14 oktober, 17 km van Padron naar Ameneiro, zonnig 28 graden

Het was een dag vol verrassingen! Rond de middag waren we al in Picarana en we besloten 7 km verder te gaan. Volgens de GPX track zouden we een bushalte kunnen vinden bij een rotonde. Bleek dat precies daar de Camino route was veranderd, en niet langs de geplande rotonde kwam. Gelukkig kennen we nu allemaal WhatsApp locatie delen en zo heb ik ieder weer bij elkaar kunnen brengen. Marleen bleef achter bij Joke en Marion en ging speuren naar de bustijden. Niet te vinden! Ook navraag bij bewoners hielp niet veel. Ze haalden hun schouders op. Ze ging naar een pompstation om een taxi te regelen…..die kwam niet. En ja….toen kwam er toch een bus aan. Door de locatie van Christina heb ik Marijke en Christina kunnen vinden. Hier waren ook Karine en Coby aangekomen. (Veranderde route!) Dus ook hier een taxi besteld. We waren met 5 en de taxi mocht echt maar 4 personen meenemen. Ik bleef wachten. Ondertussen had ik van Marleen begrepen dat hun taxi er nog niet was. Dus uiteindelijk heeft de taxi ook Joke, Marleen en Marion meegenomen, terug naar Picarana 🤔🤔 Kun je het nog volgen????

Zoals iedere dag hadden we weer schitterend weer. In de vroege ochtend nevel in de bergen. Wauw wat is dat mooi! Het ontwaken van de dag meemaken blijft voor mij byzonder.

We lopen over landbouwwegen en bospaden. Ieder die we tegenkomen is relaxt. Hoe kan het ook anders….? Santiago we komen eraan.

Ook een byzonder moment was deze….we konden “heiligenschijn” zien. Volgens Wikipedia: Heiligenschijn is een optisch verschijnsel waarbij de waarnemer een diffuse lichtvlek om de schaduw van het eigen hoofd ziet. Als de waarnemer zich verplaatst dan verplaatst dit verschijnsel met de schaduw van de waarnemer mee. Mooi toch? We voelen ons vereerd.

Iets verder was een doedelzakspeler en een in klederdracht verklede vrouw aan het dansen. Mooi om te zien, we mochten zelfs meedoen. Ja ….Karine en ik aan het dansen. Ze genoot er zichtbaar van. Jeugdherinneringen…….

Na 6 km waren we in Esclavitude voor een pauze. Ook deze kerk was open. Ik hoopte dat we achterin de sacristie zouden mogen kijken naar bijzondere schilderijen. Hier was vroeger een pelgrimshospitaal. Helaas….dat mocht niet.

Nog weer een mooi moment. We krijgen een stempel in was. Je mocht de kleur kiezen en het hangertje. Ik was er erg blij mee.

Met deze bijzondere momenten gaat de tijd zo voorbij. Ik liep met pelgrims uit Brazilië. Samen hebben we “one day over the rainbow” gezongen. Mooie momenten maak je ook zelf. Zingen is zo verbindend. Later kwamen we de belg Thomas tegen. Liep erg op zijn gemak. Had een scheenbeen ontsteking en wist inmiddels dat hij alleen zeer langzaam Santiago zou halen.

Na onze taxi rit terug was het inmiddels bijna 16.30 uur. Vandaag konden we bij de buren van ons pension al om 18 uur eten. De Oekraïense mensen hadden voor de meesten van ons zalm gebakken. Heerlijk. Ons etappe drankje hebben we maar gecombineerd. Proost, op naar onze aankomstdag in Santiago.