15 oktober, zonnig 27 graden, 14 km van Ameneiro aankomst Santiago

Yeah, we zijn in Santiago. Het eerste deel zit erop.

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van Santiago, voor Marijke, Marleen, Marion, Coby, Christina, Joke en Karine. Voor bijna iedereen in de groep een bijzondere mijlpaal. Voor de eerste keer in Santiago aankomen, het nog een keer mogen beleven, ter gelegenheid van een 65 ste verjaardag. Zou ik het kunnen? Ervaren dat het mag, zoals het kan. Fantastisch om deze groep mogen begeleiden. “Rugzakken” verlicht…..hoe mooi is het te ervaren dat een beetje van je last, wat lichter weegt. Deze mooie tekening is van Christina, dank daarvoor.

De etappe van vandaag. Gisteren zijn we 7 km verder gelopen en vandaag gingen we met de bus terug. Die was bijna 1/2 uur vertraagd. Gelukkig hebben we geduldig gewacht. De geplande busstop was opgeheven, we zijn iets eerder uitgestapt. Over de weg heen…..en dan de route opzoeken.

Op bovenstaand overzicht zie je dat het vooral stijgen is. En ook na de daling in Santiago opnieuw stijgen. We zijn allemaal blij dat we gisteren al 7 km extra hadden gedaan.

De km’s beginnen op te schieten. Hier nog 7 te gaan. Het lijkt toch verder. Zouden die km palen ook rekening houden met de extra km’s door de snelwegen die rondom Santiago zijn aangelegd? De paden van de camino zijn gewijzigd.

Dan zien we in de verte Santiago nog ver weg hoor…..bij helemaal inzoomen net te zien.

Onderweg hoorden we muziek. Het raakte ons. Zomaar in een bos en dan in de verte mooie muziek. Het voelde of het speciaal voor ons was. We staan er even stil.

Iets verder laat Joke nog een stempel maken van kaarsvet.

Wat doen we? Gaan we hier rechts of links. Meestal kiezen we de korste weg, nu dachten we…..tijd zat die kleine km kan er nog wel bij.

De stad inlopen en toch weer omhoog klimmen. We wachten op elkaar voor de poort en lopen hand in hand door de poort. Een mooi moment. We juichen uitgelaten en krijgen van omstanders applaus. Verdiend! Blessures overwonnen, toch doorgegaan. Laten zien dat jullie het kunnen.

Inmiddels is het rond 14 uur en we gaan daarna een hapje eten en voor het etappe drankje.

Proost! Op deze prestatie. Precies daar gaat een muzikant spelen en zingen. We dansen mee.

Daarna gaan we de Compostela halen. Hoe veel ik er ook heb, dat sla ik nooit over. Misschien wel 50? Ik geniet er van om het samen met de groep te vieren, dat we er zijn.

Op deze mooie dag, vol met bijzonderheden gaan we in de avond naar de pelgrimsmis. Een mooie plaats vooraan, dichtbij de pilaar waar de mannen in rode jassen kunnen komen. Want ja…..dat weet je nooit. De Botafumeiro hangt keurig stil te wachten op wat komen gaat

Tata, we hebben weer geluk. Voor ieder die er was speciaal en voor ons groepje ontroerend mooi! Ook zijn we als groep genoemd bij de pelgrims die zijn aangekomen.

Tot slot gingen we ook nog naar de (on)bekende schaduw van Jacobus……

En.. .de (on)bekende schaduw van onszelf