te zien.

Nog 64,5 km te doen naar Santiago.

Na het ontbijt zwaai ik de andere wandelaars uit. Marleen heeft de GPX, de gele pijlen wijzen de weg. Kan niet missen…….

Door omstandigheden kon ik vandaag niet meewandelen vanaf Pontevedra naar Portela. Met dank aan Marleen en Karine voor de mooie foto’s.

Het duurt even voor we Pontevedra uit zijn. Een grote stad met vele pelgrims. Omdat we niet ver lopen, vertrekken we doorgaans om 9 uur.

Nog even pinnen….Marleen devoinners op weg.

Na het centrum gaan we over de brug en daarna de natuur in.

Opnieuw een mooie etappe. Licht glooiend, niet heel moeilijk

In een kerk kunnen we weer eens een echt kaarsje aansteken. Voor ieder die het graag wil ontvangen.

“De grap van de dag….” Verboden in te halen.

Bij bar A Pousada do Peregrino komen we weer bij elkaar. Ik was vanaf onze overnachting in Barro terug gelopen, zodat ik het laatste stukje weer mee kon gaan en de weg naar ons appartement kon wijzen, die iets van de route lag.

Daarna is het nog 2 km naar Barro.

Een mooie dag vandaag.

Camino Portugues dag 5

9 oktober van Ponte San Poio naar Pontevedra, 12 km, zonnig 25 graden

Wat heerlijk is de temperatuur in de ochtend. We ontbijten in het restaurant van de herberg O Meson.

De stilte is het geluid van een goede maaltijd

Het is pas om 8.15 uur licht, we zien de lucht voorzichtig veranderen en dan ineens is het licht. De schemertijd is erg kort.

Na Ponte San Poio gaan we direct klimmen. Langs de Horreo’s die we zo goed van dichtbij kunnen zien. Die waren in gebruik voor graan en maïs opslag. Hier kun je de basis goed zien met poten van steen en rechte delen aan de onderkant, zodat de muizen er niet op kunnen lopen.

We gaan verder klimmen  naar de Alto de Canicouva. 145 meter klimmen op ongelijke stapstenen. Een erg mooi pad, met uitdaging om je voeten goed op te tillen.

Later wordt het een bospad. Onderweg is een man ook weer was stempels aan het maken. Hier waren Christina en Marijke ook. Die hadden in de rij gewacht.

Wij deden dat ook en zo vele pelgrims met ons.

We blijven in de bossen. Mooi met al die herfstkleuren. Er is maar 1 horeca onderweg, cafe Fermin. Wel even van de route af!

Daar treffen we Christina weer en ook veel medewandelaars die met ons in Ponte SanPoio waren. Echt gezellig! We zongen samen “one day over the rainbow” een mooi moment. Zingen verbindt met andere pelgrims. Of als ik aan een lied denk dat ik van toepassing vindt voor een ander, doe ik dat ook…..

Vlak daarna komen we langs een kerkje. Een kerkje uit 1617 met ook een stempel. Het leukst vind ik de stempels uit een kerkje. Uitnodigend staan de deuren open.

Net na dat kerkje is er een splitsing. Langs de weg of de rivier. We kiezen langs de rivier. Rio Tomeza. Heerlijk in de schaduw, inmiddels is het er warm. Dichtbij Pontevedra zijn schilderijen op de muur te zien en een tunnel met een smal pad aan de rand.

Vandaag slapen we in hostel Nacama, stapelbedden, voor ons 4 bij elkaar

Nog 65 km naar Santiago. Volgens plan komen we 15 oktober in Santiago aan.

Camino Portugues dag 4

8 oktober, zonnig, 25 graden, 12 km van Saxamonde via Redondela naar Ponte Sanpoio, net na Arcade, met mooie uitzichten over Rio Vigo.

Albergue Corisco ligt nog net op de heuvel. Zo dalen we af. De benen nog lekker soepel, de spieren al wel los gemaakt.

Net daarvoor zwaaien we Marleen uit. Zij gaat vandaag ervaren hoe het is om alleen op pad te gaan. Op weg, de weg vinden en intussen ook naar de weg naar binnen……..

Christina en Marijke hebben elkaar gevonden. In stilte samen op pad, op elkaar letten, elkaar vinden en ervaren dat zo alleen je weg vinden heel fijn is voor je zelfvertrouwen, en je behoefte aan stilte.

Na de heuvel gaan we over vlak terrein naar Redondela. Op dit vlakke terrein zien we deze eenzame pelgrim geduldig wachten op een pelgrim die daar achter komt staan.

Aan het begin van Redondela is hier het klooster te vinden. We treffen hier pelgrims ook op weg naar Pontevedra, of net als wij naar San Poio. Die willen wel een foto maken.

Na Redondela gaan we beginnen aan de klim. Eerst geleidelijk, later een steil stukje naar Alto de Lomba op 153 meter. Hoger gaan betekent uitzicht! Met dank aan Karine, die dat goed oppakte. Boven rusten we even wat uit.

Hier kunnen we een stempel in wax krijgen. Dat is erg mooi. Een beetje kaarsvet smelten en dan een afdruk in het kaarsvet maken. Die willen we wel in ons pelgrimspaspoort.

We klimmen verder en krijgen uitzicht op Rio Vigo.

Naar Arcade toe blijft het stijgen. Een mooi bospad met hier en daar gaspeldoorn in bloei. We hebben het over een dilemma, kies je voor uitdaging of veiligheid? Onderweg zien we de mogelijkheid 70 meter met 15% dalen of 350 meter met 5%? Keuzes die je in het dagelijks leven ook wel eens hebt……..

Deze keer kozen we unaniem voor uitdaging. Goed gedaan dames! Het was een heel steil stuk omlaag!

Onderweg is er ook een doedelzak speelster. We staan er even naar te luisteren.

Arcade komt dichterbij en via leuke binnendoor straatjes komen we langs kleine monumentjes, waar pelgrims wat achter laten.

De bekende brug van Arcade is Pontesampoio over de Rio Verdugo. Een stenen brug gebouwd in 1795.

We hebben de tijd en gaan daarna meteen rechts. Een etappe drankje aan het strand, voeten even in het water en Marleen, Christina en Marijke weer treffen. Wat zouden we ons nog meer wensen?

Wat een heerlijke dag!

Camino Portugues dag 3

7 oktober, 12 km, zonnig 20 graden, van Porrino naar Saxamonde, 12 km met een flinke heuvel. Saxamonde ligt aan het einde van de heuvel.

We hebben overnacht in pension Louro. Prima plek, waar voor ons een pelgrimsmenu werd gemaakt en vanmorgen gebakken eieren met spek. Lekker en een goede start voor wandelaars.

Porrino is een drukke stad met veel verkeer en treinen. We lopen de stad uit en komen door een tunneltje met muurschilderingen. Joke en Marleen zijn klaar voor de etappe. Kom maar op met die heuvel.

En….we komen langs de 100 km paal. Nog 100 km te gaan naar Santiago. Daarna nog 90 naar Finistere.

Geleidelijk stijgen we naar Mos. De zon komt inmiddels boven de horizon en geeft warm ochtendlicht. We zien dat de druiven niet groot zijn geworden en zelfs verdroogd. We hoorden dat het hier nauwelijks heeft geregend.

Mos is een pauze plek na Porrino 6 km. Daar maken de meeste pelgrims gebruik van. Deze keer heeft de horeca met elkaar afgestemd dat er eentje open is. Een winkeltje met souvenirs heeft uitnodigend zijn deur open staan.

Na Mos begint de echte klim naar de top.

Toch een flink eind klimmen. Boven nemen we dan ook even pauze.

Een stukje redelijk vlak door een dorpje Villar en een bos. Aan het einde van het bos wacht een heel mooi uitzicht met bankje.

Het meest zware van de dag is de daling. Pittig! Kleine stapjes, gewicht in de hakken houden en zelfs kiezen om grote bochten te maken, zodat de knieën wat minder belast worden. Coby helpt Joke. Zo  letten we ook een beetje op elkaar.

Zo komen we zeer voldaan bij onze overnachting aan. Albergue O Corisco, waar we ook nu weer 2 persoonskamers hebben.

Camino Portugues dag 2

6 oktober 10 km van Ordnella naar Porrino, zonnig 25 graden

“There is a crack in everything, that’s how the light gets in”

De spreuk van Dries die inmiddels in een schilderij bij zijn huis hangt. Gemaakt door een pelgrim. Werkelijk prachtig! Voor mij betekent het; elk hart heeft wel wat scheurtjes, zo kan er nieuw licht binnen komen. ……

Het verblijf bij Dries is onbeschrijfelijk. Even schakelen…..”waar komen we nu terecht”? Dan die gastvrije ontvangst, de maaltijd, die we in de avond kregen. Buiten op dikke boomstammen waar krukjes van gemaakt zijn.

We gaan op tijd slapen, de korte nacht ervoor, zorgt dat ik na het eten al lekker naar mijn bed wil. Wakker worden met Ave Maria, klokslag 7 uur, dan is het ontbijt klaar. Het is nog donker en we zitten buiten. Een deken over de benen, kaarslicht is voldoende. Dries vraagt of ik “pilgrim” van Enya wil zingen. Wat speciaal om te zien dat ieder ontroert raakt. “You cannot change what’s over only where you go”…..

Met verwarmde harten gaan we op weg.

Op advies van Dries gaan we via een binnenweggetje terug naar de route door de natuur. De route is zo goed als vlak vandaag. Een eenvoudige etappe.

Wel beginnen we met een klim. De zon is net boven de horizon en geeft lange schaduwen. En als je terugkijkt, zie je de zon door de haren van de wandelaars. Een mooi moment.

Hier en daar nog wat ochtendnevel, wauw wat is het mooi.

Even later de zon door de bomen. De varens in sfeervolle bruine kleuren.

Het pad langs de rivier is “complementario”. Iets langer, bospaden, over stapstenen, erg rustig.

Van een afstand lijken de gestapelde stenen echt op figuren. Elke pelgrim legt er wel een steentje bij.

Marleen laat me een spin zien. Die laat zich voeren door de wind. Meters van de ene boom naar de andere boom. We zien zelfs dat de spin een pakje draden bij zich heeft.

De kadootjes van vandaag zijn de plotselinge vergezichten en wolken met de zon erdoor.

Al vroeg zijn we in Porrino en gaan naar het centrum voor ons etappe drankje en wat hapjes. Een hele mooie dag!

Camino Portugues dag 1

5 oktober, 16 km, zonnig 26 gradenWe gaan van Tui naar Ordnella. Het eerste deel van de etappe Tui naar Redondela. En dat is 10 km zou je zeggen. Maar……we gaan eerst naar de brug met Spanje.Ons vliegtuig had gisteren 2 uur vertraging. In plaats van om 22.30 uur Portugese tijd was het 00.30 uur. Te druk op het vliegveld van Porto, we mochten niet opstijgen. Spannend was het of de taxi zou willen wachten. Dat wilde hij wel en hij vroeg van tevoren fooi. Alles was toch nog goed gekomen. Om 3 uur (!!) waren we eindelijk bij albergue Las Pallanas. En….om 8 uur wordt de bagage opgehaald, dus was het een hele korte nacht. Blij waren we met albergue Las Pallanas. De eerste gereserveerde albergue was plotseling dicht en bij Pallanes was nog plek. Vrolijk werden we vanmorgen uitgezwaaid.We kiezen ervoor terug te gaan naar de brug met Spanje. Toch 2 km terug op de route, maar zo mooi om even naar Spanje te kijken, de grens op het midden van de brug.Dat voelt als het vertrek punt van onze camino. De pijlen…..we vinden ze en zoeken ze. De pijl naar de weg naar binnen is er ook al bij. We krijgen de persoonlijke zegen van een non. Ze kijkt ieder diep aan en wenst ons bescherming op de weg. De weg naar binnen…? Ook dat voelt goed. We voelen het….de eerste dag en al zo bijzonder.En ook de mooie doorkijkjes van het hoog gelegen centrum van Tui naar rivier de Minho. Het zijn momenten om even stil te staan.Net Tui uit komen we bij een reuze pelgrim. Symbolisch voor de weg die we te gaan hebben. Van buiten naar binnen.We gaan verder en lopen langs de rivier de Louro. Een mooi pad over oude bruggetjes.Bij het monument “the old pilgrim” wachten we even op elkaar. Ook voor Marion een duidelijke richting.Morgen gaan we naar Porrino en zullen ook langs de rivier gaan ipv het industrie gebied. Hier kiezen we dan naar links. Het wordt ook uitgelegd bij de kaart ernaast.Als je naar Casa Alternativo wilt is het wel rechtdoor. Daar slapen is een camino ervaring die ik ieder gun.Een hartverwarmende ontvangst van Dries, een etappe drankje met een beetje schaduw. Wat een fijn plekje.

Camino Portugues en Finistere

4 oktober 2025

Vandaag gaan we op pad voor de wandeling van 10-15 km per dag van Tui naar Santiago en vervolgens door naar Finistere. Tui ligt aan de noordgrens van Portugal. De paarse lijn die naar Santiago gaat. Daarna gaan we naar het westen, hier staat Fisterra. (dat is Galicisch) Prachtig om zo de mooie Camino paden van Galicie te ontdekken.

Camino de Santiago - alles over de pelgrimstocht - Galicia Tips

Vlnr Joke, Marijke, Coby, Christine, Marleen, Marion, Karine, en Mieke

We zien er erg naar uit…..

190 km….elke wandeling begint bij een eerste stap.