3 augustus, 20 km, via de Duitse grens naar Losser en Overdinkel, bewolkt, droog 20 graden
In dit mooie, voor mij onbekende, Twente is het echt genieten. De stilte, de natuur, de grenspaden, bijna geen auto’s te horen, een gebied dat zeker de moeite waard is om te ontdekken.
Hemelsbreed is het maar 10 km. Je ziet door al die bochten door de mooie gebieden dat wij er zeker 20 van maken.
Regelmatig passeren we rivier de Dinkel. De rivier lijkt niet heel hoog te staan. We zien zelfs een zandbank.
In Losser zelf worden we langs oude gebouwen geleid. Zoals hier, Erve Kraesenberg. Een boerenerf van de 17e eeuw. Het was helaas gesloten toen we er voorbij kwamen.
Aan de rand van plas Oelemars staat een uitkijktoren. Gerard beklom deze 106 treden en kon van boven naar beneden ons fotograferen, net kleine mieren.
Het Oelemars is door de mens gevormd. Ooit was het een hoogveengebied, dat gecultiveerd is door zandwinning. Nu een belangrijk natuurgebied voor vogels met vele soorten.
Steeds gaan we naar en over de Duitse grens terug. Zo komen we ook langs het Franciscaner klooster Barbel. We nemen er een kijkje. De kerk is altijd open. Erg mooi is de mozaik van de voorgevel.
Steeds hoopten we de drielandensteen te zien. We waren er dicht bij, maar zagen het niet. Wel vonden we de toeristische informatie. Drie landen? Het stamt uit 1659, de plaats waar Nordrhein Westfalen, Niedersachsen en Nederland samenkomen
Dan het laatste stuk naar Overdinkel. De Smokkelplaats. Dat komt omdat Overdinkel precies aan west, Zuid en oost door Duitsland wordt omgeven.
Daar staan de auto’s op ons te wachten. Geen horeca daar, dus na een kleine pauze gaan we terug voor ons etappe drankje bij het hotel.
Morgen de laatste km van ons Smokkelpad. Ook deze dag lijkt weer een droge dag te zijn…. We kijken er naar uit