3 september, 17 km, bewolkt 24 graden

Mijn planning was 10-15 km per dag en we hebben er toch 17 opzitten. Tussen Tui en Porrino zijn nog geen overnachtingsmogelijkheden. Het kan niet anders. Wat een kanjers, de wandelaars halen het allemaal, voor enkelen de eerste keer dat ze zover komen en dat met het dragen van eigen bagage. Voor hen had ik vandaag een lied uitgekozen: “vandaag ben ik gaan lopen”….ieder dacht dat het niet kan, en zie mij daar nu lopen. Het raakte, die mooie Camino tranen mogen er zijn….

Vanaf de herberg San Clemente in Tui gaan we op pad. Naar een ontbijt café dat ons was aanbevolen, zeer goed Biper genaamd. Niet ver van de route en we konden de Camino zo weer oppakken.

Omdat we aan het einde van Tui hebben overnacht is de afstand beperkt gebleven tot 17 km. We zien algauw de steen mannetjes op de Camino palen. Ik leg uit dat de pelgrims dat doen. Om aan iemand te denken of om wat uit je “eigen rugzak” te halen. Niet letterlijk maar hetgeen je zou kunnen ervaren als last op je schouders.

Volgens het hoogte profiel lijkt de route vlak. Dat is het niet. Steeds kleine heuvels, bijna geen vlak stuk te bekennen.

Een prachtige route, bossen, onverharde paden, de geur van Eucalyptus, bramen die rijp zijn, de eerste druiven. De sfeer met andere pelgrims is er een van blijheid, ieder groet elkaar en we maken een praatje. Het voelt of ieder zo blij is om op pad te kunnen gaan. Ik zie de Camino smile. Ik zing samen met een pelgrim uit Ierland een lied “one Day over the rainbow”. We raken er allebei emotioneel van.

De geur van de Eucalyptus bomen, brengt me terug naar alle herinneringen van de Camino. Dit hoort echt bij Galicië.

Gisteren bij de toeristen informatie kregen we uitleg over de splitsing nabij Orbenll. Ga hier links af en vermijd de gevaarlijke en ongezellige route langs het industrieterrein. Nu is er een duidelijke paal en er staat “complementario” kan niet missen. Het staat vrijwel direct na de muurschildering van schilder: Xai Óscar van de Porte de Gloria van de kathedraal in Santiago.

Niet ver na de splitsing zie je dit verhoogde wandelpad. Met de eigen spiegel in het water. Het zonlicht valt precies op de druivenranken erachter. Mooi!

Ook na het passeren van de A55 heb je een keuze. 3 km langs de rivier of 3 km door de stad. We kiezen de rivier, ook omdat ons pension Louro dichtbij de algemene herberg ligt en je niet hoeft om te lopen. Deze laatste km wegen best zwaar en als je dan in een mooie omgeving loopt, zijn ook de laatste km snel voorbij.

• 

• 

• 

• 

• 

Al voor 15 uur zijn we in Porrino. We hebben het etappe drankje verdiend.