28 maart, 18 km, bewolkt 13 graden van Giersbergen naar Roestelberg, Bosch en Duin en weer terug naar Giersbergen
Een schitterend wandelgebied. Ten zuiden van Drunen en dan parkeren bij restaurant de Drie Linden. De grote kaart staat bij de parkeerplaats, foto maken en vertrekken. We kiezen de rondwandeling, zoveel mogelijk door het zand…..18 km, dus zwaar. Een goede training!
We zijn op pad met Marianne, Rita, Marion, Tonny, Paqui, Silvia. Zij gaan 22 april met mij naar Porto voor de Camino Portugues. Deze keer 3 dames uit België, fijn dat jullie ook gekomen zijn. En met Ada, Jeanette, Ria, Angela van de Mullerthal trail in juni en Debby, Marleen en Silvia van de Mullerthal trail van juli. Natuurlijk waren Walter en Ria ook van harte welkom. Ieder is goed voorbereid! Deze trainings wandeling ging erg goed.
We verzamelen bij de Drie Linden en gaan op pad.
Door het zand ophoog, dat valt niet mee.
Na knooppunt 46 moeten we even rechtsaf om bij de Roestelberg te komen. Tijd voor de eerste pauze. We hebben er dan 7 km opzitten en we zijn 1 uur en 45 minuten verder
Op deze bewolkte dag lijken we de enigen die op pad zijn. Heerlijk! Geen auto’s te horen. De stilte en …… natuurlijk de gezelligheid van elkaar. De Drunense Duinen zijn in elk seizoen mooi. Heel even lijkt de zon terrein te winnen.
Na 18 km komen we heel voldaan terug bij restaurant de 3 Linden. Tijd voor ons etappe drankje.
Tot een volgende keer.
Hoe heerlijk is het om, klunend door het mulle zand van de Drunense Duinen, in het gezelschap van Mieke en zoveel andere dierbare én nieuwe gezichten, de tijd te vergeten. Op de tonen van Brandend Zand schuifelen we richting het randje van het ravijn — daar waar de mooiste bloemkes groeien, onstuimig en kwetsbaar tegelijk. Van pleisterplaats naar pleisterplaats dragen we verhalen met ons mee, licht als stof, diep als sporen in het zand. Wat een dag om te koesteren.
Voor de dames van de Müllerthal Trail, en ook die van de Portugese paden: ik wens jullie een waarachtige tocht — met ruimte voor stilte, verwondering en stevige stappen.
En soms — als het regent, als de blaren prikken, als het klimmen maar niet eindigt — dan klinkt ergens in je hoofd dat liedje van Veldhuis & Kemper: “Het leven is k.t, maar wel lekker k.t.” En dan weet je weer waarom je wandelt. Juist daarom.
Prachtig Walther, dank je. Ben benieuwd naar je boek dat binnenkort uitkomt
Het was een prachtige dag. Mooi verslag Mieke en bedankt voor de foto’s. Fijn naast oude bekenden ook medewandelaars van de Müllerthal trail alvast ontmoet te hebben