15 oktober, 26 km van Portomarin naar Palas de Rei, droog, eerst mist later bewolkt

Op advies van ons hostel Porto Santiago gaan we ontbijten in D’Gusta aan de rand van Portomarin. Daarna gaan we opgewekt op pad.

Dat ontbijtcafe ligt dicht bij de trap om Portamarin binnen te gaan. Zo kunnen we ook op de route komen.

Beneden gekomen zien we de resten van het oude Portomarin net in de mist liggen

De route vandaag is ook weer glooiend. We beginnen meteen met een stijging.

Dat valt niet mee, als je gewoonlijk als een diesel start. We troffen er ook de schoolklas, die net iets langzamer liep dan wij. Heel gedisciplineerd gaan ze op advies van hun leerkracht naar rechts om ons door te laten.

Na 8 km zijn we in Gonzar. Dat is de eerste pauze plek na Portomarin en dat betekent dat de meeste pelgrims er gaan pauzeren. We gaan bekende gezichten zien en het familiegevoel ontstaat. Leuk is het om zoveel nationaliteiten te zien.

 

Na Gonzar wordt de klim wat pittiger. We gaan naar de oude nederzettingen van Castromaior kijken.

 

Informatie over Castromaior

Dit gedeeltelijk opgegraven heuvelfort ligt naast de camino en er wordt aangenomen dat het tot ongeveer de eerste eeuw na Christus bewoond was.

Het staat op een glooiende heuvel met een panoramisch uitzicht op de rechteroever van de rivier de Miño, maar omdat dit geen steil terrein is, was het noodzakelijk om een aantal verdedigingselementen te bouwen, wat deze nederzetting uniek maakt.

Wij kijken er vol bewondering naar. Wat een kennis van bouwen moet daar al geweest zijn.

Intussen kunnen we vanaf deze hoogte goed de omgeving zien.

In een kerkje bij Ventas de Naron kunnen we een stempel krijgen van een blinde man. Hij zet de stempel, wij sturen zijn hand naar de juiste plaats. Op dit moment is het er niet druk en we sluiten geduldig aan in de rij.

Bij Ligonde vinden we het belangrijkste wegkruis van Galicië. Os Lameiros, dat stamt uit 1670. Aan de ene kant Christus en aan de andere kant maagd Maria

Ook in Ligonde worden we verwelkomd in de Christelijke herberg, die door vrijwilligers wordt gerund. We krijgen er allemaal een foldertje met de betekenis van de camino symbolen, zoals de pijl, de wandelstok, de rugzak en ook de eventuele blaren of andere ongemakken.

We dalen af naar Palas de Rei en uiteindelijk besluiten we om niet na 20 km de taxi te nemen, maar door te lopen. Een pauze, wat eten en we kunnen er weer tegen aan. Toch nog even spannend…onze reservering bleek niet geregistreerd. Gelukkig hebben ze voor ons nog wat gevonden. Onder de brug slapen lijkt ons toch niet zo een goed idee….. We waren pas rond 17 uur in Palas de Rei. Het etappe drankje nuttigen we samen met ons menu. Proost!