3 september van A Lastra via O Cadavo naar Castroverde, 18 km, opnieuw een regen ochtend 16 graden

Info Gronze:

Om 9 uur gaan we met de taxi terug naar A Lastra. Zo verdelen we de etappes en proberen meestal onder 20 km te blijven. De Primitivo is al zwaar genoeg, zeker als je de geplande etappes aanhoudt.

Na aankomst in A Lastra gaan we gelijk klimmen. Het is nog droog en de omgeving is prachtig.

De voorspelling was dat er maar 25 % kans was op 0,1 mm regen. We worden getrakteerd op prachtige Jacobsladders en schitterende wolkenpartijen.

Zou het dan toch weer gaan regenen? We hadden het nog niet gezegd of het begon al. Vlak voor O Cadavo zijn er 3 heuvels achter elkaar. Oneindig lijken ze. Nu met deze koele temperatuur goed te doen. Met hitte echt wel inspannend.

Een etappe, over comfortabele onverharde en asfaltwegen met zeer lichte hellingen: tussen O Cádavo en Castroverde beklimmen we een bescheiden heuvel;

Ook na O Cadavo is het erg mooi. De typische Gallische muurtjes langs onze camino. Stenen keurig gestapeld, door de jaren heen begroeid met mossen. Ook nu regent het en we gaan gestaag over vooral bospaden.

Ook hebben we nog even pauze wanneer het net niet regent. De kleurrijke dames op een zachte troon van mos.

We ervaren het mede door de afstand als eenvoudige etappe. We zitten ongeveer op 120 km van Santiago. Zie de paal met de km stand. Morgen gaan we naar Lugo en dan is het nog 100 te gaan. Op tijd kwamen we in Castroverde aan. De Tinto de Verano smaakt al prima.

We logeren in pension Roma, daarnaast is  het cafe/restaurant. Vanavond gaan we daar eten.

1 september van Grandes de Salimes naar Fonsagrada, 26 km, motregen, mist en buien 17 graden, later een beetje zon

Bron Gronze

Als we Grandas de Salime ongeschonden hebben bereikt, dan kunnen we de rest van de Primitivo ook…..Vandaag trekken we door glooiender terrein dan de vorige etappes, door landelijke, agrarische en veeteeltgebieden, langs talloze kleine dorpjes.  De dag wordt gekenmerkt door de lange, maar glooiende en geleidelijke klim naar Alto del Acebo, een bergketen die Asturië en Galicië scheidt.

We vertrekken vroeg, omdat we 26 km voor de boeg hebben. Het is net licht in Grandes de Salimes als we vertrekken.

Die geleidelijke klim klopt voor de eerste 10 km. Dan stijgen we 300 meter. Daarna is de stijging naar Alto Acebo stijgen we ook 300 meter en dat is in 4 km.

Het is donker weer, de heuvels in de verte hebben allerlei grijstinten.

We lopen tot aan de hoogte van de windmolens. Eerst over een bospad, later langs de kleurrijke heide en gaspeldoorn. Het is vandaag steeds poncho aan poncho uit. We liepen op een gegeven moment zelfs in de wolken.

We komen bij de grens van Asturias en Galicië. Kan niet missen. Daar is toevallig ook een pelgrim die wel een foto van ons wil maken.

We zijn vandaag ook over de helft! In Galicië zijn er palen met een schelp en de afstand. We hebben nog 166 km te doen naar Santiago en dat is bij Alte Acebo. Je ziet het hier goed, de schelp staat nu met de open kant in de goede richting. De gele pijl wijst de goede kant. Helaas was het restaurant bij de top dicht. We hadden er al 14 km opzitten. Toch maar doorlopen naar een restaurant 6 km verder. Meson Catro. Blij dat we daar aankwamen en wat konden eten.

Ook na de top hebben we sterk glooiend terrein. De Camino volgt de grote weg met zoveel mogelijk paden er net even vandaan. Het is er heerlijk rustig. We zien steeds dezelfde pelgrims. Dat komt omdat alle pelgrims vanaf Grandes de Salimes doorgaan naar Fonsagrada.

Vlak voor Fonsagrada is een splitsing. 2 camino palen. Bij de linkse staat Fonsagrada, die moeten we hebben.

Fonsagrada ligt op bijna 1000 meter hoogte. We zien al van verre de witte stad liggen. Om er te komen gaan we eerst naar beneden en dan 125 meter omhoog, op nog geen km. Het is even inspannen, maar we komen er allemaal! Goed gedaan.

31 augustus van A Mesa naar Grandes de Salima, 16 km, eerst motregen, later zon 18 graden.

Informatie: bron Gronze

Wederom een prachtige etappe: hoewel we begonnen met twee gematigde klimmetjes, 100 meter (bij de uitgang van Berducedo) en 175 meter (bij de uitgang van La Mesa). Wij ervaren het als pittig. Als we vertrekken regent het, weldra verdwijnt de bewolking. Het is erg mooi!

We komen langs het eenzame kerkje Santa Maria Magdalena uit de 17e/18e eeuw. Daarna begint de afdaling.

De route van vandaag wordt gekenmerkt door een lange afdaling naar het stuwmeer van Grandas, over onverharde wegen en, in de laatste stukken, een pad; in 8,2 km gaan we van 1040 meter boven zeeniveau naar 210 meter. We boffen zo! Plotseling is het helder, alle bewolking is opgelost en we kunnen zo naar het meer kijken. Met dank aan de fleurige regenkleding, dat de foto nog meer bijzonder maakt.

Her laatste deel van de daling gaat over in bospaden met scherpe haarspeldbochten.

Het stuwmeer is indrukwekkend. Wel valt het op dat er weinig water staat. Her Embalse de Grandes de Salimes is 685 ha groot. Het is gebouwd tussen 1945 en 1955 door 3000 arbeiders. Het is altijd bedoeld als elektriciteit centrale. Ik vraag me af of het nu in werking is? Misschien omdat het zondag is, we zagen geen activiteiten. De dam is 128 meter hoog.

Bij het hotel na de dam hebben we een welverdiende pauze. 1000 meter dalen is echt veel.

Vervolgens klimmen we naar Grandas de Salime over een eentonige weg, met nog lang het stuwmeer onder ons.

Vlak voor Grandes de Salimes krijgen we een bospad, nog 2 km te gaan. Fijn voor de afwisseling. We logeren in Portas Grandes. Een prachtige herberg aan het begin van het dorp. Net als we binnen zijn, begint het te motregenen…wauw wat hebben we geluk.

Daarna gaan we naar bar Jaime voor ons etappe drankje. Moe en zeer voldaan dat we deze etappe hebben kunnen afronden.

30 augustus van Puerto del Palo via Berducebo naar A Mesa 14 km, eerst mist later half bewolkt 21 graden, veel wind

We gingen vandaag vanaf Berducebo terug met de taxi. Dat was nog spannend. De taxi mevrouw had eigenlijk geen tijd, maar wilde het uiteindelijk wel doen. We denken dat ze haar man had gestuurd. We waren er rond 9.30 uur. Boven bij Puerto del Palo was het erg mistig en veel wind. Het uitzicht was beperkt. We waren blij dat we gisteren op de Hospitales geen mist hadden.

Het eerste deel van de daling naar Berducebo loopt over een smal pad, met varens die inmiddels de herfst kleuren hebben, stenen die los liggen. Voorzichtig gaan we naar beneden met de prachtige uitzichten. De mist was bijna direct weg.

We passeren een totaal verlaten dorp, Montefurado. Jaren geleden woonde er nog 1 man met hond.

Af en toe komt de zon erdoor en hier en daar wordt de berg opgelicht. De wolkenpartijen zijn dreigend. We hebben vrijwel geen regen gehad vandaag.

We dalen nog verder met af en toe een forse stijging. Het is een pad iets van de weg af, mooi gelegen.

De daling naar Berducebo was pittig. We hebben er ongeveer 3 uur over gedaan en waren dan ook echt toe aan een pauze. Dat kon bij onze overnachtings herberg albergue camino Primitivo. Daarna gaan we aan de stijging naar La Mesa. Ongeveer 5 km.

Zo komen we in onze herberg in La Mesa aan.

Tijd voor ons etappe drankje, een biertje of Tinto de Verano. Nu we de Hospitales helemaal hebben afgerond, groeit ons vertrouwen dat we het kunnen.😀😀

29 augustus van El Espin naar Puerto del Palo, 17 km…..over Hospitales. Droog meest bewolkt weer 17 graden, heel veel tegenwind.

We hebben vandaag een jarige in ons midden. Van harte gefeliciteerd Rianne.

Ook gisteren en vanmorgen hebben we ervaren hoe een camino hart voelt. Sylvia van La Espina is zo een vrouw. De kleren gewassen een heerlijke vegetarische maaltijd met daaraan voorafgaand een kennismakings ronde. We zaten aan tafel met een Duitse, Amerikaanse en Italiaan. Met deze 3 mensen erbij was deze herberg vol. Wat een fijne sfeer! El Espin ligt 2 km voor Borres.

Opgewekt en met harte verwarmd gaan we op pad.

Informatie van Gronze

De route langs de Hospital Route is 4,5 km korter dan de alternatieve route via Pola, maar is wel zwaarder en er zijn geen voorzieningen. Het is een van de mooiste etappes van alle Camino de Santiago-routes. De route loopt door hooggelegen, onbewoonde gebieden met een grote blootstelling aan wisselende weersomstandigheden.

Vanaf La Espina is het een mooie aanloop voor het echte stijgwerk begint.

Weldra komen we bij de splitsing van Hospitales en Pollo de Allende. Natuurlijk gaan we de grote uitdaging aan en dat is de Hospitales. Dit bankje staat bij de splitsing met de inspirerende tekst: “awake my dear, be kind to our sleeping heart. Take it out into the vast fields of light and let it breathe”

We stijgen van 600 naar 1200 meter, met hier en daar flinke zware stukken. Het is bijzonder mooi. Er is totaal niets onderweg, alleen natuur en stilte. Ieder gaat zijn eigen weg, eigen tempo, eigen innerlijk. Bij zo een inspanning is het lastig ook nog een gesprek te voeren. Zeker ook door de harde tegenwind. Het was eigenlijk te koud om ergens te gaan zitten. Hieronder vind je de mooiste foto’s.

Tijdens de pauze vonden we deze steen en iets verder de grote pijl. Hier op de Primitivo viel je verbondenheid met alle pelgrims.

Ook hier hebben branden gewoed. Gelukkig nu niet meer. De bomen zien er erg kaal uit. Onvoorstelbaar hoe vuur om zich heen kan slaan!

In de stijgende lijn naar boven zie je de andere wandelaars. We voelen ons kleine nietig in het landschap.

We komen langs de ruïnes van het pelgrimshospitaal.

De stijgingen zijn echt niet makkelijk. Ongelijke stenen, steile stukken.

Als we bij het hoogste punt zijn, waar een kruis is geplaatst, komt de zon er even door.

Intussen dalen we een klein stukje en daarna klimmen we verder. Het blijft een uitdaging.

Kun je je voorstellen dat we een zeer voldane dag hadden? De mooiste tot nu toe hoor ik zeggen.

We zijn om 14 uur bij Puerto de Palo. Daar wachten we op een taxi die ons naar Berducebo brengt. We wachten er bijna 1 uur. Gelukkig hebben we een klein plekje uit de wind…..brrr we hebben het koud.

Tot slot krijgen we een traktatie van Rianne. Proost op naar de volgende stappen.

Morgen gaan we terug naar Puerto del Palo om dan naar Berducebo en La Mesa te gaan.

28 augustus, van Tineo naar El Espin, 14 km, droog, licht bewolkt

Als je overnacht in Tineo in Hotel de Meras kun je er ook een pelgrims menu nemen. En dat in de hele chique zaal van het hotel.  We zeggen tegen elkaar….als je dit meemaakt”we hebben een heel zwaar leven”😉

Bron Gronze

De eerste van drie etappes die het karakter en de essentie van de Primitivo Route bepalen, dankzij de ecologische rijkdom, flora en fauna, de ruigheid en de landschappen, die het de afgelopen jaren tot een van de populairste pelgrimsroutes hebben gemaakt.

Het was een heel afwisselende route. Het eerste deel over een bergpad hoog boven Tineo, een daling door een bos en het laatste stuk langs een grote weg.

In de vroege uren was het uitzicht over Tineo bijna sprookjesachtig. De zon net boven de horizon, het licht nog warm, wat nevel en licht bewolkt. Hoe wil je het hebben?

Zo klimmen we hoger en hoger naar de top Pico de Pilarius. Een pad langs een bergrug met steeds mooie uitzichten.

Helemaal boven aan hebben we uitzicht naar 2 zijden, een smal pad tussen de weilanden. Met aan de rand bramen struiken, waar we heerlijk van snoepen. We zien er ook bloeiende gaspeldoorn en dopheide.

Daarna dalen we af door de bossen.

We nemen even een afslag naar het klooster van Obona. Maar 350 meter van de route en zeker de moeite waard. Niet meer in gebruik, wel een monument.

In het bos zien we deze knal oranje paddenstoelen.

Het laatste deel is langs de weg naar Campiello.

In Campiello hebben we onze pauze en wachten daar tot rond 14.30 uur omdat we  om 15 uur in de herberg kunnen.

We overnachten deze keer in El Espin. Een mooie accommodatie na Campiello. We slapen er op losse 1 persoonsbedden, in een ruimte met een paar andere pelgrims.

En morgen? Op naar de “Hospitales”

25 augustus Van La Espina naar Tineo, 12 km, bewolkt 20 graden

Ook bij El Texu is het een zeer warm onthaal. Dus als je wat zoekt tussen Salas en Tineo is dat zeker aan te bevelen. Met veel dan aan Gepke en Thijs, die er alles aan doen het ons naar de zin te maken.

Opgewekt en dankbaar gaan we op pad.

Onderstaand overzicht is van Gronze, we starten in La Espina. Van daar naar Tineo is 12 km

Als je dit overzicht zo ziet, denk je, dat valt toch wel mee? Wij hebben het ervaren als onderstaand. Je ziet het, het gaat op en neer. Met in totaal 312 omhoog en 330 naar beneden.

Een bewolkte dag, maar dat maakt het niet minder mooi. We lopen meest onverhard over paadjes die aan een Heuvelland liggen met uitzicht naar het zuiden

Het blijft klimmen en dalen.

Na elke bocht is het uitzicht weer anders. Een erg mooie lieflijke etappe.

Boven langs Tineo vinden we het monument voor de pelgrims. We hopen dat we er na het einde van de Primitivo niet zo uit zien…😉.

We lopen Tineo in en worden verwelkomd in het museum. Erg de moeite waard om te gaan kijken. Daar vind je houten beelden van 14e en 15e eeuw. Zelfs een Jacobus.

Nog een klein stukje naar beneden lopen en dan zijn we er.

We logeren in een chic hotel, Palacio de Meres, met een speciale pelgrims afdeling in de kelder…..

Prima slaapplek!

En dadelijk om 20.00 uur gaan we hier in het restaurant voor het pelgrims menu….

Tot slot: het mooie gedicht dat Gepke ons deze morgen voorlas

26 augustus van La Rodriga naar La Espina, 21 km. Eerst bewolkt, later zon, dichtbij Espina mist

We zijn verwend in de herberg Roco Madre. Er is een fijn terras, de was wordt voor ons gedrag en er wordt voor ons gekookt. Wat heerlijk dat ieder dat al zo kan waarderen. En ja slapen in een slaapzaal met ook 4 vreemden is wat onrustig. Ook ging er per ongeluk om 4.30 uur ergens een wekker 🤔 en ging ik me al aankleden. En dat terwijl we om 7 uur bij het ontbijt werden verwacht.

Zo gingen we na het vroege ontbijt op tijd de deur uit met vooral dankbaarheid dat we hier hebben mogen overnachten. Een donativo herberg, dat je geeft wat het je waard is. De Camino spirit voel je hier.

Dan gaan we op pad. Onderstaand heeft als bron Gronze. La Rodriga is net voor Cornellana. Tot aan Salas is het eerste deel.

Van Rodriga (net voor Cornellana) naar Salas klimmen we in de vallei van de Nonaya-rivier. We beginnen al gelijk na Cornellana te klimmen. Het klooster op de achtergrond.

Intussen breekt de zon door en kunnen we de schitterende omgeving bewonderen.

Na 2 uur lopen hebben we pauze bij een oude fontein.

Bron: Gronze

Van Salas klimmen we verder naar La Espina. Wederom een echt landelijke dag, tussen weilanden en eiken- en kastanjebossen. De eerste acht kilometer na Salas  klimmen we van het 240 meter gelegen hoge Salas naar de 660 meter hoge La Espina.

Nou…..en of dit een zware klim is. Km’s lang over een zeer oneffen bospad. Bocht na bocht na bocht. Bij een bocht denk je ik ben er, komt er weer een aan..We kunnen allemaal zodanig tempo aanpassen dat we door kunnen lopen.

Met natuurlijk af en toe een pauze.

Als we al bijna bij Espina zijn, komt er plotseling een harde wind uit het noorden, later kwam de zeemist opzetten.

Helaas is Bodenaya deze week gesloten. Wat hebben we een prima alternatief bij Herberg El Texu in Espina, 1,2 km verder. Ja, die laatste km’s zijn vermoeiend, maar we zijn ook trots dat we het halen.

Wat een geweldige ontvangst door de Nederlanders Gepke en Thijs. Water en/of een etappe drankje. We kunnen de was inleveren. Wauw wat een verwennerij! Ook nu wordt er weer voor ons gekookt, een heerlijke maaltijd.

En wat dacht je van een stempel in was? Zo speciaal…..

24 augustus van Oviedo naar Paladin, 19 km

Bron: Gronze.com. Dat is een deel van de route naar Grado

Info:

Deze eerste etappe waarschuwt ons al dat de Camino Primitivo geen makkie zal zijn. Behalve het vertrek vanuit Oviedo, verloopt de dag grotendeels over paden en paden in een aangename landelijke omgeving, met regelmatige hellingen, door bossen, weilanden en kleine dorpjes.

Onze herberg in Oviedo ligt precies bij de kathedraal. Dat is handig want daar staan de eerste richting wijzers. Nu weet ik dat het goed opletten is, omdat hier meerdere routes samenkomen. Eerst dacht ik dat we tegengesteld liepen. Weldra vonden we de goede richting. De schelpen staan op de grond en waar de lijnen van de schelp samenkomen is de goede richting. Later zien we ook borden met de aanduidingen……we zitten goed. En vanaf daar het kan niet missen.

Als we de stad uit zijn, klimmen we gelijk. In de ochtend hebben we nog mooi goudgeel licht bij de vergezichten.

Een van de eerste rustpunten is Capilla del Carmen bij Lampaxuaga. Hier vinden we onze eerste stempel van vandaag. Die willen we wel.

Bij Escamplero hebben we pauze. We hebben er dan 12 km opzitten en voelrn het goed. Zie op het hoogteprofiel de steile klim. Hier in Asturias zien we ook graan opslag plaatsen. Heel anders dan in Galicië.

Leuk die kapellen onderweg. Bij deze Capilla de Santa Ana vinden we ook een stempel.

Het laatste stuk lopen we door een boomrijk laantje. Mooie stenen met mos begroeid. De zon komt tussen de bladeren door. Erg mooi om te zien.

We logeren vandaag in Paladin, Vila Palatina, een km of 7 voor Grado.

Met een zwembad, ligbedden….war wil een pelgrim nog meer?

23 augustus

Een spannend avontuur…..de Primitivo! De mooiste en zwaarste camino. Van Oviedo naar Lugo en vanaf Melide aansluiting op de Camino Français. Door Asturië en Galicië in totaal ongeveer 320 km. Het is de oudste route: De Camino Primitivo is de eerste pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, naar verluidt bewandeld door koning Alfonso II in de 9e eeuw.

We zijn op pad met, Karin, Elly, Anny, Thea, Leo, Mieke, Rianne en Marianne

Wat is het een speciaal gevoel…. vanmorgen vertrekken van huis, vliegen naar Asturias, de taxi naar ons Hostal. En….pinchos bij de kathedraal. We zijn er klaar voor en hebben er reuze zin in.

Op naar Santiago