7 oktober, 18 km, zwaar bewolkt later motregen, van Rabanal naar El Acebo

Een van de hoogtepunten van de camino francais is Cruz de Ferro vlak na Foncebadon. Een plaats waar pelgrims een steentje neerleggen. Om dit te bereiken hadden we 450 meter te klimmen vanaf Rabanal.

Een uitdaging? Of een kans om te leren dat het kan, zoals het mag. We ervaren allemaal dat het lukt. We komen, ieder op ons eigen tempo boven. Het is een goede wandeltemperatuur. De eerste uren was het droog. De berg glijdt onder onze voeten en dat is net anders dan hard werken om alle stappen te zetten.

Gisteren avond gingen we in Rabanal naar de mis. Er waren vespers en daarna een toespraak in het Engels. Een bijzondere sfeer in dat hele oude kerkje. Ook omdat het vol was en we er alle pelgrims troffen. Heel mooi is de pelgrim.

We klimmen naar Cruz de Ferro. Een mooi pad met aan weerszijden brem en uitgebloeide heide. Ook varens in de herfst kleuren en spinnenwebben. Het wordt herfst. En ook de bloemen “herfststijloos”

Het blijft een mooi, indrukwekkend moment. Je steentje dat je van huis meegenomen had achter te laten. We zagen een pelgrim die op zijn knieën zat en in meditatie. Ontroerend om te zien. Zelf laat ik een steentje achter voor Irene. Mijn dierbare Camino collega en vriendin.

We blijven geruime tijd op hoogte en passeren Manjarin. Daar vinden we een verrijdbare bar met een overkapping en een kachel. Intussen was het harder gaan waaien en kouder geworden. Dat kwam dan ook erg goed uit. Iets verder is de oorspronkelijke herberg van Manjarin. Ik begrijp dat het al 5 jaar geleden is dat er nog pelgrims bleven slapen.

We lopen verder in de motregen. Vlak voor El Acebo breekt de zon door. Dan zie je pas goed hoe mooi het is!

Voor we gaan dalen nemen we nog even pauze. Extra energie toevoegen…..

Naar Acebo is een stevige daling over keien. Gelukkig zijn hier ook haarspeldbochten voor de pelgrims aangelegd.

Heel voldaan gaan we ons etappe drankje nuttigen. Trots dat we ook dit kunnen.