24 april, 21 km, zeer koud, regen en natte sneeuw en veel wind

Nu ben ik toch echt blij dat ik mijn donsjasje in plaats van mijn zomerjurk heb ingepakt. We waren nog maar net de deur uit en we moesten de regenkleding aan. Burgos uit gaat veel sneller dan de stad binnen komen. We worden zijn veel mogelijk door parken geleid.

We kruisen enkele snelwegen. Hier hebben ze kennelijk net geschilderd. Er staat gelukkig nog niet veel graffiti op.

Het gaat ook nog sneeuwen. Tegen de wind in klimmen we een viaduct op.

Na 11 km hebben we eindelijk een pauze moment. De café’s in Tardajos zijn open. Daarna is het nog maar een klein stukje naar Rabe de las Calzadas. Na dit dorp is het mooie kerkje “Ermita” te zien. De deur staat open.

We gaan er binnen en worden door zustertjes ontvangen. We krijgen allemaal een medaillon. Persoonlijk aangereikt. Dat raakt ons. Een mooi gebaar, waarbij we alle goeds voor de Camino worden gewenst en ook op de weg van ons leven.

Na dit kerkje zien we vele mooie muurschilderingen. Waaronder deze met de schitterende zon.

De lang verwachte Meseta…… eindeloze vlaktes. Licht glooiend, bijna geen bomen te zien.

Zo stijgen we naar 950 meter. Eindeloos lijkt de weg. Tot we in de verte toch Hornillas zien liggen.

Dat is daar aan het einde van de dalende weg.

In albergue El Alfar worden we verwacht. Het is nog steeds heel koud en nat. Wat is dan heerlijker dat je er deur niet meer uit hoeft.

Op naar de volgende Meseta dag.