24 november, 18 km van Monchique naar Marmelete, bewolkt, heel veel wind, 17 graden

De route van de Via Algarviana van vandaag is niet zo lang (14,8 km), daarom vertrekken we vanaf ons verblijf Vilafoia. Op onderstaand overzicht is dat het deel aan de linkerkant van het overzicht naar Monchique toe.

Vanaf Monchique gaan we  ongeveer 3 km klimmen, door de steegjes en hoeken van het dorp tot de route bij het bos aankomt.

Vanaf hier gaan we verder naar het klooster van Nossa Senhora do Desterro , dat verlaten en behoorlijk vervallen is. Het wordt afgeraden het klooster te bezoeken vanwege instortingsgevaar. Enkelen van ons zijn nieuwsgierig. We worden door een oude man uitgenodigd te komen kijken.

Op deze hoogte hebben we al een mooi uitzicht over Monchique.

Daarna wordt het pad een smal pad en komt uit in een  eucalyptusbos. Het is voor een kort stukje sterk stijgende over lastige keien

Beetje bij beetje begint het typische berglandschap zich te openbaren: er zijn weinig bomen, en we zien  rotspartijen.

De route gaat om de Foia top heen, het is ook mistig en zwaar bewolkt.We zien wel de zendmasten die op de top te zien zijn.

We missen verder het uitzicht. Wel zien we aan de noordzijde verlaten boerderijen

Net voorbij de Foia top zien we varkens die er loslopen. Kennelijk zijn we in hun gebied. Ze zien er heel gezond uit, wat een vrijheid hebben die beesten.

Vervolgens gaat het verder langs een prachtige vallei, waar nog oude landbouwterrassen en grazende dieren te vinden zijn. Het is een idyllische omgeving, nog een van de verrassingen van deze berg. Terrassen zijn het meest voorkomende type akkerland in bergachtige gebieden met steile hellingen. Ze zijn het resultaat van de constructie van smalle niveaus bouwland en vormen een soort trap langs de helling. Ze zijn gebaseerd op steunmuren van steen (in dit geval voornamelijk het nefeliensyeniet dat kenmerkend is voor de bergen). Dit is een duidelijke menselijke tussenkomst die het natuurlijke landschap gedurende vele jaren heeft veranderd, om de plek vorm te geven aan de behoeften van de bevolking. Tegenwoordig is het nog steeds een waardevol historisch, cultureel en agrarisch erfgoed.

Het gaat steeds harder waaien. Dat is prima voor de vele windmolens waar we pal onder lopen. We voelen ons erg klein bij de grote reuzen van windmolens.

Daarna begint de stevige daling naar Marmelete. De enige zonnestraal van die dag, piept net door de eucalyptus bomen heen.

We komen in Marmelete aan. Aan het begin van het dorp op een tegeltjes werk uitgebeeld. Een mooie dag, die we afsluiten in het plaatselijke cafe. Een wijntje kost er maar €1,20. Het hele dorp is daar verzameld. Even later staat de taxi klaar om ons naar Monchique terug te brengen.