1 november, 21 km, 24 graden

Ook deze ochtend begon met een verrassing. Vandaag is het een feestdag (Allerheiligen) en ook Hostal x zou gesloten zijn voor ontbijt. We werden doorverwezen naar bar Bruno. Ik belde en nee hoor….niet geopend voor het ontbijt. De eigenaar van Hostel x strijkt over zijn hart en belooft voor ons ontbijt te maken. We kregen zelfs geflambeerde lekkernijen voorgeschoteld. Onze dag begon al goed met zoveel lieve zorg.

Klaar om te vertrekken!

Ook over deze route hebben we uitleg gekregen. Geen zware etappe. Een stijging van 100 over 15 km. Dat is niet veel, je voelt hooguit dat je niet lekker vooruit gaat. Daarna een daling en aan het eind een forse stijging naar Villaharta.

Het begon een km of 5 langs een grote weg, zonder verkeer. Zowel links als rechts is militair terrein en is er geen mogelijkheid om de route anders te laten lopen. Zo een stuk hoort er ook bij. Dit vraagt van je of je het mentaal aan kunt. Lukt het je ook door te gaan als het een saai stuk is? De temperatuur is al lekker, de jassen kunnen alweer uit.

Het loopt toch veel mooier als de grote weg een onverhard pad wordt. De olijfbomen blijven groen en ook het baardmos en gewei mos kleurt de bomen groen.

Na 2 uur lopen vinden we een rustplek. 2 uur lopen en daarna even rusten is voor ons een fijne dagindeling. De eerste uren even doorlopen.

Een uur verder komen we in El Vacar uit. Daar is een bar (bar Laura) waar je een pelgrimsstempel kunt krijgen en ….zeker zo belangrijk, brood en beleg kunt kopen. Die ligt op 12 km na Cerro Muriano. Een welkome stop.

De paden de volgen vinden we erg mooi. Bergen in de verte, open landschap en de nog groene bomen erlangs. We genieten van al dit moois.

Daar in de verte, hoog tegen een heuvel aan, ligt onze eindbestemming. Die laatste loodjes, krijgen we ook niet zomaar. Het is nog even flink klimmen.

We logeren bij bar Mira Sierra. Bijna aan het begin van het dorp.