27 augustus, 19 km, zonnig 27 graden van Tineo naar Borres, Samblismo

Vertrekken vanuit Tineo net na zonsopkomst is een lust voor het oog. Tineo ligt in een dal en we klimmen direct  omhoog. Totaal bijna 500 meter stijgen en daarna weer dalen.

De uitzichten op het dal van Tineo zijn bijna sprookjesachtig. De zon komt voorzichtig over de heuvels en zet de daken van de huizen in het vroege licht. Er hangt een klein beetje nevel. We weten niet goed waar we eerst moeten kijken.

We lopen aan de rand van een heuvel, ook hier komt de zon net op het pad, we lopen meestal in de schaduw.

En het gaat zo maar door, de heuvels dichtbij zijn groen, verder weg zijn ze grijzer. Het strijklicht van de zon blijft nog wel een paar uur.

De heide staat prachtig in bloei. Kun je je voorstellen wat het ons brengt om zo te lopen?

Op een bospad wachten we weer even op elkaar. Tijd voor een stukje brood, banaan, wat water en we kunnen weer verder. En ook even een nat t-shirt drogen.

Dan begint de daling naar Campiello. In Vilaluz worden een aantal van ons naar binnen geroepen voor een stempel. Intussen is de geest van Walter ergens onderweg gesignaleerd.

Eerst gaat de daling naar Campiello over een hooggelegen pad. Later liepen we langs een drukke weg. De omgeving blijft mooi. Het is dan goed opletten omdat de auto’s erg hard rijden.

Vlak voor Samblismo staat een bankje met de mooie tekst. Awake my dear, be kind to your sleeping heart, take it out into the vast fields of light and let it breathe.

En bij Samblismo? We worden verwend. Zij zijn speciaal voor ons open, er staan stoelen klaar in de schaduw, schommelstoelen en  hangmatten. Een oase van rust en uitrusten.

Zo kunnen we goed uitrusten voor de grote uitdaging van morgen…..de Hospitales.