Woensdag 13 april, dag 8, van Ramalloso naar Vigo, 28km, zon en buien, 12 graden tot 19 laat in de middag

Silvia heeft besloten om eerst een gezondheidscentrum op te zoeken om haar blaar door te laten prikken. Deze is zo groot geworden dat het wel een verstandig besluit is. We gaan eerst naar het barretje waar we gisteren ons etappedrankje hadden om daar te ontbijten. Het gaat pas om half 9 open en dan bestellen Silvia en ik als eerste zodat wij weg kunnen voor de blaarbehandeling. We hadden yoghurt met muesli en vruchten, heerlijk en heel mooi opgemaakt. Omdat Maria niet genoeg yoghurt had voor de anderen geven Elly en ik onze bakjes. Deze zouden anders misschien stuk gaan in de tas en zo kon iedereen ervan genieten.

Het gezondheidscentrum was iets verder dan gedacht en het invullen van de verzekeringsgegevens vraagt nog het meeste tijd. We zijn meteen aan de beurt en de artsen schrikken van de grootte van de blaar. We kijken maar even niet. Er wordt een draadje ingebracht en alles wordt met betadine op een pleister afgeplakt. We kunnen daarna op pad. De anderen zijn iets eerder vertrokken. Wij gaan nog even naar het barretje voor toiletbezoek en net als we daar aankomen ziet Maria een vrouw op het terras zitten roken. Dat is verboden in deze plaats en misschien wel in heel Spanje. Devrouw wordt verzocht buiten het terras te gaan roken maar ze heeft daar geen zin in zegt ze. Maria zegt dat het haar terras is en dat de vrouw niet mag roken. Het wordt opgelost door de koffie weg te pakken en geld terug te geven. De vrouw zegt nog dat ze nu een klant gaat verliezen.

We gaan op pad en lopen een mooie route langs water en over smalle weggetjes.  Een keer vragen we ons af of wel goed zitten en lopen een stukje terug om dan de pijl te zien die we gemist hadden.

Er wordt door de anderen een foto doorgestuurd van het barretje waar ze op ons wachten. Ook de locatie wordt doorgestuurd en het lijkt verder dan het uiteindelijk was. Ook de Pharmacia is daar in de beurt waar Silvia betadine kan kopen.

We besluiten om verder langs de kust te gaan lopen. Is iets verder maar met de afstand naar het hostel wordt het uiteindelijk veel verder dan de 21km die het zou zijn. Maar de route was zo mooi dat het wel de moeite waard was. Terwijl we richting de kust lopen om daar de route op te pikken horen we ineens een klap. Bleek dat Hans op zijn telefoon bezig was en zo tegen een bushalte liep. Gelukkig had Hans zich niet bezeerd maar hij vroeg zich wel af wie er een bushalte op het trottoir neerzet. Tja, al lopend appen is nou ook weer niet zo handig. Hans besloot daarna om maar even stil te gaan staan om naar huis te appen dat hij waarschijnlijk wel in het blog zou komen. Nou, dat is gelukt. Kort daarna zijn we bij zee en dat vindt iedereen toch wel erg mooi. Niet voor niets heeft iedereen voor de kustroute gekozen.

Op de volgende foto zie je een petje op een stok en twee mensen erbij. Leken eerst poppen maar de mensen zijn echt, we zien ze later nog een keer wanneer ze ons voorbij lopen. We zitten dan op een terras luchen.

Een klein verlaten strand is ook mooi om even overheen te kunnen lopen.

Wat is de route weer mooi en we hebben heerlijk gegeten met de lunch maar het vraagt wel heel veel tijd. Morgen weer brood mee zien te nemen.

In dit hostel gaan we de nacht doorbrengen. We kregen een zegelstempel in ons paspoort,  heel bijzonder. Het etappedrankje slaan we even over, we zijn te moe en zullen straks proosten. Dat doen we inderdaad maar het wordt voor 4 mensen met thee. Daarna wordt er nog wel een wijntje gedronken. We hadden weer heerlijk gegeten en lopen via een pleintje met veel terrassen, die helemaal vol zitten, terug naar het hostel en gaan snel naar bed. Morgen loopt om 7 uur de wekker weer af.