1 november, 28 km, zwaar bewolkt 9 graden

“Problemen zijn geen obstakels, maar wegwijzers”. En wat als er obstakels zijn op de weg? Dan zien we het als uitdagingen……..

Zo een zware dag hebben we nog niet gehad! We hadden gekozen voor de langere route over Samos om langs het klooster te gaan. Dus volgens dit overzicht maar 5 km verder. Volgens GPS kwamen we op 28 km, veel verder dan gepland.

Dat was nog niet het zwaarste. Zowel op de bospaden van Triacastela naar Samos als van Samos naar Sarria waren er omgevallen bomen. Afgeknapt als luciferhoutjes. Een laagje sneeuw op het bladerdek, vorst over de sneeuw en zo werden de takken en bomen zo zwaar dat alles omviel. Ik heb nog nooit zoveel schade aan bossen gezien.

Dat wisten we nog niet toen we Triacastela verlieten. De lucht kleurt een beetje roze en de bossen liggen in de nevel. Het beloofde weer een mooie dag te worden.

Of een beetje nevel tussen de bomen door.

Het valt helemaal niet mee. Jellie is heel goed in het vinden van kruip door sluip door paadjes. Gelukkig. Op een moment leek de eerste keuze langs een afgrond. Dat kan ik niet, zei ik. Ik ben over de grond gekropen onder takken door. Dat vraagt heel veel van onze knieën. Voor mij ook, mijn nieuwe knie kan wel meer dan 90 graden, maar niet plat of op mijn hurken lopen.

Na 10 km zien we Samos liggen. Een prachtig klooster onder aan de heuvel.

We nemen even een kijkje in de prachtige kerk.

Een heel mooi beeld van Jacobus. Zie ook de schaduw. Die vind ik er zo mooi bij.

Het gaat gewoon door met over en onder bomen klauteren.

En natuurlijk ook de nodige hoogteverschillen.

Wat een topvrouwen. Hier kunnen we er nog om lachen.

Pas na 12 km klauteren vinden we eindelijk een bar. En…die is open. We zijn zo moe dat we echt aan pauze toe zijn. Dan is het nog zeker 5 km naar Sarria. Met als allerlaatste de klim naar het oude centrum. Net voor de regen komen we pas om 16.30 uur in Sarria aan.