7 mei, 17 km, bewolkt 15 graden

Vandaag is de dag dat we Cruz de Ferro passeren. Van huis uit hebben we een foto en steentje meegenomen van Ans van Hameren. Ans zou deze Camino met ons meelopen en is door een noodlottig ongeval vorig jaar juli om het leven gekomen. We voelen ons verbonden met Ans en haar familie en wensen hen veel sterkte.

Yes you can do it, staat er boven dit blog. Voor vandaag heel toepasselijk, want we zijn 400 meter gestegen naar 1550 meter en even zoveel gedaald en dat in 4 km. Zwaar!

Deze zwaarte zijn we snel vergeten. Blijft een onvergetelijk mooie dag. Eerst naar Foncebadon. Paadjes omringd met witte en gele brem en paarse heide. Zoveel kleur heb ik nog niet samen gezien.

In Foncebadon komen er steeds meer herbergen en bars bij. De meeste pelgrims willen daar het liefst slapen. Voor ons was Rabanal gisteren ver genoeg. Toen we in Foncebadon aankwamen waren de meeste pelgrims al verder.

Dan is het 3 km stijgen naar Cruz de Ferro. We leggen er allemaal een steentje neer. Van huis meegenomen of onderweg opgeraapt en met een intentie neergelegd. Een bijzonder moment.

Alle hellingen kleuren paars. De zon licht kleine delen op. Je kunt je haast niet voorstellen hoe we genieten. Elk moment, elke richting, elke stap een wonderschoon uitzicht.

We zien dagelijks pelgrims die we al eerder hadden gezien. Zoals Laura, die zegt zo blij te zijn ons weer te zien.

Bij albergue Monjardin hebben we even pauze. Het is hier op 1500 meter best een frisse wind en hier kunnen we even uit de wind ons brood opeten.

Geruime tijd blijven we op de hoogte van 1500 meter.

Daarna begint de zware afdaling naar Acebo.

Acebo zie je pas op het allerlaatst.

Yes we can do it! Dat hebben we laten zien.

Direct bij de eerste bar drinken we ons etappedrankje.

We overnachten aan het einde van het dorp. Albergue la Casa del Perigrino is een deel van een hotel. Met zwembad zelfs, dat als het weer warmer is ook door de pelgrims gebruikt kan worden.