5 en 6 mei, 30 km van Padron naar Santiago. Eerst bewolkt later zonnig, 18 graden

Het was een speciale dag vandaag met als kers op de taart het aankomen in Santiago. Wat een ervaring! Ieder op zijn manier, in jezelf gekeerd, uitbundig, opgelucht dat je het gehaald hebt of zeer teleurstellend dat je het niet hebt gehaald. Alles is goed, we nemen de ervaringen mee naar huis.

Na onze overnachting in pension El Jardin gingen we op tijd naar het ontbijt cafe, tegenover ons pension. Met een groep duurt het wel even, om 8.15 gingen we op pad. Volgens het overzicht van Gronze  24,4 km. De meesten van ons zagen 30 km op de teller….en dat is heel ver! Dat komt omdat de route ivm snelwegen is verlegd en er veel meer natuurlijke paden bij zijn gekomen.

We ervaren een mooie etappe. Licht glooiend en ook nu met vele pelgrims onderweg. Ik schat wel 300 op dezelfde dag van Padron naar Santiago. Door de vele regen van de afgelopen dagen (in de nacht) zien we ook de vetplantjes uit de muur omhoog groeien en bloeien.

De stijging naar Milladoiro is lang! Met hier en daar pittige stukken ertussen. Vooral over de grote stapstenen op weg naar O Faramello.

Na Milladoiro zien we de kathedraal voor het eerst liggen. Tony wijst het aan. Dan is het nog 5 km te gaan.

Vlak daarna gebeurde mij iets totaal onverwachts. Mijn been kon geen stap meer voor of achteruit. Van alle kanten kwam hulp. Iemand uit de buurt heeft me naar “Centro do Salud” gebracht. Silvia kwam met me mee. Een Engels sprekende vrouw heeft me geholpen bij de balie. Uiteindelijke conclusie was overbelast🤔. Zo zie je maar ook een geoefend wandelaar kan dat gebeuren. Tja, het loopt weleens anders. (PS een dag later kan ik al weer op mijn benen staan, ik moet het even rustig aan doen)

Intussen kwamen de anderen aan in Santiago.

Ik ben reuze trots op Marianne, Rita, Tony, Astrid, Paqui en Marion. Natuurlijk ook op Silvia die niet op deze foto staat.

Vanmorgen gingen we om 12 uur naar de pelgrimsmis. En wat denk je? We hadden geluk:  het zwieren van de Botafumeiro is door een grote groep pelgrims  betaald en dan kan ieder ervan genieten. We werden erdoor geraakt.

Aan het einde van de dag gaan we nog eens door de poort, om de aankomst nog eens te beleven. Nu was ik er ook bij, en ik moet je zeggen, dat doet me goed. Aankomen is toch echt wel een mooi moment

Tata, we zijn er! Vele pelgrims op het plein, er is altijd wel iemand die een foto maakt.

En ons etappe drankje? Die is gewoon een dag later. Proost! Alle mooie herinneringen mee nemen in je hart. De ervaringen die je misschien op een ander pad zetten. Een camino …..een eerste stap naar een verandering in je leven? Wie weet. Het is je gegund