15 september, 18 km, 23 graden licht bewolkt van Villar de Mazarife naar Villares de Orbigo

Net na 8 uur komt de zon op. Vanaf de herberg Tio Pepe kijken we zo op de kerk.

Wij gaan om 8 uur ontbijten. Om 6 uur was er al gerommel in de herberg. De meesten gaan vroeg weg en gaan voor meer dan 30 km naar Astorga. Wij delen het in 2-en en gaan net voorbij Hospital de Orbigo. Op het plein voor de kerk is deze Jacobus geduldig.

Onderweg valt het bijna niet op. We dalen maar het is zo weinig, dat je het niet merkt. Het doet me echt aan de Meseta denken. Oneindige vlakten. Velden met zonnebloemen, wijdsheid. We ervaren een geluksmoment. Overal om ons heen, voor ons achter ons en naast ons wolken, waar van die donkere strepen uit komen. Regent het daar? We denken van wel. Dan toch komt het onze kant uit. Even wat sneller lopen of de regenjas aan. Tja? Keuzes. Het was echt niet nodig, voor 4 spetters. Dat wisten we niet

In Villavente hebben we even pauze. We hadden er 10 km opzitten. Het is bijzonder rustig onderweg. We horen dat er op dit moment weinig pelgrims onderweg zijn. We lopen door naar Hospital de Orbigo. Onderweg zien we een pijl van wel 2 meter lengte. De steentjes zijn er verzameld door de pelgrims.

De Puente de Orbigo is een hele lange oude brug. Een van de markerende plekken van de Camino. Net voor de brug, in het straatje ervoor is een prima pauze plek met heerlijke tuin.

In Villares de Orbigo worden we zeer gastvrij ontvangen door Merel en Martin van de albergue Villares de Orbigo. We worden uitgenodigd om mee te gaan kijken in de kerk. Manolo geeft een rondleiding. Daarna gaan we kijken in de hal met heel veel paprika’s. Morgen is er feest en worden alle bewoners en gasten verwend met de soep.

Tot slot voor vandaag deze tekst die we in Villavente zagen

De Camino is als het leven, het geeft goede en slechte ervaringen, maar je moet altijd doorgaan.