31 oktober, 25 graden, 17 km

“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!

Die zwaarte zat heus niet in de km, die vallen wel mee. Maar in de hoogte. Over een afstand van 6 km 690 meter stijgen over een stenig pad. We hoorden zojuist dat dit de zwaarste etappe is, en die hebben we toch maar gedaan.

Vlak voor hostel la Corredara is een heel groot plein. De temperatuur was vanochtend al 19 graden, dus we gingen buiten ontbijten. We voelen ons verwend met die fijne temperatuur en met het ontbijt.

In Cordoba vind je de pijlen vanaf de Mesquita naar de Santiago kerk. Vandaar word je geleid door mooie kleine straatjes. Het viel mij mee. Na bijna 1,5 uur waren we de stad uit.

Direct na de stad gaan we een onverhard pad op. In Cordoba vind je vooral deze pijlen. Let goed op, ze kunnen bij elke hoek van een straat staan. Dankzij Tiny waren we goed blijven lopen.

Uit de stad zie je vooral de welbekende gele pijlen.

Niet dat we deze schoenen gedragen hebben, deze pelgrim die ons voor was, heeft ze vast verloren?

De stad uit begint gelijk met de stijging.

Enorme schaapskuddes in het veld.

Tegen 12 uur hebben we trek en pauzeren we in de natuur. Na Cordoba zijn er geen bars meer. Ik had het gevraagd aan een mevrouw die in haar tuin aan het werk was. Wat gebeurt er….? Ze biedt ons zomaar water en een pak sinaasappelsap aan. Ons kadootje voor vandaag is binnen. Dankbaar maken we er gebruik van. Heel belangrijk is om echt voldoende water mee te nemen.

Omgeven door de heuvels zoeken we onze weg over de heuvels heen. Regelmatig denk ik….nog een heuvel???? Ja hoor de doorgaande weg maakt veel haarspeld bochten, de Camino gaat er dwars over heen.

Geen eenvoudig pad. We krijgen het vandaag niet kado.

We zijn zeer moe en rusten weer wat uit. Het is enorm zwaar voor de eerste dag en dat allemaal met onze rugzak. Hier is helaas geen rugzakvervoer mogelijk.

Even rusten en dan kunnen we weer. Wat een veerkracht en goede conditie hebben we.

In de rotsen is een schelp met het zwaard van Santiago gegraveerd. Mooi!

Dan zijn we op de top van 690 meter. Hehe, dat zit erop.

Nu nog 2 km en een klein beetje dalen voor we in Cerro Muriano bij ons hostel x zijn.

Hier worden we gastvrij onthaald en we krijgen een en ander uitgelegd over de route naar Alcaracejos. Een etappe van 40 km zonder voorzieningen.